Οι λαοί της Ευρώπης και της Βόρειας Αμερικής δεν αντιλήφθηκαν, δεν...
πρόσεξαν, ότι σε τόσα πολλά μέρη του κόσμου, η Αριστερά εξελέγη στην κυβέρνηση ή πολέμησε και κέρδισε επαναστάσεις που την ώθησαν στην εξουσία. Αυτός είναι ένας εντελώς διαφορετικός κόσμος από ό,τι ήταν πριν από περίπου 25 με 30 χρόνια. Ζούμε πλέον σε όλο και πιο αισιόδοξους καιρούς, γεμάτους υπέροχες εναλλακτικές.Για πρώτη φορά εδώ και αιώνες φαίνεται δυνατό να ονειρευόμαστε έναν κόσμο που δεν θα ορίζεται από τον δυτικό ιμπεριαλισμό και την αποικιοκρατία!
Γράφει ο Γκλεζάκος Νίκος
eurasianscript: Η Δυτική ΝΑΤΟική Αριστερά
Σε τόσα πολλά μέρη του κόσμου, οι άνθρωποι είναι και πάλι υπεύθυνοι για τις χώρες τους, σηκώνουν ανάστημα, χτίζουν πόλεις, γέφυρες, δίνουν φως στους φτωχούς, θεραπεύουν αρρώστους και εκπαιδεύουν όσους κρατήθηκαν στο σκοτάδι, για δεκαετίες και αιώνες, ως αποτέλεσμα της δυτικής αποικιοκρατίας και του καπιταλισμού.
Ολόκληρες σύγχρονες και οικολογικές γειτονιές μεγαλώνουν, χτίζονται ολόκληρες πόλεις, με τεράστια πάρκα και δημόσιους χώρους και σύγχρονα μέσα μαζικής μεταφοράς.
Στη Λατινική Αμερική, πρώην φτωχογειτονιές μετατρέπονται σε πολιτιστικά κέντρα, που συνδέονται με τις υπόλοιπες αστικές περιοχές με μοντέρνα τελεφερίκ.
Η Κούβα, παρά το χαμηλό εισοδήματά της (αν μετρηθεί σε δολάρια), εντάχθηκε στην αποκλειστική ομάδα χωρών με «πολύ υψηλό δείκτη ανάπτυξης», όπως υπολογίζεται από το UNDP. Αυτή η ομάδα αποτελείται επίσης και από άλλες χώρες της Λατινικής Αμερικής. Πολλά πράγματα που θα ήταν αδιανόητα μόλις πριν από μια ή δύο δεκαετίες, θεωρούνται πλέον φυσιολογικά. Ο αμερικανικός Νότος είναι τόσο πλούσιος που δεκάδες χιλιάδες άνεργοι Ευρωπαίοι αναζητούν εργασία στις πόλεις και την ύπαιθρό του.
Στη Βραζιλία, δεκάδες εκατομμύρια βγαίνουν από τη φτώχεια, διαδικασία που δεν ανακόπηκε από τον Μπολσονάρο, ενώ η χώρα μετατρέπεται σε ένα από τα πιο σημαντικά και αγαπημένα έθνη στη γη. Είναι ένας από τους πυλώνες των BRICS. Οι διανοούμενοι, οι κινηματογραφιστές και οι συγγραφείς του προκαλούν συναισθήματα και γεννούν όνειρα για έναν πολύ καλύτερο κόσμο.
Όλα αυτά κόβουν την ανάσα, αν κάποιος προσέξει πραγματικά, αν είναι εκεί, αν κάνει τα πάντα για να παρακολουθήσει τα γεγονότα!
Στη Νότια Αφρική, οι πρώην απελπιστικές φτωχογειτονιές είναι τώρα γεμάτες ζωή και ελπίδα και πρωτοβουλίες, πολλές από τις οποίες συνδέονται με σύγχρονες λεωφορειακές λωρίδες και τρένα. Έχουν στάδια, εμπορικά κέντρα και γυμναστήρια, σύγχρονα νοσοκομεία και σχολεία. Με πολλά μέτρα και σταθμά, η Νότια Αφρική είναι μια παγκόσμια χώρα πρώτης γραμμής, έστω και αν εξακολουθεί να έχει τρομερά κοινωνικά προβλήματα. Αλλά κάθε πρόβλημα που έχει συζητείται, ανοιχτά και ειλικρινά, και χιλιάδες εντυπωσιακές πρωτοβουλίες ωθούν αυτή τη φοβερή χώρα μπροστά!
Η Ερυθραία, το Ιράν και η Βόρεια Κορέα, στέκονται προκλητικά ενάντια στα εμπάργκο της Δύσης και τον εκφοβισμό. Οι λαοί τους εργάζονται σκληρά για να διατηρήσουν την ελευθερία τους και να προχωρήσουν προς τα εμπρός με τον δικό τους ξεχωριστό τρόπο η κάθε μια, χωρίς να δέχονται επιταγές από τα ίδια έθνη που τους λεηλατούσαν και τους ταπείνωναν.
Και η Ρωσία, η πανίσχυρη Ρωσία που κάποτε ήταν γονατισμένη, κατά τη διάρκεια αυτής της κυβέρνησης μαριονέτα του φιλοδυτικού Μπόρις Γιέλτσιν ( μέλος του Π.Γ του Κ.Κ.Σ.Ε), ανέκαμψε, και στέκεται στο πλευρό πολλών προοδευτικών εθνών, σε όλο τον κόσμο. Έχει διαγράψει ένα τεράστιο χρέος πολλών δισεκατομμυρίων δολαρίων προς την Κούβα και άλλες χώρες, σφυρηλατεί ισχυρές συμμαχίες με τη Βενεζουέλα, τη Βραζιλία και άλλα προοδευτικά έθνη, και πάνω από όλα, δημιουργεί επιτέλους μια μεγάλη συμμαχία με την Κίνα.
Ο κόσμος δεν ήταν ποτέ τόσο κοντά σε μια πραγματική ανακάλυψη, την αληθινή ελευθερία.
Αλλά μεγάλο μέρος της Δυτικής ΝΑΤΟικής Αριστεράς αρνείται να αναγνωρίσει ότι αυτή είναι μια μεγάλη ευκαιρία για την ανθρωπότητα. Είναι επειδή αισθάνεται ότι έχει μείνει πίσω, ταπεινωμένη από την τρομερή ήττα που υπέστη στο δικό της γήπεδο. Είναι επειδή, παρά τη ρητορική και την πολιτική ορθότητα, πολλά από τα μέλη της είναι στην πραγματικότητα σοβινιστές, ακόμη και ρατσιστές. Πολλοί στοχαστές στην Κίνα, τη Ρωσία, την Αφρική και τη Λατινική Αμερική, το γνωρίζουν πραγματικά αυτό.
Η αντίληψη της Δυτικής ΝΑΤΟικής Αριστεράς είναι ότι μια επανάσταση, «μια αληθινή και καθαρή επανάσταση», πρέπει να προέρχεται πάντα από την Ευρώπη ή τη Βόρεια Αμερική. Είναι η Δύση που πρέπει να απελευθερώσει τους φτωχούς Ασιάτες, τους Λατινοαμερικανούς και τους Αφρικανούς.
Η κινεζική επανάσταση για παράδειγμα είναι «ασυνεπής». Ποιος νοιάζεται που εκατοντάδες εκατομμύρια, η πλειονότητα της χώρας, τρώνε τώρα υγιεινά, ζουν σε αξιοπρεπείς κατοικίες με υπηρεσίες υψηλής ποιότητας, ταξιδεύουν με σύγχρονα μέσα μαζικής μεταφοράς και λαμβάνουν καλή εκπαίδευση; Ποιός νοιάζεται; Δεν είναι «πραγματικός κομμουνισμός», σύμφωνα με τους περισσότερους δυτικούς αριστερούς γκουρού, ή δεν είναι καν σοσιαλισμός, σύμφωνα με ορισμένους!
Μόνο οι δυτικοί στοχαστές, οι φωταδιστές, (το άλτερ έγκο των σκοταδιστών) μπορούν να ορίσουν πράγματα και υψηλά νοήματα όπως «σοσιαλισμός» ή «κομμουνισμός», όχι Ασιάτες, Λατινοαμερικάνοι, και ο «κινεζικός ή μπολιβιριανός σοσιαλισμός» δεν σημαίνει τίποτα για αυτούς, είναι μια παρωδία.
Ενώ η μετατροπή της Κίνας σε μια διαφορετική κοινωνία είναι ξεκάθαρα ένα θαύμα (αλλά περισσότερο από θαύμα, είναι στην πραγματικότητα απόδειξη της ανωτερότητας του κεντρικού σχεδιασμού και της γενικής αριστείας του συστήματος), ίσως η μοναδική μεγαλύτερη επιτυχία στον πλανήτη μας τα τελευταία 100 χρόνια, η Δυτική ΝΑΤΟική Αριστερά μουρμουρίζει ότι κάτι που συνέβη δεν είναι στην πραγματικότητα αγνό, ότι δεν είναι πραγματικά κομμουνιστικό και ότι από πολλές απόψεις είναι όλα εξαιρετικά απαίσια.
Είναι επειδή, από την άποψή τους, μόνο ό,τι σχεδιάζεται και εφαρμόζεται στη Δύση μπορεί να εμπιστευτεί. Δεν θα το έλεγαν ποτέ, αλλά είναι πλέον τόσο προφανές! Αυτή η περιφρόνηση απευθύνεται στις μεγάλες μη δυτικές κοινωνίες της Κίνας, της Νότιας Αφρικής ή της Βενεζουέλας! Αυτός ο μαύρος σαρκασμός. Αυτή η συνολική έλλειψη υποστήριξης για χώρες που πραγματικά προσπαθούν να φροντίσουν τους ανθρώπους τους και να απεξαρτηθούν!
Για τους περισσότερους δυτικούς διανοούμενους, δισεκατομμύρια ανθρώπινες ζωές που είναι πλέον γεμάτες αξιοπρέπεια, δεν σημαίνει τίποτα! Είναι επειδή γι' αυτούς, οι άνθρωποι αυτοί δεν σημαίνουν τίποτα, ως άτομα, ως ομάδα.
Αντί να μιλάμε με περηφάνια και ενθάρρυνση για τα επιτεύγματά τους, προσπαθούμε να βρούμε που «αποκλίνουν»
Όχι! Είναι λάθος! Και τώρα είναι ξεκάθαρο ποιος νοιάζεται πραγματικά για τους ανθρώπους αυτούς. Το βλέπουμε αυτές τις μέρες με το Ντονμπάς.
Ο στόχος του σοσιαλισμού ή του μη δογματικού κομμουνισμού είναι απλός και ξεκάθαρος, μια καλύτερη ζωή για τους ανθρώπους. Καλύτερες πόλεις, λιγότερος φόβος, περισσότερη κουλτούρα, εκπαίδευση, αξιοπρέπεια και ναι, περισσότερη διασκέδαση!
Και αυτό είναι ξεκάθαρο που πετυχαίνει η Κίνα, όπως και η Νότια Αφρική, η Βενεζουέλα και άλλες σοσιαλιστικές χώρες, με ή χωρίς εισαγωγικά!
Τα τελευταία χρόνια, έχει γίνει φανερό ότι η Δύση είναι έτοιμη να καταστρέψει ό,τι βρίσκεται στο δρόμο της προς την ολοκληρωτική κυριαρχία του πλανήτη.
Αλλά ξαφνικά, τέσσερις ισχυρές χώρες αρνήθηκαν να ανεχθούν μια τέτοια ληστεία και αποφάσισαν να μην επιτρέψουν στην παγκόσμια δικτατορία να πετύχει το σκοπό της. Αυτές οι χώρες είναι η Κίνα, η Βενεζουέλα, η Κούβα και η Ρωσία. Υπάρχουν περισσότερα κράτη που εντάσσονται σταδιακά στο μπλοκ, αλλά αυτός είναι ο πυρήνας.
Η Δύση έχει προσπαθήσει να καταστρέψει τη Βενεζουέλα, ανοιχτά και ξεδιάντροπα, σε αρκετές περιπτώσεις, μέσω ενορχηστρωμένων πραξικοπημάτων και χρηματοδοτώντας και υποστηρίζοντας την «αντιπολίτευση». Ορισμένοι πιστεύουν, ακόμη και με τη δολοφονία του Προέδρου του έθνους.
Η συκοφαντική εκστρατεία που στράφηκε κατά του Καράκας έγινε επική!
Ήταν πόλεμος τότε, είναι και τώρα. Είναι ένας πόλεμος ενάντια στο φασισμό και για την ανθρωπότητα. Όσοι δεν το έχουν προσέξει θα πρέπει να δώσουν μεγαλύτερη προσοχή.
Και σε έναν πόλεμο, πρέπει κανείς να διαλέξει πλευρά.
Οι δυτικές ελίτ βλέπουν επίσης την Κίνα και τη Ρωσία ως αρχαίους εχθρούς. Μέρα νύχτα, αυτές οι δύο γιγάντιες και πανίσχυρες χώρες αντιμετωπίζουν μοχθηρή προπαγάνδα, εκστρατείες συκοφαντίας και μίσους, προκλήσεις και έμμεσες επιθέσεις.
Στην Ασία, στόχος της Αυτοκρατορίας είναι να απομονώσει την Κίνα, να την προκαλέσει και να την αμφισβητήσει. Αυτό είναι κοινή γνώση στον ακαδημαϊκό κόσμο τόσο στις Φιλιππίνες όσο και στην Ιαπωνία, δύο κράτη-πελάτες της Δύσης στην περιοχή. Αλλά είναι ένα λίγο πολύ άγνωστο γεγονός στο δυτικό κοινό.
Πού είναι λοιπόν η κινητοποίηση των δυτικών αριστερών διανοουμένων, για την υποστήριξη της Κίνας, η οποία σαφώς απειλείται από τις Ηνωμένες Πολιτείες και τους συμμάχους τους;
Δεν υπάρχει τέτοια κινητοποίηση! Αντίθετα, ορισμένοι από τους αριστερούς διανοούμενους επαναλαμβάνουν στην πραγματικότητα, σαν παπαγάλοι, τα περισσότερα από τα ψέματα που εφευρέθηκαν από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης τόσο στην Ευρώπη όσο και στη Βόρεια Αμερική! Όλη αυτή η ανοησία για την Κίνα που έχει ιμπεριαλιστικές φιλοδοξίες, στην Ασία και την Αφρική!
Αν έκαναν μόνο τον κόπο να μιλήσουν στον αφρικανικό λαό, θα άκουγαν ότι η Κίνα θαυμάζεται και θεωρείται ως η ελπίδα, από την αφρικανική πλειοψηφία. Θα ακούσουν ότι «οι Κινέζοι είναι οι πρώτοι ξένοι που αντιμετωπίζουν τους Αφρικανούς ως ανθρώπους, ακόμη και ως ίσους».
Αντίστοιχη και χειρότερη είναι η κατάσταση με την περίπτωση της Ρωσίας. Για το μόνο που δεν την έχουν κατηγορήσει ακόμα στη Δύση τη Ρωσία είναι για το μποτιλιάρισμα στις μεγαλουπόλης της Δύσης. Αλλά η προπαγάνδα που επινοήθηκε στα αποικιακά κέντρα όπως το Λονδίνο, το Παρίσι ή το Βερολίνο, καταναλώνεται και εμπιστεύεται στην πραγματικότητα, ακόμη και διαδίδεται περαιτέρω από πολλούς από τις τάξεις της Δυτικής ΝΑΤΟικής Αριστεράς! Η Δύση λεηλάτησε, βίασε και κατέστρεψε δεκάδες εκατομμύρια σε όλο τον πλανήτη. Τους κυνηγούσε σαν ζώα και τους έκανε σκλάβους. Έχει διαπράξει αμέτρητες γενοκτονίες, όπως εκείνες στις οποίες 10 εκατομμύρια πέθαναν κατά τη διάρκεια της βασιλείας του Βέλγου Βασιλιά Λεοπόλδου Β, μέχρι το γερμανικό ολοκαύτωμα κατά του γηγενούς λαού της Ναμίμπια.
Και η Δυτική ΝΑΤΟική Αριστερά σιωπά ή εφησυχάζει. Η μεγάλη πλειοψηφία των μελών της δεν μπαίνει καν στον κόπο ή τολμούν να ταξιδέψουν σε μέρη όπου λαμβάνουν χώρα τέτοιες καταστάσεις.
Αυτές τις μέρες φαίνεται ότι οι περισσότεροι δυτικοί αριστεροί διανοούμενοι δεν επιδιώκουν καν την εξουσία. Νιώθουν άνετα με το αίσθημα της ήττας και της αδυναμίας τους. Φαίνονται να απολαμβάνουν την απελπισία και την κατήφεια. Περιγράφουν συνεχώς τα λάθη και τα εγκλήματα της «Αυτοκρατορίας», αλλά είναι απρόθυμοι να την αντιμετωπίσουν πραγματικά, με οποιονδήποτε αποφασιστικό τρόπο. Δεν χτίζουν οδοφράγματα και δύσκολα πολεμούν πνευματικά ιδεολογικά.
Στην πραγματικότητα είναι χειρότερο από αυτό, υπάρχει μια εύκολα ανιχνεύσιμη και ανοιχτή εχθρότητα από τη Δυτική ΝΑΤΟική Αριστερά προς τις περισσότερες αριστερές και αντιιμπεριαλιστικές κυβερνήσεις, σε όλο τον κόσμο, είτε είναι Κούβα, Βενεζουέλα, Βολιβία, Κίνα, Βόρεια Κορέα. , Νότια Αφρική ή Ερυθραία, ακόμα και Ρωσία Ιράν.
Αυτούς που εμπιστεύονται και υποστηρίζουν είναι μόνο τα αουτσάιντερ, αυτούς που έχουν ήδη χάσει. Αυτή είναι η συνθήκη στην οποία πολλοί δυτικοί προοδευτικοί διανοούμενοι αισθάνονται καλά και άνετα. Το παρατηρούμε και αυτό στις μέρες μας με αφορμή τα γεγονότα στο Ντονμπάς.
Η δύναμη εκείνων που πολέμησαν, περήφανα, ενάντια στη νεοαποικιοκρατία και τον κορπορατισμό, και που τώρα κυβερνούν πραγματικά τις χώρες τους (ή τουλάχιστον μερικές από αυτές), γελοιοποιείται, μερικές φορές ακόμη και δαιμονοποιείται. Ονομάζουν τις χώρες τους Λαϊκές Δημοκρατίες και όταν τους αναφέρουν οι Δυτικοί ΝΑΤΟικοί Αριστεροί βάζουν τον τίτλο σε εισαγωγικά. Το χειρότερο…χωρίς να έχουν εικόνα από αυτές τις χώρες, κανένας τους δεν ξέρει να πεί ποιες επιχειρήσεις και τι χαρακτήρα έχουν, πως είναι η δημόσια ζωή κ.τ.λ. Τίποτα δεν είναι αρκετά καλό και τίποτα δεν είναι «ιερό» για την Αριστερά στο Παρίσι, το Βερολίνο ή το Λονδίνο: σίγουρα όχι η Κούβα και η Ερυθραία, η Νότια Αφρική η Κίνα, η Υεμένη, το Ντονέτσκ, το Λουγκάνσκ, το Ιράν, η Ρωσία.
Και πάλι αυτή η «θρησκευτική» αναζήτηση των ιδανικών κινημάτων, κομμάτων και κοινωνιών!
Είναι σαν να πετάμε τη γαλλική αντίσταση ή τους Σέρβους παρτιζάνους, κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, επειδή δεν είναι πλήρως «δημοκρατικοί». Φυσικά και δεν ήταν! Επειδή δεν υπήρχε χρόνος να προσπαθήσουμε να είμαστε τέλειοι: δεν ήταν άψογοι, δεν ήταν ιδεολογικά εκλεπτυσμένοι. Πολεμούσαν μονομερώς εναντίον του μεγάλου κακού.
Η Δυτική ΝΑΤΟική Αριστερά παίζει με ασφάλεια, ακόμα και όταν πρόκειται για παγκόσμια ιστορία. Κάποιοι (εδώ και δεκαετίες τώρα) συγκρίνουν ακόμη και τη Σοβιετική Ένωση με τη Ναζιστική Γερμανία. Στην πραγματικότητα μιλούν για εκείνη την ίδια τη Σοβιετική Ένωση, η οποία βοήθησε δεκάδες σκλαβωμένα έθνη να αποκτήσουν την ανεξαρτησία τους από τον δυτικό ιμπεριαλισμό, αυτή την ίδια τη Σοβιετική Ένωση που στην πραγματικότητα, σχεδόν μόνη της, νίκησε τη ναζιστική Γερμανία με το τίμημα πάνω από 20 εκατομμύρια των ανθρώπων της. Εκείνη η Σοβιετική Ένωση που βοήθησε στην οικοδόμηση και στην εκπαίδευση νέων ανεξάρτητων χωρών σε όλες τις ηπείρους. Τέτοιες συγκρίσεις δεν είναι μόνο ιστορικά γελοίες. είναι προσβλητικές και εξωφρενικές! Η Δυτική Αριστερά χρειάζεται να συγκρίνει κάτι με τον Γερμανικό Ναζισμό. Γιατί; Μήπως γιατί ποτέ δεν τον νίκησε;
Η αλαζονεία και η αυτοδικία της Δυτικής Αριστεράς εξοργίζουν, και το αποτέλεσμα είναι ότι υπάρχει πολύ μικρή σχέση πλέον, μεταξύ των αριστερών κινημάτων της Ευρώπης και της Βορείου Αμερικής και των χωρών αυτών.
Το κύριο πρόβλημα στην πραγματικότητα είναι ότι η Δυτική Αριστερά δεν είναι αρκετά διεθνιστική ή καθόλου διεθνιστική! Και για μένα, και για πολλούς άλλους σε όλο τον κόσμο, ο διεθνισμός είναι η ουσία του αληθινού αγώνα μας. Της Κοινής μας Υπόθεσης
Για τι αγωνίζεται η ευρωπαϊκή Αριστερά σήμερα; Αγωνίζεται πρωτίστως για τα προνόμια των δικών της ανθρώπων, όχι για τα προνόμια των άλλων ανθρώπων του κόσμου. Δεν ενδιαφέρεται για το ποιος πληρώνει πραγματικά για αυτήν τη δωρεάν ιατρική περίθαλψη ή δωρεάν εκπαίδευση, ή για τις επιδοτήσεις που λαμβάνουν οι ευρωπαίοι αγρότες.
Κατά τη διάρκεια της αποικιακής εποχής, εκατοντάδες εκατομμύρια κατεστραμμένοι και σκλαβωμένοι άνθρωποι στις αποικίες πλήρωσαν για όλα αυτά τα παλάτια, τα θέατρα, τους σιδηροδρόμους και τα πάρκα της Ευρώπης. Δεν έχουν αλλάξει πολλά στην πραγματικότητα, μέχρι σήμερα. Οι κατεστραμμένοι αγρότες της Δυτικής Αφρικής πεθαίνουν, έτσι οι Γάλλοι αγρότες λαμβάνουν τις επιδοτήσεις τους και οδηγούν BMW και άλλα πολυτελή αυτοκίνητα, παράγωντας ή μη, ανάλογα με τη χρονιά. Εκατοντάδες εκατομμύρια άποροι, καταπονημένοι άνθρωποι στις νεοαποικίες, χωρίς καθόλου ιατρική περίθαλψη, πληρώνουν για αυτούς τους ηλικιωμένους στην Ευρώπη για να μπορούν να έχουν δωρεάν κλινικές, νοσοκομεία, κοινωνική πρόνοια.
Και η δυτική «Αριστερά» αγωνίζεται για περισσότερα προνόμια για τον ευρωπαϊκό λαό. Ο υπόλοιπος πλανήτης δεν είναι τίποτα … Απλά μερικά ενοχλητικά έθνη που «τους αφαιρούν τις δουλειές»!
Ενώ αυτά τα κράτη επαναφέρουν τη δωρεάν ιατρική περίθαλψη, την πληρώνουν από την εργασία των δικών τους ανθρώπων.
Η Δυτική ΝΑΤΟική Αριστερά είναι ναρκισσιστική, απείθαρχη και αλαζονική, αυτάρεσκη και ηθικά κατεστραμμένη. Γι' αυτό έχασε. Γι' αυτό δεν έχει φλόγα. Γι' αυτό δεν εμπνέει πλέον τους ανθρώπους.
Και όσο λιγότερους ανθρώπους εμπνέει τόσο πιο αντιφατική γίνεται, πιο δηλητηριώδης.
Επιτίθεται στη Σοβιετική Ένωση (μεταθανάτια), θεωρεί ότι έχει δικαίωμα να κρίνει. Επιτίθεται ταυτόχρονα και σε όποιον άλλον κάνει το ίδιο, έστω και αν λέει τα ίδια με αυτήν.
Αυτός ο μηδενισμός είναι αρρωστημένος, είναι ηττοπαθής και έχει βδελυρά αποτελέσματα ακόμη και στους ανθρώπους στην ίδια τη Δύση.
Πρέπει να συμπεράνει κανείς, σοκαρισμένος, ότι τα περισσότερα από αυτά που απομένουν από αυτή τη Δυτική ΝΑΤΟική Αριστερά είναι στην πραγματικότητα αντιαριστερά!
Ως αποτέλεσμα, οι λαοί της Λατινικής Αμερικής, της Ασίας και της Αφρικής, αισθάνονται πολύ καλύτερα ο ένας παρέα με τον άλλου παρά με την προοδευτική πτέρυγα των πρώην αποικιστών τους, και όλο και περισσότερο αναζητούν και βρίσκουν έμπνευση ο ένας στον άλλον.
Η Ρωσία έχει προσχωρήσει, επίσης, με τον δικό της τρόπο. Όσοι περισσότεροι τόσο το καλύτερο!
Σχεδόν 2 δισεκατομμύρια άνθρωποι ζουν τώρα ή χτίζουν τις δικές τους ελεύθερες σοσιαλιστικές, χωρίς εισαγωγικά, πατρίδες. Κάθε χώρα είναι διαφορετική ως προς τον πολιτισμό και τα πολιτικά μοντέλα. Ούτε μία χώρα που ανήκει σε αυτή την ομάδα δεν είναι τέλεια, αλλά όλες προσπαθούν να οικοδομήσουν ένα πολύ καλύτερο μέλλον για τους πολίτες τους και παλεύουν ενάντια στον δυτικό ιμπεριαλισμό και τον φασισμό, αιώνες τώρα. Πραγματικά τη μόνη σοβαρή απειλή για την επιβίωση του ανθρώπινο γένους!
Ο κόσμος είναι πλέον γεμάτος ελπίδα και αισιοδοξία, που εμπνέουν δισεκατομμύρια να απορρίψουν και να πολεμήσουν την παλιά αποικιοκρατική προπαγάνδα.
Θα είναι ένας καλύτερος κόσμος στο μέλλον. Ίσως μετά από κάποιες μάχες, ναι, ίσως κάποιοι από μας χαθούν, αλλά στο τέλος, θα είναι.
Αντί να κηρύττουν, οι δυτικοί αριστεροί, και να κάνουν τους δασκάλους στις επαναστάσεις των άλλων, θα πρέπει να παραδεχτούν ότι απέτυχαν. Μαζί με αυτή την επιθετική δυτική κουλτούρα, που τόσο πετυχημένα κάποτε περιέγραφε ο Ελβετός ψυχίατρος Καρλ Γιουνγκ ως παθολογία. Μια κουλτούρα που υποδουλώνει ολόκληρο τον κόσμο για αιώνες.
Και τότε, θα πρέπει να πάνε και να μάθουν από τις χώρες όπου οι άνθρωποι έχουν κερδίσει, χώρες που αγωνίζονται, πολλές φορές και με τα όπλα στα χέρια, για την επιβίωση της ανθρωπότητας!
"Δίκτυο στην Υπεράσπιση της Ανθρωπότητας"
