Τι προτείνεται για ασθενείς με υπερουριχαιμία;
Ένα από τα κυριότερα αντιοξειδωτικά του αίματος... το ουρικό οξύ, παρουσιάζει την ιδιαιτερότητα να προκαλεί σε υψηλές συγκεντρώσεις ουρική αρθρίτιδα, μεταβολική πάθηση που χαρακτηρίζεται από εναπόθεση ουρικού οξέος σε κάποιες αρθρώσεις, με αποτέλεσμα φλεγμονή και έντονο πόνο.
Το ουρικό οξύ παράγεται κατά το μεγαλύτερο μέρος στο ήπαρ και στη συνέχεια απεκκρίνεται από τους νεφρούς. Υψηλές συγκεντρώσεις του ανιχνεύονται στα ούρα , στα οποία οφείλει και το όνομά του. Το ουρικό οξύ ασκεί αντιοξειδωτική δράση τόσο σε κυτταρικό επίπεδο (κυτταρικές μεμβράνες), όσο και σε γενετικό (DNA). Επιπλέον κάποιοι ερευνητές θεωρούν ότι προστατεύει από οξείδωση και τα λιπίδια του πλάσματος.
Η οξεία άσκηση αυξάνει τη συγκέντρωση του ουρικού οξέος λόγω αυξημένης διάσπασης του ATP, τελικό προϊόν της οποίας είναι το ουρικό οξύ . Η αύξηση του ουρικού οξέος μετά την άσκηση διαρκεί το πολύ μια ημέρα χωρίς να προκαλεί συνήθως υπερουριχαιμία (συγκέντρωση πάνω από το φυσιολογικό). Η αύξηση αυτή μπορεί να συμβάλλει στην αντιοξειδωτική ικανότητα του οργανισμού. Έρευνες στις οποίες μελετήθηκε η προσαρμογή του ουρικού οξέος σε συστηματική μακρόχρονη άσκηση φαίνεται ότι οι προπονημένοι έχουν υψηλότερη συγκέντρωση ουρικού οξέος σε κατάσταση ηρεμίας και μετά από άσκηση, σε σύγκριση με μη αθλούμενους .
Χορήγηση συμπληρώματος ισοφλαβονοειδών (γενιστεΐνη) με σκοπό να συμβάλει στην αντιοξειδωτική άμυνα του οργανισμού φάνηκε να μην επηρεάζει την ανταπόκριση του ουρικού οξέος μετά την άσκηση. Χορήγηση συμπληρώματος L–καρνιτίνης με σκοπό να αποτρέψει την απώλειά της από τα ενδοθηλιακά κύτταρα των αγγείων λόγω ισχαιμίας (απώλεια που προκαλεί οξειδωτικό στρες) δεν μετέβαλε τη συγκέντρωση του ουρικού οξέος στην άσκηση. Ομοίως, χορήγηση συμπληρώματος αμινοξέων με σκοπό να αυξήσει την πρωτεϊνοσύνθεση ή /και να μειώσει την πρωτεϊνόλυση , έτσι ώστε να περιορίσει την μυϊκή καταστροφή που σχετίζεται με το στρες, δεν προκάλεσε μεταβολή στη συγκέντρωση του ουρικού οξέος μετά από άσκηση . Αντικρουόμενα είναι τα δεδομένα σχετικά με την επίδραση της χορήγησης αντιοξειδωτικών βιταμινών στην ανταπόκριση του ουρικού οξέος στην άσκηση. Πρόσληψη συμπληρώματοςβιταμίνης C απέτρεψε την αύξηση της συγκέντρωσης του ουρικού οξέος μετά από οξεία άσκηση και μετά από προπόνηση τριών εβδομάδων. Αντίθετα ,η πρόσληψη βιταμίνης E δεν εμπόδισε την αύξηση στη συγκέντρωση του ουρικού οξέος μετά από οξεία άσκηση.
Σημασία για την Ποιότητα Ζωής
Συμπερασματικά, η αύξηση του ουρικού οξέος στο αίμα με την άσκηση φαίνεται να συμβάλλει στην αύξηση της αντιοξειδωτικής ικανότητας του οργανισμού. Επομένως μπορεί να είναι και αυτός ένας από τους πολλούς τρόπους με τους οποίους η άσκηση βελτιώνει την υγεία και την ποιότητα ζωής .Επειδή όμως υπερβολικές συγκεντρώσεις ουρικού οξέος στο αίμα συνδέονται με την ουρική αρθρίτιδα , είναι λογικός ένας δισταγμός στο να συστηθεί η άσκηση ως θεραπευτικό μέσο σε ασθενείς με ουρική αρθρίτιδα ή υπερουριχαιμία. Ωστόσο άσκηση μέτριας έντασης, τέτοια που δεν προκαλεί συσσώρευση ουρικού οξέος, θα μπορούσε να αποβεί ωφέλιμη και για αυτά τα άτομα. Σε κάθε περίπτωση ο εύκολος πια προσδιορισμός του ουρικού οξέος στο αίμα με μια απλή βιοχημική εξέταση, μπορεί να αποτελέσει εργαλείο για την εκπόνηση συστάσεων σχετικά με την ενδεδειγμένη άσκηση.
