Πλήρωσε το μπουγιουρντί όλης της μεταπολιτευτικής ρεμούλας και το πλήρωσε πολύ... ακριβά. Λες και το πολιτικό σύστημα έπασχε μόνο από αυτόν και μετά την εξοντωτική τιμωρία του, θεραπεύτηκε.
Πολλοί, ανεξαρτήτως κόμματος, είπαν ότι πλήρωσε υπέρ το δέον.
Είμαι απ' αυτούς.
Έτυχε να τον ζήσω σε δημοσιογραφική αποστολή στην Κύπρο και μάλιστα αρκετά επεισοδιακή, όταν ήταν υπουργός Άμυνας. Ήταν σε εξέλιξη ΝΑΤΟΪΚΗ άσκηση στην Τουρκία και η Ελλάδα είχε αποχωρήσει ενοχλημένη από την συμπεριφορά των Τούρκων αεροπόρων. Ένα χρόνο πριν, στο ίδιο ταξίδι, δύο τουρκικά F-16 είχαν παρενοχλήσει το C130 που τον μετέφερε. Το ίδιο περιμέναμε και τότε, ένα χρόνο μετά, καθώς η αποχώρηση της Ελλάδας στο ΝΑΤΟϊκό επεισόδιο είχε ηλεκτρίσει το κλίμα όπως αποτυπώθηκε ως είδηση στην φρεγάτα όπου ο Κληρίδης δεξιωνόταν τον Έλληνα υπουργό και την αποστολή. Ήταν ψύχραιμος και χαμογελαστός. Επίσης, οικείος και απλός. Το βράδυ γινόταν πρωί στο λόμπι του ξενοδοχείου χωρίς να το καταλάβει κανένας από τους δημοσιογράφους που τον συνόδευαν και μιλούσαν μαζί του. Ο ίδιος με ένα ποτήρι ουίσκι στο χέρι, πάντα ανθρώπινος απαντούσε στα πάντα μέχρι τις 4 το πρωί.
Αυτά τα λίγα για τη μνήμη ενός ανθρώπου που σίγουρα δεν ήταν και ο άγγελος της κόλασης όπως τουλάχιστον αντιμετωπίστηκε...
Και ναι, στην ανάρτηση υπάρχει διάθεση υπεράσπισης ενός ανθρώπου που είχε και καλές πλευρές και πάντως έφτυσε αίμα μέχρι τον φυσικό του θάνατο.
Θεός σχωρέστον.
