Ο Ακης Τσοχατζόπουλος κίνησε σήμερα για το μεγάλο του ταξίδι. Θέλω κι εγώ μαζί με όλους όσους... πιστέψαμε, οργανωθήκαμε και παλέψαμε μέσα από το ΠΑΣΟΚ, εκείνο της Αλλαγής και των αρχών της 3ης του Σεπτέμβρη, να αποχαιρετίσω το σύντροφο Ακη Τσοχατζόπουλο. Τον Ακη τον αγωνιστή του ΠΑΚ, τον Ακη της εποχής της αυτοοργάνωσης, τον Ακη της εποχής της Αλλαγής, των ιδεών, τον Ακη της προοδευτικής και πατριωτικής παράταξης. Τον Ακη που έμπαινε μπροστά και έδινε μάχες για να προασπιστεί το κίνημα και τον Πρόεδρο το 1989, όταν τα περισσότερα πρωτοκλασάτα τότε στελέχη στέκονταν από απόσταση και σφύριζαν αδιάφοροι. Τέλος θέλω να αποχαιρετήσω τον Άκη που πίσω του στοιχήθηκε το 1996 το μισό ΠΑΣΟΚ (και μαζί με αυτούς κι εγώ) προασπιζόμενοι αυτό που εμείς ονομάζαμε αγώνα για τον «σοσιαλιστικό μετασχηματισμό της κοινωνίας»
Θα μου πείτε ότι αργότερα μάθαμε και για έναν άλλον Άκη. Αυτόν τον Άκη δεν θα τον υπερασπιστώ όμως είμαι σίγουρη ότι κάποια στιγμή η ιστορία θα κρίνει και αυτόν και άλλους χωρίς να διαγράφει πορείες και ιστορίες.
Υ.Γ. Να σημειώσω ότι ο Άκης ακόμα και όταν έγινε ο αίρων τις αμαρτίες του κόσμου για την ελληνική πολιτική σκηνή (αυτός και μόνο αυτός, κανένας άλλος και από κανένα άλλο κόμμα) ακόμα και τότε δεν μίλησε. Λέτε να μην είχε τίποτα να πει;
Καλό ταξίδι σύντροφε Ακη
