Το 2002 βρισκόμουν στα γραφεία του «Χένρι Κίσσινγκερ και συνεργάτες», στην Ουάσιγκτον. Το ραντεβού ήταν με τον συνεργάτη του Πωλ Μπρέμερ, που ήταν τότε μέλος μιας Εξεταστικής Επιτροπής για την 11η του Σεπτέμβρη (διορίστηκε κυβερνήτης του Ιράκ μετά την εισβολή και τα έκανε θάλασσα).
Κάποια στιγμή ο Κίσσινγκερ βγήκε από το γραφείο του, είδε κάμερα και πλησίασε. Καλλιεργούσε καλές σχέσεις με τους δημοσιογράφους, εξ ού και οι αγιογραφίες. Με ρώτησε από που είμαι, αλλά μόλις απάντησα έκανε αμέσως στροφή 180 μοιρών φωνάζοντας στον αέρα: «αν βρεθεί τίμιος Έλληνας δημοσιογράφος θα του μιλήσω».
Ο Κίσσινγκερ θεωρούσε ότι οι επιθέσεις που δέχτηκε από τα ελληνικά ΜΜΕ για το Κυπριακό και τις δικές του ευθύνες για την εισβολή, είχαν καταστρέψει την πολιτική του καριέρα. Κακός του δαίμονας ήταν ο αείμνηστος Ηλίας Δημητρακόπουλος, ανταποκριτής στις ΗΠΑ και από τους μεγαλύτερους πολέμιους της ελληνικής χούντας, που υποστήριζε τότε ξεδιάντροπα η κυβέρνηση Νίξον- Κίσσινγκερ.
Η χούντα του Παπαδόπουλου ήθελε να βγάλει τον Δημητρακόπουλο από τη μέση, με κάθε τρόπο. Η ΚΥΠ, σε συνεργασία με τις αμερικανικές μυστικές υπηρεσίες στις οποίες προΐστατο ο Κίσσινγκερ, σχεδιάζουν την απαγωγή και τη μεταφορά του με ένα υποβρύχιο από τη Βιρτζίνια στην Αθήνα. Μάλιστα σε έγγραφα από το αρχείο του Κίσσινγκερ που αργότερα αποχαρακτηρίστηκαν (έπαψαν να είναι απόρρητα), υπάρχει -προχρονολογημένο- τηλεγράφημα αμερικανικών υπηρεσιών που γράφει « ο Δημητρακόπουλος πέθανε στις ελληνικές φυλακές».
Περισσότερα στοιχεία και αποκαλυπτικές πληροφορίες για όλα αυτά και πολλά άλλα, μπορείτε να παρακολουθήσετε στο ντοκιμαντέρ του Ρεπορτάζ Χωρίς Σύνορα «Ο Μιλόσεβιτς του Μανχάταν », για το οποίο συνεργάστηκα τότε με τον αξέχαστο Ηλία. Αφορμή για το σημερινό σχόλιο είναι οι τιμές και οι ύμνοι με τις οποίες τα περισσότερα αμερικανικά ΜΜΕ γιόρτασαν τα εκατοστά γενέθλια του «Μάγου της διπλωματίας».
Ελάχιστα μέσα ενημέρωσης θύμισαν ότι ο Κίσσινγκερ είχε παίξει πρωταγωνιστικό ρόλο σε εγκλήματα πολέμου, με εκατοντάδες χιλιάδες θύματα. «Η αγιογραφική ωραιοποίηση της γενοκτονικής κληρονομιάς του Κίσινγκερ την τελευταία εβδομάδα », έγραψε το ενημερωτικό site intercept, ήταν πραγματικά αξιοσημείωτη, ακόμη και για τα δεδομένα των εθνικών μέσων ενημέρωσης που προσκυνούν τον Κίσινγκερ και το κατεστημένο της εθνικής ασφάλειας εδώ και δεκαετίες».
Αντί να το ρίξει στις κολακείες, το intercept έκανε μια μεγάλη έρευνα για την ισοπέδωση της Καμπότζης από τους βομβαρδισμούς που διηύθυνε προσωπικά ο Κίσσινγκερ από το 1969 έως το 1973 και προκάλεσαν τον θάνατο τουλάχιστον 150.000 αθώων πολιτών. Η δημοσιογραφική έρευνα παρουσίασε αδημοσίευτα στοιχεία για απώλειες αμάχων που κρατήθηκαν μυστικά κατά τη διάρκεια του πολέμου και παραμένουν εντελώς άγνωστα στον αμερικανικό λαό.
Στο ηλεκτρονικό jacobin, ο Ben Burgis, παραθέτει το γνωστό, διαβόητο απόσπασμα από μαγνητοφωνημένη συνομιλία του 1970, στο οποίο ο Κίσσινγκερ μεταφέρει τις οδηγίες του Νίξον για τον βομβαρδισμό της Καμπότζης. Ο Κίσσινγκερ γνωρίζει ότι ορισμένα μέλη της κυβέρνησης μπορεί να έχουν ενδοιασμούς για την επέκταση του πολέμου σε μια ουδέτερη χώρα, αλλά καταστά σαφές ότι ο «αρχιστράτηγος» πρόεδρος Νίξον ήταν αποφασισμένος:
«θέλει μια μαζική εκστρατεία βομβαρδισμού στην Καμπότζη. Δεν θέλει να ακούσει τίποτα. Είναι διαταγή, πρέπει να γίνει. Οτιδήποτε πετάει και οτιδήποτε κινείται. Το καταλάβατε αυτό;».
« Μεταξύ πολλών άλλων φρικαλεοτήτων στις οποίες συνέδραμε », γράφει το ίδιο άρθρο, «βοήθησε στην ανατροπή του Σαλβαδόρ Αλιέντε, του δημοκρατικά εκλεγμένου σοσιαλιστή προέδρου της Χιλής. Ο Κίσσινγκερ δήλωσε ως γνωστόν ότι δεν έβλεπε "γιατί πρέπει να καθόμαστε και να παρακολουθούμε μια χώρα να γίνεται κομμουνιστική λόγω της ανευθυνότητας του λαού της’’».
Επίκουρος καθηγητής φιλοσοφίας, ο αρθρογράφος του Jacobin παραθέτει στο άρθρο του («Ο Χένρι Κίσινγκερ είναι ένας αηδιαστικός εγκληματίας πολέμου. Και η σαπίλα πάει βαθύτερα από αυτόν ») ορισμένες γενικότερες σκέψεις:
«Γιατί λοιπόν ο "Doctor K" δεν έχει δει ποτέ το εσωτερικό ενός κελιού φυλακής;
Η πιο άσχημη αλήθεια για τον Κίσινγκερ είναι ότι δεν είναι ένα μοναδικό τέρας. Είναι ένας ασυνήθιστα ξεκάθαρος εκπρόσωπος ενός τερατώδους συστήματος παγκόσμιας ηγεμονίας των ΗΠΑ… Το γεγονός ότι έφθασε στην ηλικία των εκατό ετών ελεύθερος, δεν είναι μια αβλεψία- είναι σύμπτωμα μιας πολύ βαθύτερης παθολογίας.
Αλλά δεν πρέπει να ξεγελιόμαστε νομίζοντας ότι είναι μοναδικός. Δεν διοικείς μια αυτοκρατορία που εκτείνεται σε όλο τον κόσμο για τόσες πολλές δεκαετίες, χτυπώντας γεωπολιτικούς αντιπάλους, αγροτικές επαναστάσεις, εξεγέρσεις σε κατεχόμενες χώρες .. χωρίς πολλούς ανθρώπους να στελεχώνουν τον αυτοκρατορικό σου μηχανισμό που να σκέφτονται όπως ο Χένρι Κίσινγκερ».
Δείτε το ντοκιμαντέρ «Ο Μιλόσεβιτς του Μανχάταν»
