Τώρα κυβερνητικά στελέχη ομολογούν ότι το δημοσιονομικό κέρδος από τις χιλιάδες απολύσεις δεν είναι μεγάλο.Ανθρώπινο πρόσωπο μέσα στις Συμπληγάδες του Μνημονίου επιχειρεί να φιλοτεχνήσει για τον εαυτό της η κυβέρνηση. Εμφανίζεται να...
μεριμνά για τη βελτίωση της λεγόμενης καθημερινότητας, όπως η ψευδώνυμη μείωση των τιμών των εισιτηρίων, αλλά και να είναι έτοιμη να κόψει τον γόρδιο δεσμό προβλημάτων όπως οι απολύσεις των καθαριστριών και να τις επαναπροσλάβει. Κι όλα αυτά συνεχίζοντας τις εξετάσεις που δίνει έναντι των δανειστών, με την αναζήτηση δημοσιονομικών ισοδυνάμων για όποιες επαναπροσλήψεις γίνουν και επιδόματα επιστραφούν. Υποβαθμίζοντας μάλιστα τα δώδεκα προαπαιτούμενα που επανέρχονται για να εκταμιευθούν οι δύο καθυστερούμενες δόσεις.
Υπάρχουν κατηγορίες απολυμένων εργαζομένων που το αγωνιστικό σθένος και η καθαρότητα των στόχων τους τούς έχουν αναγάγει σε "σύμβολα", όπως αναγκάστηκε να παραδεχτεί ακόμη και ο νυν υπουργός Εσωτερικών, συζητώντας για την επαναπρόσληψή τους. Αναμφίβολα πρόκειται για μια ηθική - πολιτική δικαίωση, που παραπέμπει στον μύθο του Δαυίδ και του Γολιάθ. 500 γυναίκες ξυπνούν χαράματα, όπως τότε που δούλευαν, και πηγαίνουν στη διαδήλωση καθημερινά. Αν η κυβέρνηση τελικώς υποχωρήσει, δεν θα βρουν μόνον αυτές δουλειά, αλλά θα σπάσει ο κύκλος της κοινωνικής μοιρολατρίας. Θα επιβεβαιωθεί ότι κανείς αγώνας δεν πάει χαμένος. Αντιθέτως, όσοι και όσες αγωνίζονται κερδίζουν.
Για να συμβεί, όμως, αυτή η διαφαινόμενη αλλαγή κλίματος, μεσολάβησε μια πολιτική ήττα της κυβέρνησης στις ευρωεκλογές. Δηλαδή ο πολιτικός αγώνας υπήρξε η κρίσιμη παράμετρος για να αποκτήσουν και πάλι αποτέλεσμα οι κοινωνικές κινητοποιήσεις. Όπως σε προηγούμενη φάση, οι κοινωνικοί αγώνες υπήρξαν η παρακαταθήκη για να εδραιωθεί και να ξεπεταχτεί η δυναμική της δημοκρατικής ανατροπής.
Ο αγώνας των καθαριστριών αποκάλυψε και τα όρια της κυβερνητικής προπαγάνδας. Αναρτήσεις στο Διαδίκτυο τις εμφάνισαν ως χρυσοκάνθαρους προνομιούχους. Ποιες; τις τετραωρίτισσες με τα 400 ευρώ μηνιαίως ή τις εργαζόμενες με 25ετή υπηρεσία και 750 ευρώ μηνιαίως. Η κοινωνία προσπέρασε με αδιαφορία τη θλιβερή προπαγάνδα και ανακάλυψε στο πρόσωπο των καθαριστριών τα θύματα του Μνημονίου. Κι ακόμη, ο καθένας πολίτης είδε τον εαυτό του. Άλλωστε έρχεται η σειρά των σχολικών φυλάκων, των εκπαιδευτικών, των δημοτικών υπαλλήλων, της στρατιάς των 17.000 εργαζομένων στο Δημόσιο που οδηγούνται σε απόλυση μέχρι το τέλος του έτους.
Τώρα κυβερνητικά στελέχη ομολογούν ότι το δημοσιονομικό κέρδος από τις χιλιάδες απολύσεις δεν είναι μεγάλο. Μόλις 20 εκατ. ευρώ ετησίως κοστίζουν οι υπό απόλυση δημόσιοι υπάλληλοι. Η αδιάλλακτη κυβερνητική στάση έχει συμβολικό - τιμωρητικό χαρακτήρα. Προέχει η ταπείνωση των εργασιακών σχέσεων και της αξιοπρέπειας των εργαζομένων, η εμπέδωση διαρκούς καθεστώτος εργασιακής ανασφάλειας, τελικά η πειθάρχηση της κοινωνίας στη νεοφιλελεύθερη αφήγηση, δηλαδή η υπονόμευση της δημοκρατίας.
Όλα αυτά συμβαίνουν καθώς η κατάρρευση της κατοχύρωσης της εργασίας στο Δημόσιο συμβαδίζει με τον εργασιακό Μεσαίωνα στον ιδιωτικό τομέα. Η αποικιοκρατική τακτική τού διαίρει και βασίλευε αποκαλύπτεται. Νέες δυνατότητες κοινής δράσης των εργαζομένων και των ανέργων αναδεικνύονται. Αυτή τη δυναμική φοβάται η κυβέρνηση και επιχειρεί να περάσει το καλοκαίρι με ψευτο-διορθώσεις εκκρεμοτήτων της καθημερινότητας και το φθινόπωρο να επιτεθεί, ακόμη και με διαβλητά μέσα και διαδικασίες, για να επιτύχει την περιβόητη προεδρική πλειοψηφία των 180 βουλευτών. Όλη η κυβερνητική στρατηγική κατατείνει στην εμπέδωση της λιτότητας, έστω κι αν χρειαστεί να κάνει πρόσκαιρα αδίστακτη ψηφοθηρία. Ούτε θέλει, ούτε μπορεί να προχωρήσει σε φιλολαϊκές αναπροσαρμογές, δηλαδή να υπερβεί τη λιτότητα...
avgi.gr
