Αφιερώνεται στην "Αριστερή" Δημοτική Αρχή του ΣΥΡΙΖΑ στον δήμο Αιγάλεω...
ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ ΚΑΙ ΗΓΕΤΕΣ κατά τον Σοφοκλή
(Αντιγράφουμε και σχολιάζουμε παρακάτω, το άρθρο του Γιώργου Σταματόπουλου από την Εφημερίδα των Συντακτών της Πέμπτης 31 Μάρτη 2016)
Ο Κρέων του Σοφοκλή (Αντιγόνη) δεν ήταν ακριβώς ένας τύραννος, έγινε όμως, γιατί παίρνοντας την απόφαση να μην ταφεί ο Πολυνείκης, ήρθε σε σύγκρουση με την Αντιγόνη, την αδελφή του νεκρού, με τους άγραφους νόμους, με τον χορό της τραγωδίας και εν τέλει με το λαϊκό αίσθημα. Ήταν μια λανθασμένη απόφαση και δεν μετάνιωσε εγκαίρως γι’ αυτήν.
Σημειώνει χαρακτηριστικά ο Γερμανός ιστορικός της κλασσικής αρχαιότητας Κρίστιαν Μάγερ («Η πολιτική τέχνη της αρχαίας ελληνικής τραγωδίας» Εκδόσεις Α. Καρδαμίτσα – Ινστιτούτο του βιβλίου): «Όλοι οι άνθρωποι κάνουν λάθη. Αλλά όποιος τα αναγνωρίζει και δεν εμμένει σ’ αυτά με πείσμα, μπορεί να αλλάξει τα πράγματα. Η έπαρση (αυθάδεια) αντίθετα είναι καταδικασμένη σε ανοησία. (…) Ο ηγέτης αυτός γίνεται απόλυτος. (…) Ο πολιτικός αυτός μπορεί να βυθιστεί όλο και πιο βαθιά μέσα στο λάθος του, καθώς προσπαθεί να προφυλάξει τον εαυτό του από την αμφισβήτηση».
Φαίνεται καθαρά τι τραβάνε οι κακόμοιροι οι πολιτικοί (ηγέτες και ηγετίσκοι), σε τι εγκληματική πλάνη πέφτουν.
Το σπουδαίο είναι ότι εξακολουθούν να μιλάνε, παρά το λάθος τους, για Δημοκρατική Αριστερά και άλλα πομπώδη. Την ίδια ακριβώς συμπεριφορά βλέπουμε και στους πρόθυμους χειροκροτητές αυτών.
Όποιος πιστεύει στη δική του μόνο γνώμη, είναι κενός, παρατηρεί ο Σοφοκλής. Υπάρχουν περισσότερες από μια απόψεις, και η απόφαση μπορεί να βγει μετά από αντιπαράθεση αυτών των απόψεων.
Ο πνευματικός του ορίζοντας δεν ανταποκρίνεται στις απαιτήσεις της Δημοκρατίας.
Ανελέητος ο Γερμανός ιστορικός: «Εντύπωση προκαλεί η ανασφάλειά του (του Κρέοντα, του ηγέτη, του ηγετίσκου) που τον κάνει να φοβάται παντού εχθρούς, που δεν αναγνωρίζουν την εξουσία του. Αυτό είναι ίδιον της μοναρχίας και προφανώς του προκαλεί μεγάλο άγχος».
Έχουν γραφεί πολλά για όλους αυτούς που γαντζώνονται στην εξουσία τους, μεγάλη ή μικρή, και δεν λένε να ξεκολλήσουν, να ξεκουμπιστούν. Αχ, πρέπει να αναπνεύσει κανείς πολύν αέρα Δημοκρατίας, να μη φοβάται το μέσα του, εάν θέλει να καταλάβει αξίωμα Δημοκρατικό, να μάθει να διδάσκεται, να ακούει και όχι να μηχανεύεται ίντριγκες, και να απεργάζεται φτηνά σχέδια για την εξόντωση των αντιπάλων, των εχθρών.
Προφανώς, όλοι αυτοί, δεν επιζητούν την κατάληψη αξιωμάτων, ωθούμενοι τάχα, από μια δημοκρατικότητά τους. Αντίθετα, προσπαθούν να καλύψουν τον κενό και ολίγιστο εαυτό τους, την ΨΕΥΔΗ ΤΟΥΣ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ με τα προνόμια και την εύνοια που τους προσδίδουν τα εν λόγω αξιώματα…
Ανθρώπινες αδυναμίες αλλά πόσο χαμηλός πολιτισμός».
Όλα δείχνουν ότι δεν αλλάζει ο άνθρωπος, όσος χρόνος κι αν παρέλθει, ειδικά αυτός με ελλιπή παιδεία. Για να τους φανταστούμε στην κάθε ημέρα τους όλους αυτούς: Με τι ανασφάλεια, με τι άγχος θα ζουν. Αυτό όμως ίσως να τους κρατά στη ζωή. Να γεμίζει τα κενά τους, αφού αλλού δεν μπορούν να διακριθούν ή είναι ανεπαρκείς ψυχικά και πνευματικά (δεν εννοώ διανοητικά).
Πώς να διοικήσουν συνετά τέτοιες ανασφαλείς και τρομαγμένες προσωπικότητες; Τι τραγωδία, τι διαταραγμένες οντότητες, αγχωμένες θα ‘λεγε κανείς.
Το θέμα πάντα παραμένει τι κάνουμε μ’ αυτούς όλους. Πρώτα μου φαίνεται πρέπει να αναρωτηθούμε για τους εαυτούς μας».
Αυτά έγραψε ο έγκριτος δημοσιογράφος και πραγματικά σαν βαθύς γνώστης της ανθρώπινης συμπεριφοράς έκανε ουσιαστική τομή στη λογική των μικρών ή μεγάλων εκφραστών των παντός είδους εξουσιών…
Ας μου επιτραπεί να προσθέσω λίγα λόγια στον χειμαρρώδη λόγο του…
Είναι ίδιον φαίνεται, της κάθε εξουσίας, σε κάθε χώρο και επίπεδο, να φανερώνει αυτές τις συμπεριφορές, οι οποίες καταλήγουν σε έναν αέναο κύκλο, να καθοδηγούν πάθη και τραγωδίες. Όπως ακριβώς αποτυπώνονται με τέτοια ένταση στην Αντιγόνη του αρχαίου τραγωδού, του Σοφοκλή. Σε μια διαρκή επανάληψη, με χιλιάδες ιστορικά παραδείγματα, αλλά και σε εκατομμύρια περιπτώσεις, βλέπει κανείς, με πολλές φορές τραγικά αποτελέσματα, το πώς η εξουσία, αλλοιώνοντας και διαστρέφοντας τις ανθρώπινες συμπεριφορές, προκαλεί και φανερώνει τις πιο ιταμές, ανήθικες και πολλές φορές βάρβαρες πράξεις και στάσεις.
Βλέπει δηλαδή χθεσινούς «φίλους», «συντρόφους», «συναγωνιστές» να μετατρέπονται σε αδίστακτους κατήγορους, διώκτες, εκτελεστές… Βλέπει αλλοτινούς υποστηρικτές ουμανιστικών ιδεών, υψηλών αξιών, όπως η αλληλεγγύη, όπως ο αγώνας για την ελευθερία έκφρασης, για τα ανθρώπινα δικαιώματα, για κοινωνική δικαιοσύνη, για ισότητα ευκαιριών, μόλις καταλαμβάνουν την εξουσία εν ονόματι όλων αυτών των πανανθρώπινων ιδανικών, να μετατρέπονται σταδιακά σε πλήρεις αρνητές τους…
Πριν αλέκτωρ λαλήσει τρις, αυτά για τα οποία ορκίζονταν ότι θα τηρήσουν και θα εφαρμόσουν, μένοντας πιστοί και όρθιοι στις ιδέες τους, γίνονται ξαφνικά όνειρα και θεωρίες «ανεφάρμοστες» και «απατηλές».
Ξαφνικά ο «ρεαλισμός» επικρατεί της πίστης και ο «λογικοφανής» συμβιβασμός με κάθε τι αναχρονιστικό, διεφθαρμένο, της κάθε εξουσίας, επιβάλλεται με οποιοδήποτε κόστος και πόνο.
Οι πρώην σύντροφοι-συναγωνιστές-φίλοι που βλέπουν και δεν πιστεύουν, που μένουν πιστοί στα συλλογικά οράματα και τις υψηλές ιδέες, κηρύσσονται ΑΠΟΣΥΝΑΓΩΓΟΙ...
Η παντοδύναμη εξουσία δεν τους χρειάζεται πλέον... Αρχίζει η εκστρατεία λάσπης εναντίον τους... Άλλους τους πολεμάνε ανοικτά, άλλους τους κάνουν να φαίνονται “γραφικοί”... Άλλους τους σπρώχνουν στο αδιέξοδο και τους οδηγούν στην παραίτηση και την ιδιώτευση... Σε πιο “ειδικές” περιπτώσεις, αν αντιστέκονται σθεναρά, η εξουσία τούς εξοντώνει με βίαιους τρόπους για να τους ξεφορτωθεί από την ενοχλητική παρουσία τους...
Και όλες αυτές οι ΑΠΑΝΘΡΩΠΕΣ εξουσιαστικές μέθοδοι και τακτικές, βαφτίζονται “ΡΕΑΛΙΣΜΟΣ”, “προσαρμογή στην κανονικότητα του συστήματος”, “σοβαρότητα”, από τους ΚΩΛΟΤΟΥΜΠΕΣ τακτικιστές, Μακιαβελλικούς υποστηλωτές του Συστήματος που δήθεν θα ανέτρεπαν και θα πολεμούσαν.
Τυχοδιωκτισμός κανονικός δηλαδή, που αλλοτριώνει κάθε τι και όποια πίστη, σε έναν άλλο κόσμο και μια άλλη Κοινωνία... Που δεν θα επικρατεί το ψέμα, η απιστία, η ρουφιανιά, η ίντριγκα και η αδυσώπητη συμφεροντολογική μετριοκρατία, ο νεποτισμός, η αναξιοκρατία, το βόλεμα, το ρουσφέτι, ο τεμπελχανισμός και η λογική της στρουθοκαμήλου...
Αν όμως έτσι λειτουργούσε και λειτουργεί παγκόσμια το Εξουσιαστικό Σύστημα, με τα όποια προσωπεία και μορφές υπάρχει και λειτουργεί ανά τους αιώνες, από την άλλη, υπάρχει για πάντα το αιώνιο πρόταγμα και πρόσταγμα που σάλπισε ένα πρωινό ανάμεσα στα 508/507 π.Χ. στην πόλη της Αθήνας, και μερικές χιλιάδες πολίτες που αποτινάσσοντας αυθεντίες, συστήματα, τυραννίες, άδικους νόμους και λογικές καθυπόταξης, όρθωσαν το ανάστημά τους και θεμελίωσαν το φαντασιακό θέσπισμα της ΑΥΤΟΝΟΜΙΑΣ και της ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ... Απέναντι σε θεούς και βασιλιάδες, έφτιαξαν με απίστευτο κόπο και υπομονή, ένα ιστορικό κοινωνικό πείραμα, που φέγγει φάρος φωτεινός ανά τους αιώνες... Και σαν ένα Σισύφειο έργο, οι ανθρώπινες κοινωνίες έκτοτε, όλο πλησιάζουν στον πανανθρώπινο φάρο και όλο και απομακρύνονται απ’ αυτόν...
Έχοντας να αντιμετωπίσουμε όλοι οι πολίτες σε κάθε σημείο του πλανήτη, εκατοντάδες προκλήσεις και απίστευτες ανισότητες, αυτό που μένει, είναι να συνεχίσουμε να παλεύουμε σε κάθε χώρο και με κάθε τρόπο, την εξουσιαστική βία που διαιωνίζει την εκμετάλλευση, την ανισότητα, την αδικία, την τυραννία, τη διαφθορά, την υποταγή...
Και σ’ αυτό τον Αγώνα τον Διαρκή, τον Όμορφο και Ανυποχώρητο, χωρίς υποχωρήσεις, συμβιβασμούς, ηττοπάθεια και παντός λογής κυβιστήσεις, όλοι και όλες οι φίλοι της Αντιγόνης του Σοφοκλή, αλλά και του “χορού”, δηλαδή του Λαού, ΕΝΩΜΕΝΟΙ ΘΑ ΔΩΣΟΥΝ ΤΗ ΜΑΧΗ, ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟΝ ΚΡΕΟΝΤΑ, ΔΗΛΑΔΗ ΣΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΕΞΟΥΣΙΑ, με όποιον μανδύα φοράει αυτή, κατά πως τη βολεύει...
Τα δισεκατομμύρια των συνανθρώπων σε όλο τον πλανήτη, αντιλαμβάνονται μέρα τη μέρα, στιγμή τη στιγμή, ότι δεν μπορεί πλέον το Σύστημα να δηλητηριάζει τις ζωές και την ύπαρξη του ίδιου του πλανήτη και όλης της έμβιας ζωής πάνω σ’ αυτόν...
Οι κλιμακούμενες παγκόσμιες πλέον αντιδράσεις, θα οδηγήσουν νομοτελειακά στην οργάνωση νέων δομών και θεσμών, πιο δημοκρατικών, πιο αληθινών, πιο αλληλέγγυων...
Ο Κρέοντας, το κράτος, οι εξουσιαστές, οι τυχοδιώκτες, οι κλέφτες και οι βιαστές της ανθρώπινης Ελευθερίας και των πανανθρώπινων ιδανικών, θα ηττηθούν και πάλι...
Η ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΠΟΥ ΞΕΚΙΝΗΣΕ 2523 ΧΡΟΝΙΑ ΠΡΙΝ ΘΑ ΔΙΚΑΙΩΘΕΙ και η ΑΝΤΙΓΟΝΗ ΘΑ ΝΙΚΗΣΕΙ.
Αιγάλεω 6 Απρίλη 2016
Κωνσταντίνος Δημ. Σάμιος
Πρόεδρος του Α.Π.Σ. “ΑΠΟΛΛΩΝ” ΔΥΤ. ΑΤΤΙΚΗΣ
ΥΓ.: Αφιερώνεται με όλες τις ευχαριστίες μου -αφού σκέπτομαι να τους προσφέρω και λουλούδια της άνοιξης, σε ανθοδέσμη- στους πρώην συναγωνιστές στον Δήμο μας στο Αιγάλεω που καβαλώντας τη Μάγισσα Κίρκη -την Εξουσία- έγιναν κατήγοροι, διώκτες και προσπαθούν να καταπνίξουν τη φωνή μου...
Δεν θα το καταφέρουν και το γνωρίζουν... Η Δικαιοσύνη, η Δημοκρατία, η Ελευθερία, θα συντρίψουν κάθε απόπειρα φίμωσης και την εξόφθαλμη κρατική τρομοκρατία...
Από την άλλη, η συγκινητική και πέρα από τις προσδοκίες μου συμπαράσταση από το Λαϊκό Στοιχείο του Δήμου μας -ανεξαρτήτως πολιτικών και κομματικών προελεύσεων και προτιμήσεων- αλλά και πολλών διαπρεπών επιστημόνων από τον ιατρικό κόσμο κι από τη νομική επιστήμη, τη δημοσιογραφία, τοπικούς πολιτικούς και αυτοδιοικητικούς παράγοντες, μου δίνουν πράγματι τη δύναμη και την ΑΠΟΦΑΣΙΣΤΙΚΟΤΗΤΑ, ΝΑ ΣΥΝΕΧΙΣΩ ΑΤΑΛΑΝΤΕΥΤΑ ΤΟΝ ΑΓΩΝΑ, ΜΕ ΤΗΝ ΠΙΣΤΗ ότι στον ΑΓΩΝΑ αυτόν που θα πάει μέχρι το τέλος, θα λάμψει η Δημοκρατία, η Δικαιοσύνη και η ΑΛΗΘΕΙΑ της...
Και κάτι τελευταίο: Και βέβαια, με συνεχή άρθρα, τόσο δικά μου όσο και διαπρεπών επιστημόνων, θα συνεχίσω να ενημερώνω τους συμπολίτες μας για τα όσα ΑΝΤΙΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΑ υποστηρίζει -ΧΩΡΙΣ ΚΑΜΙΑ ΣΥΓΝΩΜΗ- η “άλλη” πλευρά, η οποία επιμένει στη διχαστική και πέρα από κάθε ΛΟΓΙΚΗ, τακτική των διώξεων και των ΕΚΦΟΒΙΣΜΩΝ.
