Όποιος έχει γεννηθεί μετά το 1980 στην Ιταλία, δεν θα μπορέσει να πάρει σύνταξη παρά μόνο στα 70. Οι τελευταίες εκτιμήσεις της Υπηρεσίας Κοινωνικών Ασφαλίσεων (INPS) έχουν δρομολογήσει μια νέα συζήτηση για μεταρρύθμιση του συνταξιοδοτικού...
Οπως αναφέρει η Deutsche Welle, ήδη για να καλύψει κενά στον προϋπολογισμό, η χώρα έχει εισαγάγει ένα σύστημα σταδιακής αύξησης του ανώτατου ορίου στα 67 μέχρι το 2026, με τη δυνατότητα παράτασής μέχρι τα 70. Αλλά κι αυτό δεν επαρκεί για να σώσει τις συντάξεις των σημερινών τριαντάρηδων.
Περισσότερη εργασία, περισσότερες οικονομίες
Σύμφωνα με το INPS ορισμένοι γεννημένοι το 1980 που δεν έχουν καλύψει όλες τις ασφαλιστικές εισφορές, δεν αποκλείεται να πάρουν σύνταξη μετά το 2055, όταν δηλαδή συμπληρώσουν τα 75. Αυτό το σενάριο τρόμου περιέγραψε ο επικεφαλής του INPS, Τίτο Μποέρι ενώπιον φοιτητών του Καθολικού Πανεπιστημίου της Ρώμης και έγινε πρωτοσέλιδο.
«Αυτού του είδους οι ειδήσεις με κρατούν μακριά από την Ιταλία», δηλώνει ο 35χρονος Ντομένικο Πατσέρε, ο οποίος πριν από 14 μήνες γύρισε την πλάτη στη χώρα του και δουλεύει στη Μ. Βρετανία.
Επίσημα στοιχεία ανεβάζουν τη νεανική ανεργία τα τελευταία 3 χρόνια στο 40%.
Λόγω της οικονομικής κατάστασης οι πολιτικοί δεν τολμούν να πουν στους ευτυχείς που έχουν θέση εργασίας, ότι θα πρέπει να εργαστούν περισσότερο και να κάνουν περισσότερες οικονομίες για να αντιμετωπίσουν τα δύσκολα γηρατειά.
«Έχουμε πίσω μας 20 χρόνια δειλίας και στασιμότητας του κράτους σε αυτόν τον τομέα», λέει ο Μποέρι. Ο Τσεζάρε Νταμιάνο από το κυβερνητικό Δημοκρατικό Κόμμα πιστεύει ότι θα πρέπει να σταματήσει η κατατρομοκράτηση των ανθρώπων για τις συντάξεις τους. Και ο Ρενάτο Μπουντέα από το αντιπολιτευόμενο Forza Italia συστήνει στον Μποέρι περισσότερη σύνεση και λιγότερα λόγια.
Πρόωρη συνταξιοδότηση η λύση;
«Οι νέοι χρειάζονται σταθερές θέσεις εργασίες για να αποφύγουν τη θλίψη της συνταξιοδότησης» πιστεύει ο επικεφαλής της Υπηρεσίας Κοινωνικών Ασφαλίσεων. Ένα πρώτο βήμα προς αυτήν την κατεύθυνση ήταν οι μεταρρυθμίσεις στην αγορά εργασίας που καθιερώθηκαν πέρυσι.
Ένα άλλο είναι να δοθούν ερεθίσματα σε ηλικιωμένους εργαζόμενους να βγουν νωρίτερα στη σύνταξη για να αφήσουν χώρο στη νέα γενιά. Βέβαια δεν συμφωνούν όλοι οι οικονομολόγοι για την αποτελεσματικότητα αυτού του μέτρου, αλλά ο πρωθυπουργός Ματέο Ρέντσι θέλει να κάνει μια προσπάθεια.
Ο οικονομικός του σύμβουλος, Τομμάσο Νανιτσίνι, δήλωσε στην ιταλική τηλεόραση ότι η χώρα χρειάζεται «δημιουργικές προσπάθειες», για να καλύψει το αναμενόμενο κόστος, ύψους από 5 έως 7 δισ. ευρώ. Αντιρρήσεις εξέφρασε ο Τζιουλιάνο Κατζόλα από το συντηρητικό PdL.
«Δεν είναι και ο καλύτερος τρόπος επένδυσης αυτού του ποσού, σκεπτόμαστε πάρα πολύ τους ηλικιωμένους και όχι αρκετά του νέους».Υπάρχουν όμως και νέοι που αντιμετωπίζουν την πραγματικότητα χαλαρά. Όπως ο 26χρονος Εμανουέλε Νταβένια, που η νεοφυής επιχείρησή του οργανώνει παιδικά πάρτι. «Ξέρω από καιρό, ότι όταν έρθει η ώρα, θα πάρω ελάχιστη σύνταξη από το κράτος. Νομίζω ότι θα πρέπει να φροντίσουμε μόνοι μας».
