Σχολιάζει ο Νίκος Κλειτσίκας

«Όποιος επιλέγει το λιγότερο κακό,
αναπόφευκτα καταλήγει να έχει το...

χειρότερο»
Αντόνιο Γκράμσι, "Quaderni del carcere" (Τετράδια της φυλακής)
Σ' ευχαριστούμε Antonio, για ό,τι έκανες, είπες, έγραψες...

Σήμερα η αναμέτρηση, ο δεύτερος γύρος των προεδρικών εκλογών στη Γαλλία κι όλα δείχνουν πως οι ανησυχίες των ΗΠΑ (βαθύ κράτος - Deep state), για την τύχη του υποψήφιου των Ρότσιλντ τείνουν να μετατραπούν σε πανηγυρισμούς.

Η Νατοϊκή ευρωπαϊκή αριστερά δίνει τη μάχη για την "ευρωπαϊκή-ατλαντική ενότητα", τον κοινό αγώνα εναντίον του "αιμοσταγούς δικτάτορα Πούτιν", για τη "δημοκρατία": “Είναι σαφές πως βρισκόμαστε μπροστά σε μια σκληρή αναμέτρηση μεταξύ του Μακρόν, του αληθινού ευρωπαίου ηγέτη και της Λε Πεν που θέλει τη διάλυση της Ευρώπης και βλέπει τον Πούτιν ως σημείο διεθνούς αναφοράς”... επισημαίνει ο "αριστερός" ευρωβουλευτής Sandro Gozi.

Τη νίκη Μακρόν καθόριζει η στάση του επίσης "αριστερού" Ζαν-Λυκ Μελανσόν, συντρόφου του Μακρόν όταν θήτευαν κι οι δύο στο σοσιαλιστικό κόμμα.
Ο Μελανσόν έκανε έναν σκληρό προεκλογικό αγώνα εναντίον του Μακρόν, διότι ανέτρεψε κοινωνικές κατακτήσεις και δικαιώματα 150 χρόνων στη Γαλλία, έφερε την ανέχεια και την εξαθλίωση. Η δήλωσή του "Όχι ψήφο στη Λε Πέν", χωρίς καν να ακούσει την άποψη αυτών που τον στήριξαν, η άρνηση να καλέσει σε αποχή... έχουν συγκεκριμένους στόχους και δεν οφείλονται σε παρορμητισμό, αφού το 1/3 των ψηφοφόρων του ήδη πήρε την άγουσα για την υπερψήφιση της Λε Πέν.

Η μοναδική ευφυής πολιτική προσέγγιση της σημερινής εκλογικής αναμέτρησης στη Γαλλία, είναι του κορυφαίου Πανεπιστημιακού Καθηγητή Κόστα, που φυσικά δεν ανήκει στη δεξιά:

«Η αριστερά στη Γαλλία συγκεντρώνει περίπου το 30%.
Η χρησιμότητά της είναι η νίκη του Μακρόν.
Τα επιχειρήματα θα είναι τα ίδια: το μικρότερο κακό, να σταματήσουμε την άνοδο της δεξιάς, αντιφασιστική ενότητα.
Συνηθισμένες μαλακίες.
»
Βιντσέντζο Κόστα

* Καθηγητής στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Vita-Salute San Raffaele (Μιλάνο), όπου διδάσκει Φαινομενολογία και Φαινομενολογία της εμπειρίας.

Οι αντί-συνωμοσιολόγοι κι όσοι έχουν το σύνδρομο να αναζητούν "ελπίδες" κι εναλλακτικούς "ηγέτες" μετά την πλήρη ενσωμάτωση της ευρωπαϊκής αριστεράς στο Νατοϊκό άρμα, θα πρέπει να εξηγήσουν γιατί στη Γαλλία ο Μελανσόν, ο οποίος μάλιστα προσφάτως είχε ενστερνιστεί εντελώς διαφορετικές θέσεις από αυτές της λεγόμενης «ευρωπαϊκής επαναστατικής εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς», (ειδικά για το θεϊκό μπόλι Big Pharma και για τη μετανάστευση) πρέπει να συνεισφέρει, να προκρίνει τη νίκη του Μακρόν;

Ο Μελανσόν αποφασίζει ποιος θα κερδίσει στη Γαλλία, δηλαδή τη νίκη του Νατοϊκού υπαλλήλου των Ρότσιλντ, Σόρος. Οι λεγόμενοι Πράσινοι (πράσινοι σαν το χρώμα του δολαρίου), το Κομουνιστικό Κόμμα, οι σοσιαλιστές φτάνουν στο 8% και ο Μελανσόν με το 22% με τις θέσεις της "Εναλλακτικής Αριστεράς" σε μια Ευρώπη Ατλαντική αποικία, μπροστά στον κίνδυνο της "ευρωπαϊκής ενότητας" δεν πρόκριναν τη μαχητική αποχή της Αριστεράς. Ο Μακρόν, που με ειλικρίνεια δεν έκρυψε ποτέ πως είναι ο εκπρόσωπος του χειρότερου καπιταλισμού βρήκε τους απαραίτητους συμμάχους.

Άραγε η λεγόμενη "αριστερά" θα λάβει τουλάχιστον το αντίτιμο-αντάλλαγμα-αμοιβή μέσω ενός "εκλογικού συμφώνου" από την "πίτα" των βουλευτικών εκλογών του Ιούνη, ώστε να δικαιολογηθεί η νίκη του Μακρόν; Πως θα συνεχίσουν να μιλούν για "ανατρεπτική αριστερά" στους ακρωτηριασμένους από τις σφαίρες του Μακρόν, στους προλετάριους κι εξαθλιωμένους από την πολιτική Μακρόν, στα "κίτρινα γιλέκα";

Τώρα που στο πεδίο έχουμε και τις femen του Σόρος, της Νατοϊκής δικαιωματικής αριστεράς υπέρ του Ναζιστικού καθεστώτος στην Ουκρανία κι υπέρ της υπερψήφισης του Μακρόν, η νίκη σιγουρεύει:

Χθες ψήφισαν στα γαλλικά "υπερπόντια εδάφη" κι οι πρώτες πληροφορίες μιλούν για ανατροπή. Η νίκη στις αποικίες του Μελανσόν, δείχνει πως χθες δεν πέρασε η γραμμή και φέρνει μπροστά την Λε Πέν, αλλά ας μη το πάρουμε "τοις μετρητοίς"...

Σήμερα η τύχη του προέδρου των πλουσίων, της ελίτ, βρίσκεται στα χέρια της Αριστεράς. Θα πειθαρχήσουν, θα απέχουν, ή θα ψηφίσουν Λε Πέν; Στο μπαξέ του Μελανσόν, εκτός από τους αστούς υπάρχουν κι αυτοί που επικαλούμενοι την Κομμούνα δεν πειθαρχούν, δεν ψηφίζουν και λένε ότι η "χρήσιμη ψήφος", αυτό που ο Μακρόν ανέδειξε ως "αντιφασιστική" συσπείρωση είναι το πιο αποτρόπαιο ηθικό έγκλημα. Ίδωμεν...

Ο Γενικός Γραμματέας του Κομουνιστικού Κόμματος της Ιταλίας Marco Rizzo (αδελφό κόμμα του ΚΚΕ), είναι "προσεκτικός" και "σοφός" για τις γαλλικές προεδρικές εκλογές, όπως και για την αποναζιστικοποίηση στην Ουκρανία:
«Δεξιά κι αριστερά είναι δύο όψεις του ίδιου νομίσματος και το αποδεικνύουν οι εκλογές στη Γαλλία. Ο Μακρόν αντιπροσωπεύει το διεθνές χρηματοπιστωτικό σύστημα την Ευρωπαϊκή Ένωση και το ΝΑΤΟ...
Ο Μακρόν, άνθρωπος του ευρωατλαντισμού, δέχεται ένα χαστούκι στον πρώτο γύρο των γαλλικών εκλογών, σε αντίθεση με ό,τι λένε τα κυρίαρχα ΜΜΕ. Το ένα τέταρτο των ψηφοφόρων και λιγότερο από το 20% του εκλογικού σώματος. Δεξιά και αριστερά παίρνουν σχεδόν τις διπλάσιες ψήφους του. Θα τον βοηθήσει ο εκλογικός νόμος και ο συνήθης "μηχανισμός"...
»

«Ενός ατόπου δοθέντος μύρια έπονται»
Σοφοκλής, 496-406 π.Χ.

Υ.Γ. Για το πως το "σύστημα" κατασκεύαζει κάθε φορά "αριστερούς" ηγέτες, ινδάλματα, ώστε να εκτονώνει την κοινωνική και πολιτική κρίση με την εκάστοτε φορά αναγκαιότητα του "αντιφασισμού" και της "ευρωπαϊκής ενότητας" με την συνταγή της "Πολιτικής ορθότητας" (politically correct), έχουμε ήδη συναντήσει τον πρώην σοσιαλιστή Μελανσόν. Και... δεν έχουμε μνήμη χρυσόψαρου, όσο κι αν αυτό προκαλεί πολλούς που είδαν τον γερουσιαστή του Ολάντ ως "ανατρεπτική αριστερά":

 "Τουιτάρει" o Jean-Luc Melenchon μετά την πυραυλική επίθεση των ΗΠΑ εναντίον της Συρίας: "Το ότι ο κύριος Μπασάρ Αλ Άσαντ είναι ένας εγκληματίας, το γνωρίζει όλος ο κόσμος. Το θέμα είναι πως να έρθει η ειρήνευση στη Συρία".
Πως θα μπορούσε ο "αριστερός" Jean-Luc Melenchon, που δηλώνει υποκριτικά και δημαγωγικά πως δεν θα γίνει Τσίπρας, να διαβεβαιώσει τη γαλλική πολεμική βιομηχανία με τα υπερκέρδη από τις πωλήσεις όπλων στη Μέση Ανατολή και την Τουρκία, πως αυτός θα συνεχίσει να διεκδικεί “πίτα” των γεωστρατηγικών αλλαγών στη Μέση Ανατολή, “δικαιωματικά” για τους “σοσιαλιστές” και τη γαλλική δεξιά, μιας και ήταν κυρίαρχη αποικιοκρατική δύναμη στη Συρία; Αναλυτικά και περισσότερα, 22 Απρίλη 2017: ΕΔΩ
«Ένας νέος φασισμός δημιουργείται στη θέση του παλαιού κληρικό-φασισμού,
ένας τεχνητός φασισμός ο οποίος θα μπορούσε να πραγματοποιηθεί
μόνον υπό τον όρο να ονομάζεται αντιφασισμός»
Pier Paolo Pasolini
 
Top