Εφυγε από τη ζωή σε ηλικία 77 ετών ο Κωνσταντίνος Αγγελόπουλος. Ο Κωνσταντίνος Αγγελόπουλος ήταν γιος του Παναγιώτη Αγγελόπουλου και αδελφός του Θεόδωρου. Γεννήθηκε το 1945 στην Αθήνα.
Φοίτησε στο Κολλέγιο Αθηνών και σπούδασε Διοίκηση Επιχειρήσεων στην ΑΣΟΕΕ. Ασχολήθηκε από μικρή ηλικία στην ιστορική οικογενειακή επιχείρηση ΧΑΛΥΒΟΥΡΓΙΚΗ Α.Ε., την οποία και παρέλαβε εξ ολοκλήρου από τον πατέρα του Παναγιώτη Αγγελόπουλο το 1998.
Στις αρχές της δεκαετίας 2000 προχώρησε στην πλήρη αναγέννηση της ιστορικής χαλυβουργίας υλοποιώντας ένα επενδυτικό πρόγραμμα ύψους 220 εκατ. ευρώ.
Εκτός από τη χαλυβουργία, δραστηριοποιήθηκε και στο χώρο της εμπορικής ναυτιλίας. Απέκτησε δυο γιους, τον Παναγιώτη και τον Γεώργιο. Σε νεαρή ακόμη ηλικία επλήγη από μία σπάνιας μορφής αρθρίτιδα που εμπόδιζε την κινητικότητά του. Το τελευταίο διάστημα νοσηλευεόταν σε ιδιωτικό θεραπευτήριο ευρισκόμενος, κατά πληροφορίες, σε μηχανική υποστήριξη.
Σε μία από τις τελευταίες συνεντεύξεις που είχε δώσει, το 2018 είχε σημειώσει για την Χαλυβουργική: «Η ιστορία της Χαλυβουργικής είναι πράγματι αλληλένδετη με την ιστορία της χώρας. Από το πρώτο εργοστάσιο στην οδό Πειραιώς, όπου φτιάχνονταν σύρματα για καρφιά και πέταλα, μέχρι την ίδρυση του εργοστασίου στην Ελευσίνα και την τοποθέτηση των πρώτων ηλεκτρικών κλιβάνων, η συνδρομή της Χαλυβουργικής στην εθνική προσπάθεια ανασυγκρότησης της χώρας ιδίως μετά το 1950 είναι καθοριστική, αφού η Ελλάδα είχε δική της παραγωγή σε χάλυβα για όλα τα μικρά και μεγάλα έργα που ξεκίνησαν την δεκαετία του ’50 και άλλαξαν το πρόσωπο της πατρίδας. Από τη δεκαετία του 1960, που ξεκίνησε τη λειτουργία της πρώτης υψικαμίνου μέχρι τη δεκαετία του 1980, η Χαλυβουργική διέθετε τη μοναδική υψικάμινο στη χώρα και αποτελούσε έναν από τους σημαντικότερους εργοδότες στην Ελλάδα. Τα χρόνια αυτά της ακμής, η Χαλυβουργική είχε τεράστιες εξαγωγές και αποτελούσε το κόσμημα της βιομηχανίας στην Ελλάδα, διότι όχι μόνο απασχολούσε πάρα πολλούς υπαλλήλους, αλλά όλοι οι εργαζόμενοι στην εταιρεία εθεωρούντο από τους ιδιοκτήτες συγγενείς και όχι υπάλληλοι. Ημασταν όλοι μια μεγάλη οικογένεια».
Στην ίδια συνέντευξη είχε αναφερθεί εκτενώς για τις ρίζες της οικογένειάς του. Ερωτηθείς ποιον θεωρεί «τον πρώτο επιφανή Αγγελόπουλο», απαντά:
«Αναμφισβήτητα ο Πατριάρχης Γρηγόριος ο Ε΄, κατά κόσμον Γεώργιος Αγγελόπουλος, που ξεκίνησε από τη Δημητσάνα και κατέληξε να μαρτυρήσει απαγχονισμένος το 1821 στην πύλη του Οικουμενικού Πατριαρχείου στην Πόλη. Από εκεί κρατούν οι ιδιαίτεροι δεσμοί της οικογένειάς μας με το Πατριαρχείο. Ο πατέρας μου έχει ανακαινίσει το σπίτι του Πατριάρχη Γρηγορίου στη Δημητσάνα. Λόγω της βαθιάς του πίστης στην Ελλάδα και στη θρησκεία αλλά και λόγω της ιδιαίτερης αυτής ιστορίας της οικογενείας μας, ο πατέρας μου ανέλαβε επί πατριαρχίας του Δημητρίου το μεγάλο έργο της αποκατάστασης του Οικουμενικού Πατριαρχείου στην Κωνσταντινούπολη. Ενα άλλο έργο που κάναμε στη μνήμη του αδικοχαμένου θείου μου Δημήτρη είναι η ανοικοδόμηση του Ιερού Ναού του Αγίου Δημητρίου στη Ζυρίχη. Τα εγκαίνια του ναού έγιναν το 1995 από τον Οικουμενικό Πατριάρχη κ.κ. Βαρθολομαίο».
