Το τραγικό χρονικό που δικαιώνει τα παιδιά κι εγγόνια του Τσε και του Φιδέλ:
* 23 Μάρτη 2020 έφθασε η "Μπριγάδα των Γιατρών της Κούβας 'Henry Reeve'" στη Λομβαρδία [Βλέπε σε: «Όποιος πεθάνει για τη ζωή δεν μπορεί να αποκαλείται νεκρός»!] και στις 24 Μάρτη εγκαταστάθηκαν σε νοσοκομείο που στήθηκε στην Κρέμα ειδικά γι' αυτούς -από τον ιταλικό στρατό- και ήταν στην απόλυτη Διοίκηση των Κουβανών γιατρών... και δεν υπήρξε καμία χρηματική αμοιβή...
** Αφού πέρασαν περισσότεροι από δύο μήνες, αρχές Ιούνη στην Ιταλία: «Δύο σημαίες ένας λαός: Η Κρέμα δεν θα ξεχάσει ποτέ τη Μπριγάδα “Henry Reeve”»... συγκινημένη η Δήμαρχος Stefania Bonaldi: “Είμαστε σίγουροι πως θα μας λείψετε όπως λείπουν αδέλφια μεταξύ τους. Αλλά, δεν θα εξαφανιστείτε γιατί οι συνειδήσεις μας θα θυμούνται πάντα το δώρο σας... Θα μας λείψει η καθησυχαστική σας παρουσία, η οποία σε μια στιγμή ακουστικής αβεβαιότητας και κινδύνου ήταν ένα αποτελεσματικό φάρμακο...". Συγκινημένος και ο επίσκοπος Daniele Gianotti: “Ειπώθηκαν όλα. Συντάσσομαι κι εγώ με τις ευχαριστίες όλων... Ήταν μεγάλη τιμή για εμάς... η παρουσία σας τίμησε την εκκλησία μας”.
*** Τον Ιούνη η επιστροφή στην Κούβα, τη Μητέρα Πατρίδα [Βλέπε, σε: Κορωνοϊός... οι Κουβανοί επέστρεψαν από την Ιταλία... Δυστυχώς σας μεταφέρουμε πίσω]...
**** 23 Μάρτη 2021... Ένα ακριβώς χρόνο από την ημέρα που έφθασαν οι Κουβανοί γιατροί και νοσηλευτές στην Ιταλία, μετά από θερμές εκκλήσεις για να βοηθήσουν στην αντιμετώπιση του κορωνοϊού, η Ιταλία ψηφίζει "ΟΧΙ" στον τερματισμό του αποκλεισμού, των οικονομικών κυρώσεων, του δολοφονικού εμπάργκο εναντίον του Κουβανέζικου λαού για εξήντα (60) ολόκληρα χρόνια, όπως επίσης και αντίστοιχους αποκλεισμούς εναντίον λαών (Συρία, Μπολιβαριανή Δημοκρατία της Βενεζουέλας, Ιράν, Λαϊκή Δημοκρατία της Κορέας, Υεμένη κ.α.). Παράνομα δολοφονικά εμπάργκο των ΗΠΑ και της "μεγάλης δημοκρατικής ευρωπαϊκής οικογένειας", όπως αρέσκονται να αποκαλούν το νεοναζιστικό 4ο Ράιχ της Γερμανικής Ε.Ε., αφού δεν υπάρχει καν μια έστω υποκριτική απόφαση του ΟΗΕ.
"Ο καπιταλισμός παράγει κτήνη..." τόνιζε ο Φιδέλ και πως να διαφωνήσει κάποιος. Η αλληλεγγύη της Κούβας στην Ιταλία, με δύο αποστολές της "Μπριγάδα των Γιατρών της Κούβας 'Henry Reeve'", δεν βρήκε καμία αναγνώριση, ούτε καν ηθική (τουλάχιστον αποχή από τις εντολές του πολεμοχαρούς "δημοκρατικού" κτήνους Μπάιντεν) κι έτσι η Ιταλία καταψήφισε το ψήφισμα A/HRC/46/L.4. Μιλάμε για ένα ψήφισμα χωρίς καμία ουσιαστική παρέμβαση κι αποτέλεσμα (ας θυμηθούμε πόσα ψηφίσματα έχει εκδώσει ο ΠΗΕ για τη μαρτυρική κατεχόμενη Κύπρο, ή της Παλαιστίνης). Όμως, το αφεντικό (Μπάιντεν) δεν επιτρέπει στις αποικίες να διαφύγουν, ούτε με μια αποχή από τη γραμμή του καπιταλισμού. Η περίπτωση της Ιταλίας είναι ότι πιο χαρακτηριστικό, όταν στη σημερινή ιταλική κυβέρνηση συμμετέχει το σύνολο του πολιτικού συστήματος ενωμένο σαν μια γροθιά (η όλη αριστερά "της εποχής μας", το κίνημα 5 αστέρων των "κινημάτων πλατειών της αγανάκτησης", η δεξιά κι η ακροδεξιά), όλοι μαζί για την οικοδόμηση του "ευρωπαϊκού οράματος" και τη σωτηρία του τραπεζικού συστήματος και καταδεικνύει ξεκάθαρα πως εντός της Ε.Ε. δεν υπάρχει ΚΑΜΙΑ προοπτική για τους λαούς της Ευρώπης.
Η Stefania Bonaldi, Δήμαρχος της αριστεράς στην Crema, του Δήμου όπου οι Κουβανοί γιατροί έδωσαν νικηφόρα μάχη εναντίον του κορωνοϊού, βρέθηκε σε μια απελπιστική θέση -πολιτικά, ηθικά κι Ανθρώπινα. Έτσι απηύθυνε μια "δημόσια επιστολή" στον πρωθυπουργό της "σύντροφο" τραπεζίτη Ντράγκι και του κόμματός της [Βλέπε, σε: Ιταλία - κυβερνητική "κρίση"! Όλα "φυσιολογικά", όπως είχαν διαπιστώσει οι "ψεκασμένοι αρνητές"!], που ουσιαστικά επέβαλε το κόμμα της στην κυβέρνηση κι αξίζει να την μεταφέρουμε χωρίς σχόλια:
«Μετά από μια μέρα προβληματισμού, έστειλα αυτήν την επιστολή στον Πρωθυπουργό μας σήμερα το πρωί.Η εκτίμηση, η ευγνωμοσύνη και η στοργή για τα Αδέλφια μας στην Κούβα μου το επέβαλαν»... "δικαιολογήθηκε" η Δήμαρχος Stefania Bonaldi.
«Προς τον Αγαπητό Πρόεδρο του Υπουργικού Συμβουλίου
Καθηγητή Mario Draghi,
αυτή που Σας γράφει που σας γράφει είναι μια επαρχιώτισσα δήμαρχος της επαρχίας, μιας κοινότητας μόλις 35 χιλιάδων ανθρώπων και που μπορεί να φανταστεί μόνον τι σημαίνει να κυβερνά μια χώρα 60 εκατομμυρίων κατοίκων, ακόμη περισσότερο σε μια τόσο δραματική στιγμή. Ωστόσο, ως γυναίκα, ως μητέρα, ως πολίτης και, τέλος, ως δήμαρχος, αισθάνομαι το καθήκον ότι πρέπει να προσθέσω ένα μικρό βάρος σε εκείνους που βασίζονται στη μορφή σας, επειδή πιστεύω ότι η Χώρα μας, λίγες μέρες πριν, έχει παραβιάσει πολύ σοβαρά κώδικες πολιτισμού, όπως η ευγνωμοσύνη, η πίστη, η μνήμη, η αλληλεγγύη.
Πριν από ένα χρόνο, η Ταξιαρχία Henry Reeve, με 52 Κουβανούς γιατρούς και νοσοκόμους, ήρθε να διασώσει την πόλης μου, της Κρέμα, τον λαό μας, το νοσοκομείο μας, που δέχθηκαν επίθεση και λύγισαν από το πρώτο πανδημικό κύμα.
Οι Κουβανοί υγειονομικοί έκαναν την εμφάνιση τους σε μια πολύ κρύα βραδιά το Μάρτιο, με κοντομάνικα πουκάμισα, παγωμένοι αλλά αξιοπρεπείς. Είχαν διασχίσει τον Ωκεανό για να μοιραστούν μια τραγωδία που τότε φαινόταν σχεδόν χωρίς θεραπεία και οι μέρες περνούσαν σε μια ατμόσφαιρα θανάτου. Αυτό ισχύει επίσης σήμερα, αλλά πριν από δώδεκα μήνες ο εχθρός ήταν σκοτεινός και φαινόταν παντοδύναμος, η επιστήμη δεν είχε βρει ακόμη τα αντίμετρα. Σήμερα βλέπουμε το φως, τότε βρισκόμασταν σε μια ιστορία με αβέβαιο αποτέλεσμα.
Σε μια μόνο νύχτα, χάρη στην αλληλεγγύη των ανδρών και γυναικών της Κρέμα, τους ντύσαμε και τους εφοδιάσαμε. Από εκείνη τη στιγμή και για περισσότερους από δύο μήνες σφραγίστηκαν μέσα σε ένα νοσοκομείο, τοποθετημένο δίπλα στο νοσοκομείο μας, δίπλα-δίπλα με τους γιατρούς μας, για να παρέχουν φροντίδα και υποστήριξη στον πληθυσμό που είχε πληγεί από τον ιό, οικοδομώντας την απάντηση του στους ανθρώπους μας, που κατά τους συγκεκριμένους μήνες αποδείχθηκε καθοριστική. Αυτό ήταν το πρώτο εμβόλιο για εμάς στην Crema!
Και μόλις μειώσαμε την πίεση στο νοσοκομείο, οι ίδιοι οι Κουβανοί φίλοι μετατράπηκαν αμέσως σε ιατρική παρέμβαση στην περιοχή. Η ιατρική στην Κούβα γίνεται από σπίτι σε σπίτι, μια διάσταση που εμείς έχουμε ελάχιστα καλλιεργήσει και οι αδυναμίες αυτής της επιλογής όλοι μας την μετρήσαμε, τη διαπιστώσαμε κατά τη διάρκεια της πανδημίας, όταν διασχίζαμε εχθρικούς κι έρημους δρόμους.
Ήταν αρκετή η πρόταση του Συλλόγου Φιλίας Ιταλίας-Κούβας προς τον υπουργό Roberto Speranza [ο αριστερός υπουργός Υγείας της προηγούμενης "αριστερής" κυβέρνησης, αλλά και σήμερα υπουργός Υγείας της κυβέρνησης μαζί με τη δεξιά κι ακροδεξιά], για να σταλεί ένα αίτημα για βοήθεια και το κράτος της Κούβας, σε λίγες ημέρες, στις 21 Μαρτίου 2020, απάντησε στέλνοντας 52 υγειονομικούς στην Crema, ενώ μια άλλη κουβανική αποστολή με 39 γιατρούς έφθασε στις 13 Απριλίου στο Τορίνο, για να πραγματοποιήσουν την ίδια ανθρωπιστική αποστολή, ξαναγράφοντας τη λέξη αλληλεγγύης στη ζωή πολλών Ιταλών, διαλύοντας κάθε εμπόδιο και καταθέτοντας μια πολιτιστική και παιδαγωγική κληρονομιά, για τις κοινότητες μας και τα παιδιά μας. Μόνον τότε καταλάβαμε ότι ο ιός είχε χάσει τη μάχη του και εξακολουθούμε να ζούμε με αυτό το παράδειγμα και γι' αυτό φοβόμαστε λιγότερο.
Έχω πλήρη συνείδηση ότι υπάρχουν διεθνείς "ισορροπίες" και ότι υπάρχουν παραδοσιακές "ατλαντικές" θέσεις κι υποχρεώσεις της Χώρας μας, αλλά όταν συναντά κανείς το ανθρωπιστικό πνεύμα των Κουβανών όπου "τοποθετήθηκαν", που όπως ο καθένας μας φιλοδοξεί για μια καλύτερη ζωή, όταν, ξεπερνώντας ιδεολογικά τείχη, είμαστε αντιμέτωποι με ένα άλλο τμήμα της ανθρωπότητας, ικανό να κερδίσει την ευγνωμοσύνη και την αναγνώριση των Ιταλών πολιτών, καταλήγουμε να βρίσκουμε αδικαιολόγητη τη θέση που έλαβε η Χώρα μας στο Συμβούλιο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων των Ηνωμένων Εθνών, όπου συζητήθηκε ψήφισμα κατά των μονομερών οικονομικών κυρώσεων εναντίον ορισμένων κρατών, συμπεριλαμβανομένης της Κούβας.
"Πατρίδα μας είναι η ανθρωπότητα"... με αυτά τα λόγια μας χαιρέτισαν τα Αδέλφια μας από την Κούβα όταν έφθασαν στην Crema και σας ρωτώ, αγαπητέ Πρωθυπουργέ, ποια είναι η δική μας Πατρίδα, όταν η ευκαιριακή και ρεαλιστική πολιτική μας εμποδίζουν να ανταποκριθούμε, όσον αφορά την αμοιβαιότητα στα οφέλη που λάβαμε και στην αλληλεγγύη που μας έδωσε ένας πολύ ταπεινός, φτωχότερος και με πολύ λιγότερα μέσα από τα δικά μας, αλλά πλούσιος σε αξιοπρέπεια, ανθρωπιά και υπερηφάνεια, σε μια από τις πιο δραματικές στιγμές της δημοκρατικής μας ιστορίας;
Αυτή η θέση μας στα Ηνωμένα Έθνη, επιπλέον σε μια πράξη με ισχυρή συμβολική αξία, έπρεπε να είναι διαφορετική, επειδή ήταν απαραίτητο να ανταποκριθούμε με πολιτική ωριμότητα σε μια ευχάριστη και γενναιόδωρη δράση, η οποία είχε σώσει πραγματικές ζωές Ιταλών. Αναρωτιέμαι ποια παιδαγωγική και πολιτική αίσθηση θα μπορούσε να έχει η ψήφος μας. Έτσι δεν ευνοούνται οι αλλαγές σχέσεων, ακόμη και οι διεθνείς.
Ήταν η σωστή ευκαιρία για να αντιδράσουμε με μια πράξη προνοητικότητας, ικανή να σπάσει τις παγιωμένες θέσεις πάνω από μισό αιώνα, ακριβώς για να δείξουμε την επιθυμία για αδελφοποίηση όλων των λαών, σε έναν Πλανήτη όπου τα σύνορα και οι ιδεολογίες εμφανίζονται καθημερινά. μακριά από το πνεύμα των νέων γενεών.
Σας ζητώ, κύριε Πρωθυπουργέ, να κάνετε μια θετική θεσμική χειρονομία και να ευχαριστήσετε τους Κουβανούς Αδελφούς μας, μια πράξη που, μετά την ξαφνική ανάληψη μιας θέσης, τους καθησυχάζει για την αγάπη και την εγγύτητα μας, η οποία ανοίγει το δρόμο για μια εδραίωση της φιλίας και επιτρέπει στη δημοκρατία να κερδίσει μια ευκαιρία.
Με εκτίμηση,
Stefania Bonaldi
Δήμαρχος της Crema»
Στιγμές εκείνης της αναχώρησης κι επιστροφής των Κουβανών στην Πατρίδα τους;
Ας θυμηθούμε τους Κουβανούς στην Ιταλία:
► Φιδέλ: Διεθνισμός και Πατριωτισμός!
► Κορωνοϊός... οι Κουβανοί επέστρεψαν από την Ιταλία... Δυστυχώς σας μεταφέρουμε πίσω
► «Όποιος πεθάνει για τη ζωή δεν μπορεί να αποκαλείται νεκρός»!
«Προτιμώ την αγάπη των οκτώ εκατομμυρίων Κουβανών...
από τα 5 εκατομμύρια δολάρια σας»!
Θεόφιλος Στίβενσον
Αυτός είναι ο λαός της Κούβας του Τσε και του Φιδέλ... [Βλέπε, σε: Προτιμώ την αγάπη των οκτώ εκατομμυρίων Κουβανών... από τα 5 εκατομμύρια δολάρια σας!]
