Πρώην υπάλληλος του γηροκομείου «κολαστήριου» στα Χανιά, υποστηρίζει ότι «ψέκαζαν με εντομοκτόνα» ηλικιωμένους «με δερματικές παθήσεις και ψείρες».
Η γυναίκα καταγγέλλει πως από τον Μάιο ως τον Δεκέμβριο του 2020 που εργαζόταν ως βοηθός νοσηλευτή, είχε δει 25 με 30 θανάτους ηλικιωμένων, ένας εκ των οποίων ενδεχομένως να προέκυψε μετά από βίαιο τάισμα με σύριγγα. Μάλιστα αποκαλύπτει πως υπήρχαν άνθρωποι στο υπόγειο του γηροκομείου με… κριτήρια: «έβαζαν αυτούς που πλήρωναν λιγότερα ή που είχαν συγγενείς μακριά και δεν μπορούσαν να έρθουν για επίσκεψη».
«Είχαμε καγκελάκια που στέγνωναν έξω από τα δωμάτια τις βρεγμένες πετσέτες. Είχε υγρασία, οι άνθρωποι κρύωναν. Πολλές φορές πλένανε όλες τις κουβέρτες μαζί και δεν είχαμε να τους δώσουμε. Υπήρχαν άνθρωποι κατουρημένοι, τέσσερις ώρες μπορεί να καθόταν ο άνθρωπος στα κακά του μέχρι να τον σηκώσουν να πάει στην τουαλέτα. Επίσης δερματικές παθήσεις, ψείρες. Και τους βάζανε Aroxol, Teza, εντομοκτόνα δηλαδή, στο κεφάλι. Κοκκίνιζε το κεφάλι, κάνανε μπάνιο μετά, αλλά πολλές φορές αν δεν καθάριζαν, τους έκοβαν γουλί τα μαλλιά», είπε η πρώην υπάλληλος στο zarpanews.gr.
«Στο υπόγειο ήταν πολύ άσχημες οι συνθήκες, μύριζε πάντα σήψη, μύριζε κρέας. Αρωμάτιζα τη μάσκα μου για να μπω. Τα στόματα των ανθρώπων μύριζαν. Στο υπόγειο έβαζαν αυτούς που πλήρωναν λιγότερα ή αυτούς που είχαν συγγενείς μακριά και δεν μπορούσαν να έρθουν επίσκεψη. Πιστεύω ότι κάποιοι πλήρωναν και κανονικό δωμάτιο πάνω και μετά τους έβαζαν κάτω χωρίς να το ξέρουν οι άνθρωποι», αποκάλυψε η πρώην υπάλληλος του γηροκομείου.
«Ταΐζαμε όρθιοι»
Η γυναίκα υποστήριξε πως «τους ταΐζαμε όρθιοι» αφού «δεν καθόμασταν ποτέ». «Ήταν μια πίεση γι’ αυτούς, πολλές φορές μου έλεγαν οι άνθρωποι να καθίσω γιατί ήθελαν χρόνο, κοντεύαν να πνιγούν. Εμένα μου είχε γίνει και σύσταση, ότι είμαι πολύ ευαίσθητη που δεν χρησιμοποιούσα σύριγγα με πολτοποιημένο φαγητό που έκαναν στους καταθλιπτικούς που δεν άνοιγαν καν το στόμα τους. Άνοιγαν το κάτω χείλος τους και πατούσαν τη σύριγγα με δύναμη και αμέσως μετά νερό για να κατεβεί η μπουκιά. Οι άνθρωποι πολλές φορές τα έφτυναν», συμπληρώνει.
«Γίνονταν πολλά βίαια πράγματα. Και είχαμε και περιπτώσεις που είχανε τα αναμενόμενα, άνθρωποι υπέκυψαν», λέει η πρώην υπάλληλος και σε ερώτηση για το αν πνίγηκαν άνθρωποι την ώρα που τους τάιζαν έγνεψε συγκαταβατικά και αποκάλυψε πως «είδα την κινητικότητα εκεί όταν συνέβη και όταν ρώτησα μου είπαν ότι δεν έγινε τίποτα. Το έμαθα από τους υπόλοιπους μετά. Έχω δει πολλούς θανάτους. Γύρω στα 25- 30 άτομα σίγουρα».
«Τα σώματά τους είχαν ανοίξει»
«Έκαναν πυρετό, μας λέγανε ότι δεν είχαν καλό οξυγόνο, μπλάβιζαν. Πολλοί πέθαιναν με ανοικτά τα μάτια. Γιατρός δεν ερχόταν καν να πιστοποιήσει. Τους συγγενείς τους ενημέρωναν σπάνια εκείνη τη στιγμή, μπορεί να το έκαναν την επόμενη μέρα, ή όταν πήγαινε στο νεκροτομείο. Μπορεί να έπαιρναν τηλέφωνο και να έλεγαν ότι δεν πάει καλά και ότι τον περιμένουμε να πεθάνει. Πολλές φορές τους ετοιμάζανε οι ίδιοι (σ.σ. τους νεκρούς), συνεννοούμενοι με το γραφείο τελετών, γιατί κάποιοι είχαν συγγενείς στο εξωτερικό και δεν υπήρχε εδώ συγγενής να τους παραλάβει, για να τον πάρουν ντυμένο. Πολλοί όμως είχαν κατακλίσεις που οι συγγενείς δεν το ήξεραν καν. Τα σώματά τους είχαν ανοίξει», υποστήριξε η πρώην υπάλληλος.
Επίσης η πρώην υπάλληλος αποκάλυψε ότι έδεναν τους τρόφιμους, ακόμα και όσους δεν υπήρχε ανάγκη: «Οι περισσότεροι ηλικιωμένοι ήταν δεμένοι. Ακόμα και περιπατητικοί. Ακόμα και αυτοί που καταλάβαιναν και έλεγαν ότι δεν θα σηκωθούν. Οι περιπατητικοί ούτε με περπατούρα δεν κινούνταν, με την πρόφαση ότι μπορεί να πέσουν. Τους έδεναν και πολύ άσχημα. Το κάθε πόδι κάτω απ την καρέκλα, στη μέση, πολλές φορές και εδώ (σ.σ. δείχνει το στήθος), ούτε ζώο δεν δένεις έτσι. Και το τελευταίο τρίμηνο που ήμουν εκεί, κλαίγανε. Μας φιλούσαν τα χέρια. Εμένα μου είχαν πει να μιλήσω, υπήρχαν περιπτώσεις που μου λέγανε να το πω στα παιδιά τους».
Η πρώην υπάλληλος υποστήριξε ότι οι ηλικιωμένοι προσπαθούσαν να επικοινωνήσουν με τα παιδιά τους «αλλά έμπαινε σφήνα η διευθύντρια ή οι “ειδικοί” βοηθοί νοσηλευτές, οι χρόνιοι “θαμώνες”».
«Κλαίγανε»
Ακόμα, υποστηρίζει ότι δεν υπήρχε επαρκής ιατρική φροντίδα: «Γιατρός ερχόταν δύο φορές την εβδομάδα από μια ώρα το πολύ, δεν άγγιζε, έβλεπε από μακριά και έφευγε. Άνθρωποι κλαίγανε, πολλές φορές μου ζητούσαν εγώ να του πω κάτι. Εγώ τους γυρνούσα και του έδειχνα τις πλάτες τους, να δει το δέρμα τους και τότε μόνο έδινε καμιά κρέμα. Εγώ πήγα ως ανειδίκευτο προσωπικό, βοηθός νοσηλευτή. Βάζανε κλύσματα, βάζανε διπλά υπόθετα. Έχω δει να βάζουν ολόκληρο χέρι στον ποπό ανθρώπων, για να βγάλουν τα κόπρανα και οι άνθρωποι σφάδαζαν από τον πόνο. Και μου έλεγαν ότι έτσι πρέπει να γίνεται. Ευτυχώς δεν μπήκα στη διαδικασία και έφυγα πριν χρειαστεί να τα κάνω και εγώ».
Τελικά η βοηθός νοσηλευτή απολύθηκε τον Δεκέμβριο, ενώ αναφέρει και ότι της είχε ζητηθεί να υπογράψει ρήτρα εμπιστευτικότητας: «Τον τελευταίο μήνα πριν με απολύσουν, μου ζήτησαν να υπογράψω δήλωση απορρήτου γιατί “είμαι γλωσσού”. Μια μέρα με πήραν τηλέφωνο να έρθω και μου είπαν να υπογράψω την παραίτησή μου. Αρνήθηκα. Απολύθηκα χωρίς να πάρω τον μισθό μου, αναγκάστηκα να πάω σε επόπτη. Και έχω μάθει ότι παγίδευαν νοσηλευτές, ότι δήθεν έκλεβαν».
