Με προεκλογικούς εκβιασμούς για εσωτερικές εκκαθαρίσεις στη ΝΔ και νέες κάλπες στις αρχές του επόμενου έτους απειλεί -σε μια προσπάθεια να συσπειρώσει τη κυβερνητική παράταξη- ο Κ. Μητσοτάκης καθώς, τρεις εβδομάδες πριν από την 9η Ιουνίου, οι στόχοι του δεν επιτυγχάνονται.
Η ειδυλλιακή εικόνα που προβάλουν οι επικοινωνιακοί μηχανισμοί του Μεγάρου Μαξίμου και οι βραχίονες τους για την επικείμενη αναμέτρηση απέχει πολύ από την πραγματικότητα. Η ανησυχία στο κυβερνητικό επιτελείο δεν έχει να κάνει με το εάν η ΝΔ θα είναι πρώτο κόμμα, κάτι που άλλωστε έχει προεξοφληθεί από όλες τις πλευρές. Ο φόβος -που καθημερινώς μεγαλώνει- είναι εάν ο εκλογικός συσχετισμός θα επιτρέψει στον κ. Μητσοτάκη να συνεχίσει να έχει και την επόμενη ημέρα τον έλεγχο των πολιτικών εξελίξεων κατά τον τρόπο που αυτό συμβαίνει έως σήμερα...
Ήδη η πρώτη κίνηση την οποία έκανε προς την κατεύθυνση αυτή πριν από σχεδόν ένα μήνα ήταν να χαμηλώσει τον πήχη στα επίπεδα των ευρωεκλογών του 2019 και να τον φέρει από το 40,5% στο 33,12%. Όμως και πάλι η δυσκολία επίτευξης του στόχου παραμένει εμφανής ενώ από την άλλη πλευρά δημιουργεί πρόσθεση ανησυχία η εικόνα που δείχνει την αξιωματική αντιπολίτευση να βελτιώνει τη συσπείρωση και τις επιδόσεις της.
Την ώρα λοιπόν που προς τα έξω προβάλλονται τα πάσης φύσεως νικητήρια κυβερνητικά αφηγήματα, μέσω συνομιλητών του ο πρωθυπουργός διαμηνύει σύμφωνα με πληροφορίες της “κυριακάτικης δημοκρατίας” ότι μελετά ακόμη και την αλλαγή στρατηγικής του προκειμένου να δώσει παράταση στην παραμονή του στην εξουσία σε συνδυασμό με την πλήρη ιδεολογικοπολιτική και οργανωτική μετάλλαξη της ΝΔ σε “κόμμα Μητσοτάκη”.
Με τις πληροφορίες από το εξωτερικό να αναφέρουν παράλληλα ότι ο Μάριο Ντράγκι έχει αποκτήσει ισχυρό προβάδισμα για την διεκδίκηση της προεδρίας της Κομισιόν, ο κ. Μητσοτάκης βλέπει να κλείνει οριστικά μάλλον κάθε ενδεχόμενο “απόδρασής” του σε ευρωπαϊκό αξίωμα μέσα στους επόμενους μήνες. Η συζήτηση αυτή είχε φουντώσει το προηγούμενο διάστημα και όχι μόνο παρασκηνιακά αφού υπήρξαν και απανωτά δημοσιεύματα στον διεθνή Τύπο, όπως από τον Economist και το Politico, στα οποία ο Έλληνας πρωθυπουργός συγκαταλεγόταν στα φαβορί για τη θέση. Η ανατροπή ήρθε από τη στιγμή που μπήκε δυναμικά στο παιχνίδι ο Εμ. Μακρόν δημιουργώντας μάλιστα έναν γαλλοϊταλικό άξονα με τη στήριξη της Τζόρτζια Μελόνι η οποία έως εκείνη τη στιγμή φερόταν διατεθειμένη να αποδεχτεί μια υποψηφιότητα Μητσοτάκη ως έκφραση του ευρωπαϊκού Νότου. Ο Γάλλος πρόεδρος ξεκίνησε ήδη διαπραγματεύσεις προωθώντας τον επονομαζόμενο και “Σούπερ Μάριο, πρώην πρωθυπουργό της Ιταλίας και πρώην πρόεδρο της ΕΚΤ, ως εναλλακτικό υποψήφιο απέναντι στην Ούρσουλα Φον ντερ Λάιεν η οποία ζορίζεται ολοένα και περισσότερο. Μόλις προχθές Παρασκευή ήταν κατηγορούμενη -χωρίς να παραστεί- σε κεκλεισμένων των θυρών δίκη στην Λιέγη του Βελγίου για το σκάνδαλο με τα εμβόλια της Pfizer.
Με μονόδρομο πλέον την εσωτερική πολιτική σκηνή, για τον κ. Μητσοτάκη η 9η Ιουνίου είναι -παρά τους επιχειρούμενους εξωραϊσμούς- μια πολύ δύσκολη καμπή για την περαιτέρω πορεία του. Έως τώρα, ακολουθώντας και σε αυτό τα χνάρια του ιδεολογικού του μέντορα Κ. Σημίτη, είχε τη λεγόμενη στρατηγική “4 συν 4”. Δηλαδή τουλάχιστον δύο πλήρεις και αυτοδύναμες κυβερνητικές θητείες προκειμένου να μπορέσει να σπάσει κατόπιν το ρεκόρ διεκδικώντας και μια τρίτη εκλογική πρωτιά το 2027 με ορίζοντα το 2031. Καθώς πλησιάζουμε στην ώρα της κάλπης ωστόσο πληθαίνουν τα σημάδια ότι η επαναβεβαίωση της πολιτικής κυριαρχίας του κ. Μητσοτάκη θα πρέπει να περάσει στην πραγματικότητα μέσα από συμπληγάδες. Ο φόβος ότι θα βγει τελικά αρκετά έως πολύ τσαλακωμένος τον οδηγεί σε σχέδια αναπροσαρμογών και η ανησυχία του κατά τις πληροφορίες είναι ότι σε τρεις εβδομάδες μπορεί να υποστεί, παρά το προβάδισμα, πολιτική αποδυνάμωση που θα μεταβάλει σε ναρκοπέδιο την υπόλοιπη τριετία για τον ίδιο και την κυβέρνησή του.
Αυτός είναι και ο λόγος που σύμφωνα με τις ίδιες πληροφορίες μας ενεργοποίησε τόσο πρόωρα και φαινομενικώς άκαιρα το θέμα της προεδρικής εκλογής σε πρόσφατη συνέντευξή του σε άκρως φιλικό μέσο. Η στόχευσή του ήταν καθαρά εσωκομματική και αυτό ήταν το δεύτερο βήμα της νέας στρατηγικής του μετά την προσγείωση του εκλογικού πήχη στο 33%. Αν και πέρασε κάπως στα ψιλά, άφησε μεν ανοικτό το ενδεχόμενο στήριξης της Κ. Σακελλαρόπουλου για δεύτερη θητεία αλλά χωρίς να ανοίξει περαιτέρω τα χαρτιά του, ούτε να αναλάβει σαφείς δεσμεύσεις. Είναι κοινό μυστικό άλλωστε ότι η προοπτική επανεκλογής της νυν προέδρου προκαλεί την αντίδραση μεγάλου αριθμού βουλευτών της ΝΔ – και όχι μόνο των προσκείμενων στον Αντ. Σαμαρά ο οποίος δεν έχει μάλιστα παραιτηθεί ακόμη της επιδίωξης να είναι εκείνος ο επόμενος ένοικος της Ηρώδου του Αττικού.
Διαβλέποντας λοιπόν σοβαρές αναταράξεις και έναρξη αμφισβητήσεων και διεργασιών μέσα στο κυβερνών κόμμα ύστερα από ένα πιθανό “πύρρειο” αποτέλεσμα στις 9 Ιουνίου, ο κ. Μητσοτάκης φέρεται να απειλεί από τώρα ότι εάν δεν έχει την πλήρη και απόλυτη στήριξη είναι έτοιμος να μετατρέψει τη διαδικασία ανάδειξης του ανώτατου πολιτειακού άρχοντα σε πεδίο οριστικής εκκαθάρισης του εσωκομματικού σκηνικού στη ΝΔ. Ήδη όλα αυτά συνδέονται υπογείως με την αδράνεια ή την λευκή απεργία που το Μέγαρο Μαξίμου χρεώνει στους “μη μητσοτακικούς” εν όψει της επερχόμενης αναμέτρησης. Θεωρείται βέβαιο εξάλλου ότι αν τα πράγματα δεν πάνε καλά για τους γαλάζιους τον ερχόμενο μήνα, θα τεθεί σε νέα βάση εκτός των άλλων και η συζήτηση για τον επόμενο Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Φοβούμενος ως εκ τούτου ότι ένα μέτριο ή και κακό εκλογικό σκορ θα βγάλει εφεξής και τον ίδιο προσωπικά από το “πριγκιπικό απυρόβλητο” και αργά ή γρήγορα θα φέρει τη διάβρωση και την αποκαθήλωσή του, πάει να αλλάξει την στρατηγική του “4 συν 4” σε “4 συν 2 συν 4”. Και απειλεί να το κάνει πολύ περισσότερο εάν δρομολογηθεί αυτή η τροχιά μέσω της αμφισβήτησης των επιλογών του για το προεδρικό αξίωμα. Πιστεύει, όπως αναφέρουν συνομιλητές του, ότι λόγω και της προβληματικής κατάστασης της αντιπολίτευσης η κεκτημένη ταχύτητα που έχει η κυβέρνηση θα επιτρέψει -μέσω και της αναμενόμενης προεκλογικής συσπείρωσης και πόλωσης- την επανάληψη μιας εκλογικής νίκης και σε εθνικές κάλπες εφόσον αυτές γίνουν σχετικά σύντομα στις αρχές του 2025 με αφορμή την προεδρική εκλογή. Ενόψει αυτής της νέας αναμέτρησης διαμηνύεται απειλητικά δε ότι κριτήριο θα αποτελέσει η “βαθμολόγηση” της συνεισφοράς βουλευτών και στελεχών όχι μόνο κατά την 9η Ιουνίου αλλά και γενικότερα. Κατά τον κ. Μητσοτάκη, η έγκαιρη ανανέωση της λαϊκής εντολής στη μέση της τετραετίας θα τον απαλλάξει από την βασανιστική φθορά της υπόλοιπης διετίας, θα του επιτρέψει να “απαλλαγεί” από όσους θεωρεί σήμερα βαρίδια, να ολοκληρώσει τον μετασχηματισμό της ΝΔ στα δικά του καλούπια με τον ίδιο απόλυτα κυρίαρχο και να έχει μπροστά του μια νέα καθαρή τετραετία έως το 2029. Ο δε πολυκερματισμός που ήδη καταγράφεται στο κομματικό σκηνικό θεωρεί ότι τον διευκολύνει διότι εκτός των άλλων χαμηλώνει εντυπωσιακά λόγω του εκλογικού νόμου τον πήχη για την αυτοδυναμία...
Ανδρέας Καψαμπέλης
