Sotiris Roussos
Η βίαιη καταστολή των φοιτητικών κινητοποιήσεων ενάντια στον πόλεμο στην Γάζα και οι διώξεις εναντίον πανεπιστημιακών δασκάλων σε εμβληματικά πανεπιστήμια των ΗΠΑ μπορεί να αποδοθεί σε 2 βασικούς λόγους. Ο πρώτος είναι η έκπληξη του εβραϊκού λόμπι και η προφανής ανησυχία του ότι αυτή η έκρηξη μπορεί να ανατρέψει την εικόνα του Ισραήλ ως προπύργιου της δημοκρατίας και του δυτικού φιλελεύθερου κόσμου που έχει κτιστεί με επιτυχία από τη δεκαετία του 1960 και έχει γίνει μέρος της αμερικανικής pop culture. Η διασύνδεση μεταξύ του λόμπι και των χρηματοδοτών των αμερικανικών πανεπιστημίων είναι εμφανής και καταδεικνύει πόσο (αν)ελεύθερη μπορεί να είναι η σκέψη και η έκφραση σε περιβάλλοντα ιδιωτικής οικονομίας.
O δεύτερος και κατά την γνώμη μου σοβαρότερος λόγος είναι η "κοινωνικοποίηση" των αμερικανικών πανεπιστημίων. Από την δεκαετία του 1990 τα πανεπιστήμια αυτά ήταν κλειστές γυάλες που παρήγαγαν τα στελέχη του αμερικανικού ονείρου ή στην καλύτερη περίπτωση η "αμφισβήτηση" του συστήματος αφορούσε θέματα που δεν ενοχλούσαν πραγματικά το σύστημα και ποτέ δεν είχαν διασυνδέσει την όποια αμφισβήτηση με τα κοινωνικά κινήματα και τα ζητήματα της τρέχουσας πολιτικής. Αυτό τώρα άλλαξε και φοβίζει τις αμερικανικές πολιτικές και οικονομικές ελίτ. Ο λόγος πιθανότατα είναι η προλεταριοποίηση των φοιτητών μέσω του δανειακού στραγγαλισμού και των πανεπιστημιακών δασκάλων μέσω της συνεχούς εργασιακής και ακαδημαϊκής ανασφάλειας.
Κατά τα άλλα στα ημέτερα, ησυχία, ύπνος βαθύς.
