Μέσα από τις συμπληγάδες συγκεκριμένων ημερομηνιών και με βαρύ κόστος για την οικονομία και τους Έλληνες, θα περάσει η χώρα στη νέα εποχή που η κυβερνητική πλευρά θα ονομάσει “μετα-μνημονιακή” αλλά η πραγματικότητα, θα είναι απόλυτα ελεγχόμενη από τους δανειστές, στο πλαίσιο νέων δεσμεύσεων, ή και μνημονίου με το ΔΝΤ.
Γράφει ο Βασίλης Βαλαμβάνος
Οι Ευρωπαίοι εταίροι έχουν αποφασίσει να “ξεμπερδεύουν” με την υπόθεση “Ελλάδα”, πριν τις γερμανικές εκλογές του φθινοπώρου, και έχουν σχεδιάσει τα επόμενα βήματα, αρχής γενομένης από το Eurogroup της 20ής Μαρτίου, το οποίο ουσιαστικό αποτέλεσμα δεν θα έχει, αλλά θα …περισσεύουν τα καλά λόγια για την πρόοδο που επιτυγχάνεται στις διαπραγματεύσεις με την ελληνική πλευρά. Είναι μάλιστα έτοιμοι, χωρίς να παρεκλίνουν από τις αρχές τους, να δώσουν μια λύση στο θέμα “ελληνικό χρέος”, (με επέκταση του χρόνου αποπληρωμής και σταθερά επιτόκια ανάλογα εκείνων που έχουν εξασφαλιστεί στα βραχυπρόθεσμα μέτρα, ήτοι χαμηλότερα του 2%) προκειμένου αφενός να εξασφαλίσουν τη συμμετοχή στο πρόγραμμα του ΔΝΤ και αφετέρου να εξασφαλίσουν στην ελληνική κυβέρνηση το απαραίτητο …καρότο, ώστε οι αριστεροί (υποτίθεται) βουλευτές να ψηφίσουν στη Βουλή τα “απαραίτητα”, προ-νομοθετώντας για την περίοδο και μετά το 2018 που λήγει χρονικά το τρίτο μνημόνιο.
Σύμφωνα με τον αισιόδοξο σχεδιασμό, η Ελλάδα, πιθανόν να βγει στις αγορές περί τα μέσα του καλοκαιριού (δημοσιεύματα κάνουν λόγο για τον Ιούλιο), αφού προηγούμενα θα έχει περάσει από συμπληγάδες, σε συγκεκριμένες μάλιστα ημερομηνίες.
-Στις 7 Απριλίου, στο Eurogroup στη Μάλτα, κλείνει η συμφωνία (Staff Level Agreement) με τους Ευρωπαίους και με την “ανοχή” του ΔΝΤ. Το “κλείνει η συμφωνία”, δεν είναι βέβαια καθόλου απλό. Θα πρέπει να επιστρέψουν στην Αθήνα οι …θεσμοί και να βρεθούν λύσεις σε πολύ κρίσιμα οικονομικά και πολιτικής διαχείρισης θέματα!
Ποιά είναι αυτά;
- Το θέμα της περικοπής του αφορολογήτου (αυτό μάλλον το έχουμε ήδη …δώσει) αλλά και των συντάξεων από την 1η Ιανουαρίου 2019, που επιμένει πεισματικά το ΔΝΤ. Για τις συντάξεις η τελευταία ελληνική υποχώρηση προέβλεπε εξοικονόμηση 900 εκατ. ευρώ από το πάγωμα των αυξήσεων και άλλα 900 εκατ. από τη μείωση της προσωπικής διαφοράς σε βάθος χρόνου από το 2020. Η πρόταση αυτή συνάντησε την άρνηση του ΔΝΤ που επιμένει στην περικοπή 1,8 δισ. ευρώ μια κι έξω από το 2019.
- Το θέμα των ομαδικών απολύσεων, του λοκ άουτ αλλά και των συλλογικών διαπραγματεύσεων (Εργασιακά) στα οποία επίσης επιμένει το ΔΝΤ και στα οποία η ευρωπαική πλευρά, είναι μεν στα λόγια σύμφωνη με την ελληνική κυβέρνηση (δηλώσεις κορυφαίων αξιωματούχων της ΕΕ), αλλά στο τραπέζι με την Ντέλια Βελκουλέσκου, ο Κοστέλο…σφυρίζει αδιάφορα.
- Το αδιευκρίνιστο και ομιχλώδες θέμα με τα θετικά μέτρα, στα οποία κυρίως ποντάρει η κυβέρνηση για να περάσουν τα μέτρα. Οι Έλληνες υπουργοί, υποστηρίζουν ότι τα αντίμετρα, θα είναι ακριβώς όσα και τα μέτρα, ενώ θα λαμβάνονται και ταυτοχρόνως. Πηγές των…θεσμών, δεν έχουν την ίδια οπτική. Πρώτον, λένε, τα αντίμετρα, δεν μπορούν να εφερμόζονται ταυτόχρονα, για το απλούστατο λόγο, ότι προηγουμένωνς, πρέπει να έχει πιστοποιηθεί η αποδοτικότητα των μέτρων. Δεύτερον, η αποδοτικότητα των μέτρων θα πρέπει να είναι πάνω από το 3,5% του πλεονάσματος. Μόνο το “παραπάνω” θα πηγαίνει στα αντίμετρα.
-Όλα όμως ξεκινούν ουσιαστικά, σε μια σημαδιακή ημερομηνία: 21η Απριλίου! Τότε ανακοινώνει η ΕΛΣΤΑΤ και η Eurostat τα οριστικά στοιχεία για την πορεία των ελληνικών οικονομικών μεγεθών του 2016. Αν και εφόσον επιβεβαιωθούν τα προσωρινά στοιχεία για το πλεόνασμα που έχει δώσει η ελληνική πλευρά (και έχει αποδεχθεί το ΔΝΤ, εξ ου και έκανε πίσω στο θέμα που έβαζε για εξτρά μέτρα άμεσα προς κάλυψη του δημοσιονομικού κενού του 2018), το σχέδιο προχωρεί στο επόμενο βήμα, καλώς εχόντων των πραγμάτων με το αποτέλεσμα των γαλλικών εκλογών (πρώτος γύρος στις 23 Απριλίου και δεύτερος στις 7 Μαίου).
