Η «επιστροφή» του Σημίτη με τη μεταμεσονύχτια τηλεοπτική συνέντευξή του θύμιζε, πράγματι, πολιτικό φάντασμα και ήρθε να επιβεβαιώσει αυτό που λέγαμε από την Τρίτη. Ο πρώην πρωθυπουργός, που έδεσε για τα καλά την Ελλάδα στο άρμα της Γερμανίας και έτσι τη βοήθησε να μετατρέψει τη χώρα μας σε πειραματόζωο με σκοπό τη δημιουργία της «γερμανικής Ευρώπης», δεν εμφανίστηκε μόνο για να «αμυνθεί» ύστερα από την πρόσφατη ανακίνηση των υποθέσεων σκανδάλων και της περιόδου του Γιάννου Παπαντωνίου στο υπουργείο Εθνικής Άμυνας το 2001 – 2004. Άλλωστε στο κομμάτι αυτό ήταν απόλυτα τραγικός αφού το μόνο που είχε να πει για τη διαφθορά ήταν ότι αποτελεί … «κοινωνικό φαινόμενο» και ότι δεν αντιμετωπίζεται με δικαστικές διαδικασίες και «αντιπαλότητες»!
Εξίσου τραγικοί και οι δύο συνεντευξιαστές, που είχαν αναλάβει να του κάνουν την αγιογραφία, καθώς δεν τον ρώτησαν καθόλου όχι μόνο για τον Τσοχατζόπουλο και τον Παπαντωνίου, αλλά ούτε για τον Τσουκάτο, τον Μαντέλη, τον Νεονάκη, τον Πανταγιά, τον Πάχτα και όλα τα άλλα «παλικάρια» που πρωταγωνίστησαν στα μεγάλα σκάνδαλα επί των ημερών του. Βέβαια, θα μου πείτε, εδώ ο Κωστάκης Καραμανλής που είχε αποκαλέσει τον Σημίτη «αρχιερέα της διαπλοκής» ύστερα από λίγα χρόνια το πήρε πίσω και του ζήτησε συγγνώμη...
Είδαμε λοιπόν τον Σημίτη να κατηγορεί για την πορεία της οικονομίας την κυβέρνηση Καραμανλή από την πλευρά του οποίου εμφανίστηκε χθες το πρωί να απαντήσει ο Ρουσόπουλος επιστρέφοντας τις κατηγορίες για την προ του 2004 κατάσταση κοκ. Οι σημιτοκαραμανλήδες, εξίσου υπεύθυνοι και οι δυο για τη συνέχιση της μεταπολιτευτικής χρεοκοπίας, τσακώνονται για το ποιος έχει τις μεγαλύτερες οικονομικές ευθύνες, αλλά για τη σαπίλα και τη διαφθορά (τους) παριστάνουν τις …αθώες περιστερές.
Κάπως έτσι ο «άνθρωπος με το 36 νούμερο παπούτσι», όπως τον έλεγαν στο ΠΑΣΟΚ από τότε, ξαναγύρισε κουνώντας το δάκτυλο ύστερα από 13 χρόνια για να το παίξει πάλι «πατερούλης». «Επιστρατεύεται για να κάνει για άλλη μια φορά τον προπαγανδιστή των γερμανικών συμφερόντων» -όπως σας έγραφα από προχθές- διεκδικώντας μάλιστα αποκτήσει και ο ίδιος πάλι ρόλο στο προσκήνιο. Στο παρασκήνιο ήδη όλα αυτά τα χρόνια, αν και ήταν δήθεν στην αποστρατεία στην πραγματικότητα συνωμοτούσε διαρκώς για να διευκολύνει τις πολιτικές ισορροπίες υπέρ των δανειστών. Έτσι τον ακούσαμε να παραπονείται ευθέως και χωρίς να ντρέπεται ότι «δεν τον συμβουλεύονται» καθώς και να λέει ότι πρέπει να παίξουν ρόλο εκτός από νέα πρόσωπα και αυτοί «που έχουν εμπειρία..».
Αν και για να μην καρφωθεί είπε ότι οι ξένοι δεν δικαιούνται να επεμβαίνουν στην εσωτερική πολιτική σκηνή, ο Σημίτης μίλησε μέσα στη νύχτα ως η «φωνή» των ξένων δυναστών. Είπε όχι μόνο ότι έχουν δίκιο που δεν μας εμπιστεύονται αλλά και ότι η ελληνική πλευρά δεν κάνει αυτά που «συμφωνεί» με αποτέλεσμα, κατ’ αυτόν, να μην βελτιώνονται τα πράγματα και να παρατείνονται τα αδιέξοδα.
Αυτή η γερμανικού τύπου κατήχηση, πρέπει να συνδυαστεί και με τα άλλα στοιχεία που μεθοδικά προσπάθησε να προβάλει με τη συνέντευξή του. Το ένα ήταν ότι πρέπει να γίνουν αμέσως εκλογές γιατί βρισκόμαστε σε «έκτακτη κατάσταση». Το δεύτερο ήταν η στήριξή του προσωπικά προς τον Μητσοτάκη, προς τον οποίο μάλιστα έδωσε …οδηγίες «να αλλάξει το κόμμα του» που έχει «παλαιοπολιτικές» αντιλήψεις. Και το τρίτο ήταν ότι πρέπει να ενωθούν όλα τα κομμάτια και τα πρόσωπα της κεντροαριστεράς σε ένα φορέα και με νέα ηγεσία.
Συνδυαζόμενα όλα αυτά, βγάζουν τη «γραμμή» ότι ο Τσίπρας θεωρείται τελειωμένος και ότι μετά από τις εκλογές θα πρέπει να συνεχιστεί η μνημονιακή πολιτική από τον Μητσοτάκη με τη συνεργασία της «ευρωπαϊκής κεντροαριστεράς» που θα του δώσει την πιθανή στήριξη στη Βουλή αν δεν έχει πάρει αυτοδυναμία. Κι ο ίδιος ο Σημίτης δεν έκρυψε ότι σε αυτό το σχέδιο θέλει -επιβεβαιώνοντας τις πληροφορίες μας- να είναι ο τοποτηρητής των Γερμανών, κατά σαν κηδεμόνας των «νέων προσώπων» που ετοιμάζονται- μπρρρρ…
Μαυρογιαλούρος
