Η διάλυση μεγαλώνει τόσο στο κυβερνητικό στρατόπεδο όσο και στην αντιπολίτευση κάθε ημέρα που περνάει ενώ η χώρα πάει από το κακό στο χειρότερο. Οι ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ από τη μία και η ΝΔ από την άλλη, τσακώνονται για την εξουσία και για ποιος θα εφαρμόσει …καλύτερα τα μνημόνια αλλά στο μεταξύ βυθίζονται -και οι μεν και οι δε- στην κρίση και την παρακμή τους. Κι όσα συμβαίνουν στο παρασκήνιο τα τελευταία εικοσιτετράωρα είναι απολύτως χαρακτηριστικά:
Οι ένοικοι του Μεγάρου Μαξίμου έσκιζαν τα ιμάτια τους μέχρι προχθές ότι τα δημοσιεύματα περί προσφυγής σε εκλογές αποτελούν «προβοκάτσια» με στόχο δήθεν να πληγεί η κυβέρνηση και να γίνουν «παιχνίδια» στο (ανύπαρκτο) Χρηματιστήριο. Όμως την ίδια ώρα ο Τσακαλώτος ήταν εκείνος που - όπως διέρρευσε- πήγαινε στις συναντήσεις με την Βελκουλέσκου στο Χίλτον και «απειλούσε» με εκλογές αν οι δανειστές δεν έκαναν κάποιο … σκόντο στις απαιτήσεις τους για τη συμφωνία. Πόσο πραγματικές ήταν αυτές οι «απειλές» είναι ένα άλλο θέμα. Από τη στιγμή που διατυπώνονταν όμως, οι …οργισμένες διαψεύσεις των εκλογικών σεναρίων στη συνέχεια δεν επιβεβαιώνουν παρά τον τυχοδιωκτισμό με τον οποίο συνεχίζουν να κινούνται οι κυβερνητικοί φωστήρες.
Ο Τσακαλώτος από μόνος του ανήκει σ’ αυτούς που προτιμούν να μην υπάρξει συμφωνία ή σε κάθε περίπτωση να καθυστερήσει μέχρι το καλοκαίρι ή και το φθινόπωρο με την ελπίδα ότι μπορεί να είναι κάπως «καλύτερα» τα πράγματα για την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ μέχρι τότε λόγω των ευρωπαϊκών εκλογών. Σκεπτόμενος το πολιτικό του τομάρι, θα ήθελε να αποφύγει να έχει την υπογραφή του μια νέα επαχθέστατη συμφωνία, την οποία να φορτωθεί η επόμενη κυβέρνηση –είτε τεχνοκρατών υπό τον Στουρνάρα, είτε της ΝΔ υπό τον Μητσοτάκη- και ο ΣΥΡΙΖΑ με ό,τι του έχει απομείνει να ξαναγίνει …αντιμνημονιακός. Αν πάλι δεν τα καταφέρει να μην πιει μέχρι τέλους το πικρό ποτήρι και υπογράψει τη συμφωνία, θέλει να το έχει παίξει και λίγο …επαναστάτης και …σκληρό αντράκι με τις απειλές περί εκλογών. Εμμέσως πλην σαφώς όμως το θέμα των εκλογών τροφοδοτεί με ανάλογο σκεπτικό κεντρικά και το Μέγαρο Μαξίμου ζητώντας «πολιτική λύση» και αποκλείοντας «παράλογες» απαιτήσεις….
Η εικόνα της γελοιότητας που προκύπτει από όλα αυτά φυσικά είναι φανερή. Δείχνει όμως και τα αδιέξοδα που αναπτύσσονται μέσα στην κυβερνητική πλειοψηφία καθώς ολοένα και περισσότεροι καταλαβαίνουν ότι η κατάσταση είναι μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα. Γι αυτό και όπως μαθαίνω έχουν αρχίσει πάλι οι εσωκομματικοί εκβιασμοί από βουλευτές που ζητούν «ανταλλάγματα» για να μην δημιουργήσουν προβλήματα εν όψει της ψήφισης των νέων μέτρων. Μην εκπλαγείτε επομένως αν ακούσετε προσεχώς να ανοίγει κανούργια συζήτηση περί …ανασχηματισμού!
Το διαλυτικό κλίμα διαπερνά και τη ΝΔ, αν και προηγείται με σημαντική διαφορά στις δημοσκοπήσεις. Αυτή τη στιγμή η αξιωματική αντιπολίτευση θυμίζει πολλά κομμάτια σε συσκευασία ενός. Για την ακρίβεια στην παρούσα φάση, από τη μία πτέρυγα βρίσκονται οι καραμανλικοί –που είναι καμιά τριανταριά, δηλαδή κοντά η μισή Κοινοβουλευτική Ομάδα- και από την άλλη συνασπισμένοι όλοι οι άλλοι, στα πλαίσια μιας λυκοφιλίας και τίποτε άλλο. Στη συνάντηση, μάλιστα, ο Μεϊμαράκης πήγε στον Μητσοτάκη ως «εκπρόσωπος» του Καραμανλή αλλά όποιο κι αν είναι το αποτέλεσμα το ρήγμα δεν πρόκειται να κλείσει. Όσο ο Τσίπρας περιορίζεται στα σκάνδαλα του ΠΑΣΟΚ και δεν «ακουμπάει» την περίοδο 2004-2009, ο Βούδας της Ραφήνας θα ανταποδίδει τη στήριξη, αν χρειαστεί ακόμη και ανοικτά. Αυτό σημαίνει, όπως λένε αυτοί που ξέρουν, ότι η σημερινή ΝΔ μπορεί να μην φτάσει ενωμένη έως τις επόμενες εκλογές. Αυτό συγκρατείστε το, τώρα που έτσι κι αλλιώς έχουμε μπει εκ των πραγμάτων σε παρατεταμένη εκλογική κατάσταση…
Μ.
