«Ο κόσμος το χει τούμπανο και μείς κρυφό καμάρι!»
λαϊκή παροιμία...
Στις 3 Ιούλη 1992, πριν 32 ολόκληρα χρόνια, ο Μπετίνο Κράξι, πρωθυπουργός της Ιταλίας και Γραμματέας του Ιταλικού Σοσιαλιστικού Κόμματος, σε μια μνημειώδη ομιλία στην ιταλική βουλή προσδιόρισε το μεγάλο μέρος του συστήματος χρηματοδότησης των πολιτικών κομμάτων ως «παράτυπο ή παράνομο», και κάλεσε ολόκληρο το σώμα, τον κάθε βουλευτή προσωπικά, όλα τα κόμματα να το αμφισβητήσουν, ή να το αρνηθούν.
Ήταν σε εξέλιξη το λεγόμενο σκάνδαλο «Tangentopoli» ("πολιτεία της μίζας" σε κατά λέξη μετάφραση), που ξεκίνησε με την περιβόητη επιχείρηση «Καθαρά Χέρια», ή «Βρώμικα Χέρια»;(1), τον Φλεβάρη του 1992. Δηλαδή το σύνολο των δικαστικών ερευνών που αφορούσαν το εκτεταμένο σύστημα διαφθοράς και εκβιασμού που ενέπλεκε όλα τα ιταλικά κόμματα κι ένα μεγάλο μέρος της εθνικής επιχειρηματικής κοινότητας (στην καθομιλουμένη την επιχειρηματική τάξη της Ιταλίας και τις μίζες της στο πολιτικό σύστημα).
Ο Κράξι, ένας από τους σημαντικότερους πολιτικούς εκείνων των δεκαετιών, είχε εμπλακεί στις έρευνες του εισαγγελέα Αντόνιο Ντι Πιέτρο, καραμπινιέρου που έγινε δικαστής κι επέλεξε ως υπερασπιστική αμυντική στρατηγική να περιγράψει το φαινόμενο της πολιτικής διαφθοράς ως ευρέως διαδεδομένο και χρησιμοποιούμενο από όλα τα κόμματα.
Στόχος του ήταν ότι το φαινόμενο -από τη στιγμή που όλα τα κόμματα γνώριζαν και λάμβαναν σύμφωνα με τα εκλογικά τους ποσοστά το ανάλογο τίμημα από τις "εθνικές προμήθειες"-, να κριθεί και να αντιμετωπιστεί ως γενικό πολιτικό πρόβλημα κι όχι ως δικαστικό πρόβλημα που πρέπει να επιλυθεί με δίκες. Θέλησε να αποδείξει, με αυτόν τον τρόπο, ότι το πρόβλημα ήταν συστημικό, τα "λάθη" του Σοσιαλιστικού Κόμματος δεν ήταν μεγαλύτερα από αυτά όλων των άλλων κομμάτων.
Ήδη τον Απρίλη του 1992 είχε κάνει μια ομιλία στην οποία παραδέχτηκε την παράνομη χρηματοδότηση του Σοσιαλιστικού Κόμματος, στην οποία δήλωσε ότι όλα τα κόμματα είχαν κάνει το ίδιο πράγμα, αρνούμενος όμως κάθε κατηγορία για προσωπικό πλουτισμό.
Ωστόσο, η πιο διάσημη και συγκλονιστική ομιλία του για το θέμα, ήταν αυτή στις 3 Ιούλη του 1992:
«[...] Κι όμως, από την άλλη, αυτό που πρέπει να ειπωθεί, και αυτό που όλοι γνωρίζουν, είναι ότι ένα μεγάλο μέρος της πολιτικής χρηματοδότησης είναι παράτυπη ή παράνομη... [...]
Εάν ένα μεγάλο μέρος αυτού του ζητήματος πρέπει να θεωρηθεί καθαρά ποινικό ζήτημα, τότε μεγάλο μέρος του συστήματος θα ήταν ένα εγκληματικό σύστημα.
Δεν νομίζω ότι υπάρχει κανένας σ' αυτή την αίθουσα, πολιτικός ηγέτης σημαντικών οργανώσεων που να μπορεί να σηκωθεί και να ορκιστεί αντίθετα μ' αυτό που λέω: αργά ή γρήγορα τα γεγονότα θα τον κηρύξουν ένοχο ψευδούς ένορκης κατάθεσης»
Κάλεσε έστω κι έναν ή μία να δηλώσει πως δεν έχει δεχθεί παράτυπη και παράνομη χρηματοδότηση (μαύρο χρήμα): Κανένας και καμία δεν σηκώθηκε να τον αμφισβητήσει!
(1). Επιχείρηση «Καθαρά Χέρια», ή «Βρώμικα Χέρια»;
Σήμερα, με στοιχεία και εκ του αποτελέσματος, αποδείχθηκε πως η περιβόητη επιχείρηση "Καθαρά Χέρια" -την επικαλούνται στην Ελλάδα για την "ομολογία" κάποιου Κασσελάκη εκ των ΗΠΑ-, ήταν μια σχεδιασμένη επιχείρηση από τις ΗΠΑ να "τελειώσουν" την ιταλική βιομηχανία που κυριαρχούσε στις χώρες του υπαρκτού σοσιαλισμού και να έχουν ελεύθερο το πεδίο για την αμερικάνικη οικονομία. Να κλέψουν τον πλούτο των σοσιαλιστικών χωρών μετά την πτώση του "Τείχους του Βερολίνου"
Καθισμένοι ο ένας δίπλα στον άλλον, σε μια πολύ ιδιαίτερη στιγμή της πρόσφατης ιταλικής ιστορίας: λίγες ώρες μετά την έκδοση εντάλματος σύλληψης για τον Μπετίνο Κράξι, που υπογράφηκε από τον ίδιο τον Αντόνιο Ντι Πιέτρο.
Περίεργες "συμπτώσεις"... ο Δικαστής με τους διώκτες του Κράξι... Ο Ιππότης κι εγγυητής της νομιμότητας, σε μια εποχή που άλλαξε το πολιτικό σύστημα της Ιταλίας (νέα κόμματα, επιχειρηματίες αρχηγοί κομμάτων, εξαφάνιση της ιταλικής επιχειρηματικότητας στις Ανατολικές χώρες, νέα εκλογικά συστήματα, συγκυβερνήσεις δεξιάς κι αριστεράς, κυριαρχία μασονικής στοάς Π2, συγκυβέρνηση δεξιάς με πρωθυπουργό τον τελευταίο κομουνιστή ηγέτη Ντα Λέμα, βομβαρδισμός της Γιουγκοσλαβίας... και πάει λέγοντας ως σήμερα), κάθεται απόλυτα άνετα μαζί με τους πράκτορες των μυστικών υπηρεσιών κι έναν άνθρωπο της CIA. Σαν να μην ήξερε τίποτα...
Έτσι ποτέ κανένας δεν ξαναμίλησε για το "μαύρο πολιτικό χρήμα" στη γειτονική Ιταλία... Έτσι και στην Ελλάδα, "πλήρωσε" μόνον ο Τσοχατζόπουλος κι έκλεισε η συζήτηση για το "μαύρο πολιτικό χρήμα"... μέχρι σήμερα που το επαναφέρει ο εξ Αμερικής ορμώμενος νέος αρχηγός της Ριζοσπαστικής Αριστεράς και ο Ναύαρχος αριστερός ριζοσπάστης βουλευτής του: ➥ ΒΟΜΒΑ Αποστολάκη! «ΟΛΑ ΤΑ ΚΟΜΜΑΤΑ δέχονται μαύρα χρήματα...»
Όμως... η μνήμη δεν αρχειοθετείται! Όλοι σφυρίζουν αμερικανικά και "αγνοούν" τον αγωνιστή της δημοκρατίας Περικλή Κοροβέση, όταν από τη θέση του βουλευτή (ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΣ), είχε το πολιτικό θάρρος, την εντιμότητα να μιλήσει για το χρήμα σε όλα τα κόμματα, μεγάλα και μικρά, για το "βρώμικο '89" και την παραπομπή του Ανδρέα Παπανδρέου!
[...] Όπως ακριβώς για πολλά χρόνια, αλλά ακόμη και σήμερα, πολλοί μιλούν κι εκθειάζουν ως «κάθαρση» τη λεγόμενη επιχείρηση «καθαρά χέρια», στις αρχές της δεκαετίας του 1990, όταν δεν ήταν παρά μια επιχείρηση των ΗΠΑ για να "καθαρίσουν" την τεράστια ιταλική οικονομική & βιομηχανική παρουσία στις χώρες του υπαρκτού σοσιαλισμού. Αμερικάνικη ήταν αντίστοιχα και η «κάθαρση» που επιχειρήθηκε με το το «βρώμικο '89» στην Ελλάδα, για να εκσυγχρονιστεί το πολιτικό τοπίο με την εξόντωση του "δύσκολου παίκτη": Ανδρέα Παπανδρέου...
[...] Βέβαια, πρέπει να διευκρινιστεί πως ο όρος "μαφία" και η δράση της δεν έχουν σχέση με τις κινηματογραφικές ταινίες, αλλά μ' εκείνους τους "επενδυτές"-εταιρίες-επιχειρηματίες που αναλαμβάνουν τις κρατικές "δουλειές". Δηλαδή μέσα από "διαφανείς αλλά και διεθνείς διαγωνισμούς" -όπως επιβάλει η δημοκρατική Ευρωπαϊκή Ένωση-, αναλαμβάνουν τις κατασκευές αυτοκινητοδρόμων, αεροδρομίων, λιμανιών, εκσυγχρονισμούς δημοσίων υπηρεσιών κ.λπ. Κατόπιν αναλαμβάνουν ("αγοράζουν") -πάντα με διαφάνεια και διαγωνισμούς- με τις ιδιωτικοποιήσεις και διαχειρίζονται ΟΛΕΣ τις Δημόσιες Εταιρίες παροχής κοινωνικών αγαθών (ηλεκτρισμό, υγεία, σιδηρόδρομο, παιδεία, νερό, τηλεφωνία, συγκοινωνίες, αυτοκινητόδρομους και πάει λέγοντας), στα πλαίσια της "ελεύθερης αγοράς", πάντα για το καλό των πολιτών, τον "ελεύθερο ανταγωνισμό", την "εξυπηρέτηση του πολίτη" κ.λπ.
Όπως ακριβώς περιέγραψε στην κοινή συνεδρίαση βουλής-γερουσίας ο Bettino Craxi, με την ευκαιρία της περί πολλού επιχείρηση «καθαρά χέρια»: "Υπάρχει ένα πολιτικό κόμμα, μικρό ή μεγάλο που δεν λαμβάνει το ποσό που του αναλογεί από κάθε δημόσιο έργο ή σύμβαση; Υπάρχει ένας βουλευτής ή γερουσιαστής που δεν έχει χρηματοδοτήσεις από επιχειρηματίες; (εννοείται με μαύρο πολιτικό χρήμα). Στην Ελλάδα μόνον ο αγωνιστής της δημοκρατίας Περικλής Κοροβέσης και μάλιστα από τη θέση του βουλευτή (ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΣ), είχε το πολιτικό θάρρος, την εντιμότητα να μιλήσει για το χρήμα σε όλα τα κόμματα, μεγάλα και μικρά, για το "βρώμικο '89" και την παραπομπή του Ανδρέα Παπανδρέου.
Ως εκ τούτου, όσοι δεν είναι "αναλυτές" σε διατεταγμένη Υπηρεσία, πρέπει απλώς να διαπιστώσουν πως ο Μπερλουσκόνι παίρνει μαζί του πολλά μυστήρια κι όχι "σκάνδαλα"... ➥ Ο Μπερλουσκόνι έφυγε & πήρε μαζί του τα μυστήρια της Ιταλίας...
Το κομβικό σημείο επίθεσης για το σημερινό ζήτημα παραμένει το «βρώμικο 89»! Ο αείμνηστος Θύμιος Παπανικολάου (+), η καρδιά κι η ψυχή του περιοδικού "Ρεσάλτο", είναι ο μοναδικός διανοητής που δεν εγκλωβίστηκε, υπέκυψε κι υποτάχθηκε στην όλη Νατοϊκή αριστερά, γράφοντας γι' αυτό... Αρκεί να μην επιβεβαιωθούν τα περί "μαύρου χρήματος", ή να εκτοξεύτηκαν ως απειλές ώστε να αλλάξουν τα πάντα εντός των κομμάτων της διαφθοράς, χωρίς ν' αλλάξει τίποτα από το σύστημα... Έγραφε αναλυτικά και προφητικά ο Θύμιος Παπανικολάου: ➥ Το «στήσιμο» του Ανδρέα στο «Ειδικό Δικαστήριο»
✔️ Την συνολική αρθρογραφία στο φιλόξενο "PRESS-GR", βρίσκουμε: ΕΔΩ
