8 Ιούλη 1949... δολοφονείται ο Αντουάν Σααντέχ,
ιδρυτής του μαρξιστικού Συριακού Εθνικιστικού Κόμματος Συρίας...
Αντουάν Σααντέχ, (1 Μάρτη 1904 - Βηρυτός, 8 Ιούλη 1949)
Λιβανέζος πολιτικός και φιλόσοφος, ιδρυτής και αδιαμφισβήτητος ηγέτης του μαρξιστικού Συριακού Σοσιαλιστικού Εθνικιστικού Κόμματος (Syrian Social Nationalist Party - SSNP).
Λιβανέζος, Ορθόδοξος Χριστιανός, γεννημένος σε ένα μικρό χωριό στα βουνά του Λιβάνου. Σπούδασε στο Κάιρο και στη συνέχεια στην Μπρουμάνα του Λιβάνου. Μετά τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο, μετανάστευσε, όπως πολλοί Σύροι και Λιβανέζοι, στη Νότια Αμερική και, πιο συγκεκριμένα, στη Βραζιλία, όπου συνάντησε τους γονείς του κι άρχισε να ερωτεύεται τα ιδανικά του πανσυριακού εθνικισμού (Μεγάλη Συρία)*. Έμαθε πορτογαλικά, αγγλικά, ισπανικά, γερμανικά, γαλλικά και φυσικά τα ρωσικά για γνώση της Οκτωβριανής Επανάστασης.
Το 1932 άρχισε να διδάσκει στο Αμερικανικό Πανεπιστήμιο της Βηρυτού. Εκεί, στρατολόγησε πέντε φοιτητές με τους οποίους δημιούργησε το Συριακό Σοσιαλιστικό Εθνικιστικό Κόμμα στις 16 Νοεμβρίου 1932. Ένα πολιτικό κόμμα εχθρικό στη γαλλική κατοχή και το οποίο καλούσε για την ενότητα της περιοχής Συρίας-Λιβάνου-Υπερ-Ιορδανίας-Παλαιστίνης. Το κόμμα ήταν στην παρανομία, μια μυστική οργάνωση που κρυβόταν κάτω από την κάλυψη μιας συριακής εμπορικής εταιρίας.
Η ανάπτυξη και μαζικοποίηση του κόμματος ήταν ένα "αγκάθι" γαλλικές αρχές των αποικιοκρατών.
Στις 16 Νοέμβρη 1935, ο Αντουάν Σααντέχ συνελήφθη και καταδικάστηκε σε έξι μήνες φυλάκιση για "ανατρεπτικές δραστηριότητες". Στη φυλακή έγραψε το βιβλίο "Η Γένεση των Εθνών" (Nushūʾ al-umam). Το 1937, αμέσως μετά την απελευθέρωσή του συλλαμβάνεται ξανά. Στο κελί του, αυτή τη δεύτερη φορά έγραψε τη "Γένεση του Συριακού Έθνους" (Nushūʾ al-umma al-sūriyya).
Ο Αντουάν Σααντέχ, οδηγήθηκε για άλλη μια φορά στην εξορία και το 1938 κατέφυγε στη Λατινική Αμερική.
Κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου έγιναν εξεγέρσεις στον Λίβανο και τη Συρία εναντίον των Γάλλων αποικιοκρατών. Υπό αυτές τις συνθήκες, ο Αντουάν Σααντέχ, παρότι στην παρανομία καταδικάστηκε ερήμην σε 20 χρόνια φυλάκιση. Μετά την εκδίωξη των Γάλλων, το 1946 [➦ Η Ανεξαρτησία είναι ευθύνη και ρίζα στην πατρίδα!], ο Σααντέχ επέστρεψε στον Λίβανο, αλλά πάντα σε καθεστώς παρανομίας αναγκαζόμενος να κρύβεται μετά το ένταλμα σύλληψης που εκδόθηκε εναντίον του από τη λιβανική δικαιοσύνη υπό γαλλική κατοχή. Το 1947, νομιμοποιήθηκε το Συριακό Σοσιαλιστικό Εθνικιστικό Κόμμα (Syrian Social Nationalist Party - SSNP). Αμέσως έστρεψε τη δράση του καταγγέλλοντας το Σχέδιο Διχοτόμησης της Παλαιστίνης (που έγινε πραγματικότητα το 1948 και συνεχίζεται μέχρι σήμερα η ΣΥΝΟΛΙΚΗ σιωνιστική κατοχή κι όχι η διχοτόμηση που επέβαλαν οι ιμπεριαλιστές και ποτέ δεν υλοποιήθηκε) και την επιδείνωση των σχέσεων μεταξύ Συρίας και Λιβάνου, οργανωμένη από τους δωσίλογους φασίστες Φαλαγγίτες (Κόμμα των Φαλαγγιτών).
Στις βουλευτικές εκλογές, το Συριακό Σοσιαλιστικό Εθνικιστικό Κόμμα δίνει τη μάχη για ένα κοσμικό κράτος. Η δημοτικότητα του Αντουάν Σααντέχ βρίσκεται στο αποκορύφωμά της. Έτσι, η δοτή κυβέρνηση από τους Γάλλους αποικιοκράτες Η κυβέρνηση του Λιβάνου, με επικεφαλής τον Riyad al-Sulh και τους Φαλαγγίτες ενώνουν τις δυνάμεις τους και ξεκινούν το πογκρόμ εναντίον κόμματος του Αντουάν Σααντέχ. Περισσότεροι από 4.000 μαχητές του Συριακού Σοσιαλιστικού Εθνικιστικού Κόμματος συλλαμβάνονται κι ο Σααντέχ αναγκάζεται να καταφύγει στη Δαμασκό. Εκεί τον υποδέχεται ο Χουσνί Αλ-Ζαιμ, αλλά προδίδει την υπόσχεσή του να τον υπερασπιστεί και αντ' αυτού τον παραδίδει στις αρχές του Λιβάνου.
Με τις εντολές των Γάλλων "δικάστηκε" για "Συνωμοσία εναντίον της ασφάλειας του κράτους" και με συνοπτικές διαδικασίες καταδικάστηκε σε θάνατο κι εκτελέστηκε στις 8 Ιούλη του 1949.
Τα τελευταία του λόγια μπροστά στο εκτελεστικό απόσπασμα, είναι: «Πεθαίνω αλλά το κόμμα μου θα επιβιώσει»!
«Να κάνετε το Έθνος υπόθεση του Λαού
κι η υπόθεση του Λαού θα είναι εκείνη του Έθνους...»
Λένιν
Για τους δυτικούς "αναλυτές", ακόμη και τους αναλυτές που δεν είναι στρατολογημένοι στις γραμμές της Νατοϊκής αριστεράς, ο τίτλος του κόμματος του Αντουάν Σααντέχ ("Συριακό Σοσιαλιστικό Εθνικιστικό Κόμμα"), είναι βολικός για να ενστερνιστούν την ιμπεριαλιστική προπαγάνδα.
Ο Αντουάν Σααντέχ είναι εχθρικός απέναντι στον "αραβικό εθνικισμό". Για τον Σααντέχ , ένα έθνος δεν βασίζεται μόνον σε μια γλώσσα, μια θρησκεία, ή μια εθνότητα. Αντίθετα, επηρεασμένος από τη Μεγάλη Οκτωβριανή Επανάσταση και τον Λένιν, εξηγεί ότι «το Έθνος έχει την τάση να υποδέχεται πολυάριθμες εθνότητες, αφού αυτό που κάνει την ταυτότητα ενός ανθρώπου είναι το γεωγραφικό πλαίσιο στο οποίο ζει».
Αυτό το εξηγεί στο βιβλίο του "Η Γένεση των Εθνών":
«Ένα έθνος προκύπτει από την ένωση μιας ομάδας ανθρώπων με μια περιοχή.
Το έθνος δεν προκύπτει μόνον από την κοινή εθνική καταγωγή, αλλά και από την ενωτική διαδικασία του περιβάλλοντος κοινωνικού και φυσικού περιβάλλοντος.
Η ταυτότητα των Αράβων δεν προέρχεται μόνον από το γεγονός ότι κατάγονται από έναν κοινό πρόγονο, αλλά ότι έχουν διαμορφωθεί από το γεωγραφικό περιβάλλον: την έρημο της Αραβίας, την Ασσυρία για τη Συρία, το Μαγκρέμπ…
Όταν μιλάμε για τον Αραβικό κόσμο, εννοούμε τον κόσμο που μιλά την αραβική γλώσσα και του οποίου είμαστε μέρος»
* Το μεγάλο πάθος του Αντουάν Σααντέχ με τα ιδανικά του "πανσυριακού εθνικισμού" τη "Μεγάλη Συρία", είναι σε πλήρη διάσταση κι αντίθεση με τους σύγχρονους εθνικισμούς της Αλβανίας (Μεγάλη Αλβανία), της Τουρκίας (Παντουρκισμός), των Σκοπιανών (Μεγάλη Μακεδονία) και πάει λέγοντας.
Για τον Αντουάν Σααντέχ, η έννοια της "Μεγάλης Συρίας" (στην αραβική بلاد الشام, Bilād al-Shām) δεν πρέπει να συγχέεται με τη σύγχρονη Συρία (στην αραβική: سوريا, Sūriyā). Οι "παντογνώστες" αναλυτές των Υπηρεσιών, γνωρίζουν αλλά διαστρεβλώνουν, πως η "Μεγάλη Συρία" του Αντουάν Σααντέχ, είναι μια ιστορική περιοχή στην Εγγύς Ανατολή, που συνορεύει με τη Μεσόγειο Θάλασσα στα δυτικά. Συριακή, ή αραβική έρημος στα ανατολικά, η Αίγυπτος στα νότια και η Ανατολία στα βόρεια.
Τότε, μετά τη δολοφονία του γιου του, ο Ali Haidar, πρόεδρος του Συριακού Σοσιαλιστικού Εθνικιστικού Κόμματος, έκανε τη λιτή δήλωση: «Δεν θέλω συλλυπητήρια για τον γιό μου. Το αίμα του δεν αξίζει περισσότερο από κάθε άλλου Σύρου που έγινε μάρτυρας, ή θα γίνει μάρτυρας τις επόμενες μέρες».
✔️ Την συνολική αρθρογραφία στο φιλόξενο "PRESS-GR", βρίσκουμε: ΕΔΩ
