Όπως πήγε στις καλένδες η κατηγορία κατασκοπίας για τον Κόκκαλη;
Του Παναγιώτη ΑποστόλουΠολιτικού αναλυτή – αρθρογράφου
egerssi@otenet.gr
www.egerssi.gr
Σας παρουσιάζουμε κατ´ αποκλειστικότητα τη σύνθεση του ΜΟΕ Αθηνών (Μικτό Ορκωτό Εφετείο Κακουργημάτων Αθηνών) που δικάζει σήμερα Παρασκευή 19 Απριλίου 2019 την περιβόητη υπόθεση “ΠΥΘΙΑ” με κατηγορούμενους τον πράκτορα της CIA William G. Basil για απόπειρα διακεκριμένης Κατασκοπείας κατ´ εξακολούθηση και το στέλεχος του ΚΙΔΗΣΟ του Γιώργου Παπανδρέου και του ΚΙΝΑΛ της Φώφης Γεννηματά, Μιχάλη Καρχιμάκη (πρώην Γραμματέα του ΠΑΣΟΚ) για ηθική αυτουργία σε Παραβίαση Μυστικών της Πολιτείας.
Βέβαια σύμφωνα με το Πινάκιο που έχει αναρτηθεί η υπόθεση έχει το Νο.5 πράγμα που σημαίνει ότι αν συζητηθούν οι προηγούμενες υποθέσεις η “ΠΥΘΙΑ” θα μεταφερθεί σε άλλη μέρα ή θα αναβληθεί για να συζητηθεί μετά από κάποιους μήνες… Πρόβλεψη που είχαμε κάνει προ 20ημέρου και δυστυχώς, μάλλον θα επιβεβαιωθούμε…
Πρόεδρος του Δικαστηρίου ορίστηκε ο Εφέτης κ. Δημήτριος Οικονόμου και Μέλη οι Εφέτες κ. Μαρία Φραγκαδάκη και κ. Σπυρίδων – Στέφανος Πανταζόπουλος. Οι ένορκοι ορίστηκαν κατόπιν κληρώσεως… Εισαγγελέας Έδρας ορίστηκε η κ. Ελένη Καρκαμπούνα…
Στο απυρόβλητο της δικαιοσύνης ο Σωκράτης Κόκκαλης…
Ο κ. Δ. Οικονόμου είναι άραγε ο ίδιος δικαστικός, που το 2003 ως 2ος Τακτικός Ανακριτής, τότε, πρότεινε την αρχειοθέτηση της υπόθεσης κατά του Σωκράτη Κόκκαλη για την κατηγορία της Κατασκοπείας (υπόθεση ΣΤΑΖΙ);;;
Όπως άλλωστε γράφτηκε στον Τύπο της εποχής εκείνης, η υπόθεση είχε έντονο παρασκήνιο ακόμα και μεταξύ των Δικαστικών Λειτουργών (;;;)!
Να θυμίσουμε, ότι τότε παραγράφηκε στα χέρια της ελληνικής Δικαιοσύνης το αδίκημα της Κατασκοπείας κατ’ εξακολούθηση (κακούργημα) με το οποίο διωκόταν ο μεγαλοεπιχειρηματίας Σωκράτης Κόκκαλης (ο αποκαλούμενος και ως “εθνικός προμηθευτής”) από τον Φεβρουάριο του 2002 και με βούλευμα προτάθηκε να παύσει οριστικά η εις βάρος του ποινική δίωξη.
Επρόκειτο για μια παραγραφή – κόλαφο για την ελληνική Δικαιοσύνη, που κατά τα άλλα διερχόταν τότε περίοδο αυτοκάθαρσης, κυρίως γιατί αυτή μεθοδεύτηκε επί μία τετραετία με δικονομικά τερτίπια και πρωτοφανείς υπεκφυγές τεσσάρων ανακριτών, που αρνήθηκαν να κάνουν οποιαδήποτε ανακριτική πράξη παρά τις αλλεπάλληλες εισαγγελικές υποδείξεις. Αρνήθηκαν μέσω δικαστικής συνδρομής να συγκεντρώσουν τα αρχεία της ΣΤΑΖΙ αλλά και τα στοιχεία που διέθεταν και διαθέτουν οι ομοσπονδιακές αρχές της Γερμανίας για τη δραστηριότητα του κ. Σωκράτη Κόκκαλη, ως πληροφοριοδότη του υπουργείου Κρατικής Ασφάλειας της πρώην Ανατολικής Γερμανίας, αρνήθηκαν να ανοίξουν επίμαχους λογαριασμούς, ενώ απέφυγαν να εξετάσουν σημαντικούς μάρτυρες αφήνοντας την κατηγορία να ολισθαίνει προς την παραγραφή… Γιατί;;
Και εξ όσων γνωρίζουμε κανείς δεν ελέχθηκε για τη μεθόδευση της παραγραφής και για την τριτοκοσμικού τύπου δικαστική “διαχείριση” μιας σπουδαίας, κατά τον Εισαγγελέα του Αρείου Πάγου, υπόθεσης!
Η δικογραφία που “έκαιγε” τα χέρια των δικαστών…
Την προπαραμονή των Χριστουγέννων (στις 23/12/2005) το Συμβούλιο Πλημμελειοδικών Αθηνών με το βούλευμα υπ’ αριθμόν 4001/2005, με ένα κείμενο δυόμισι μόλις σελίδων, παύει οριστικά την ποινική δίωξη κατά του Σωκράτη Κόκκαλη για την πράξη της Κατασκοπείας, που φέρεται να τελέστηκε από 1/1/1980 μέχρι 23/12/1990 λόγω παραγραφής (παρέλευση 15ετίας από την τέλεση του αδικήματος). Για, δε, την τελευταία εβδομάδα του 1990 (από 24 έως 31/12/90) αποφαίνεται ότι δεν προκύπτουν επαρκείς ενδείξεις για να στηριχθεί στο ακροατήριο η ίδια κατηγορία και ζητεί να μη γίνει “εβδομαδιαία” κατηγορία για Κατασκοπεία. Την απόφαση αυτή έλαβε το Συμβούλιο που συγκροτήθηκε από τους Δικαστές Αργυρώ Βασιλομανωλάκη (πρόεδρο), Σοφία Λιγνού και Αναστάσιο Αναστασίου και το οποίο απεδέχθη την εισήγηση (από 17 Δεκεμβρίου 2005) του Αντεισαγγελέα τότε Πρωτοδικών Δημητρίου Γκύζη.
Στην εισήγηση του κ. Γκύζη, περιγραφόταν η δαιδαλώδης διαδρομή της δικογραφίας από το 2002, η σθεναρή άρνηση των Ανακριτών να αναζητήσουν στοιχεία και μαρτυρίες, αλλά και η διαφαινόμενη βούλησή τους να απαλλάξουν τον κ. Κόκκαλη από το ταπεινωτικό αδίκημα, δίχως όμως να αγγίξουν τη δικογραφία και το καυτό περιεχόμενό της.…
Δικαστικές ντρίπλες, πολλές ντρίπλες…
Το ενδιαφέρον στην εισήγηση του κ. Γκύζη έγκειται στο γεγονός ότι διαπιστώνει πως ο τελευταίος ανακριτής, ο 2ος Τακτικός Ανακριτής κ. Δ. Οικονόμου, αρνήθηκε να προβεί σε ειδικές ανακριτικές πράξεις που του παραγγέλθηκαν, ενώ κάλεσε ως μάρτυρες πρόσωπα, όπως αναφέρει, με ενδεχόμενη ευθύνη. Πρόκειται για τους Γιάννο Παπαντωνίου, πρώην Υπουργό Άμυνας, και Λεωνίδα Βασιλικόπουλο, πρώην διοικητή της ΕΥΠ, οι οποίοι εξελίχθηκαν σε μάρτυρες υπεράσπισης του κ. Κόκκαλη, διαφημίζοντας μάλιστα και την πολυσχιδή επιχειρηματική του δραστηριότητα!
Ο κ. Γκύζης, με τον τρόπο του στηλίτευσε τους χειρισμούς του 2ου Τακτικού Ανακριτή, επισήμανε τις παραλείψεις στην ανάκριση (που δεν έγινε) και διαφώνησε με την αρχειοθέτηση της κατηγορίας της Κατασκοπείας.
Χαρακτηριστικό μάλιστα του κλίματος της εποχής είναι και η άποψη του ότι θεωρούσε ματαία την απαίτηση της επίλυσης της διαφωνίας Εισαγγελέα και Ανακριτού, σημειώνοντας:
«Φρονούμε ότι η έστω υπέρ των απόψεών μας επίλυση της ανωτέρω διαφωνίας ουδέν θα έχει αποτέλεσμα λόγω της επικείμενης συμπλήρωσης του χρόνου παραγραφής».
Έκθετος και ο Παπαγγελόπουλος…
Υπενθυμίζεται ότι η δίωξη για Κατασκοπεία ασκήθηκε εις βάρος του κ. Κόκκαλη τον Φεβρουάριο του 2002 από τον τότε προϊστάμενο της Εισαγγελίας Πρωτοδικών Αθηνών κ. Δημήτρη Παπαγγελόπουλο (νυν Αναπληρωτή Υπουργό Δικαιοσύνης) και το αδίκημα αποχωρίστηκε τον Ιούνιο του 2005 από τη δικογραφία, που περιελάμβανε άλλα οκτώ κακουργήματα συναρτώμενα – κυρίως με την υπόθεση του ρωσικού Λόττο (απάτη, υπεξαίρεση, πλαστογραφία μετά χρήσεως, απάτη ενώπιον δικαστηρίου, νομιμοποίηση εσόδων από εγκληματικές δραστηριότητες, δωροδοκία κ.ά.).
Στη δικογραφία ο κ. Κόκκαλης περιγραφόταν ως ο στρατολογημένος από τη ΣΤΑΖΙ πράκτορας “Ρόκκο” με αριθμό μητρώου XV 953/1963. H ΣΤΑΖΙ οργάνωσε την επιστροφή του στην Ελλάδα το 1965 αναπτύσσοντας δραστηριότητες ως αντιπροσώπου ανατολικογερμανικών εταιρειών και η ίδια οργάνωσε και έθεσε σε εφαρμογή, περί τις αρχές της δεκαετίας του 1980, την κωδική επιχείρηση “Κασκαντέρ” (ριψοκίνδυνος).
«Δι’ αυτής σκοπείτο η μέσω του κατηγορουμένου διείσδυση της ΣΤΑΖΙ σε κυβερνητικούς και εν γένει πολιτικούς κύκλους της χώρας μας προκειμένου ο πρώτος να λάβει γνώση απόρρητων πληροφοριών που αφορούσαν τόσο σε αυτή όσο και στους συμμάχους της στο NATO, ιδίως στις ΗΠΑ, τις οποίες στη συνέχεια θα διαβίβαζε στις μυστικές υπηρεσίες της Λαϊκής Δημοκρατίας της Γερμανίας και των συμμάχων της. H επιχείρηση αυτή στέφθηκε από απόλυτη επιτυχία και διήρκεσε μια περίπου δεκαετία, από το 1980 μέχρι την πτώση του κομμουνιστικού καθεστώτος».Μετά την άσκηση της ποινικής δίωξης, ακολούθησαν και νέες αποκαλύψεις από τα αρχεία SIRA (ηλεκτρονική τράπεζα πληροφοριών της ΣΤΑΖΙ στην οποία περιέχονται πληροφορίες και αναφορές υψηλόβαθμων πρακτόρων), από τα αρχεία Rosenholz (τα αρχεία της ΣΤΑΖΙ που απέκτησε η CIA), από την Ομοσπονδιακή Υπηρεσία Πληροφοριών (BND) κ.ά. Όλα έδειχναν ότι ο Σωκράτης Κόκκαλης ήταν ο κατάσκοπος “Kaskader” και μετέπειτα “Krokus” με τον κωδικό αριθμό XV/3149/84 “που έδινε στοιχεία και πληροφορίες για την ελληνική εξωτερική πολιτική, για το ΠΑΣΟΚ, για την ΚΥΠ και για τη CIA”!
Τον έλεγαν νονό του τζόγου της διαπλοκής, αλλά…
O 2ος Τακτικός Ανακριτής, αντί να αναζητήσει όλα τα αρχεία με συνδρομή, αντί να επιδιώξει να διαπιστώσει αν ο κ. Κόκκαλης προσέβαλε το κρατικό απόρρητο, είτε μέσω πολιτικών σχέσεων που διατηρούσε, είτε μέσω κρατικών συμβάσεων που από τότε εκτελούσε, είτε μέσω διασυνδέσεών του με παράγοντες της ΚΥΠ, θεώρησε χρήσιμο να καλέσει…ως μάρτυρες υπεράσπισης έναν πρώην Υπουργό του ΠΑΣΟΚ και έναν πρώην διοικητή της ΕΥΠ… Γιατί;;
Για τις καταθέσεις τους ο κ. Γκύζης γράφει:
«Οι σιβυλλικές καταθέσεις των Ιωάννη Παπαντωνίου (“εντός του ισχύοντος νομικού πλαισίου δεν είναι δυνατόν οι ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις συμβαλλόμενες με επιχειρήσεις του Σωκράτη Κόκκαλη να λάβουν γνώση οι τελευταίες κρατικών μυστικών”) και Λεωνίδα Βασιλικόπουλου (“εξάλλου ο Σωκράτης Κόκκαλης την εποχή που οι εφημερίδες γράφανε αυτά τα πράγματα είχε την απόλυτη αποδοχή από το επίσημο ελληνικό κράτος με ένα πλήθος επιχειρηματικών δραστηριοτήτων”) καθιστούσαν αναγκαία τη διασταύρωση/επαλήθευση όλων των ανωτέρω αρνητικών καταθέσεων, που σημειωτέον προέρχονται από μάρτυρες με ενδεχόμενη ευθύνη».
Ο Ανακριτής κ. Δ. Οικονόμου αρνήθηκε τη διασταύρωση, όπως επίσης αρνήθηκε να εξετάσει μάρτυρες από την Αντιτρομοκρατική, την ΕΥΠ, το υπουργείο Εξωτερικών, προκειμένου να διαπιστωθεί αν οι αρμόδιοι αυτοί φορείς για την προστασία του απορρήτου του κράτους είχαν συλλέξει και ερευνήσει τα αρχεία της ΣΤΑΖΙ σε σχέση με τον κ. Κόκκαλη, αν είχαν εκδώσει πορίσματα κ.ά. Απέφυγε, επίσης, να ζητήσει με συνδρομή να ελέγξει την κίνηση λογαριασμών του κ. Κόκκαλη την επίμαχη δεκαετία, για να διαπιστωθεί ή όχι ο δίαυλος επαφής του με τη ΣΤΑΖΙ.
Γιατί κύριοι Ανακριτές;
Μετά ταύτα στη Δικαιοσύνη μένει το ανεξίτηλο στίγμα της παραγραφής, στον κ. Κόκκαλη το “ένδοξο” παρελθόν του και στα αρχεία, που είναι διαθέσιμα σε ερευνητές, ιστορικούς, δημοσιογράφους κ.ά., μένουν ο “Ρόκκο” που έγινε “Kaskader” και “Krokus”, οι κωδικοί και οι “αναφορές” εν μέσω πληροφοριών και Business.
Σε ό,τι δε αφορά τους Ανακριτές που χειρίσθηκαν την πολύκροτη υπόθεση Κατασκοπείας, ο 4ος Τακτικός Ανακριτής κ. Γ. Πουρνάρας (που ήταν ταυτόχρονα και αθλητικός δικαστής) ουδέν στοιχείο αναζήτησε, έκλεισε την υπόθεση με τυπικές κλήσεις και τον Δεκέμβριο του 2003 παραιτήθηκε για προσωπικούς λόγους. Το ίδιο έπραξε και ο διάδοχός του κ. Βλάχος, μετέπειτα Γενικός Γραμματέας της Ένωσης Δικαστών και Εισαγγελέων. Πέραν του ότι διατύπωσε αιτήματα δικαστικής συνδρομής προς την Ελβετία, αποστεωμένα για να απορριφθούν και να μην αποσταλούν, ζήτησε και πέτυχε την εξαίρεσή του από την υπόθεση όταν το Εθνικό Ίδρυμα Αθλημάτων της Ρωσίας κατέθεσε αίτημα για πειθαρχικό και ποινικό έλεγχό του.
Η υπόθεση πέρασε έτσι στα χέρια της 2ης Τακτικής Ανακρίτριας κ. Σταματίας Πετσάλη, τον Μάρτιο του 2005, οι απόπειρες της οποίας – για άνοιγμα λογαριασμών – αναχαιτίστηκαν από τον Εισαγγελέα Εφετών κ. Νικολούδη, αρμόδιο – τότε – για τη διεκπεραίωση των αιτημάτων δικαστικής συνδρομής.
Η θητεία της κ. Πετσάλη έληξε τον Σεπτέμβριο του 2005 και η Ανακρίτρια έφυγε ανακουφισμένη, έχοντας υποστεί, όπως φημολογείται, αφόρητες πιέσεις. O τέταρτος στη σειρά ανακριτής, ο κ. Δ. Οικονόμου, που ανέλαβε την υπόθεση, λέγεται πως και αυτός προσέκρουσε στον νέο Εισαγγελέα συνδρομών, τον κ. K. Καρούτσο, ο οποίος διαβίβασε στην Ελβετία αίτημα “κολοβό” για άνοιγμα λογαριασμών του κ. Κόκκαλη για την κατηγορία της απάτης και όχι της νομιμοποίησης εσόδων από εγκληματική δραστηριότητα. Τα αιτήματα, όπως αναμενόταν απερρίφθησαν, ενώ ο κ. Οικονόμου διέκρινε στα πρόσωπα των κ. Γιάννου Παπαντωνίου και Λεωνίδα Βασιλικόπουλου τους ιδανικούς μάρτυρες για την Κατασκοπεία, παραλείποντας ουσιώδεις μαρτυρίες και αποφεύγοντας κρίσιμες ανακριτικές πράξεις.
Έτσι επήλθε η παραγραφή κι όλοι ησύχασαν…
Στη συνέχεια έκλεισε την Κατασκοπεία με τυπικές κλήσεις, για να διαπιστωθεί ότι ήδη είχε παραγραφεί το αδίκημα, πιθανότατα από το 2004 (συμπλήρωση 15ετίας), αν ληφθεί υπόψη ότι το καθεστώς έπεσε στις 9 Νοεμβρίου 1989 και ως εκ τούτου είναι μάλλον δύσκολο ο κ. Κόκκαλης να παρέμεινε ενεργός πληροφοριοδότης της ΣΤΑΖΙ μέχρι 31/12/1999!
Ας ελπίσουμε λοιπόν ότι η υπόθεση “ΠΥΘΙΑ” θα τύχει καλύτερης αντιμετώπισης από μεριάς της Δικαιοσύνης, από ότι η υπόθεση “Κόκκαλη – ΣΤΑΖΙ” και δεν θα την φάει και αυτήν η μαρμάγκα, με τον Ελληνικό Λαό να μένει πάλι με την απορία του, τι πραγματικά έγινε στην σκοτεινή αυτή υπόθεση που σύμφωνα με τα στοιχεία που παρέδωσε μετά από μακροχρόνια και ενδελεχή έρευνα ο 3ος Τακτικός Ανακριτής κ. Δημήτρης Φούκας, αλλά και σύμφωνα με το παραπεμπτικό βούλευμα του αρμόδιου Δικαστικού Συμβουλίου, οι αμερικανικές υπηρεσίες προσπάθησαν με δόλιους και καταχθόνιους τρόπους να αποσταθεροποιήσουν μία νόμιμα εκλεγμένη ελληνική κυβέρνηση και να αποπειραθούν να δολοφονήσουν ακόμα και τον Πρωθυπουργό της χώρας κ. Κώστα Καραμανλή, που ήταν επικεφαλής της τότε κυβέρνησης…
Ίδωμεν…!
Εμείς πάντως θα παρακολουθήσουμε την εξέλιξη της υπόθεσης αυτής και θα σας κρατήσουμε ενήμερους για κάθε πτυχή της…
