Το ξεκίνημα των μεταρρυθμίσεων της χώρας της οποίας διαμένουμε και ανησυχούμε θα έπρεπε να είχε ως αφετηρία την βουλή των Ελλήνων για δυο λόγους. Πρώτον ως παράδειγμα των αναγκαίων και επίπονων αλλαγών που ανατέλλουν, και δεύτερον ως επιτακτική ανάγκη λόγο της μεγάλης οικονομικής κρίσης που βιώνουμε.
Οι τριακόσιοι βουλευτές που είναι και οι εκπρόσωποι των πολιτών και της χώρας αυτής θα έπρεπε να είχαν γίνει τουλάχιστον εκατόν πενήντα να μην πω και λιγότεροι όπως ορθά το ζήτησε και ο κύριος Λεβέντης της Ένωσης Κεντρώων.. Πόσο δύσκολο είναι τελικά να πάρεις μια γενναία απόφαση για το καλό του κράτους του οποίου ηγείσαι πρώτον, και δεύτερον, τι είναι αυτό που εμποδίζει τον εκάστωτε
Πρωθυπουργό να κάνει πράξη την σκέψη και την ανησυχία της πλειοψηφίας των πολιτών
πάντα για το καλό της χώρας και της οικονομικής ανάκαμψης αυτής;
Υπάρχουν χώρες με πολλαπλάσιο αριθμό πολιτών από την Ελλάδα αλλά με την εκεί νομοθεσία έχουν λιγότερους εκλεγμένους εκπροσώπους στα έδρανα της βουλής από εμάς.
- Ερωτώ εγώ, είναι άβατο η δική μας βουλή και η μείωση των βουλευτών είναι απαγορευτική; Ή είναι μια prive συντεχνία ημετέρων οι κύριοι των κόκκινων βελούδινων εδράνων;
Με έναν πρόχειρο υπολογισμό στην περίπτωση μείωσης του αριθμού των βουλευτών η εξοικονόμηση χρημάτων ανέρχεται περίπου στα 21.600.000 ευρώ ετησίως, και αν το μέτρο είχε ισχύ από ενάρξεως της κρίσης αυτής, το ποσό αυτό θα ξεπερνούσε τα 172.800.000 ευρώ, διόλου ευκαταφρόνητο ποσό εν μέσω οικονομικής κρίσης... Πόσο μάλλον αν το δούμε και σε βάθος χρόνου.
Αντιγράψαμε μύρια κακά άλλων, τα καλά των οργανωμένων κρατών αναρωτιέμαι γιατί δεν τα αντιγράφουμε; Τι μας εμποδίζει για παράδειγμα να δούμε το ισχύων πολιτικό σύστημα της Γερμανίας ως προς την αναλογία πολιτών και εκλεγμένων βουλευτών και να το κάνουμε κι εμείς πράξη;
Το πολιτικό σύστημα της Ολλανδίας πχ ενός κράτους μεγαλύτερου από εμάς πληθυσμιακά με τους μισούς εκλεγμένους πολιτικούς σε σχέση με την Ελλάδα, γιατί δεν το αντιγράφουμε;
Αυτά τα κράτη που τα θεωρούμε πρότυπο λειτουργίας είτε στην Ευρώπη είτε αλλού, καλό θα ήταν να τα μελετήσουμε πιο επισταμένα και να πάρουμε κι εμείς τα όποια καλά τους για την καλή και εύρυθμη λειτουργία μας αν θέλουμε να λεγόμαστε οργανωμένο και πολιτισμένο κράτος.
Το να κάνεις πράξη το οτιδήποτε με απώτερο σκοπό την ανύψωση του ηθικού ενός λαού, και να δώσεις ανάσα σε ένα κατακερματισμένο οικονομικά κράτος που το χρέος του το κάνει να δυσπνοεί, είναι χρέος και πολιτική ευθύνη του κάθε πρωθυπουργού, και κατ' επέκταση του κάθε πολιτικού αρχηγού αν αυτός θέλει να λέγεται ηγέτης ..
Δεν θα μπορούσα να διανοηθώ ποτέ πως ο οποιοσδήποτε πολιτικός αρχηγός και δη ο πρωθυπουργός, δεν έδωσε τα πάντα για το καλό της χώρας του ή και κάτι παραπάνω.
Το έχω πει και παλαιότερα άλλωστε μα θα το ξαναπώ, ηγέτης δεν γεννιέσαι γίνεσαι.
enarxikospolitis.blogspot.gr
