Andreas Reos
Δύο "γερμανικά" θέματα επικαιρότητας σήμερα
1) Ανακοίνωσε ενιαίο εισιτήριο 9 ευρώ σε όλα τα μέσα η γερμανική κυβέρνηση (θα ζηλέψετε αν διαβάσετε),
2) η αγορά των Marder1 προς αντικατάσταση των BMP1 στον ΕΣ.
Στο 1)
Από σήμερα στη Γερμανία αγοράζεις ένα ενιαίο εισιτήριο με 9 ευρώ, με το οποίο μπορείς να ταξιδέψεις με όλα τα μέσα (δηλ τρένα, λεωφορεία, μετρό κτλ) σε όλη τη Γερμανία για έναν μήνα (εξαιρούνται υπερταχείες, ταξί και αεροπλάνα).
Πηγαίνεις από Μόναχο στο Αμβούργο με 9 ευρώ!
Από Αθήνα για να πάω στο χωριό μου, στα Σέρβια της Μακεδονίας, και να επιστρέψω μαζί με καύσιμο και διόδια θέλω περίπου 300 ευρώ!
Η Γερμανία έχει βέβαια κι ένα ιδιαίτερα αναπτυγμένο δίκτυο τρένων. Πηγαίνουν παντού. Σταθμοί τρένων υπάρχει σχεδόν σε όλα τα χωριά.
Η Γερμανία, για μένα προσωπικά, είναι κορυφαία στον κόσμο στο λεγόμενο city tourismus. Σε αυτό το συγκεκριμένο είδος του τουρισμού μόνο να μάθουμε έχουμε από αυτούς.
Το Βερολίνο για παράδειγμα συγκεντρώνει πάνω από ένα εκατομμύριο τουρίστες κάθε μήνα. (Θα μπορούσα να αναφέρω κάθε άλλη πόλη της Γερμανίας, το ίδιο είναι). Υπάρχουν και μήνες που πλησιάζουν και ξεπερνούν το ενάμισι εκατομμύριο. Μιλάμε για τουρίστες, όχι για επαγγελματικούς επισκέπτες. Δεν είναι «περαστικός» τουρισμός όπως στην Αθήνα, η οποία δέχεται επισκέπτες στον δρόμο τους από και προς τα νησιά.
Ως πόλη έχει δύο σημαντικά αξιοθέατα (το τείχος και την Πύλη του Βρανδεμβούργου) αλλά μέχρι εκεί. Ακρόπολη πάντως δεν έχει, ούτε Θησείο με τον ναό του Ηφαίστου, ούτε την αρχαία αγορά ούτε το θέατρο του Διονύσου (το πρώτο θέατρο του κόσμου!) ούτε θάλασσα ούτε τα εκατοντάδες χιλιόμετρα ακτών της Αττικής ούτε τις Κυκλάδες δίπλα ούτε τα νησιά του Αργοσαρωνικού σε απόσταση αναπνοής ούτε Σούνιο κοκ. Κι όμως.
Οι αριθμοί είναι συντριπτικοί υπέρ του Βερολίνου, μια πόλη "μισή" πληθυσμιακά συγκριτικά με την Αθήνα. (Ίσως έχει διπλάσια έκταση, αλλά είναι δύο πόλεις συγκρίσιμες σε πληθυσμό, με το Βερολίνο να είναι μάλιστα αρκετά μικρότερο).
Πώς γίνεται λοιπόν μία πόλη γκρίζα, ομιχλώδης και κρύα να «χτυπάει» σε τουρισμό μία ηλιόλουστη πόλη σαν την Αθήνα με αυτή την ιστορία;
Το Βερολίνο έχει 24 αστέρια μισελέν, όταν η Αθήνα έχει 5. (Τα αστέρια Μισελέν είναι δείκτης οικονομικής ανάπτυξης μιας πόλης).
Έχει 175 μουσεία, όταν η Αθήνα υπερηφανεύεται μόνο για μόλις δέκα!
Σημειώστε επίσης ότι στο Βερολίνο διοργανώνονται κάθε χρόνο 11 διαφορετικά φεστιβάλ γαστρονομίας. Η Αθήνα ξεκίνησε δειλά-δειλά να διοργανώσει ένα, αλλά αν το είδατε εσείς, το είδα κι εγώ.
Δυνατότητες άθλησης παντού! Ξύπνα στην Αθήνα ως τουρίστας και βγες κάπου να συνεχίσεις την καθημερινή σου συνήθεια για joking!
Δεν υπάρχει μήνας στο Βερολίνο που να μην υπάρχει event όπως συναυλίες, gala, φεστιβάλ, συνέδρια, πάρτι κοκ. Ένας πολύχρωμος πανζουρλισμός. Η Αθήνα ακόμη ασχολείται με τον «μεγάλο περίπατο» και τις ζαρντινιέρες. Ένα άλλο απλό παράδειγμα θα αναφέρω, στην Αθήνα κάποιος τουρίστας δεν ξέρει πού να πάει να γυμναστεί, ενώ το «τουριστικό» φαγητό που προσφέρεται στις ταβέρνες της Πλάκας, είναι της πλάκας.
Δεν έκανα τυχαία αυτήν την παρένθεση.
Θέλω να πω ότι όταν στοχοθετείς κάτι, αυτό δεν έρχεται από μόνο του. Αυτό που έχουν κατανοήσει οι Γερμανοί αντίθετα με τους Έλληνες είναι, ότι δεν λειτουργούν με την λογική «ανοίξαμε και σας περιμένουμε». Ακολουθούν πολιτική επιθετικής πώλησης, προσφέροντας ομοβροντία δυνατοτήτων και ευκαιριών για έναν τουρίστα.
Σε μία "καπιταλιστική" χώρα σαν τη Γερμανία έχουν ανακαλύψει τη σημασία ου κράτους και της κεντρικής και τοπικής διοίκησης.
Το κράτος υποβοηθά ενεργητικά.
Εδώ βέβαια, στην Ελλάδα της "βαριάς βιομηχανίας" τα έχουμε αφήσει όλα στον ήλιο και στη θάλασσα.
Θυμάμαι, μια παλιότερη εκπομπή του ελληνικού master chef είχε γυριστεί στο Μιλάνο.
Πήγε η ομάδα εκεί να μαγειρέψει σε μια ταράτσα ενός ξενοδοχείου που είχε θέα από κάτω, πιάτο, όλο το Μιλάνο. Οι διαγωνιζόμενοι έπρεπε να τα αντιγράψουν τα πιάτα του Ιταλού σεφ.
Ο Ιταλός σεφ είπε: " όταν δημιουργούσα αυτά τα πιάτα σκεφτόμουν πώς θα πάρω το βλέμμα των επισκεπτών μας από το Μιλάνο να τα στρέψω στα πιάτα μου! Όλοι κοιτούσαν το Μιλάνο και είπα, θα τα έχω καταφέρει αν καταφέρω να τους στρέψω τα βλέμματα από το Μιλάνο ώστε να θαυμάζουν μόνο τα πιάτα μου"!
Μου έκανε τεράστια εντύπωση αυτό!
Προσπάθησε να "πουλήσει" τη δική του δημιουργία. "Το Μιλάνο, δεν είναι μόνο το Μιλάνο, είμαι κι εγώ"!
Στην Ελλάδα αν ήταν οι τουρίστες, θα βγαίναμε στην ταράτσα θα τους δείχνομε απέναντι την Ακρόπολη, τον Λυκαβηττό, στο βάθος τη θάλασσα του Αργοσαρωνικού, το Ζάππειο κοκ
Θα δείχναμε την μπιοτιφουλ Αθήνα.
Θα προσπαθούσαμε να στρέψουμε το βλέμμα τους από τα πιάτα για να θαυμάσουν το Έλλάντα, τον ήλιο και τη θάλασσα.
Δεν πουλάμε αυτό που δημιουργούμε, πουλάμε αυτό που μας έδωσε η φύση! Δεν είμαστε εμείς, είμαστε ο ήλιος και η θάλασσά μας.
Θα μου πείτε τώρα τί σχέση έχουν όλα αυτά με το ενιαίο εισιτήριο των 9 ευρώ στη Γερμανία.
Στην Ελλάδα είμαστε μόνοι μας. Η εθνική μας μοναξιά.
