Εκτός από λαλίστατος, ο Άδωνις Γεωργιάδης είχε ανέκαθεν άλλο ένα χαρακτηριστικό: Στο δημόσιο λόγο και συμπεριφορά του εμφανιζόταν να μη σηκώνει μύγα στο σπαθί του και κατά το κοινώς λεγόμενο να μην αφήνει να πέσει τίποτε κάτω. Έτσι έδειχνε αφ' ότου μπήκε στην πολιτική και έτσι διατηρήθηκε και όταν ανέλαβε υπουργικά αξιώματα παρουσιάζοντας το προφίλ ενός “δυναμικού” και ταυτόχρονα “άτεγκτου” πολιτικού, που τον βοήθησε σημαντικά να παρατείνει την εκλογική του επιρροή. «Με ψηφίζουν 18 χρόνια» όπως είπε με κομπασμό και ο ίδιος την περασμένη εβδομάδα προσπαθώντας να απαντήσει στο ξέσπασμα γιατρών του νοσοκομείου της Κω όταν τον επέκριναν ότι δεν νοιάζεται για τα προβλήματα του κόσμου.
Βέβαια ο κ. Γεωργιάδης όλα αυτά τα (δέκα οκτώ) χρόνια αποδείχθηκε και άρχοντας της κωλοτούμπας. Άλλο πράγμα όμως οι πολιτικές και οι εσωκομματικές μεταλλάξεις και εντελώς άλλο πράγμα αυτό που κάνει τώρα απέναντι στις αποκαλύψεις ότι υπήρξε και ο ίδιος θύμα του Predator δίχως όμως να βγάλει κυριολεκτικά “κιχ”...
Υπό άλλες συνθήκες θα είχε χαλάσει κυριολεκτικά τον κόσμο και αν μη τι άλλο από τις φωνές του δεν θα γλίτωνε κανείς, εάν επρόκειτο για ένα τέτοιο κατ' εξοχήν προσωπικό ζήτημα αναφορικά με παρακολουθήσεις, παραβίαση του απορρήτου των επικοινωνιών, παρακρατικές λειτουργίες και εν τέλει προσωπικής ελευθερίας και δημοκρατικών δικαιωμάτων.
Μετά την αποκάλυψη ότι τουλάχιστον έντεκα φορές επιχειρήθηκε να “επιμολυνθεί” το κινητό του με τα “δολώματα” του Pretador, o κ. Γεωργιάδης βρέθηκε σε τρομερά δύσκολη θέση όχι μόνο διότι δεν είχε αντιδράσει καθόλου αλλά και το αποσιώπησε εντελώς όλο αυτό το διάστημα. Και η δικαιολογία που επικαλέστηκε αυτές τις ημέρες -ότι δηλαδή ... “ούτε που ίδρωσε το αυτί του” κλπ- θα μπορούσε να είναι απλώς γελοία εάν το θέμα δεν ήταν μείζον.
Ο κ. Γεωργιάδης δεν είναι, όπως και να το κάνουμε, ένας ιδιώτης αλλά ένα δημόσιο πρόσωπο, υπουργός και αντιπρόεδρος του κυβερνώντος κόμματος. Οι όποιοι λόγοι για την απόπειρα παρακολούθησης των επικοινωνιών του ιδίου (όπως και των υπολοίπων) εκ των πραγμάτων ξεφεύγουν επομένως από την ιδιωτική σφαίρα (για να αφορούν μόνο εκείνον) και άπτονται άμεσα τους δημοσίου συμφέροντος.
Ο κ. Γεωργιάδης ας μην προσποιείται επομένως τον χαζό. Ούτε είναι, ούτε του πάει για να λέει τέτοιες παιδικές κουβέντες. Αντίθετα μάλιστα αυτό που επιτυγχάνει είναι να μεγαλώνει τα ερωτήματα και τις απορίες σχετικά τόσο με την ένταξή του στην λίστα των προς παρακολούθηση όσο και με τη στάση του.
Δεν χρειάζεται να διαθέτει κανείς κάτι παραπάνω από την κοινή λογική για να σκεφτεί ότι όταν ένας κορυφαίος υπουργός πάει να γίνει -και μάλιστα με τέτοια επιμονή- θύμα υποκλοπών αλλά ο ίδιος “σιωπά” και το ανέχεται αδιαμαρτύρητα, κάτι σοβαρό συμβαίνει και από τις δύο πλευρές. Από τη μία οι εντολείς της παρακολούθησης έχουν λόγους να θέλουν να τον “ξεσκονίζουν” και να τον έχουν στο χέρι και από την άλλη εκείνος, για να συμπεριφέρεται ως όρνιθα, σημαίνει ότι είτε είναι χειραγωγούμενος είτε δειλός. Ας διαλέξει...
ΠΗΓΗ: www.dimokratia.gr
