Ωστόσο είναι η ίδια η Τουρκία που έρχεται να υποστηρίξει την εκεχειρία στη Συρία που επινοήθηκε από τη Ρωσία [1]. Γιατί ?
Έπειτα από το 2013, η Washington δεν υπολογίζει πλέον τον Recep Tayyip Erdoğan ως έναν εταίρο εμπιστοσύνης. Η CIA επομένως λάνσαρε πολλές επιχειρήσεις όχι εναντίον της Τουρκίας αλλά κατά του Erdoğan . Μάη με Ιούνη 2013, οργανώνει και υποστηρίίζει το κίνημα διαμαρτυρίας στο πάρκο Taksim Gezi. Κατά τις βουλευτικές εκλογές του Ιούνη 2015, χρηματοδοτεί και πλαισιώνει το κόμμα των μειονοτήτων το HDP, για να περιορίσει τις εξουσίες του Ερντογάν. Ξαναπαίζει την ίδια τακτική κατά ις εκλογές του Νοέμβρη του 2015. Η CIA περνάει τότε από την πολιτική επιρροή στη μυστική δράση. Οργανώνει 4 απόπειρες δολοφονίας εκ των οποίων η τελευταία τον Ιούλη του 2016 γυρνάει άσχημα ωθώντας τους κεμαλιστές αξιωματικούς νλ΄αποπειραθούν ένα πραξικόπημα χωρίς καμιά προετοιμασία.
Ο Recep Tayyip Erdoğan βρίσκεται επομένως στη θέση του ιταλού πρωθυπουργού της δεκαετίας του 70, Aldo Moro. Οι 2 άνδρες είναι επικεφαλείς κρατών μελών του ΝΑΤΟ και ωστόσο οφείλουν να είναι αντιμέτωποι με την αντιπαλότητα των ΗΠΑ. Το ΝΑΤΟ κατόρθωσε να εξουδετερώσει τον ιταλό χειραγωγώντας μια οργάνωση της άκρας αριστεράς [2], αλλά απέτυχε να σκοτώσει τον τούρκο.
Τελικά , μεταφέροντας σε al-Qaïda και Daesh τα όπλα που διοχέτευαν Σ Αραβία,Κατάρ και το ΝΑΤΟ αυτός έκανε μια σχέση στενή με τις τζιχαντιστικές οργανώσεις. Δεν δίστασε να χρησιμοποιήσει τον πόλεμο κατά της Συρίας για να κερδίσει χρήματα σε προσωπικό επίπεδο. . Αρχικά ξεμοντάροντας και κάνοντας πλιάτσικο στα εργοστάσια του Χαλεπίου και έπειτα διακινώντας το πετρέλαιο και τις κλεμμένες αρχαιότητες από τους τζιχαντιστές.Προοδευτικά η φατρία του δέθηκε με τους τζιχαντιστές.Για π.χ ο άμοιρος ο πρωθυπουργός του ο Binali Yıldırım, οργάνωσε εργαστήρια πλαστογραφίας σε εδάφη που διοικούσε η Daesh.
Βέβαια η παρέμβαση της Hezbollah από τον Ιούλιο του 2012 στο β πόλεμο κατά της Συρίας , όσο κι αυτή της Ρωσίας από το Σεπτεμβρη του 2015, έκρινε την τύχη των μαχών…Χιλιάδες τζιχαντιστές εγκατέλειψαν τοπεδίο της μάχης κι αναδιπλώθηκαν προς την Τουρκία. ΟΙ τζιχαντιστές που στρατολογήθηκαν ήταν τουλάχιστον 250 000, ίσως και πολύ περισσότεροι ακόμη.
Όπως ήρθαν τα πράγματα σήμερα ο Recep Tayyip Erdoğan έχει—εκτός της Συρίας — 3 ταυτόχρονους εχθρούς :
– Τις ΗΠΑ και τους τούρκους συμμαχους τους , το FETÖ του ισλαμιστή bourgeois Fethullah Gülen ;
– Τους αποσχιστές κούρδους και πιο ειδικότερα το PKK ;
– Τις σουνίτικες φιλοδοξίες για κράτος των τζιχαντιστών και ειδικότερα της Daesh.
Στην αναζήτηση ’νέου συμμάχου ο Erdoğan επιδιώκει όπως είναι η Ρωσία έκτοτε πρώτη συμβατική στρατιωτική δύναμη στον κόσμο.
Αυτή η στροφή μοιάζει ωστόσο πολύ δύσκολη καθώς η χώρα είναι κράτος μέλος του ΝΑΤΟ,μια οργάνωση ποτέ κανείς δεν κατόρθωσε να εγκαταλείψει.
ίσως θα μπορούσε σ΄εναν πρώτο χρόνο να βγει από την εσνωματωμένη στρατιωτική διοίκηση όπως το έκανε η Γαλλία το 1966. Εκείνη την εποχή ο πρόεδρος Charles De Gaulle αντιμετώπισε πραξικόπημα και πολυάριθμες απόπειρες δολοφονίας από την OAS, μια οργάνωση χρηματοδοτούμενη από την CIA [3].
Ρόλο έχει διαδραματίσει και η σύλληψη τούρκων αξιωματικών στο κρησφύγετο του ΝΑΤΟ στο Α Χαλέπι εδώ και 2 εβδομάδες.
Ο προσωπικός ρόλος του Recep Tayyip Erdoğan κατά τον πρώτο πόλεμο στην Τστετσενία όταν διηύθυνε την Millî Görüş.Ένα ρόλο για τον οποίο η Μόσχα δεν μίλησε ποτέ αλλά για τον οποίο οι ρωσικές μυστικές υπηρεσίες διατήρησαν πολυάριθμα αρχεία.Ο Vladimir Poutine προτίμησε να μεταμορφώσει έναν εχθρό σε σύμμαχο παρά να τον κάνει να πέσει και να οφείλει να μάχεται κατά του κράτους του.Οι Bachar el-Assad, sayyed Hassan Nasrallah και ο ’ayatollah Ali Khamenei τον ακολούθησαν πρόθυμα.voltairenet.org 3.1.17
[1] « Les documents du cessez-le-feu en Syrie (complet) », “Resolution 2336 (Syrian Ceasefire, Astana Talks)”, Réseau Voltaire, 31 décembre 2016.
[2] « La guerre secrète en Italie », par Daniele Ganser, Réseau Voltaire, 6 février 2010.
[3] « Quand le stay-behind voulait remplacer De Gaulle », par Thierry Meyssan, Réseau Voltaire, 10 septembre 2001.
Πηγή: dimpenews + hellasforce
