Οι ερευνητές, με επικεφαλής την καθηγήτρια οπτομετρίας Τενγκ Λενγκ Οόι του Πολιτειακού Πανεπιστημίου του Οχάιο, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό "Science Advances", πειραματίστηκαν με 24 ανθρώπους που χωρίστηκαν σε δύο ομάδες των 12, ανάλογα με το ύψος τους (ψηλοί εναντίον κοντών).
Στα πειράματα, υπό διαφορετικές συνθήκες φωτισμού, οι συμμετέχοντες κλήθηκαν να υπολογίσουν τις αποστάσεις διαφόρων αντικειμένων στον χώρο γύρω τους. Το συμπέρασμα ήταν ότι οι ψηλοί τα καταφέρνουν καλύτερα στο να μαντεύουν πόσο απέχει ένα αντικείμενο, αρκεί αυτό να μην είναι πολύ μακριά. Στις μεγάλες αποστάσεις, πάνω από τα 20 μέτρα, τόσο οι ψηλοί όσο και οι κοντοί κάνουν ανακριβείς εκτιμήσεις.
Μάλιστα, οι ψηλοί είναι πιο ικανοί ακόμη και όταν κάθονται σε καρέκλα, πράγμα που σημαίνει ότι ο εγκέφαλός τους έχει εξασκηθεί εκ των προτέρων να κάνει ακριβέστερους υπολογισμούς. Με άλλα λόγια, χάρη στο εκ γενετής μεγαλύτερο ύψος τους, έχουν διαμορφώσει ένα καλύτερο νοητικό μοντέλο («χάρτη») υπολογισμού των αποστάσεων, κάτι που τους βοηθά ακόμη κι αν είναι καθιστοί.
Πάντως, για τα αντικείμενα μικρής απόστασης (έως τρία μέτρα από τον παρατηρητή) η επίδοση των ψηλών δεν διαφέρει ιδιαίτερα από εκείνη των κοντών. Αλλά μετά τα τρία μέτρα και έως τα 20, οι ψηλοί είναι καλύτεροι.
Η επικεφαλής της έρευνας, εκτίμησε ότι αυτό το πλεονέκτημα οι ψηλοί αθλητές το «εξαργυρώνουν» σε διάφορα σπορ, όπως στο ποδόσφαιρο και στο τένις, όπου φαίνεται να υπερτερούν έναντι των κοντών. Όπως είπε, ανοικτό παραμένει το ερώτημα κατά πόσο οι κοντές γυναίκες που φοράνε συχνά ψηλοτάκουνες γόβες και έτσι βλέπουν τον κόσμο από πιο ψηλά, βελτιώνουν τις ικανότητές τους στον υπολογισμό των αποστάσεων. Το ίδιο ερώτημα ισχύει και για τους οδηγούς των ψηλών τζιπ.
