[ads-post]
Άλλωστε και η διά συμφώνου συμβίωσης σύναψη δικαιοπρακτικής οικογενείας και η πολιτική ονοματοδοσία των δύο τέκνων του, όπως η γνωστή δημοσιογράφος κ. Λουλέ με κείμενα της παρουσίασε, με σύνθετα ονόματα εκ των οποίων το δεύτερο προέρχεται από το ειδωλολατρικό πάνθεον της αρχαίας ελληνικής θρησκείας (Φοίβος-Ορφέας) αποτελούν πανηγυρικές διακηρύξεις της σχάσεως του κυρίου Πρωθυπουργού, από την πίστη της Ορθοδόξου Καθολικής Εκκλησίας, παρότι η οικογένειά του χαρακτηρίζεται από πιστότητα και ευσέβεια. Το ίδιο συνέβη και με την πλειονότητα των μελών του υπουργικού συμβουλίου και την πλειονότητα των βουλευτών των κομμάτων ΣΥ.ΡΙΖ.Α., ΠΟΤΑΜΙ, Κ.Κ.Ε., κατά την έναρξη της νέας περιόδου του Κοινοβουλίου και έτσι άρχισε και πάλι μία νέα περίοδος, την οποίαν βέβαια είχε πρωτοεγκαινιάσει η Περιφερειάρχης Αττικής κ. Δούρου, «απομάγευσης της ζωής» όπως γνωστοί δημοσιογραφικοί κάλαμοι έγραψαν, που όμως στην ουσία της είναι μία εποχή εντόνου αποιεροποιήσεως του ανθρωπίνου προσώπου με ανάδειξη μόνον του «βοσκηματώδους βίου» ως μοναδικής αξίας ζωής. Δεν θα πρέπει όμως να διαλανθάνη της προσοχής μας ότι τα ίδια προτάγματα του συγκυβερνώντος κόμματος του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. όσον αφορά στο θέμα των σχέσεων συναλληλίας της Ελληνικής Πολιτείας με την Ορθόδοξη Καθολική Εκκλησία έχουν και οι λεγόμενοι φιλελεύθεροι που συνδέουν τον ευρωπαικό χαρακτήρα της χώρας με την αποκοπή της από την ελληνορθόδοξη παράδοση της, και την ελληνορθόδοξη ταυτότητα της, όπως αποδεικνύουν οι θέσεις του κόμματος του κ. Σ. Θεοδωράκη.
Το αδυσώπητο ερώτημα που τίθεται σε όλα αυτά είναι εάν η αποιεροποίηση της ζωής που έχει δοκιμασθεί και σε άλλες ιστορικές περιόδους και μάλιστα έχει διακηρυχθεί με ποταμούς αίματος αθώων θυμάτων -μόνο στην Σοβιετική Ένωση δολοφονήθηκαν κατά τους διωγμούς της πίστεως, τον 20ο αιώνα 50.000 Επίσκοποι, κληρικοί και μοναχοί- και πανηγυρικά έχει διαψευσθεί και ο εγκλεισμός του ανθρωπίνου προσώπου στα ενδοκοσμικά όρια της κτιστότητας και της χωματοποίησης του ανθρωπίνου είναι, είναι συμβατός με τις υπερχρονικές και μεταφυσικού χαρακτήρα έννοιες της δικαιοσύνης, της ισότητος και της αλληλοπεριχώρησης των ανθρωπίνων προσώπων που απαιτεί ένα κράτος δικαίου αλλά και η φιλοσοφούσα διάνοια;
Ασφαλώς και ο κ. Πρωθυπουργός και τα μέλη της Κυβερνήσεως και των κομμάτων που αρνούνται την ένθεη καταγωγή του ανθρωπίνου προσώπου και είναι οπαδοί της τυχαιότητας και της φυσικής επιλογής, δεν δέχονται την πνευματική διάσταση του ανθρώπου και πιστεύουν ότι δεν είναι τίποτα περισσότερο από μία τυχαία συνάρμοση κυττάρων, νερού και ιχνοστοιχείων χωρίς την δυνατότητα οιασδήτινος αναγωγής από την κτιστή πραγματικότητα που φθείρεται, γηράζει και πεθαίνει καθημερινά στην άκτιστη ερμηνεία και διάκριση των πραγμάτων. Τούς διαψεύδει όμως μετ’ επιτάσεως το «συνειδέναι» του ανθρωπίνου προσώπου που δεν μπορεί να αποτελεί προϊόν κάποιων εκκρίσεων και το αγεφύρωτο χάσμα μεταξύ του ανθρώπου και όλων των ενοργάνων όντων, καθώς και το αγεφύρωτο χάσμα μεταξύ ανοργάνου και οργανικής ύλης. Η θεώρηση των ανωτέρω εθελοτυφλεί, προ του γεγονότος ότι στον φυσικό κόσμο επικρατεί μία απερινόητος σκοπιμότης η οποία σελαγίζει από τα μεγαλειώδη συστήματα των γαλαξιών έως τον τελευταίο μικροοργανισμό του μικροκόσμου «Ποίησιν δε χειρών Αυτού αναγγέλλει το στερέωμα».
Την ίδια στιγμή όλοι οι παραπάνω φέρεται να θέλουν να αγνοήσουν ότι αυτός ο τόπος είναι ποτισμένος με το αίμα των νεομαρτύρων για να μην είναι σήμερα το υπόλοιπον της Ευρωπαικής Τουρκίας και για να διασωθεί η εθνική μας ιδιοπροσωπεία αφού όποιος εξισλαμίζετο ταυτόχρονα και εκτουρκίζετο και ακόμη αυτός ο λαός κοινωνεί με τα θαύματα και τους αγίους που στο πρόσωπό τους καταργούνται οι νόμοι της φύσης και είναι ένας τόπος που είναι κατάσπαρτος από εκκλησιές, ερημοκλήσσια και μοναστήρια, χαριτόβρυτα και αδιαλώβητα σκηνώματα αγίων και αναρίθμητα σεβάσματα που δονούν και συναρπάζουν την ανθρώπινη καρδιά.
Δεν έχουν συνεπώς αντιληφθεί ότι ο άνθρωπος έχει ανάγκη από ένα οντολογικό θεμέλιο που να υπερβαίνει τον κτιστό κόσμο της καθημερινής φθοράς και του καθημερινού θανάτου και που να απαντά στα αδυσώπητα υπαρξιακά ερωτήματα και αυτό το οντολογικό θεμέλιο, το «ιερό» δεν μπορεί να αναζητηθεί στον ασυνείδητο και άλογο κόσμο των κβαντικών πεδίων, ή στον περιώνυμο επιταχυντή ανδρονίων.
Έχει γίνει πολύς λόγος για την κανονική θέση του όρκου και το σπουδαιότερο από κεκηρυγμένους αγνωστικιστές οι οποίοι δήθεν ενδιαφέρονται διά την εφαρμογή των Ευαγγελικών Εντολών. Όλοι αυτοί θέλουν να αγνοούν ότι η Εκκλησία ως Σώμα Χριστού, έχει το δεσμείν και λύειν και ότι η αποδοχή του θρησκευτικού όρκου στο σύγχρονο κόσμο λογίζεται σαν μία πανηγυρική διακήρυξη της ιερότητος του ανθρωπίνου βίου και του ανθρωπίνου προσώπου που χωρίς θειστική αναγωγή εγκλωβίζεται μέσα στην ενδοκοσμικότητα ενός φθειρομένου χωροχρόνου ενώ η πολιτική ορκοδοσία εξισούται προς την πανηγυρική διακήρυξι της αθεΐας και του αγνωστικισμού, και της ενσυνειδήτου αρνήσεως του ιερού.
Θεωρείται ως πρόταγμα αλήθειας και δικαιοσύνης η αποιεροποίηση του ανθρωπίνου βίου, αλλά δυστυχώς για τους εμφορουμένους από αυτές τις απόψεις τα σύμβολά τους είναι σαθρά και αποτυχημένα. Η περιώνυμη Γαλλική Επανάσταση που γκρέμισε την απολυταρχία των Βουρβόνων και οδήγησε χιλιάδες ανθρώπους στην γκιλοτίνα με τελευταία θύματά της τους πρωτεργάτες της Danton και Robespierre, ύψωσε την παρανοική αυτοκρατορία του Κορσικανού Ναπολέοντα Βοναπάρτη που αιματοκύλισε με χιλιάδες θύματα την Ευρώπη και την Γαλλία, τελικά παλινόρθωσε τον Οίκο των Βουρβόνων. Η δε Οκτωβριανή Επανάσταση που δολοφόνησε εκατομμύρια ανθρώπους και πρώην συντρόφους όπως ο Τρότσκι και οι εκτελεσθέντες «σύντροφοι», για «οπορτουνισμό» γέμισε τις χώρες όπου επικράτησε με στρατόπεδα συγκέντρωσης, ψυχιατρεία, τύμβους των θυμάτων της, καθώς και την διεθνή ειδησεογραφία με τις περιλάλητες δίκες της Μόσχας τελικά κατέπεσε μετά πατάγου καθώς κρεμίστηκε, το τείχος του Αίσχους στο Ανατολικό Βερολίνο.
Ο «θρυλικός» Διαφωτισμός που προβάλλεται ως εφαλτήριο των νέων καιρών, τσακίστηκε επάνω στα έργα του στα ναζιστικά στρατόπεδα συγκέντρωσης και στο τρομακτικό Ολοκαύτωμα που παρασκεύασε ο «Υπεράνθρωπος» του Φρειδερίκου Νίτσε και στις εκατόμβες των θυμάτων της Σιβηρίας και του «Μαύρου Κόρακα», της δήθεν αταξικής κοινωνίας του μαρξιστικού – λενινιστικού ιδεολογήματος, με τις «ντάτσες» και τα μέγαρα των εκλεκτών του προλεταριάτου.
Ο όρκος προϋποθέτει την ιερότητα της Αρχής στην οποία ορκίζεσαι, προϋποθέτει μία υπερβατική έννοια την οποία επικαλείσαι ως μάρτυρα των προθέσεων και των ενεργειών σου. Όλοι όσοι εκ των εκλεγέντων προέβησαν σε ορκοδοσία στην τιμή και την συνείδηση τους δεν πιστεύουν στην ιερότητα του ανθρωπίνου προσώπου και στην υπερβατικότητα της υπάρξεώς τους διότι αυτό προϋποθέτει πίστη στο Θείο, σε μία εξωκόσμια άκτιστη Αρχή από την οποία πηγάζει η κτιστή πραγματικότητα, η συνείδηση του καλού καγαθού και η οποία υπέρκειται των αντινομιών του κτιστού κόσμου και ιδιαίτερα της φθοράς και του θανάτου.
Επομένως η αποιεροποίηση του όρκου, ευτέλισε και γελοιοποίησε την συγκεκριμένη διαδικασία πέραν των νομικών της προβλημάτων εν σχέσει με το ισχύον Σύνταγμα διότι οι ορκισθέντες δεν πιστεύουν ότι είναι εικόνες του Δημιουργού Θεού, ότι υπάρχει Δημιουργός Θεός και ότι έχουν αθάνατη ψυχή από την οποία πηγάζει το συνειδέναι και η τιμή. Ως υλιστές και αθειστές αποδίδουν την ύπαρξη του κόσμου και κατά συνέπεια την ύπαρξή τους στην τυχαιότητα, την εξέλιξη και την φυσική επιλογή και δέχονται ότι η ύπαρξή τους αρχίζει από το τίποτα, από το μηδέν και καταλήγει στο τίποτα και το μηδέν αφού με την παύση της καρδιοαναπνευστικής λειτουργίας τους εκμηδενίζονται και αφανίζονται. Αποτελούν κατά την αντίληψή τους μία τυχαία συνάρμοση κυττάρων και οι όλες λειτουργίες τους θεμελιώνονται σε μία τυχαία μείξη εκκρίσεων από τυχαία σχηματισθέντα όργανα που τυχαία κάποιο άλογο και ασυνείδητο κβαντικό πεδίο δημιούργησε από το μηδέν, μετά από κάποια τυχαία μεγάλη έκρηξη!!!
Το αδυσώπητο ερώτημα που τίθεται είναι πως από αυτή την τυχαιότητα, από αυτό το πρωτόζωο που έγινε ερπετό και μετά ανθρωποειδές και μετά άνθρωπος εκπορεύεται ηθική διάσταση και κρίση, που ονομάζεται τιμή και συνείδηση και πως υφίστανται μέσα στην ανθρώπινη ύπαρξη οι λεγόμενες πνευματικές εκδηλώσεις, το ενσυνείδητο πνεύμα, το ενσυνείδητο εγώ, η συνειδητή αντίληψη του καλού και αγαθού, του καθήκοντος, του δικαίου και του αντιστρόφου των εννοιών αυτών, η μεταβολή σε ιδέες όλων, των υλικών επιδράσεων, εντυπώσεων στο σώμα μας, εσωτερικών και εξωτερικών, η δυνατότητα της μη ικανοποιήσεως με την βούληση και τη θελησή μας όλων των επιδράσεων στο σώμα μας, η συνειδητή και δυναμική επίδραση επωφελώς και επιβλαβώς της πνευματοβολίας μας στο σώμα μας και στα άλλα όντα και αντικείμενα, η ειδική και ομαδική υποβολή, η εκούσια και συνειδητή βασκανία, η τηλεπάθεια, ο προφορικός και ο ενδιάθετος λόγος, η συνειδητή μνήμη, ανάπλαση και αναγνώριση και η συνειδητή προσοχή, γνώση, επιστήμη και φαντασία, η πνευματική ικανότητα, η ιδιοφυία και μεγαλοφυία, ασχέτως των διαστάσεων και του βάρους του σώματος και του εγκεφάλου, τα όνειρα και ιδίως τα προγνωστικά και προφητικά οράματα.
Εκ του εναντίου (a contrario) φαινόμενα ψυχικά που είναι αδύνατον να έχουν αρχή τη μείξη εκκρίσεων κάποιων κυττάρων, διότι είναι άλλης υφής, αποδεικνύουν την απόλυτη αστάθεια των αρνουμένων την υπερβατική τους πνευματική διάσταση όπως η μεταβίβαση σκέψεως, η τηλενέργεια, η τηλεκινησία, ο υπνωτισμός, η νοομαντία, η διαίσθηση, η ενδοσκοπία, η ραβδοσκοπία, η αυτόματος γραφή, η εξωπλασία ή εκτόπλασμα, η καταληψία, η ακαία, η αιώρηση, η διπλή ή πολλαπλή προσωπικότης, η ιδεοπληγία, η ψευδαίσθηση, η εγγαστριμυθία κ.α. που καταδεικνύουν την υποστατική οντότητα αρνητικού πνευματικού κόσμου.
«Ορκίστηκαν» οι αγαπητοί άρχοντες στον εαυτό τους δηλ. στην συνάρμοση των κυττάρων του οργανισμού τους που όλως παραδόξως από αυτές τις μονάδες ύλης αναβλύζουν η τιμή και η συνείδηση δηλ. έννοιες πνευματικές που προϋποθέτουν μεταφυσική αναγωγή δηλ. σχέση και κοινωνία με υπερβατική Αρχή και δέσμευση απέναντί Της.
Το σώμα του ανθρώπου απαρτίζεται από 62,81% οξυγόνο, 19,37% άνθρακα, 9,31% υδρογόνο, 5,14% άζωτο, 1,38% ασβέστιο, 0,64% θείο, 0,63% φώσφορο, 0,26% νάτριο, 0,22% κάλιο, 0,18% χλώριο, 0,04% μαγνήσιο, 0,005% σίδηρο, και από άλλα 24 χημικά στοιχεία σε ελάχιστες ποσότητες. Το 60% κατά μέσο όρο είναι κοινό νερό. Επομένως από αυτά πηγάζει κατά τους ορκισθέντες η τιμή και η συνείδηση (;) και σε αυτά ορκίζονται οι εκλεκτοί μας συμπολίτες αφού πανηγυρικά αρνούνται με την πράξη τους την θεία αναγωγή του ανθρωπίνου προσώπου και την ιερότητα του ανθρωπίνου βίου στην σχέση του με τον υπερβατικό Δημιουργό της ζωής;
Διερωτάται κανείς βέβαια πως εχέφρονες άνθρωποι κατατρύχονται από τέτοιες ιδεοληψίες αφού ενώπιον της αντιλήψεώς μας: Α. Τα αγεφύρωτα οργανικά χάσματα μεταξύ όλων των ενοργάνων όντων, Β. Το αγεφύρωτο χάσμα μεταξύ φυτικού κόσμου και των εμψύχων όντων, Γ. Το αγεφύρωτο χάσμα μεταξύ του ανθρώπου και όλων των ενοργάνων και εμψύχων όντων, Δ. Η αέναος κίνηση της συμπαντικής ύλης-μάζης, Ε. Οι φυσικοί νόμοι, ς. Το αγεφύρωτο χάσμα μεταξύ ανοργάνου και οργανικής ύλης, Ζ. Η οργανική διάπλαση και η ζωή των ενοργάνων όντων, Η. Το πεπερασμένο του υλικού σύμπαντος και Θ. Η αρμονία του υλικού σύμπαντος, η υπερμαθηματική ακρίβεια και η τελονομία που το διέπουν αποδεικνύουν πληρέστατα ότι ο παρών κόσμος που χειμάζεται ένεκεν της σχάσεως του ανθρώπου από τον Δημιουργό του, από την σχετικότητα, την έλλειψι και το όριο είναι αδύνατον να έχει δημιουργήσει τον εαυτό του και το θεμέλιο της ύπαρξης του δεν βρίσκεται μέσα του και κατά συνέπεια η υπερβατική αυτή Αρχή που τον δημούργησε και τον συνέχει είναι ο Πανάγιος και Πανυπερτέλειος Θεός, κατ’εικόνα του οποίου έχει πλασθεί από άπειρη αγάπη ο άνθρωπος που μόνος αυτός από όλο το Σύμπαν έχει επίγνωση του εαυτού του, μπορεί να απαντήσει στο ερώτημα ποιός είσαι, έχει το «συνειδέναι» και την αυτεξούσια ελευθερία βουλήσεως της οποίας παράχρησι διαπράττουν οι ανωτέρω με την τραγική τους επιλογή.
Οι τιμηθέντες με την ψήφο των συμπολιτών τους που ορκίστηκαν στον εαυτό τους θέλουν να μας πείσουν ότι το πνεύμα θυσίας που απαιτεί η δημόσια λειτουργία, ο αλτρουισμός και η θυσιαστική προσφορά, το δίκαιο, η αλήθεια, η ανιδιοτελής αγάπη μπορούν να πηγάσουν από τον πεισιθάνατο εγκλεισμό του ανθρώπου στον χωρόχρονο της καθημερινότητας και στον ασφυκτικό κλειό της ύλης. Αν αυτό δεν αποτελεί μεσαίωνα και την επανάληψη ασταθών απόψεων της ανθρώπινης μεταπτωτικής τραγωδίας τι άλλο είναι;
Να γιατί η αποτυχία τους δυστυχώς προδιαγράφεται και πάλιν βεβαία !!!
Αλλά ισχύει διαχρονικά και διιστορικά ο πατερικός λόγος «Κατά την καρδίαν υμών δώσω υμίν άρχοντας» που επιβεβαιοί την θυμόσοφη ρήσι «οίοι οι αρχόμενοι και οι άρχοντες».
Ο Πολωνός Νομπελίστας Τσέσλαβ Μίλοτς διερωτάται: «Όταν η μεγάλη επανεκπαιδευτική αποστολή θα έχει ολοκληρωθεί και το μισητό «μεταφυσικό ον» μέσα στον άνθρωπο θα έχει τελικά συντριβεί, τι θα απομένει; Είναι αμφίβολο αν οι κομματικές απομιμήσεις της χριστιανικής λειτουργίας, και οι παρόμοιες με εκκλησιασμό ιεροτελεστίες που τελούνται μπροστά στους ηγέτες, θα προσφέρουν στους ανθρώπους τέλεια ικανοποίηση».
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
+ ο Πειραιώς ΣΕΡΑΦΕΙΜ
Πηγή
Αν σου άρεσε το άρθρο γράψε ένα σχόλιο η κοινοποίησε το !
