http://nikosklitsikas.gr/
Ζούμε την απόλυτη εποχή κυριαρχίας του σουρεαλισμού;
Βιώνουμε, με αφορμή το φαινόμενο της "μετανάστευσης", μια...
αυτοαποκαλούμενη "αριστερά" που απαρνιέται βασικές αρχές των κλασικών του Μαρξισμού κι εναρμονίζεται με την "φιλανθρωπία" του κεφαλαίου.
Ήδη, από τις αρχές του περασμένου αιώνα, οι πρώτοι σοσιαλιστές (δεν είχαμε ακόμη τη διάσπαση του αριστερού κινήματος σε σοσιαλιστές και κομμουνιστές) χαρακτήριζαν την μετανάστευση ως "προδοσία του ταξικού αγώνα από τους εργαζόμενους". Η "μετανάστευση", ήταν για τους σοσιαλιστές, ένα εργαλείο της άρχουσας τάξης μιας χώρας ώστε να "απελευθερωθεί" από την "πλεονάζουσα εργασία", συχνά πολύ επικίνδυνη. Έτσι η άρχουσα τάξη της χώρας μετανάστευσης, συγκρατούσε χαμηλούς μισθούς, περιόριζε τα μισθολογικά αιτήματα των αυτόκτονων εργαζομένων.
Μάλιστα, η Α΄ Διεθνής Ένωση Εργατών έβαλε πρακτικά τέλος στις μεθοδεύσεις των βιομηχάνων και υποχρέωνε τα συνδικάτα να διώχνουν τους "μετανάστες"...
Τα πρώτα συνδικάτα, οι Εργατικές Ενώσεις, είχαν κάνει συνείδησή τους την αρχή πως κάθε άτομο έχει δικαίωμα κι υποχρέωση να αγωνίζεται για την αλλαγή στη χώρα του. Στην περίπτωση μιας υπέρογκης ανάγκης μετανάστευσης, κυρίως πολιτικής (μοναρχικά, δικτατορικά καθεστώτα και ο φασισμός...), επιβαλλόταν η οργάνωση των μεταναστών, προερχόμενων από συγκεκριμένη χώρα, ώστε να ετοιμάσουν την επιστροφή στην πατρίδα τους, για να ανατρέψουν την άρχουσα τάξη που λυμαινόταν τον πλούτο της χώρας τους.
Ο Μαρξ έχει επισημάνει με σαφήνεια την βίαιη μετανάστευση στις αρχαίες κοινωνίες κι αυτή στις σύγχρονες, ειδικότερα στη Μεγάλη Βρετανία.
Η "μετανάστευση" στις αρχαίες κοινωνίες, ήταν η μοναδική "λύση" αντιμετώπισης του υπερπληθυσμού και των παραγωγικών δυνάμεων. Η "μετανάστευση" στη βιομηχανική εποχή, είναι βίαιη κι έχει εντελώς διαφορετικές στοχεύσεις, από εκείνη των αρχαίων κοινωνιών. Εδώ, έχουμε την βίαια εξώθηση πληθυσμών, για μια άλλη κατανομή εργασίας, που ο Μαρξ περιγράφει "με την πείνα ή με την μετανάστευση", βλ. Marx, 1973: τομ. I, 3, Il capitale, σσ. 78-99.
Σήμερα, το κεφάλαιο και μέσω των κυβερνήσεων που το εκφράζουν σε επίπεδο αστικής δημοκρατίας δυτικού τύπου, έχουμε τις κεντροδεξιές και κεντροαριστερές κυβερνήσεις να έχουν αναγάγει σε χωρίς όρους ανάδειξη και θεοποίηση της "μετανάστευσης", στο πεδίο της "φιλανθρωπίας", της "φιλοξενίας", των χαρακτηριστικών του ευρωπαϊκού "πολιτισμού", με ταυτόχρονη ανάδειξη του "αγώνα εναντίον της ξενοφοβίας".
Αυτοί αποσιωπούν πως το "πρόβλημα" είναι δικό τους δημιούργημα.
Ποιος υποστηρίζει τη Γενοκτονία του λαού της Συρίας, για πέντε (5) ολόκληρα χρόνια;
Ποιος πλουτίζει από τις πωλήσεις όπλων για την εξόντωση αυτού του μαρτυρικού λαού;
Ποιος στηρίζει πολιτικά, οικονομικά, στρατιωτικά την "αραβική άνοιξη", που έφερε παγωμένο χειμώνα για τους λαούς, αλλά υπερκέρδη για το κεφάλαιο;
Ταυτοχρόνως, δημιουργούν ένα νέο και βολικό για τα σχέδιά τους, "εχθρό": την ακροδεξιά.
Μάλιστα, ο πρωθυπουργός της "ριζοσπαστικής αριστεράς" Τσίπρας, θεωρητικοποίησε την ένταξή του στη Λέσχη των σοσιαλδημοκρατών, με τον αγώνα εναντίον της "ακροδεξιάς". Από το να "αλλάξουμε την Ευρώπη"... πέρασε στο κοινό μέτωπο, την "καραμέλα" του διευθυντηρίου για "αντιμετώπιση της ακροδεξιάς", όπως πετάει ένα πουλάκι, από κλαράκι σε κλαράκι. Κι επιπροσθέτως, ούτε μία νύξη, μία λέξη για το ποιος κατασκευάζει το "μεταναστευτικό", για τους ιμπεριαλιστικούς πολέμους, την στήριξη που κι ο ίδιος δίνει στην επί πέντε (5) χρόνια Γενοκτονία του λαού της Συρίας, όπως κι οι προηγούμενες κυβερνήσεις ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ, με επιβολή δολοφονικού εμπάργκο, διακοπή διπλωματικών σχέσεων, συμμετοχή στο ιμπεριαλιστικό κατασκεύασμα "Φίλοι της Συρίας" για ανατροπή μιας νόμιμης και δημοκρατικά εκλεγμένης κυβέρνησης στη Συρία.
Κι η ακροδεξιά, απόλυτα εναρμονισμένη με τις επιταγές της "νέας εποχής", τροφοδοτεί με επιχειρήματα μίσους και πραγματικού ρατσισμού αυτή την αντίληψη, ώστε να την εδραιώσει.
Μάλιστα η "ακροδεξιά" συνεισφέρει τα μέγιστα σ' ατό το σχεδιασμό με την δήθεν "ισλαμοποίηση" της "πολιτισμένης και χριστιανικής Ευρώπης".
Δεν έχουμε καμία "ισλαμοποίηση", αλλά τον νέο διεθνή καταμερισμό εργασίας!
Κοινός στόχος των δεξιών κι "αριστερών" κυβερνήσεων της Ε.Ε. και της "ακροδεξιάς", είναι η κατάργηση κάθε δικαιώματος και κατάκτησης των Ευρωπαίων πολιτών, όπως ακριβώς συμβαίνει κι αποδέχονται οι "μετανάστες", ώστε να γίνουμε όλοι σκλάβοι του κεφαλαίου και των "νόμων μετεγκατάστασης".
Εκείνο που προκαλεί θλίψη, αν δεν υπεισέρχεται στον σχεδιασμό της "νέας τάξης", είναι η πρωτοκαθεδρία που διεκδικεί η κσομοπολίτικη "ευρωπαϊκή αριστερά", σ' αυτή τη χυδαία πολιτική του κεφαλαίου, του καπιταλισμού με την εκμετάλλευση του "προσφυγικού-μεταναστευτικού" ζητήματος.
Τα ίδια από τις "δεξιές" ευρωπαϊκές κυβερνήσεις... αλλά και τις ενώσεις βιομηχάνων, τους "τεχνοκράτες" για τη διάσωση του "ασφαλιστικού" στην Ευρώπη...
Συνομωσιολογία, ανατροπή των κλασικών του Μαρξισμού, "νέα εποχή", "εκσυγχρονισμός", "μεταρρυθμίσεις", "φιλανθρωπία";
Στη γειτονική Ιταλία έσκασε το σκάνδαλο με τους μετανάστες και το μαύρο πολιτικό χρήμα (ΜΚΟ, κυβερνητικοί Δήμαρχοι, Έπαρχοι, Περιφερειάρχες... της κυβερνητικής αρεσκείας...), στην Ιταλική Βουλή από το κόμμα "Κίνημα 5 Αστέρων" του Μπέπε Γκρίλλο...
Οι Ευρωπαίοι φορολογούμενοι πολίτες, κι οι φορολογούμενοι Έλληνες πολίτες, συνεισφέρουν την Ιταλία με 35 ευρώ ημερησίως, 1050 ευρώ μηνιαίως για κάθε πρόσφυγα ή μετανάστη φθάνει στην Ιταλία (για τη χώρα μας δεν υπάρχουν επίσημα στοιχεία ή μια αντίστοιχη κοινοβουλευτική διαδικασία για την αντίστοιχη χρηματοδότηση της Ελλάδας).
Η Ιταλία -πάντα με τα επίσημα στοιχεία- λαμβάνει χρήματα των Ευρωπαίων φορολογούμενων, επαναλαμβάνουμε και των Ελλήνων, της τάξης των 2 δισεκατομμυρίων ευρώ ημερησίως, περίπου 800 δισεκατομμύρια ευρώ ετησίως, δηλαδή το ένα τρίτο του Δημόσιου Χρέους της!
Αναλογίζεται κάποιος τι ανάπτυξη θα υπήρχε στις χώρες προέλευσης των μεταναστών, αν διέθεταν έστω μικρό ποσό των Ευρωπαίων φορολογούμενων, απ' αυτό που δαπανούν για τη "φιλοξενία" στην "πολιτισμένη" Ευρώπη;
Βέβαια, δεν θα μπορούσαν να πλουτίσουν οι ΜΚΟ των δήθεν "εθελοντών", οι παρατρεχάμενοι προμηθευτές των κυβερνήσεων, οι δικού τους δήμαρχοι, περιφερειάρχες... και πάει λέγοντας... Αλλά αυτά είναι ψιλά γράμματα, διότι τα χρήματα αυτά είναι φιλοδώρημα στις υπάκουες κυβερνήσεις, ώστε να προχωρεί η μεγάλη μπίζνα του κεφαλαίου: "προσφυγικό-μεταναστευτικό"!
Κι αν προσθέσουμε τις προσφορές σε είδη του κάθε ευαίσθητου πολίτη, του ευαίσθητου λαού που παραπλανούν και παρακινούν τα ΜΜΕ κι οι κυβερνήσεις να είναι "φιλάνθρωπος" και να προσφέρει είδη για τους εξαθλιωμένους, που επιβαρύνουν τον οικογενειακό προϋπολογισμό, φανταζόμαστε σε τι "μηχανή" εκμετάλλευσης έχουμε εμπλακεί;
Το κεφάλαιο δεν αφήνει τίποτα στην "τύχη"... Και με χρήματα των φορολογούμενων πολιτών και με το μαζικό σύνδρομο της ψυχολογικής βίας, την μαζικής ενοχής για την εξαθλίωση των κατατρεγμένων... ώστε να υλοποιείται με πλήρη "τάξη" το σχέδιο της νέας κατανομής εργασίας.
Εδώ έχουμε την αποκάλυψη της απάτης!
Το κεφάλαιο χρηματοδοτεί το νέο καταμερισμό εργασίας, με χρήματα των ίδιων των φορολογούμενων πολιτών που θα εξαθλιώσει ακόμη περισσότερο!
Οι μεμονωμένοι παράνομοι μετανάστες ή "πρόσφυγες", όπως κατά το δοκούν τους βαπτίζει το κεφάλαιο, φυσικά και πρέπει να τύχουν της απαραίτητης φροντίδας για τους ανθρώπους που υποφέρουν. Όμως, δεν πρέπει να διαφεύγει ποτέ από τη σκέψη ανάλυσης, πως ειδικά σήμερα η "μετανάστευση" παράγεται από τις λογικές της παγκοσμιοποίησης της οικονομίας.
Σήμερα η "μετανάστευση" προωθείται δομικά και σχεδιασμένα από το κεφάλαιο, το οποίο υπερασπίζεται την πολιτική του με την "μεταναστευτική ρητορική" δήθεν ανθρωπιστικής αντιμετώπισης εξαθλιωμένων, προτάσσοντας ως κοινό σημείο αναφοράς την "φιλανθρωπία".
Για "εφεδρικό βιομηχανικό στρατό" προκειμένου "να καταστρέψει υφιστάμενα κοινωνικά δικαιώματα, να μειώσει το κόστος εργασίας και να εξολοθρεύσει την οργανωτική δύναμη των εργαζομένων", μιλούσε για τους μετανάστες ο Μαρξ.
Μάλλον ήταν κι αυτός "ξενόφοβος"...
Το κεφάλαιο δεν έχει στόχο την προστασία των μεταναστών, αλλά την απόλυτη κυριαρχία του.
Έτσι, με μια άκριτη εξύμνηση των εξαθλιωμένων, των ταλαιπωρημένων, με εκμετάλλευση των παιδικών ψυχών που παίρνουν μαζί τους ως ασπίδα ή διαβατήριο προς τον "πολιτισμό" οι μετανάστες, με δάκρυα και συμπόνια, με εξάρσεις "φιλανθρωπίας", πάντα με την συνδρομή των ΜΜΕ, οδηγούμαστε να μην αξιώνουμε την εξέγερση, την αλλαγή της κοινωνίας, αλλά να νομιμοποιούμε την κατεδάφιση κάθε εργασιακού δικαιώματος και να ξεχνούμε ποια είναι η διεθνιστική αλληλεγγύη.
Στην πατρίδα μας ανατέθηκαν -με την πλήρη συναίνεση της "αριστερής" κυβέρνησης Τσίπρα, αλλά και όλων των πολιτικών κομμάτων (εξαιρούμενου του ΚΚΕ)-, καθήκοντα φύλαξης και "ταυτοποίησης" των εξαθλιωμένων νέων δούλων του κεφαλαίου.
Μια εποχή μας ήθελαν γκαρσόνια της "πολιτισμένης" δύσης. Σήμερα θα πρέπει να γίνουμε στρατόπεδο συγκέντρωσης και η "ταυτοποίηση" είναι η καταγραφή των δεξιοτήτων του κάθε μετανάστη, ώστε να διευκολύνουμε την "προώθηση" λέει ο κ. Τσίπρας, αλλά η αλήθεια είναι: τα νέα εργασιακά καθήκοντα των σκλάβων στις ανθούσες επιχειρήσεις της δύσης, με μηδενικό κόστος εργασίας... όπως ακριβώς περιέγραψαν οι κλασικοί του μαρξισμού τους περασμένους αιώνες.
Η Ελλάδα, χωρίς να διαθέτει μια "εθνική αστική τάξη", από το 1821 μέχρι σήμερα, αλλά μια κομπραδόρικη αστική και πολιτική τάξη, δεν διεκδικεί καν ένα "ψίχουλο" από τον σχεδιασμό της νέα κατανομής εργασίας του κεφαλαίου. Περιορίζεται στα καθήκοντα θαλαμοφύλακα και στα κονδύλια "φιλανθρωπίας" -πάντα των φορολογούμενων πολιτών-, θυσιάζοντας από και εθνικά συμφέροντα.
Με απλά λόγια. Αν ήταν ισότιμος εταίρος του κεφαλαίου η πατρίδα μας, αντί οι υπουργοί να εκτοξεύουν ανοησίες δελτίων προπαγάνδας της "νέας εποχής" περί "δημογραφικών λύσεων" από το μεταναστευτικό, θα μπορούσαν -κι αυτό μια πολιτική εξαθλίωση- να διατηρήσουν ένα "ψίχουλο": "δεξιότητες" όπως π.χ. γεωπόνοι, εργάτες γης, να εργάζονται σε συνεταιρισμούς, σε ακαλλιέργητα κτήματα της εκκλησίας, ή και δεκάδες άλλα παραδείγματα.
Όμως, το κεφάλαιο δεν έχει πατρίδα και δεν είναι "φιλάνθρωπο" σαν την "αριστερά" των φτωχοκομείων, των ΚΕΠ για φτωχούς, των συσσιτίων, του "εθελοντισμού" των ΜΚΟ κ.ο.κ.
Η Ελλάδα έχει τον ρόλο που της επιφύλαξαν κι αποδέχτηκε η πολιτική ελίτ...
Καταπέλτης ο Marco Rizzo, Γενικός Γραμματέας του Κομμουνιστικού Κόμματος Ιταλίας (αδελφού κόμματος του ΚΚΕ): "Οι μετανάστες χρειάζονται για να καταργήσουν τα δικαιώματα", σε ανάλυση του για λογαριασμό του "Affaritaliani"."...το ποτάμι των μεταναστών είναι αναγκαίο για να μειώσουν, αν όχι να εξαλείψουν, τα δικαιώματα των εργαζομένων...
Οι πόλεμοι κι οι ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις στη Συρία, τη Λιβύη, το Ιράκ κι άλλες χώρες της Μέσης Ανατολής και της Αφρικής... υποχρεώνουν ανθρώπους να ρισκάρουν ζωές για να μετακινηθούν...
Αν ξέχασες αυτές τις συνθήκες... δεν μπορείς να διαμαρτύρεσαι σήμερα...
Ας πάρουμε τη Συρία: οι Γάλλοι τρομοκράτες που έκαναν τη σφαγή στο Παρίσι, ήταν εκπαιδευμένοι να πολεμούν στη Συρία κι εναντίον ποιου;
Εναντίον του Άσαντ.
Και ποιος υποκίνησε την εξέγερση εναντίον του Άσαντ;
Η Δύση.
Και λοιπόν;
Η ιταλική αριστερά χειροκροτούσε την Αραβική Άνοιξη.
Δεν λύνεται το πρόβλημα των μεταναστευτικών κυμάτων, χωρίς αντιμετώπιση των αιτιών που το προκαλούν...
Οι κυβερνήσεις της λεγόμενης ΄Νότιας΄ Ευρώπης, ΄δεξιές΄ ή ΄αριστερές΄ συμμετείχαν σ' αυτό το έγκλημα και τα ιμπεριαλιστικά σχέδια..."
Κι οι ελληνικές κυβερνήσεις, τόσο η κυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ, όσο κι αυτή της "πρώτη φορά αριστερά"... συμμετείχαν σ' αυτό το έγκλημα που περιγράφει ο Marco Rizzo, με δολοφονικό εμπάργκο εναντίον του λαού της Συρίας, με διακοπή διπλωματικών σχέσεων με τη Συρία, μέχρι να πέσει το "αιμοσταγές καθεστώς Άσαντ", μιας κυβέρνησης που επέλεξε με δημοκρατικές εκλογές ο λαός της χώρας.
Ας ρίξουμε μια ματιά στους "τρισκατάρατους" -για τη δεξιά κι "εκσυγχρονισμένη νέα αριστερά"-, τους κλασικούς του Μαρξισμού και πως αντιμετώπιζαν το ζήτημα:
"Η λαθρομετανάστευση χρησιμοποιείται αφ’ ενός ως απεργοσπαστικός μηχανισμός αφ’ ετέρου με τον εργατικό υπερπληθυσμό – πλεόνασμα που δημιουργεί ρίχνει το επίπεδο ζωής σε κατάσταση δουλοπάροικου...
Ο μετανάστης ανταγωνίζεται τον ντόπιο εργάτη και σιγά σιγά αναγάγει το μεροκάματο στο δικό του επίπεδο. Είναι το πιο αποτελεσματικό όπλο του κεφαλαίου...
Σκοπός της εισαγωγής ξένων εργατών είναι η διατήρηση της δουλείας και η ακύρωση όλων των διεκδικήσεων των ντόπιων εργατών για μισθούς και συνθήκες εργασίας...
Οι μεταναστευτικοί νόμοι είναι τα μανιφέστα των εργοστασιαρχών...
Η μετανάστευση διαιρεί την εργατική τάξη της χώρας υποδοχής σε τόσα εχθρικά στρατόπεδα όσες και οι εθνοφυλετικές ομάδες διότι η κάθε μία καταλαβαίνει μόνο τον εαυτό της. Έτσι αναστέλλεται η εργατική επανάσταση και διαιωνίζεται η καπιταλιστική κυριαρχία..."
Ο μετανάστης ανταγωνίζεται τον ντόπιο εργάτη και σιγά σιγά αναγάγει το μεροκάματο στο δικό του επίπεδο. Είναι το πιο αποτελεσματικό όπλο του κεφαλαίου...
Σκοπός της εισαγωγής ξένων εργατών είναι η διατήρηση της δουλείας και η ακύρωση όλων των διεκδικήσεων των ντόπιων εργατών για μισθούς και συνθήκες εργασίας...
Οι μεταναστευτικοί νόμοι είναι τα μανιφέστα των εργοστασιαρχών...
Η μετανάστευση διαιρεί την εργατική τάξη της χώρας υποδοχής σε τόσα εχθρικά στρατόπεδα όσες και οι εθνοφυλετικές ομάδες διότι η κάθε μία καταλαβαίνει μόνο τον εαυτό της. Έτσι αναστέλλεται η εργατική επανάσταση και διαιωνίζεται η καπιταλιστική κυριαρχία..."
Σήμερα οφείλουμε να αναδείξουμε το ζήτημα στην πραγματική του βάση. Πως ν' αντιμετωπιστεί η σχεδιασμένη δημιουργία του νέου υπό-προλεταριάτου στον 21ο αιώνα, ως διέξοδος του καπιταλισμού.
Όμως, έχουμε μια νέα πραγματικότητα. Την μεταμόρφωση ενός τμήματος της αριστεράς, με πρόσχημα τη νέα εποχή, τις νέες ανάγκες, τους νέους στόχους των λαών, τον "εκσυγχρονισμό", τη "μεταρρύθμιση"... Μια σαλονάτη, κοσμοπολίτικη "αριστερά", που οι σύγχρονοι φιλόσοφοι ονομάζουν "ιμπεριαλιστική αριστερά".
Στην υλοποίηση της "Ευρωπαϊκής Οδηγίας" για τα "δικαιώματα των ομοφυλοφίλων" διαβάσαμε κριτικές στους κλασικούς του Μαρξισμού και κατηγορίες για "ομοφοβία" και "σεξισμό"... κι η απάντηση από το "Ρεσάλτο": Η ομοφυλοφιλία, ο Ένγκελς και οι «αριστεριστές»…
Ταυτοχρόνως, βλέπουμε αυτή την "εκσυγχρονισμένη ευρωπαϊκή αριστερά", αλλά και την πεφωτισμένη δεξιά (κεντροδεξιά την έχουν βαπτίσει), να έχουν υποστεί τέτοιο "εκσυγχρονισμό" που νομίζεις πως ζεις σε ταινίες επιστημονικής φαντασίας. Και σωστά η δεξιά παραμένει στον ρόλο της, αλλά η "εκσυγχρονισμένη αριστερά" κλείνει τα μάτια στα προβλήματα της "μετανάστευσης", των εργασιακών και κοινωνικών δικαιωμάτων, στην εξαθλίωση ευρωπαϊκών λαών... και να αγωνίζεται για τα σύγχρονα δικαιώματα πολιτών...
Δεν αρκεί γι' αυτή την "αριστερά" το δικαίωμα των γκέι και των λεσβιών για "συμβίωση", δεν αρκούν τα δικαιώματα για υιοθεσία παιδιών, αλλά ξεκινούν οι αγώνες για τις "ενοικιάσεις μήτρας", οι λεγόμενες παρένθετες μητέρες.
Ο Nichi Vendola (φωτο: δεξιά του Τσίπρα), αρχηγός κόμματος SEL, του πολιτικού σχηματισμού "Λίστα Τσίπρα- Αλλάζουμε την Ευρώπη και κάνουμε δημοκρατική την Ευρωζώνη"), παρουσίασε στην ιταλική κοινή γνώμη τον Αλέξη Τσίπρα και κατόρθωσαν να ξεπεράσουν το φράγμα του 5%, ώστε να εισέλθουν στην ευρωβουλή...
Ο εκπρόσωπος του Αλέξη Τσίπρα και του ΣΥΡΙΖΑ στο ιταλικό κόμμα "Λίστα Τσίπρα - Αλλάζουμε την Ευρώπη και κάνουμε δημοκρατική την Ευρωζώνη", ο Nichi Vendola, προσφάτως έγινε μπαμπάς με "παρένθετη μητέρα" στις ΗΠΑ, μαζί με τον σύντροφό του Έντυ. Τώρα δίνει τη μάχη της σύγχρονης αριστεράς, όχι για υιοθεσίες από ορφανοτροφεία, παιδιών από γκέι και λεσβίες, αλλά θεσμοθέτησης της "ενοικίασης μήτρας", όπως ορισμένες πολιτείες των ΗΠΑ έχουν θεσμοθετήσει κι από εκεί (Καλιφόρνια) αγόρασε με τον σύντροφό του ένα αγοράκι.Χωρίς να σχολιάσουμε τον επαίσχυντο ρατσισμό που επιδεικνύουν τέτοιοι γκέι πολιτικοί, διότι είναι ρατσισμός να απαιτείς "ενοικίαση μήτρας", δηλαδή επίσημη θεσμοθετημένη τιμή 300.000 ευρώ (Γιατί ρατσισμός; Όλοι οι γκέι και οι λεσβίες έχουν τέτοιες οικονομικές δυνατότητες;), χωρίς να περιλαμβάνονται έξοδα συντήρησης της "μητέρας", που λαμβάνει από την πολιτεία το 10% του αντιτίμου (τα υπόλοιπα χρήματα, σύμφωνα με την νομοθεσία των ΗΠΑ, είναι για "κοινωνική πολιτική"), ας δούμε τι εισέπραξε από την άλλη αριστερά.
Που θα πάει αυτό το ζήτημα; Καταργούν όλα τα κοινωνικά δικαιώματα κι έτσι συνέβη στην Ελλάδα. Συνεπώς ο Vendola μπορεί να έχει παιδί, αλλά οι γυναίκες προλετάριες στην Ιταλία δεν θα έχουν σύνταξη...
Είμαι κομμουνιστής και δεν ανήκω σ' αυτή την αριστερά που εγκατέλειψε το καθήκον της, που υπέκυψε στη γοητεία των αστικών δικαιωμάτων, ακυρώνοντας σημαντικά κοινωνικά δικαιώματα. Συγκεκριμένο παράδειγμα αποτελεί η Ελλάδα, η οποία δίνει Συμβίωση για ομοφυλόφιλους, αλλά καταστρέφει τη δημόσια υγεία, τη δημόσια εκπαίδευση, μειώσει δραστικά τις συντάξεις, επιτρέπει απολύσεις, υποταγμένη στη βούληση των μεγάλων τραπεζών, της Ευρωπαϊκής Ένωσης...".
"intelligonews"
Για να αποκλείσουμε κάθε σκέψη για μεροληψία και συμπάθεια προς τον Marco Rizzo, σημειώνουμε ότι κι αυτός και το κόμμα του είχαν συμπαραταχθεί με την "Λίστα Τσίπρα- Αλλάζουμε την Ευρώπη και κάνουμε δημοκρατική την Ευρωζώνη" κι αποχώρησε όταν υπήρξε διαφωνία με τον αριθμό των υποψηφίων της κάθε συνιστώσας στο ευρωψηφοδέλτιο. Η αυτόνομη κάθοδος του ΚΚΙ "αποφεύχθηκε", όταν το ιταλικό δικαστήριο κατάθεσης υποψηφιοτήτων για τις ευρωεκλογές, αποφάσισε πως δεν μπορούν να συμμετέχουν, διότι "δεν ανήκαν σε κάποια ευρωομάδα του ευρωπαϊκού κοινοβουλίου"! Τι όμορφη, αστική κι ευρωπαϊκή "δημοκρατία"...
Στο τέλος νιώθεις αδύναμος... μπροστά στην ενσωμάτωση της δεξιάς και της "ανανεωτικής αριστεράς" από το καπιταλιστικό σύστημα.
Κάθε διαφορετική άποψη, είναι έτοιμοι να της προσδώσουν χαρακτηριστικά: "ομόφοβοι", αλλά και "ξενόφοβοι", δογματισμοί που δεν αντέχουν τη "νέα εποχή"... οι κλασικοί του Μαρξισμού. Έχει για όλους το σύστημα... "ακροδεξιές", "ρατσιστικές" απόψεις!
"Προοδευτικό" είναι πλέον ότι γονατίζει κι υπηρετεί υπάκουα τη νέα τάξη!
Η "πατρίδα" είναι πλέον απαγορευμένη λέξη... η πατριωτική αριστερά χωρίς συγκρότηση κι ειδικά στην Ελλάδα, που οι πατριώτες, οι κομμουνιστές, ο λαός στηνόταν στα εκτελεστικά αποσπάσματα των ναζί και πέθαινε φωνάζοντας Ζήτω η Πατρίδα!
Αυτό τον λαό θα συνεχίσουν να τον εξαπατούν; Λαθεύουν και θα ΄ρθει η ώρα της κρίσεις για όλους.
Σ' αυτή την κατάσταση... ελπιδοφόρο μήνυμα στέλνει ο λαός της Συρίας που αντιστέκεται στην ιμπεριαλιστική επίθεση για πέντε (5) ολόκληρα χρόνια και προχωρεί στη Νίκη!
Κέρδισαν την εθνική τους ανεξαρτησία και κυριαρχία, γιατί δεν υπέκυψαν από την εποχή της Γαλλικής αποικιοκρατίας...
"Η Συρία στους Σύρους"... ήταν το σύνθημα που ένωνε το λαό της Συρίας, από την εποχή του εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα εναντίον της αποικιοκρατίας, ως σήμερα!
