Πριν χρόνια είχε ακουστεί το αμίμητο «ο Ολυμπιακός και το Αιγάλεω να κερδάει κι όλοι οι άλλοι να πάνε να γαμηθούνε». Σήμερα, ζηλώνοντας τη δόξα της θρυλικής αυτής ρήσης, ο μνημονιακός ΣΥΡΙΖΑ ανακαλύπτει ότι το μόνο νόημα στη ζωή είναι να κάθεται στα κυβερνητικά έδρανα. Επιτίθεται λοιπόν στον αντιμνημονιακό ΣΥΡΙΖΑ λέγοντας ότι δεν έχει σημασία τι θα κάνουμε, σημασία έχει να είμαστε εμείς στα πόστα.
Θεωρητικά για την Αριστερά η κυβέρνηση είναι μέσο και όχι αυτοσκοπός. Μέσο για να ασκηθεί αριστερή, δηλαδή φιλολαϊκή πολιτική. Εκτός λοιπόν κι αν το τρίτο μνημόνιο αποτελεί φιλολαϊκή πολιτική, είναι προφανές ότι εδώ υπάρχει διαζύγιο με τη λογική. Ο μνημονιακός ΣΥΡΙΖΑ αφού εφευρίσκει κάθε παλαβή θεωρία, με τελευταία την απόπειρα ανατροπής του Τσίπρα από τις δυνάμεις και τα κόμματα της διαπλοκής, έχει καταφύγει στο φιλοτομαρισμό, την ιδιοτέλεια και την υστεροβουλία. Αυτή η παθολογική εγωλατρία των μνημονιακών αριστερών καταλήγει να υποστηρίζει ότι δεν πειράζει που εφαρμόζουμε μνημόνια, αρκεί να παραμένουμε στην εξουσία.
Κατά ένα μυστήριο τρόπο ο μνημονιακός ΣΥΡΙΖΑ αποφάσισε ότι η Αριστερά είναι ζήτημα δήλωσης. Κατά το γνωστό «στην Ελλάδα είσαι ότι δηλώσεις». Μπορεί λοιπόν να υπάρχει μνημονιακή Αριστερά κατά τον ίδιο τρόπο που υπάρχει φιλολαϊκός νεοφιλελευθερισμός και καπιταλιστικός κομμουνισμός.
Δυστυχώς για τους φωστήρες της μνημονιακής Αριστεράς, κάθε πολιτική δύναμη κρίνεται από αυτά που εφαρμόζει και όχι από αυτά που δηλώνει. Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ από τη στιγμή που υπογράφει και φέρνει μνημόνιο, όχι απλά δεν έχει σχέση με την Αριστερά, αλλά παίρνει θέση ενάντιά της. Ενάντια στο λαό και στην κοινωνία.
Ο φοβερός και τρομερός κίνδυνος να «πέσει ο Τσίπρας» και «να έρθει ο Σαμαράς» δεν είναι και τόσο υπαρκτός:
Πρώτον, υπάρχουν μπόλικοι πρόθυμοι από τις μέχρι χθες μνημονιακές δυνάμεις (ΝΔ, Ποτάμι, ΠΑΣΟΚ) που θέλουν να συνδράμουν τη μέχρι χθες αντιμνημονιακή και σήμερα μνημονιακή κυβέρνηση Τσίπρα. Οι απώλειες εξ αριστερών θα αντικατασταθούν από ενισχύσεις εκ δεξιών.
Δεύτερον επειδή παρά τα όσα φαντασιώνονται οι μνημονιακοί Συριζαίοι για σχέδιο πτώσης του Τσίπρα, κάτι τέτοιο, από το δημοψήφισμα και μετά δεν υπάρχει. Πραξικόπημα εναντίον του Τσίπρα οργανώθηκε και εκτελέστηκε από την ΕΕ τις μέρες πριν το δημοψήφισμα. (Περισσότερες πληροφορίες λογικά θα έχει η αντιπροεδρία της κυβέρνησης). Μετά όμως το δημοψήφισμα ο ίδιος Τσίπρας έκανε πραξικόπημα εναντίον της λαϊκής ετυμηγορίας. Το συγκεκριμένο πραξικόπημα του ΝΑΙ στηρίχτηκε φανατικά από τον κόσμο της διαπλοκής και της ολιγαρχίας. Από τότε που φάνηκε ότι ο Τσίπρας θα τα δώσει όλα για να υπογράψει συμφωνία, η στήριξη των κομμάτων, των ΜΜΕ και της άρχουσας τάξης είναι δεδομένη στο πρόσωπό του, αν και όχι στο κόμμα του.
Τρίτον, αν προσέξει κανείς τόσο τις δηλώσεις των ευρωπαίων αξιωματούχων, όσο και του ελληνικού αστικού επιτελείου, θα δει ότι κανείς δεν αμφισβητεί τον Τσίπρα ως πρωθυπουργό. Κανείς δεν επιδιώκει άμεσα κυβέρνηση τεχνοκρατών. Όλοι λένε ότι ο Τσίπρας έχει πρόσφατη λαϊκή ετυμηγορία και άρα πρέπει να κυβερνήσει ο ίδιος. Κι ας έχει χάσει καταφανώς τη δεδηλωμένη. Γιατί όλη αυτή η φαινομενικά παράλογη στάση της αντιπολίτευσης, των ΜΜΕ, της ευρωπαϊκής ηγεσίας; Γιατί το πρόβλημά τους δεν είναι να ρίξουν τον Τσίπρα, είναι να ακυρώσουν το ΣΥΡΙΖΑ ως πλειοψηφικό αντιμνημονιακό πολιτικό ρεύμα. Και αυτό δεν θα γίνει στέλνοντάς τον στην αντιπολίτευση, επιτρέποντάς του να συνεχίσει την αντιμνημονιακή ρητορεία. Θα τον ακυρώσουν αν κρατήσουν τον αρχηγό του, παρά τις αναμενόμενες απώλειες – στην εξουσία ώστε να λουστεί την εφαρμογή του τρίτου μνημονίου.
Επομένως όσοι νιώθουν τα γόνατά τους να τρέμουν από το επερχόμενο πραξικόπημα εναντίον του Τσίπρα, ας ηρεμήσουν. Οι Γερμανοί και η άρχουσα τάξη θα διατηρήσει τον Τσίπρα στην πρωθυπουργία, για την ακρίβεια θα του απαγορεύσει να φύγει από την πρωθυπουργία κάνοντας γρήγορα εκλογές. Πρέπει νωρίτερα να χρεωθεί το νέο μνημόνιο. Δεν είναι απίθανο ο ΣΥΡΙΖΑ να χάσει 30 – 40 βουλευτές, αλλά η αντιπολίτευση να σφυρίζει αδιάφορα για την προφανή πολιτική ανωμαλία, να βρίσκει ότι όλα βαίνουν καλώς και η κυβέρνηση διατηρεί τη δεδηλωμένη.
Το «θέλουν να μας ρίξουν» για να επανέλθουν οι κακοί δεν έχει βάση. Άλλωστε η μνημονιακή αντιπολίτευση δεν έχει κανένα λόγο να βιάζεται. Με την υπογραφή του τρίτου μνημονίου δεν απειλείται η εξουσία της ολιγαρχίας, συνεχίζεται ο πόλεμος ενάντια στην εργασία, και οι ΝΔ – Ποτάμι – ΠΑΣΟΚ δεν έχουν κανένα λόγο να γίνουν συμμέτοχοι στην κυβερνητική φθορά.
Αυτά που ήταν να κάνουν θα τα κάνει μια χαρά ο ίδιος ο ΣΥΡΙΖΑ.
Το πρόβλημα όμως δεν είναι οι κουτοπόνηρες αιτιάσεις του Φίλη ή του Φλαμπουράρη μπας και δουλέψουν την κομματική βάση. Το πρόβλημα είναι η βαθιά ανήθικη αντίληψη ότι σημασία δεν έχει τι κάνεις, αρκεί να είσαι στην εξουσία. Ο ισχυρισμός ότι η Αριστερά θα εφαρμόσει μνημόνια με πιο ανθρώπινο τρόπο είναι ανατριχιαστικός. Η θεωρία ότι η Αριστερά θα εφαρμόσει μνημόνια για να προστατέψει τους αδύναμους από τις επιπτώσεις των μνημονίων, είναι ο ορισμός του παραλογισμού. Το κοινό πόρισμα της κυβερνητικής ομάδας είναι να κυβερνήσουμε πάση θυσία, ακόμη κι αν υλοποιούμε μνημόνια. Εμείς να είμαστε κυβέρνηση κι όλα τα άλλα να πάνε να γαμηθούνε. Ας ιδιωτικοποιήσουμε τα πάντα, ας ξεπουλήσουμε ότι έχει μείνει, ας κόψουμε μισθούς και συντάξεις, ας βουλιάξουμε κι άλλο τη χώρα στην ύφεση, ας παραδώσουμε την εξουσία στο Βερολίνο, ας επανεξετάσουμε το δικαίωμα στις εργατικές κινητοποιήσεις, ας εφαρμόσουμε όλο το νεοφιλελεύθερο πακέτο του ΟΟΣΑ. Αρκεί να είμαστε στην εξουσία!
Πρόκειται για τέλος εποχής στην Αριστερά.
antapocrisis
