Μπορεί η Ευρώπη να φαντάζει ως γη της επαγγελίας για πολλούς μετανάστες μη ευρωπαϊκών χωρών, ωστόσο, η εντύπωση αυτή απέχει -για τα ευρωπαϊκά μέτρα- αρκετά από την πραγματικότητα. Το γεγονός ότι η ευρωπαϊκή κοινωνία γερνά ως συνέπεια της δημογραφικής αλλαγής, σε συνδυασμό με την οξυνόμενη τα τελευταία χρόνια ευρωκρίση ασκεί ολοένα ισχυρότερες πιέσεις στα κοινωνικά συστήματα. Ο αριθμός των ανθρώπων που βρίσκονται σε εργασιακή ηλικία μειώνεται διαρκώς. Παράλληλα αυξάνονται τα ποσοστά ανεργίας με συνέπεια να συρρικνώνονται οι συντάξεις και οι πληρωμές των ιδιωτικών συνταξιοδοτικών προγραμμάτων.Σήμερα ζουν στην Ε.Ε. περίπου 120 εκατομμύρια συνταξιούχοι, που αντιστοιχούν στο 24% του συνολικού πληθυσμού. Κι ενώ λίγα χρόνια πριν η εικόνα του φτωχού συνταξιούχου ήταν σχετικά σπάνια για χώρες όπως η Μ. Βρετανία και η Γερμανία, πολλοί ηλικιωμένοι απειλούνται στο μεταξύ και εκεί όχι μόνο με κοινωνική υποβάθμιση, αλλά ακόμη και υπαρξιακή κρίση.
Επιδείνωση των συνθηκών κυρίως για χώρες όπως η Ισπανία, η Πορτογαλία και η Ελλάδα, προβλέπουν οι ειδικοί.Σε αυτές τις χώρες παρατηρούνται ποσοστά φτώχειας στους ηλικιωμένους μεταξύ 20% και άνω του 27%, τη στιγμή που στη Γερμανία το αντίστοιχο ποσοστό κυμαίνεται στο 14,9%.
Περισσότερο έκθετες στον κίνδυνο της φτώχειας σε προχωρημένη ηλικία είναι οι γυναίκες. Παρά την ευρωπαϊκή αρχή της «ίσης αμοιβής για ίση εργασία» που ορίζει η Συνθήκη της Ρώμης από το 1957, οι γυναίκες στην Ε.Ε. λαμβάνουν κατά μέσο όρο 17% χαμηλότερες αμοιβές σε σχέση με τους άνδρες.
Πηγή
