Σαράντος Φιλιππόπουλος
Η βαρύτητα που αποδίδεις σε μια χώρα φαίνεται ξεκάθαρα όταν παρουσιάζεις ως επίσημη εκπρόσωπό σου (Πρέσβειρα) την τέως σύντροφο του γιου σου (ούτε καν… τη νυν!). Η κ. Γκίλφοϊλ ξεκίνησε την καριέρα της στην Ελλάδα ως Πρέσβειρα των ΗΠΑ στα μπουζούκια - δείγμα της κουλτούρας που τη συνοδεύει. Αυτά δε θα είχαν και τόσο μεγάλη σημασία, αν τη συνόδευαν τα απαραίτητα προσόντα και εχέγγυα καταλληλότητας να αναλάβει αυτό το κρίσιμο πόστο. Οπότε ας τα προσπεράσουμε και να πάμε στο… ψητό. Με το που πάτησε το πόδι της στη χώρα μας, ξεκίνησε το επικοινωνιακό σόου. Η θέση της Πρέσβειρας, όμως, απαιτεί τελείως διαφορετικά χαρακτηριστικά. Αλλά η κυβέρνηση, βλέπετε, έχει ήδη διαλύσει την πολυετή, πολυδιάστατη εξωτερική πολιτική του παρελθόντος και επιχειρεί να επαναφέρει το δόγμα Πιουριφόι, περιμένοντας στο φουαγιέ της Πρεσβείας των ΗΠΑ για… ακρόαση. Και βέβαια δεν άργησε να έρθει το πρώτο φιάσκο: οι δηλώσεις της Γκίλφοϊλ για το λιμάνι του Πειραιά. Η Κίνα δεν είναι ποσότητα αμελητέα ώστε να την προσπερνά κάποιος άκριτα και ελαφρά τη καρδία… Πού να το ξέρει βέβαια αυτό η εν λόγω κυρία, αφού δεν έχει καμία σχέση με το αντικείμενο. Αντίθετα βεβαίως, υπάρχουν διεθνείς συμβάσεις και η χώρα μας δεν μπορεί παρά να τις σεβαστεί. Αυτά, όμως, είναι τα αναμενόμενα αποτελέσματα όταν έχεις ισοπεδώσει την εξωτερική πολιτική σου λόγω ανικανότητας και τυφλής στόχευσης. Το αποτέλεσμα; Μια εξαιρετικά σκληρή ανακοίνωση από την πρεσβεία της Κίνας στην Ελλάδα και μια κυβέρνηση που τρέχει να μαζέψει τα ασυμμάζευτα. Αυτό, αν μη τι άλλο, δείχνει πως έχουμε καταντήσει μπανανία, έχουμε γυρίσει δεκαετίες πίσω και αφήνουμε τους άλλους να μαλώνουν στο δικό μας αχυρώνα, λόγω της πλήρους και καθολικής απουσίας σοβαρότητας. Αλλά τι να περιμένει κανείς από μία κυβέρνηση που κρέμεται από τα κρόσσια του φορέματος της κ. Γκίλφοϊλ…
