4 υποθέσεις με το MEGA = 4 ακραίες περιπτώσεις δικαστικής συμπεριφοράς
Την... άνοιξη του 2018 αποφασίστηκε (τελικά) από 34 εργαζόμενους του MEGA και την “Ένωση Τεχνικών Ιδιωτικής Τηλεόρασης Αττικής” (ΕΤΙΤΑ) να κινηθούν προκειμένου να ζητήσουν από την εργοδότριά τους εταιρεία ενημέρωση και συγκεκριμένα να τους παραδώσει αντίγραφα από τις συμβάσεις με τις τράπεζες, τα δικόγραφα και τα τα ποσά που είχαν λάβει ή δεσμεύσει οι τράπεζες με αποτέλεσμα οι εργαζόμενοι να είναι απλήρωτοι για 18 τουλάχιστον μήνες. Η αίτηση ασφαλιστικών μέτρων ορίστηκε να συζητηθεί την 11/4/2018. Το δικόγραφο στηριζόταν στην χρήση όλων των κλασικών βάσεων και επιπλέον στην ευρωπαϊκή νομοθεσία. Στην δίκη η αντίδραση της ΤΗΛΕΤΥΠΟΣ ΑΕ ήταν χλιαρότατη, αφού δήλωσε σε ερώτηση του προέδρου ότι δεν έχει πρόβλημα να δώσει τα έγγραφα, αλλά θέλει την εντολή του Δικαστηρίου. Τεράστια εντύπωση προκάλεσε η στάση του δικαστή που δίκασε, ο οποίος - ενώπιον πάντων - δήλωσε απερίφραστα και μάλιστα δύο φορές (και 3η σε τετ- α- τετ με τον δικηγόρο των εργαζόμενων) ότι θα κάνει δεκτή την αίτηση των εργαζόμενων. Φαίνεται όμως ότι στην πορεία κάτι του συνέβη, το χέρι του ξεστράτισε και έγραψε άλλη απόφαση από αυτή που ήθελε ο νους του. Για αυτό τον λόγο η αιτιολογία με την οποία απέρριψε την αίτηση των εργαζομένων είναι ανύπαρκτη και χυδαία προσχηματική και παράνομη.
Με το “στραπάτσο” αυτό επήλθε, όπως είναι ευνόητο, και άλλη απογοήτευση στους εργαζόμενους. Η δικαστική εξουσία ενήργησε εις βάρος του δικαίου, των εννόμων δικαιωμάτων των πολιτών και της δικαιοσύνης.
Τον Σεπτέμβριο του 2018 οι τράπεζες, αφού τελείωσε το χρήμα που λάμβαναν δεσμεύοντας τα έσοδα του MEGA από τις διαφημίσεις (οι εργαζόμενοι που έμεναν απλήρωτοι δεν δέχθηκαν να ξαναπαίξουν διαφημίσεις), αποφάσισαν να τιμωρήσουν τους εργαζόμενους και όλους τους άλλους δικαιούχους αποδοχών, δικαιωμάτων και αποζημιώσεων. Κατέθεσαν αίτηση ειδικής διαχείρισης και αίτηση διορισμού διοικητικού συμβουλίου στο MEGA. Με την αίτηση διορισμού διοικητικού συμβουλίου (αφού σκόπιμα και παράνομα οι μέτοχοι δεν προχωρούσαν στην εκλογή του) οι τράπεζες θα έλεγχαν ουσιαστικά κάθε ενέργεια της εταιρείας ΤΗΛΕΤΥΠΟΣ ΑΕ (MEGA CHANNEL). Έχοντας καταθέσει παράλληλα και αίτηση για να τεθεί η εταιρεία σε ειδική διαχείριση, υπήρχε ευθεία σύγκρουση συμφερόντων, αφού η διοίκηση διορισμένων από τις τράπεζες αχυρανθρώπων θα έπρεπε να αμυνθεί και να αντικρούσει την αίτηση ειδικής διαχείρισης των τραπεζών που την επέλεξαν και την διόρισαν ως διοίκηση. Αυτό ήταν αναγκαίο προκειμένου να υπάρχει δίκη, παράθεση στοιχείων και αντιδικία και όχι παρωδία. Με την συνδρομή του “λάθους” της δικαιοσύνης όλα αυτά παραβλέφθηκαν και ορίστηκε προσωρινή διοίκηση με προσωρινή διαταγή, στην οποία (όπως και στην κύρια δίκη) κλήθηκε η προηγούμενη παραιτηθείσα διοίκηση και κανείς άλλος. Φυσικά κανείς δεν παραστάθηκε.
Στην κύρια δίκη ορισμού προσωρινής διοίκησης παρενέβησαν, όταν το έμαθαν και με περιορισμένες δυνατότητες 174 εργαζόμενοι και αφού πρόβαλαν την σύγκρουση συμφερόντων ζήτησαν να οριστούν προσωρινή διοίκηση πρόσωπα ανεξάρτητα και έχοντα εχέγγυα ότι θα κινηθούν προς το συμφέρον του MEGA και όχι των τραπεζών. Ζητήθηκε η απόφαση να εκδοθεί πριν την 30/10/2018, διότι την ημέρα αυτή επρόκειτο να διεξαχθεί η κομβική δίκη της ειδικής διαχείρισης. Η δίκη της ειδικής διαχείρισης τελικά διεξήχθη χωρίς να έχει εκδοθεί απόφαση, χωρίς η ΤΗΛΕΤΥΠΟΣ ΑΕ να παραστεί και χωρίς να προβάλει κανένα ισχυρισμό και αίτημα. Με τον τρόπο αυτό η προσωρινή διοίκηση ενήργησε σκόπιμα υπέρ των συμφερόντων των τραπεζών και όσων την διόρισαν. Η δικαιοσύνη και πάλι άνοιξε τον δρόμο στην αυθαιρεσία.
Καταθέτοντας αίτηση ειδικής διαχείρισης με το αντισυνταγματικό αποπάτημα – νόμο 4307/2014 (γνωστό και ως “νόμο Δένδια”), οι τράπεζες ζήτησαν αιφνιδιαστικά προσωρινή διαταγή ώστε να μην μπορούν να γίνουν κινήσεις από άλλους εναντίον της περιουσίας του καναλιού. Οι εργαζόμενοι που το πληροφορήθηκαν το προηγούμενο βράδυ, παρενέβησαν και ζήτησαν αναβολή για μία – δύο το πολύ ημέρες, προκειμένου να διαβάσουν έστω το δικόγραφο της αίτησης. Ο δικαστής που επιλέχθηκε για να δικάσει την αίτηση αρνήθηκε το στοιχειώδες αυτό δικαίωμα και προχώρησε στην συζήτηση. Απέρριψε μάλιστα απολύτως και ολοκληρωτικά κάθε άλλο αίτημα των εργαζόμενων, όπως το να παραμείνει ανοικτό το κανάλι ή το να μείνει ανοικτός κάποιος λογαριασμός για να πληρώνονται εργαζόμενοι (αυτό είχε αντίστοιχα γίνει στην περίπτωση της ειδικής διαχείρισης του ΔΟΛ). Μάλιστα, κατ’ ουσίαν εμπαικτικά, έδωσε στους δικηγόρους των εργαζομένων προθεσμία μόλις μίας περίπου ώρας για να του φέρουν υπόμνημα με τις απόψεις τους (!!!) ενώ δεν είχαν καν το δικόγραφο της αίτησης !!!. Την απόφαση φυσικά την φαντάζεστε και πάλι έγιναν δεκτά όσα ήθελαν οι τράπεζες, χωρίς αιτιολογίες, χωρίς παρεκκλίσεις, χωρίς καμία τροποποίηση. Η “δικαιοσύνη” πείστηκε ότι η αίτηση των τραπεζών θα γίνει απολύτως δεκτή – παρά το γεγονός ότι το ομολογιακό δάνειο - μαϊμού στο οποίο στηρίζεται είναι χαρακτηρισμένο ως παράνομο από την Βουλή, ότι η αίτηση περιέχει στοιχεία έως το 2014 και ότι αποκρύβονται τα πολλές δεκάδες εκατομμυρίων που αυτές εισέπραξαν ή έχουν δεσμεύσει υπέρ τους τα επόμενα χρόνια, στερώντας το κανάλι από κάθε ρευστότητας και αφήνοντας εργαζόμενους, δημιουργούς, δημόσιο και όλους τους άλλους πιστωτές απλήρωτους. Αυτά και άλλα πολλά που προβλήθηκαν δεν προβλημάτισαν καθόλου τον δικαστή που ορίστηκε, αποδεικνύοντας με την σκανδαλώδη συμπεριφορά του, ότι κάποιοι στην “δικαιοσύνη” ακούνε από το ένα αυτί, σκέφτονται με την μία πλευρά του εγκεφάλου και βλέπουν με το ένα μάτι. Φυσικά και στην δίκη αυτή, ΤΗΛΕΤΥΠΟΣ δεν υπήρχε. Είχαν φροντίσει αφεντικά και τράπεζες.
Και ας έλθουμε τώρα στο μεγάλο και κεντρικό σόου, στην “θεατρική παράσταση της χρονιάς”, την δίκη της ειδικής διαχείρισης χθες 30/10/2018.
Τα ευτράπελα και τα παράδοξα είχαν ξεκινήσει από πριν. Στα πινάκια αυτά της “εκούσιας δικαιοδοσίας” στην Αθήνα, προσδιορίζονται να δικαστούν πάντοτε πάνω από 15 υποθέσεις (συνήθως περίπου 20). Στην συγκεκριμένη περίπτωση με το που προσδιορίστηκε η συγκεκριμένη ως 4η υπόθεση μπήκε μόνο άλλη μία (συνολικά 5). Μάλιστα, αν και η αίτηση αυτή της ειδικής διαχείρισης κατατέθηκε την 18/9/2018 της δόθηκε δικάσιμος η 30/10/2018, ενώ η αίτηση προσωρινής διοίκησης που συζητείται με την ίδια διαδικασία κατατέθηκε την 17/9/2018 (μία μόλις ημέρα πριν) της δόθηκε δικάσιμος για την 15/10/2018. Το γιατί θα πρέπει ο κ. προϊστάμενος του Πρωτοδικείου και όλοι οι εμπλεκόμενοι να το εξηγήσουν όταν κληθούν. Φυσικά, θα πρέπει τα ίδια όργανα να δώσουν και εξήγηση για τις 5 μόνο υποθέσεις του πινακίου αυτού, καθώς και γιατί όρισε την συγκεκριμένη δικαστή να δικάσει την υπόθεση, αφού ο ορισμός έγινε μετά την κατάθεση της τόσο σημαντικής από κάθε άποψη αίτησης.
Στην δίκη παρουσιάστηκαν πολλοί. Για να υπάρξει όμως παρωδία και μαϊμού δίκη, η ΤΗΛΕΤΥΠΟΣ ΑΕ στην σημαντικότερη δίκη της ιστορίας της, με εντολή της προσωρινής διοίκησης που όρισαν οι τράπεζες, δεν παραστάθηκε, ούτε τυπικά, ούτε για να προσκομίσει τα στοιχεία των καταβολών, των δεσμεύσεων, των εισπραχθέντων από τις τράπεζες τιμολογίων. Φρόντισε για αυτό η προσωρινή διοίκηση που είχαν ορίσει οι τράπεζες και δεν έδωσε εντολή σε δικηγόρο να παρασταθεί, ούτε για τους τύπους. Φυσικά και πρόκειται για βαρύτατο αδίκημα. Παρότι δικηγόροι από την πλευρά των εργαζομένων και των οργανισμών διαχείρισης πνευματικών δικαιωμάτων τόνισαν ότι δεν πρόκειται περί δίκης, αλλά περί παρωδίας, περί σκοπιμότητας και σύγκρουσης συμφερόντων και ζήτησαν για σειρά λόγων αναβολή της δίκης, λόγω της σκανδαλώδους αυτής συμπεριφοράς, η δικαστής απέρριψε όλα τα αιτήματα χωρίς να αναφέρει μάλιστα την παραμικρή αιτιολογία. Δεν “πείστηκε” ότι πρόκειται περί παρωδίας και παράβασης των θεμελιωδών αρχών της δίκης όπως αυτό της ύπαρξης αντιδικίας σε ένα τέτοιο ζήτημα. Δεν την κλόνισε ότι η καθ’ ής διοικείται από διορισθέντες από τις τράπεζες, ούτε κανένας άλλος τυπικός λόγος.
Στην συνέχεια προτάθηκαν οι μάρτυρες. Οι τράπεζες δεν είχαν μάρτυρα, αλλά δήλωσαν ότι θα εξετάσουν μάρτυρα με ένορκη βεβαίωση (για να μην δεχθεί ερωτήσεις). Πρόκειται για στέλεχος της εταιρείας Grant Thornton (αυτής που χρησιμοποιούν και οι τράπεζες και ο Ε. Μαρινάκης !!!) με ενεργό ανάμειξη στην ειδική διαχείριση του ΔΟΛ, όπου η Grant Thornton είχε οριστεί ειδική διαχειρίστρια (!!!), ενώ η ίδια εταιρεία είχε κάνει τις περίφημες μελέτες βιωσιμότητας του ΔΟΛ για να δοθούν δάνεια, αλλά και του MEGA/Τηλέτυπος (!!!). Το αστείο είναι ότι η “μάρτυρας” βρισκόταν στην αίθουσα, την είδε δικηγόρος, το ανέφερε στην πρόεδρο του δικαστηρίου και ζήτησε να καταθέσει για να της γίνουν ερωτήσεις, αλλά αυτή δεν πρέπει να το “άκουσε”. Οι εργαζόμενοι (179 είχαν παρέμβει με κοινό δικηγόρο και κάποιοι άλλοι σε μικρότερες ομάδες, ενώ απουσίαζε πλήρως η ΕΠΗΕΑ συνδικαλιστική ένωση των διοικητικών υπαλλήλων) ζήτησαν την απόρριψη της αίτησης επικαλούμενοι το γεγονός ότι η αίτηση αναφέρεται σε στοιχεία του 2014, τα οποία δεν ισχύουν και στο γεγονός ότι οι τράπεζες έχουν εν τω μεταξύ εισπράξει και δεσμεύσει δεκάδες εκατομμύρια τα οποία δεν αναφέρουν στην αίτησή τους. Επίσης αναφέρθηκαν στον παράνομο χαρακτήρα των δανείων ως κρίθηκε από την Βουλή των Ελλήνων, στις ποινικές διώξεις, τις σκοπιμότητες και ζήτησαν να απορριφθεί η αίτηση. Αναφορά επίσης έγινε στο γεγονός ότι οι τράπεζες επικαλούνται ότι δεν έχουν στοιχεία πέραν του 2014, ενώ οι ίδιες έχουν κάνει μελέτη βιωσιμόητας του καναλιού με ημ/νια 31/12/2017. Σε κάθε περίπτωση αποδοχής της αίτησης, ζήτησαν οι εργαζόμενοι και άλλοι να μείνει ανοικτό το κανάλι για να προστατευτεί η περιουσία του και να οριστεί άλλος ειδικός διαχειριστής, αφού οι τράπεζες προτείνουν μία νεαρή δικηγόρο που έχει οριστεί σύνδικος πτώχευσης σε μία Ο.Ε., μία Ε.Ε. και μία άγνωστη Α.Ε. (δηλ. έχει ελάχιστη εμπειρία για ένα τέτοιο σοβαρό έργο).
Αντίστοιχα αιτήματα είχαν και οι περισσότεροι από όσους παρενέβησαν. Ολοι ζήτησαν από τις τράπεζες να φέρουν αποδεικτικά στοιχεία για τις καταβολές και δεσμεύσεις υπέρ τους (έπρεπε ήδη να τα αναφέρουν στην αίτηση και ήδη να τα έχουν προσκομίσει), όλοι υποστήριξαν ότι τα νούμερα που παρουσιάζουν οι τράπεζες δεν είναι ακριβή, γιατί αφορούν το 2014 και ότι οι απαιτήσεις των τραπεζών – εάν εξακολουθούν να υφίστανται – είναι πολύ χαμηλότερες και δεν συγκεντρώνουν ποσοστό 40% που απαιτεί ο νόμος. Αντί απάντησης οι δικηγόροι των τραπεζιτών απείλησαν με πτώχευση !!!. Φυσικά η δικαστής δεν τους επανέφερε στην τάξη, αλλά φρόντιζε κατά την πορεία της δίκης να απαγορεύει καίριες ερωτήσεις στον δικηγόρο των εργαζομένων, όπως για το εάν οι μέτοχοι έχουν αντικρουόμενα συμφέροντα με το MEGA και το ποιοί είναι αυτοί. Φαίνεται πως στην Ελλάδα της κατοχής και της φάπας, απαγορεύεται κάποια ονόματα να αναφέρονται στις αίθουσες των Δικαστηρίων.
Μάρτυρες κατέθεσαν ο πρόεδρος της ΕΤΙΤΑ (παρενέβη μαζί με την ΠΟΣΠΕΡΤ και την ΕΣΗΕΑ υπέρ των εργαζομένων), ο προϊστάμενος του διαφημιστικού τμήματος του MEGA, ο σκηνοθέτης Γ. Μυλωνάς και ο ηθοποιός Ρ. Αξελός. Προέκυψε από τις καταθέσεις το γεγονός ότι οι τράπεζες έχουν εισπράξει ή δεσμεύσει πολλές δεκάδες εκατομμύρια, ότι δεν δίνουν λογαριασμό για το τι έχουν εισπράξει και δεσμεύσει, ότι μεθοδεύουν την πώληση των περιουσιακών στοιχείων του καναλιού έναντι πινακίου φακής, ότι η ταινιοθήκη του MEGA αξίζει εκατοντάδες εκατομμύρια και είναι η αξιολογότερη στην Ελλάδα. Η πρόεδρος έδειχνε να αισθάνεται άβολα, να απαγορεύει καίριες ερωτήσεις στους δικηγόρους των εργαζομένων, να μην αφήνει επικαλούμενη τυπικά στοιχεία να ακουστεί η αλήθεια και να απαντήσουν οι μάρτυρες. Την ίδια ώρα αντί να αικίσει και να απαγορεύσει την αντιδικονομική συμπεριφορά αφαιρούσε το λόγο από τους συνηγόρους των εργαζομένων. Ένταση προκλήθηκε όταν έσπευσε να επιβεβαιώσει ότι το ποσό που οφείλει το MEGA στις τράπεζες είναι 74.000.000 ευρώ, ενώ ο ερωτηθείς μάρτυρας είχε δύο φορές πριν δηλώσει ότι το οφειλόμενο είναι 74.000.000 ευρώ μείον τα πολλές δεκάδες εκατομμύρια που έχουν δεσμεύσει ή εισπράξει εν των μεταξύ οι τράπεζες (συνολικά ακούσαμε να κάνει λόγο για εισπραχθέν ποσό άνω των 70.000.000 ευρώ). Φαίνεται ότι η πρόεδρος την 3η φορά που άκουσε το ποσό των 74.000.000 ευρώ (αντί να απαγορεύσει την ερώτηση ΄που τίθετο για 3η φορά θέλησε να σταματήσει στο ποσό αυτό η κατάθεση). Δυναμική ήταν η παρέμβαση δικηγόρου των εργαζομένων, αλλά και οι φωνές από το ακροατήριο. Ακόμα μεγαλύτερη ήταν η ένταση όταν η πρόεδρος, αντί να διατάξει τις τράπεζες να φέρουν όλα τα στοιχεία (δεν το έκανε παρά τα επανειλημμένα αιτήματα), διαπραγματευόταν με τον δικηγόρο των τραπεζών που έλεγε ότι θα φέρει το έγγραφο που ο ίδιος επικαλείτο αν ο εξεταζόμενος μάρτυρας απαντήσει με Χ τρόπο και δεν θα το φέρει εάν απαντήσει αλλιώς (!!!). Αντί να του δώσει εντολή να το προσκομίσει και να σταματήσει αυτή την συμπεριφορά, το συζητούσε μαζί του σε ύφος χαλαρό και όταν ο δικηγόρος των εργαζομένων υπέβαλε το αίτημα να φέρει η τράπεζα το έγγραφο, του αφαίρεσε τον λόγο. Τότε αυτός αντέδρασε και η πρόεδρος αποχώρησε από την αίθουσα, όπου ακουγόταν από πολλούς ότι είναι εμφανώς μεροληπτική υπέρ των τραπεζών (δεν λεγόταν βέβαια με τον κομψό αυτό τρόπο).
Στην δίκη αποδείχθηκαν δύο ακόμα πράγματα, χωρίς κανένας να μπορέσει να αντιλέξει. Η προφανής σκοπιμότητα τραπεζών και ιδιοκτητών του MEGA εις βάρος των εργαζομένων, των δικαιούχων πνευματικών δικαιωμάτων και των λοιπών πιστωτών και η προσπάθεια απαξίωσης του σήματος, της ταινιοθήκης και του συνόλου της περιουσίας του MEGA, ώστε να πωληθούν φθηνά σε κάποιον ενδιαφερόμενο που μάλλον είναι ήδη μέτοχος του MEGA και το έχει αφήσει να κλείσει. Για τον λόγο αυτό οι εργαζόμενοι και άλλοι ζήτησαν να παραμείνει ανοικτό το MEGA με εντολή του δικαστηρίου και να συνεχίσει να εκπέμπει. Αυτό μπορεί να το διατάξει ένα τέτοιο Δικαστήριο. Μάλιστα οι εργαζόμενοι δήλωσαν ότι στην περίπτωση αυτή θα συζητήσουν για να ξαναπαιχτούν διαφημίσεις. Οι τράπεζες, έξω από κάθε λογική, το αρνήθηκαν, αποδεικνύοντας ότι ενδιαφέρονται να το απαξιώσουν για να το πουλήσουν με χαμηλό τίμημα σε “επιχειρηματία” και φυσικά να χρεώσουν τον ελληνικό λαό με ένα νέο έλλειμμα (πραγματικό ή εικονικό). Η πρόεδρος συνεπής με την μέχρι τούδε στάση της απέρριψε το αίτημα των εργαζομένων, χωρίς καμία αιτιολογία, παρότι της ζητήθηκε και όφειλε να το πράξει. Άλλωστε με τον ίδιο τρόπο απέρριψε κάθε άλλο αίτημα που έθιγε τις τράπεζες. Με τον τρόπο αυτό το μαύρο στο MEGA οριστικοποιήθηκε.
Τα σχόλια περιττεύουν. Οι συμπεριφορές μιλάνε από μόνα τους. Η Ελλάδα ανήκει στους ολιγάρχες και τους σφουγγοκωλάριους τους. Η ντροπή είναι μεγάλη.
Η υπόθεση από τους εργαζόμενους και όσους είναι μαζί τους δεν θα σταματήσει εδώ. Οι απατηλές συμπεριφορές, οι παλινωδίες, οι εμπαιγμοί θα καταγγελθούν, όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά και σε διεθνές επίπεδο. Μηνύσεις και αγωγές θα έλθουν και δεν θα αφήσουν οι εργαζόμενοι να δικαστούν σε περίεργες δίκες και από περίεργους ανθρώπους.
ΙΑΣΩΝ
