Σε λίγο θα πραγματοποιηθεί η ορκωμοσία της νέας Ιταλικής κυβέρνησης. Λαμβάνοντας σοβαρά υπόψη το... γεγονός ότι για πρώτη φορά μετά από χρόνια ο σούπερ πολύπλοκος εκλογικός νόμος έχει το χαρακτηριστικό της απλής αναλογικής με αποτέλεσμα οι κοινοβουλευτικές ομάδες να ανταποκρίνονται πλήρως στις ψήφους των πολιτών, η νέα κυβέρνηση αποκτά ιδιαίτερα χαρακτηριστικά, ενίοτε και... επαναστατικού χαρακτήρα: είναι ο κόσμος των ξεχασμένων περιφερειών των αστικών κέντρων που τους έφεραν στο προσκήνιο, και ουσιαστικά οι βουλευτές αυτοί κατά μιαν έννοια είναι οι εκπρόσωποι των φτωχοποιημένων, των ανέργων, των περιστασιακά εργαζομένων, των απόκληρων, των αποκλεισμένων, των περιθωριοποιημένων, κοντολογίς όλων αυτών που ποτέ δεν έλαβαν μέρος στην διαχείριση της εξουσίας. Πρόκειται δηλαδή για όλους αυτούς που υποθετικά θα έπρεπε να είχαν εγγυητή των δικαιωμάτων τους την Αριστερά. Μια Αριστερά που όχι μόνο απεμπόλησε την κοινωνική τάξη αναφοράς της, αλλά και προσπάθησε με τερτίπια να ξεχαρβαλέψει το Συνταγμα της Χώρας, το οποίο όλως περιέργως μόνο οι δυνάμεις με καίριο λαϊκό έρισμα υπερασπίσθηκαν και κέρδισαν. (κάποιοι λοιπόν σαν να μην έτρεχε τίποτα, σφύριζαν αδιάφορα και συνέχισαν με την ίδια ορχήστρα, να παίζουν την ίδια μουσική) .
Λείπουν βεβαίως οι εκπρόσωποι των μεγάλων αστικών σαλονιών,αυτών που για πολλά χρόνια χειρίζονταν τα κόκκινα κουμπιά χωρίς να δίνουν αναφορά - το Παριόλι σαν να λέμε Εκάλη, ψηφίζει Ρέντζι μονοκούκι. Το πολύ μεγάλο κεφάλαιο από την άλλη, είναι προφανές ότι έχει δικό του εκπρόσωπο να στείλει, το κόμμα του πάμπλουτου Μπερλουσκόνι δεν χρειάζεται να μπλέξει με λαιτ ιμιτασιόν φιγούρες.
Με άλλα λόγια "Σύντροφοι" το κρέμασμα ταμπέλας σε αυτές τις δυνάμεις με ξερά στεγνά στερεότυπα, δεν φθάνει να δικαιολογήσει τη γύμνια μας...
Λείπουν βεβαίως οι εκπρόσωποι των μεγάλων αστικών σαλονιών,αυτών που για πολλά χρόνια χειρίζονταν τα κόκκινα κουμπιά χωρίς να δίνουν αναφορά - το Παριόλι σαν να λέμε Εκάλη, ψηφίζει Ρέντζι μονοκούκι. Το πολύ μεγάλο κεφάλαιο από την άλλη, είναι προφανές ότι έχει δικό του εκπρόσωπο να στείλει, το κόμμα του πάμπλουτου Μπερλουσκόνι δεν χρειάζεται να μπλέξει με λαιτ ιμιτασιόν φιγούρες.
Με άλλα λόγια "Σύντροφοι" το κρέμασμα ταμπέλας σε αυτές τις δυνάμεις με ξερά στεγνά στερεότυπα, δεν φθάνει να δικαιολογήσει τη γύμνια μας...
