Καποιοι τα λεγαμε απο την αρχή. Αλλα ημασταν «αθλιοι αντισυριζαιοι που θελαμε να κανουμε αδικη και στειρα αντιπολιτευση στην κυβερνηση». Δυστυχως δικαιωθηκαμε. Η φωτο ειναι σημερα το πρωι στον σταθμο Λαρισσης. Τη δανείστηκα απο τοιχο φίλου.
Το αρθρο ειναι απο φιλοκυβερνητική εφημεριδα. Για να μην κατηγορηθω παλι ως αδικη απεναντι στην καταπληκτική αυτή ιδεα, συλληψη και εκτελεση του υπ. Μεταφορων. Το ηλεκτρονικό εισιτηριο. Τετοια ταλαιπωρια πουθενα αλλου δεν εχω δει στον κοσμο. Και εχω ταξιδεψει πολύ.
http://www.efsyn.gr/arthro/sti-zoygkla-tis-attiko-metroa
Στη ζούγκλα της Αττικό Μετρό
Συντάκτης:
Τάσος Τσακίρογλου
Σταθμός Ελληνικού: από τα δέκα μηχανήματα έκδοσης εισιτηρίων που λειτουργούσαν πριν την εφαρμογή του νέου συστήματος ηλεκτρονικών εισιτηρίων, λειτουργούν πλέον μόνο τρία. Αποτέλεσμα, ουρές ατέλειωτες όλες τις ώρες λειτουργίας του σταθμού, εκνευρισμός, διαπληκτισμοί, αργοπορίες, ταλαιπωρία.
Ώρα 12 το μεσημέρι, σήμερα. Κανένα από τα μηχανήματα έκδοσης δεν δέχεται χαρτονομίσματα, χωρίς όμως να υπάρχει πουθενά κάποια ένδειξη. Ταλαίπωροι υποψήφιοι επιβάτες, όπως και εγώ, προσπαθούν να βγάλουν εισιτήριο, τοποθετώντας χαρτονομίσματα στις ανάλογες σχισμές. Αποτέλεσμα μηδέν. Το χαρτονόμισμα απορρίπτεται ξανά και ξανά και οι επιβάτες πηγαίνουν από το ένα μηχάνημα στο άλλο, δοκιμάζοντας την τύχη τους.
Απευθύνομαι στο ταμείο. “Να πάτε στον σταθμάρχη” εισπράττω την απάντηση. Και πάω. Με μπαϊλντισμένο ύφος ο κ. Σταθμάρχης με ενημερώνει ότι κανένα μηχάνημα δεν λειτουργεί με χαρτονομίσματα, ότι έχει ενημερώσει αρμοδίως, ότι φταίνε οι περικοπές, ότι δεν υπάρχει προσωπικό κλπ κλπ. Έχω χάσει τουλάχιστον είκοσι λεπτά, η προσπάθεια να είμαι συνεπής στο επαγγελματικό μου ραντεβού έχει καταστραφεί. Είμαι σε απόγνωση. Βγαίνω από τον σταθμό, κατευθύνομαι στο αυτοκίνητό μου που το έχω παρκάρει ένα χιλιόμετρο μακριά και αποδύομαι σε αγώνα ενάντια στο χρόνο.
Ο σεβασμός της εταιρείας στο κοινό έχει αγγίξει πλέον το βαθμό μηδέν. Βαγόνια πρώτης γενιάς με δωρεάν τη σάουνα, αφού δεν κλιματίζονται. Αραιά δρομολόγια ακόμα και μέσα στο χειμώνα, κόσμος που στοιβάζεται στις αποβάθρες θυμίζοντας τριτοκοσμική κατάσταση.
Η αλλαγή στο σύστημα εισιτηρίων έγινε χωρίς προετοιμασία, χωρίς υποδομές και με πλήρη αδιαφορία στα εκατομμύρια των επιβατών που ταλαιπωρούνται καθημερινά. Αναλγησία, γαϊδουριά, προκλητική αδιαφορία.
Το πιο γρήγορο και αξιόπιστο μέσο μεταφοράς τείνει να γίνει ένα με το παρελθόν: στριμωξίδι, ιδρώτας, εκνευρισμός. Μια καθημερινότητα που με γυρίζει πίσω πολλές δεκαετίες, τότε με τα λεωφορεία-αραμπάδες που χρειαζόταν να κατέβουμε στις ανηφόρες για να μπορέσουν να τις ανέβουν.
Δεν πιστεύω ότι θα ευαισθητοποιηθεί κάποιος από την εταιρεία, δεν ξέρω καν από το υπουργείο Μεταφορών. Γράφω καθαρά για λόγους εκτόνωσης και αποφόρτισης.
Εισιτήριο 1,40 ευρώ για αυτό το Μετρό; όχι κύριε!
