Το προφίλ αυτό δεν πρόκειται να επανέλθει με επιμέρους σχολιασμούς πάνω στις... εξελίξεις στη Γάζα και στο Παλαιστινιακό εν γένει, έτσι όπως αυτές διαμορφώνονται με βάση τη "συνολική" συμφωνία που επιχειρείται να επιτευχθεί από τα περίφημα "διαπραγματευτικά μέρη" σε Κάϊρο, Ντόχα και όπου αλλού λάβουν χώρα, αν λάβουν..
Ο λόγος είναι απλός: ΔΕΝ με βρίσκει σύμφωνο η όλη μεθόδευση, άλλωστε πιστεύω ότι δεν θα οδηγήσει πουθενά και θα παγιώσει τους αρνητικούς συσχετισμούς στο πεδίο.
Όταν λέω ότι δεν με βρίσκει σύμφωνο, δεν εννοώ ότι επειδή έχει τη σφραγίδα του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού είναι εκ προοιμίου απορριπτέα. Και επειδή μπορεί να ακούγεται υπερφίαλο, γραφικό και γελοιωδώς αλαζονικό εκ μέρους μου, (ποιος είμαι εγώ, γιατί μου πέφτει λόγος και πότε μπήκε η αφεντιά μου πραγματικά στο "χορό" ώστε να μπορεί να κρίνει άλλωστε, πότε ήταν η τελευταία φορά πού πετάχτηκα από το κρεββάτι μου από βομβαρδισμό της γειτονιάς μου, πότε κοιμήθηκα στις λάσπες, πότε μου έλειψαν φάρμακα, ψωμί, νερό και το χαμόγελο του παιδιού μου;), όταν το λέω λοιπόν αυτό, είναι γιατί ΔΕΝ πιστεύω ότι μπορεί να εφαρμοστεί απολύτως τίποτε που θα υπολείπεται των επιδιωκόμενων σχεδιασμών των σιωνιστών. Γιατί αυτοί βάζουν τους όρους. Γιατί εξακολουθούν να υπάρχουν ως στρατιωτικοπολιτικό μόρφωμα στην περιοχή με όρους σημαντικά διευρυμένης πλέον ισχύος. Γιατί έχουν στο πλευρό τους νυχθημερόν αυτόν που πλασάρεται τώρα ως "ειρηνιστής".
Ό, τι προκύψει από τις περίφημες "διαπραγματεύσεις" επί του σχεδίου Τραμπ, ΔΕΝ θα αποκλίνουν από αυτό που περιέγραψε με ανατριχιαστική λεπτομέρεια το τσιράκι του Νετανιάχου, ο δωσίλογος Αμπάς, στο λόγο του στον ΟΗΕ. Αν λοιπόν κοντολογίς, δεν εκτοπιστούν τελικά οι Παλαιστίνιοι οριστικά από τη γη τους, θα επανέλθουν σε ένα εξευτελιστικό καθεστώς υποτέλειας και κανονικής δουλικότητας στους Σιωνιστές επικυρίαρχους.
Το κράτος που "εισηγείται" ο Αμπάς και η δοσιλογική πτέρυγα της Φατάχ είναι ένα "χανουμάκι" των Σιωνιστών στην περιοχή, ένα δουλοπρεπές, απρόσωπο εκτόπλασμα, είναι η προβολή της εικόνας ενός λαού που θα κάνει όλη τη "λάντζα", το υπάκουο υπηρετικό προσωπικό ικανοποίησης όλου του φάσματος των αναγκών της "επενδυτικής ανάπλασης" της Γάζας... Μια αποτύπωση εδαφικά ακρωτηριασμένων δουλοπάροικων που θα καλλιεργούν τη χίμαιρα ότι κάποια στιγμή στο αόριστο μέλλον, "πάλι με χρόνια, με καιρούς, πάλι δικά μας θα ΄ναι"...
Γνωρίζω, όλοι γνωρίζουμε γιατί όλοι βλέπουμε ζωντανά τη φρίκη και την κτηνωδία σε καθημερινά επεισόδια, ότι οι Παλαιστίνιοι είναι με την πλάτη στον τοίχο. Χωρίς τους επιχειρησιακούς συμμάχους τους. Χωρίς στήριξη από δυνάμεις πλανητικής γεωπολιτικής ισχύος. Με αισθητά αποδυναμωμένμηη τη στρατιωτική τους δυνατότητα. Με τσακισμένο το λαό τους από την εξαθλίωση. Όχι όμως με χαμηλωμένο ηθικό. Όχι με διάθεση μαζικής φυγής από τη γη τους. Χωρίς αφαίρεση της εμπιστοσύνης στις οργανώσεις της ένοπλης Αντίστασης. Με επαναφορά στη διεθνή ατζέντα του παλαιστινιακού που πήγε να ενταφιαστεί με τις "συμφωνίες του Αβραάμ". Με πολύ μεγαλύτερη απήχηση και αποδοχή στους λαούς της Δύσης και του πλανήτη ολόκληρου.
Την ίδια στιγμή όμως, η αίσθηση του εγκλωβισμού στο αδιέξοδο είναι ασφυκτική. Όση και η διάθεση απεγκλωβισμού. Γι αυτό και φαντάζει σανίδα σωτηρίας το σχέδιο των 20 σημείων του Τραμπ. Κατανοώ απόλυτα τις όποιες τακτικές εξοικονόμησης χρόνου. Είναι βαθιές ανάσες. Πρωτίστως για το λαό και μετά για τους μαχητές. Αλλά από ένα σημείο και μετά, αν η τακτική γίνει τακτικισμός γιατί δεν μπορεί να κρύψει τη γύμνια στρατηγικού βάθους επιλογών, θα βρει "σε τοίχο". Δεν θα μπορέσει η Αντίσταση να αποφύγει το κύριο "μενού". Παράδοση όπλων, διοίκηση Γάζας, "εγγυήτριες" δυνάμεις ασφαλείας & εποπτείας της συμφωνίας, θεσμικές μορφές αντιπροσώπευσης, "ανοικοδόμηση" της Γάζας, έκταση "κράτους" κλπ. Δεν θα ζητήσει κανείς να αφοπλιστεί το Ισραήλ ασφαλώς ούτε η επόμενη μέρα θα τερματίσει την κατοχή...
ΔΕΝ έχω κάποια "πρόταση" στο πλαίσιο αυτό. Ούτε στο τι κάνεις τον διαπραγματευτικό χρόνο που κερδίζεις, ούτε στο πώς και πότε θα καταφέρεις να πάρεις πίσω τους χιλιάδες κρατούμενους που σαπίζουν στα μπουντρούμια της κόλασης, ούτε στο πότε θα επιστρέψουν οι πρόσφυγες στην κλεμμένη γη τους.
ΔΕΝ έχω όμως και αυταπάτες. Δηλαδή την εξής μία και μόνη: ότι όσο θα υπάρχει στη γη της Παλαιστίνης η σιωνιστική οντότητα, μπορεί να υπάρξει προοπτική ειρήνης, και ακόμη περισσότερο, δικαιοσύνης...
Η παρουσία του κρατικοφανούς εξαμβλώματος που λέγεται Ισραήλ είναι πάντα ο αναμμένος δυναμίτης για όλη τη Μ. Ανατολή. Σε ό, τι αφορά την Παλαιστίνη, αυτό που επιδιώκεται με την συμφωνία, είναι η συνομολόγηση από τους Παλαιστίνιους ότι δεν μπορούν να ξεφύγουν από το ισραηλινό "νταβατζιλίκι" στην περιοχή..
Είναι πιθανό, μη διαθέτοντας παρά μόνο μέρος της εικόνας που έχει διαμορφωθεί, να κάνω λάθος και να ανήκω σε εκείνη τη "φρικτή" μειοψηφία των (κατά βάση απαισιόδοξων) πολέμιων του "πραγματισμού", της ιδεολογικά καμουφλαρισμένης "Τ.Ι.Ν.Α που κυκλοφορεί σε ποικίλες εκδοχές της συγκυρίας. Είναι όμως τέτοια η αγάπη μου για τον αδερφό λαό της Παλαιστίνης, που εύχομαι από την καρδιά μου να κάνω λάθος στις εκτιμήσεις μου. Όμως επιμένω: Ισραήλ και κράτος της Παλαιστίνης είναι ασύμβατες έννοιες. Καμία "λύση των δύο κρατών", καμία δικαιοσύνη με δήθεν ειρηνική συνύπαρξη των δύο λαών. Ή η Παλαιστίνη ή οι νεοναζί γενοκτόνοι σιωνιστές. Μέση λύση δεν υπάρχει.
Πώς μεταφράζεται αυτό πρακτικά; ΜΟΝΟ ΕΝΟΠΛΟΣ ΑΓΩΝΑΣ. Μέχρι τέλους. Αλλά αυτό άλλοι θα το αποφασίσουν. Μέχρι τότε, κρίνεται και η στάση κάθε πολιτικής δύναμης και οργάνωσης στη Γάζα και στη Δ. Όχθη. Γιατί κράτος της Παλαιστίνης και "εθνική συμφιλίωση & ενότητα" με τη δωσιλογική κλίκα του Αμπάς δεν συμβαδίζουν.
(Εννοείται πως το προφίλ θα αναδεικνύει κάθε θέμα που σχετίζεται με την ανάγκη ανάπτυξης του κινήματος αγωνιστικής αλληλεγγύης στην Παλαιστίνη).
