Αυτό το καλοκαίρι προβλέπεται διαφορετικό από τα άλλα. Συνήθως με την έναρξη της θερινής περιόδου οι ρυθμοί χαλαρώνουν και τα “μπάνια του λαού” ανέκαθεν -ακόμη και από τις δεκαετίες της ευμάρειας- σηματοδοτούσαν την αναστολή των εξελίξεων σε όλα τα μεγάλα μέτωπα. Φέτος όμως η πολιτική και κοινωνική κουφόβραση είναι τέτοια που όχι μόνο κόβει προκαταβολικά κάθε διάθεση έστω και προσωρινής επανάπαυσης αλλά δημιουργεί και συνθήκες συναγερμού για πιθανούς αιφνιδιασμούς και ανατροπές!
Η κατάσταση όπως εξελίσσεται κάθε άλλο παρά φυσιολογική είναι παρά τους συνεχείς επικοινωνιακούς εξωραϊσμούς που επιχειρούνται: Το κομματικό σκηνικό άρρωστο και κατακερματισμένο με την κυβέρνηση αν και παραπαίει να επιβιώνει χάρη στην αντιπολίτευση, ο δημόσιος βίος βυθισμένος σε βαθιά κρίση και απανωτά αδιέξοδα, οι θεσμοί κατακρεουργημένοι και αναξιόπιστοι, η διεθνής θέση της χώρας στο χειρότερο σημείο εδώ και πολλά χρόνια, η κοινωνία σε απόγνωση μεν αλλά και ακινητοποιημένη, τα media στην πλειονότητά τους χωρίς να παίζουν τον επιβαλλόμενο ρόλο τους απέναντι στην εξουσία, οι ολιγάρχες και τα καρτέλ στην καλύτερη ίσως εποχή τους, τα σκάνδαλα και η διαφθορά έχουν “κανονικοποιηθεί” και τα δισεκατομμύρια του Ταμείου Ανάκαμψης αντί να διοχετεύονται στην πραγματική οικονομία μετατρέπονται σε λεία ολίγων εκλεκτών θυμίζοντας το αλά ελληνικά πλιάτσικο του Σχεδίου Μάρσαλ...Μέσα σε αυτό το περιβάλλον, όλοι οι βασικοί παίκτες του πολιτικού, επιχειρηματικού και μιντιακού γίγνεσθαι δείχνουν να προετοιμάζονται δια παν ενδεχόμενο διαβλέποντας ότι είναι πλέον πολύ δύσκολο εάν όχι ανέφικτο το εν γένει σύστημα να “αντέξει” έως το 2007, παρά τις ...φιλότιμες προσπάθειες του Κ. Μητσοτάκη να πείσει ότι θα καταφέρει να τραβήξει έως τότε τις εκλογές δίχως να σαπίσουν στο μεταξύ τα πάντα στον τόπο. Άλλωστε ολοένα και περισσότεροι υποψιάζονται ότι και ο ίδιος δεν θα διστάσει, εάν του δοθεί η κατάλληλη ευκαιρία, να κάνει νωρίτερα την κίνηση που πιστεύει ότι θα του επιτρέψει να διατηρήσει την πρωτοβουλία των κινήσεων στο πολιτικό σκηνικό. Ιστορικά εξάλλου ποτέ δεν προαναγγέλθηκε η πρόωρη προσφυγή σε κάλπες για να μην χαθεί από τους εκάστοτε πρωθυπουργούς το στοιχείο του αιφνιδιασμού. Κι αυτό ισχύει πολύ περισσότερο τώρα λόγω της αυξημένης ρευστότητας...
Κάπως έτσι με τον ένα ή τον άλλο τρόπο το φετινό καλοκαίρι προμηνύεται ιδιαίτερα θερμό από πλευράς κινητικότητας και διεργασιών. Θα είναι όπως όλα δείχνουν ένα ιδιόμορφα “προεκλογικό” καλοκαίρι καθώς ακόμη κι αν το φθινόπωρο δεν φέρει ξαφνικές πολιτικές εξελίξεις άπαντες θεωρούν ότι θα είναι η αφετηρία μιας λιγότερο ή περισσότερο παρατεταμένης εκλογικής περιόδου. Αναπόφευκτα σε αυτό το φόντο οι ίντριγκες επεκτείνονται και στον χώρο των μέσων ενημέρωσης που παίζουν ανέκαθεν το ρόλο τους στον επηρεασμό της κοινής γνώμης σε συνδυασμό σε πολλές περιπτώσεις με ισχυρά οικονομικά συμφέροντα. Μάλιστα οι ανακατατάξεις που σημειώνονται διαμορφώνουν κι ένα καινούργιο τοπίο που περιλαμβάνει νέες συμμαχίες ή και αλλαγές πρωταγωνιστών εάν κρίνει επί παραδείγματι κανείς από την έντονη φημολογία ότι πωλείται η ιστορική εφημερίδα “Καθημερινή”. Την ίδια ώρα είναι γεγονός ότι ανακοινώνεται (ενδεχομένως και αύριο Δευτέρα) η αναστολή λειτουργίας του περιφερειακού τηλεοπτικού σταθμού Attica TV. Το κανάλι είχε περάσει μέσω συνεργασίας, ουσιαστικά υπό τον έλεγχο εταιρείας συμφερόντων του ομίλου Μπάκου – Καϋμενάκη και έριχνε περισσότερο το βάρος του υπέρ της αντιπολίτευσης σε αντίθεση με το έτερο, σαφώς πιο φιλοκυβερνητικό, Action 24, το οποίο καθίσταται τώρα η τηλεοπτική “ναυαρχίδα” του εν λόγω επιχειρηματικού συγκροτήματος.
Στην κομματική αρένα, οι ζυμώσεις είναι πολυδιάστατες και άλλες έχουν χαρακτήρα υπαρξιακό και άλλες ξεκαθαρίσματος του τοπίου εν όψει της επόμενης ημέρας. Ειδικά στην κεντροαριστερή αντιπολίτευση το άγχος αυτό αυξάνεται κατακόρυφα καθώς μετά την πολυδιάσπαση ο κίνδυνος της πλήρους εξαΰλωσης είναι ορατός. Οι επαφές που γίνονται με αφορμή είτε την τραγωδία των Τεμπών είτε άλλα θέματα όπως ο πόλεμος στην Γάζα έχουν ως φόντο συμπράξεις και συνεργασίες εκλογικής επιβίωσης. Ο φόβος ενός αιφνιδιασμού με πρόωρες κάλπες από τον κ. Μητσοτάκη επιταχύνει αυτές τις συζητήσεις που θυμίζουν όμως μάχες οπισθοφυλακής και εμπεριέχουν την αγωνία για το ποιος τελικά θα έχει θέση στα έδρανα της επόμενης Βουλής και ποιος όχι. Κι αυτή η κυνική εκτίμηση της πραγματικότητας είναι που κάνει τον Αλέξη Τσίπρα, παρά τις σειρήνες που ηχούν γύρω του, να διστάζει να βγει μπροστά γνωρίζοντας ότι μια τέταρτη κατά σειρά ήττα απέναντι στον κ. Μητσοτάκη θα τον στείλει πρόωρα στην οριστική σύνταξη. Από την άλλη πλευρά του φάσματος, είναι ακόμη ασαφές πώς θα επιδράσει ο “παράγων Σαμαράς” ύστερα και από την επιβεβαίωση της “κυριακάτικης δημοκρατίας” που έγραψε από την περασμένη εβδομάδα ότι μετά το άρθρο του στα “Νέα” -του ομίλου Μαρινάκη- με μύδρους εφ όλης της ύλης για την εξωτερική πολιτική της σημερινής κυβέρνησης, άνοιξε ο δρόμος για τη δημιουργία νέου κόμματος από τον πρώην πρωθυπουργό. Ο κ. Μητσοτάκης μπορεί να δήλωσε την Πέμπτη στο ραδιόφωνο του Σκάι ότι “δεν τον απασχολούν όσα είπε” αλλά η πραγματικότητα είναι εντελώς διαφορετική. Το ενδεχόμενο ένα “κόμμα Σαμαρά”, απευθυνόμενο μάλιστα στη δεξαμενή των δυσαρεστημένων δεξιών ψηφοφόρων που επί του παρόντος παραμένουν στην αποχή, να πάρει ένα ποσοστό που έστω και σχετικά μικρό μπορεί να αποβεί κρίσιμο για τους γενικότερους συσχετισμούς προκαλεί ποικίλους προβληματισμούς. Η πρωτιά της ΝΔ δεν αρκεί από μόνη της για να διεκδικήσει με αξιώσεις ο κ. Μητσοτάκης την παραμονή του στην πρωθυπουργία για τρίτη θητεία ή ακόμη και να επιβάλει δεύτερες εκλογές για να πολώσει το σκηνικό και να ενισχύσει τα ποσοστά του. Αυτή κατά τους γνωρίζοντες το παρασκήνιο, είναι η σοβαρότερη απειλή που συνιστά η παρουσία Σαμαρά εάν μάλιστα υπάρξει συνδρομή του και από άλλες ισχυρές εσωτερικές δυνάμεις, με αντιμητσοτακικό πρόσημο, εντός της ΝΔ. Έτσι έχει ξεκινήσει κι ένα κρυφτούλι, με τον πρώην πρωθυπουργό από την μία πλευρά να μην ανοίγει επί του παρόντος τα χαρτιά του για τον χρονικό ορίζοντα που θα εκδηλώσει τις πρωτοβουλίες του και με τους σημερινούς ενοίκους του Μεγάρου Μαξίμου από την άλλη να σκέπτονται ότι ένας εκλογικός αιφνιδιασμός μπορεί να προλάβει και να εξουδετερώσει τα σχέδια του κ. Σαμαρά. Η ρευστότητα αυτή δεν μεγαλώνει μόνο την παραλυσία, παρά τα μερεμέτια του κ. Μητσοτάκη με πυροτεχνήματα για την άρση της μονιμότητας στο δημόσιο ή τις υποσχέσεις για νέες μειώσεις φόρων, αλλά και ανοίγει την όρεξη στα εξωθεσμικά και ισχυρά οικονομικά κέντρα εξουσίας για τις περαιτέρω παρεμβάσεις χειραγώγησης των πολιτικών εξελίξεων και των συμπράξεων που θα χρειαστεί να γίνουν για τα μελλοντικά κυβερνητικά σχήματα. Γι αυτό και δεν είναι διόλου τυχαίο ότι πίσω από τις κλειστές πόρτες τα σενάρια δεν δίνουν και παίρνουν απλώς, αλλά πολλές φορές ξεπερνούν και την πιο προωθημένη φαντασία συμπεριλαμβάνοντας ακόμη και “τερατογενέσεις”!
Ανδρέας Καψαμπέλης
