Σχολιάζει ο Νίκος Κλειτσίκας
του επαναστατικού κόμματος της... εργατικής τάξης.
[...] Σε κάθε χώρα, η εκπλήρωση του εθνικού καθήκοντος
του εργατικού κόμματος δεν είναι μόνο ο λόγος ύπαρξης του,
αλλά είναι επίσης η κύρια συμβολή που μπορεί να ωθήσει
τον αγώνα για την απελευθέρωση των εργαζομένων
και των λαών όλου του κόσμου.
Έτσι το κατανοεί το Πορτογαλικό Κομμουνιστικό Κόμμα,
κόμμα της εργατικής τάξης, κόμμα του λαού και του έθνους,
κόμμα της παγκόσμιας υπόθεσης της απελευθέρωσης του ανθρώπου,
το πατριωτικό και διεθνιστικό κόμμα»
Álvaro Cunhal
Ξεκίνησε σήμερα το 21ο Συνέδριο του Πορτογαλικού Κομμουνιστικού Κόμματος (ακολουθεί βίντεο με ζωντανή μετάδοση των εργασιών) και σηματοδοτεί μια άλλη πολιτική στο πεδίο των ευρωπαϊκών πολιτικών κομμάτων και των λαών.
Όπως όλα τα ευρωπαϊκά κομμουνιστικά κόμματα, σε πλήρη διάσταση με την κοσμοπολίτική ευρωπαϊκή "αριστερά", θέτουν το ζήτημα της νομισματικής κυριαρχίας και την έξοδο από το ευρώ και την Ευρωπαϊκή Ένωση.
Παραμένει μοναδική εξαίρεση στην Ευρώπη το ΚΚΕ. Σε αντίθεση με όλα τα αδελφά Κομμουνιστικά Κόμματα της δύσης που θέτουν στην πρώτη γραμμή την έξοδο από το "ευρώ", δεν επιθυμεί "αποσχιστικές τάσεις" στην ΕΕ και παραμένει δέσμιο της απόφασης του 20ου Συνεδρίου του: "Αντιφατικά εξελίσσεται η συνοχή της Ευρωζώνης. Η όξυνση των αντιθέσεων στην ΕΕ και την Ευρωζώνη ενισχύει τις αποσχιστικές τάσεις, οι οποίες με τη σειρά τους τροφοδοτούν τον αστικό «ευρωσκεπτικισμό». Πρόκειται για ένα ρεύμα εξίσου αντιδραστικό - αντιλαϊκό, που στηρίζεται από τμήματα του κεφαλαίου από ακροδεξιές και φασιστικές δυνάμεις και άλλα αστικά κόμματα...": "Ριζοσπάστης", ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΟΥ 20ού ΣΥΝΕΔΡΙΟΥ ΤΟΥ ΚΚΕ
Επίσης, σ' ολόκληρη την εγχώρια "αριστερά" -και στο ΚΚΕ- διαφαίνεται πως υπερίσχυσαν οριστικά εκείνες οι δυνάμεις εντός των κομμάτων, με τις ίδιες αντιλήψεις εκείνων που θεωρούσαν τον Πρώτο-Καπετάνιο Άρη Βελουχιώτη "εθνικιστή" (άλλωστε τον διέγραψαν κι "αποκατέστησαν" προσφάτως). Σήμερα ποινικοποιήθηκε ο "πατριωτισμός" στο βωμό του "δικαιωματισμού", των "ανοικτών συνόρων", της "ελευθεριότητας" και τώρα του "επιστημονισμού" των πολυεθνικών φαρμακοβιομηχανιών.
Βιώνουμε, τόσο από την παραδοσιακή δεξιά, όσο κι από την κοσμοπολίτικη "αριστερά, την πάλαι ποτέ κομμουνιστική αριστερά. Στην πατρίδα μας ηττήθηκε ολοσχερώς το προοδευτικό κίνημα, ενσωματώθηκε στο σύστημα κι έχουμε την απόλυτη "πολιτική Αστρομυωπία", τη συσπείρωση κι ενότητα όλων κάτω από την ομπρέλα του "ρεαλισμού και της πολιτικής ορθότητας".
Η δεξιά πολιτική κι η καπιταλιστική ολοκλήρωση στην Ε.Ε. και το ευρώ, είναι δύο όψεις του ίδιου νομίσματος που έχουν επιδεινώσει όλα τα εθνικά διαρθρωτικά προβλήματα και κατασκεύασαν ελλείμματα, εμποδίζοντας την απάντηση από εκείνους που εμπλέκονται στη διαδικασία. Αυτή είναι η πραγματικότητα που υπάρχει στην κοινωνική, οικονομική και πολιτική ζωή της χώρας, η οποία απαιτεί μία ρήξη με την πορεία της αυξανόμενης υποταγής στα συμφέροντα του μεγάλου κεφαλαίου και των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων.
Σε αντίθεση με όσα δηλώνουν οι απολογητές της Οικονομικής και Νομισματικής Ένωσης, το ευρώ όχι μόνο απέτυχε να προστατεύσει την Πορτογαλία από την τελευταία καπιταλιστική κρίση, αλλά, αντίθετα, ευνόησε την έκθεση της χώρας -στερώντας της τη νομισματική κυριαρχίας της, υποβάλλοντας την σε σοβαρούς και επαχθείς περιορισμούς από το ευρώ-, στην κερδοσκοπία των λεγόμενων "χρηματοπιστωτικών αγορών" και τον εκβιασμό της Ευρωπαϊκής Ένωσης, που επιβάλλονται από τις μεγάλες δυνάμεις της και καθορίζονται από τα συμφέροντα των οικονομικών και χρηματοοικονομικών ομάδων της.»
