Φυσικά τα γερμανικά ΜΜΕ προσπάθησαν να χειραγωγήσουν τους Πολίτες, οπότε επικεντρώθηκαν περισσότερο στην τούρτα που έριξε κάποιος στην επικεφαλής της αριστεράς – ενώ οι FT είχαν μία πολύ πιο αντικειμενική αναφορά
Στην πραγματικότητα ο υπουργός οικονομικών της Ιαπωνίας έκανε τα πάντα για να πείσει, σχετικά με την αναγκαιότητα μίας δημοσιονομικής «διέγερσης» της παγκόσμιας οικονομίας, αφού διαφορετικά δεν θα ξεφύγει από την ύφεση – με αποτέλεσμα να προκληθεί ένα καινούργιο κραχ.
Με βάση τώρα το κείμενο που υπογράφηκε (πηγή), όλες οι χώρες υποσχέθηκαν να υιοθετήσουν επεκτατικά δημοσιονομικά μέτρα – τα οποία αρνούταν ανέκαθεν η Γερμανία, σε κάποιο βαθμό και η Βρετανία, ενώ προσπάθησε να τα συνδέσει με την υποχρέωση διαρθρωτικών αλλαγών.
Σε κάθε περίπτωση, υιοθετήθηκε η πολιτική της αύξησης της ζήτησης (ενώ η Γερμανία επιμένει στην αύξηση της προσφοράς, άρα στο μερκαντιλισμό), τόσο με νομισματικά, όσο και με δημοσιονομικά μέτρα, εκτός από τα διαρθρωτικά – έτσι ώστε να επιτευχθεί ανάπτυξη και αύξηση της παραγωγικότητας, καθώς επίσης να διενεργηθούν επενδύσεις.
Ως εκ τούτου, η Γερμανία υποχρεώθηκε να αυξήσει την εσωτερική της ζήτηση, καθώς επίσης να μειώσει τα υπερβολικά πλεονάσματα στο ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών της – τα οποία αντιστοιχούν με ισόποσα ελλείμματα των υπολοίπων, γεγονός που σημαίνει ότι, αναπτύσσεται αποκλειστικά και μόνο εις βάρος των άλλων, μέσω της πολιτικής του μισθολογικού dumping που εφαρμόζει.
Οι αποφάσεις αυτές είναι θετικές για την Ελλάδα, αφού θα μειώσουν τις πιέσεις που ασκούνται στην οικονομία της από τη Γερμανία, όσον αφορά τα πρωτογενή πλεονάσματα για τα επόμενα έτη – τα οποία είναι προφανώς αδύνατον να επιτευχθούν, όταν αυξάνονται οι φόροι και μειώνονται οι δημόσιες δαπάνες με έναν καταιγιστικό ρυθμό.
Η κυβέρνηση οφείλει βέβαια να εκμεταλλευθεί την ευκαιρία – κάτι που δεν θα συμβεί, εάν παραδώσει τα κλειδιά του κράτους στη χώρα που χαρακτηρίζεται από ένα πολύ βαρύ ποινικό μητρώο, αντί για ιστορία.
Πηγή
