Το «φούσκωμα του ελλείμματος» ήταν «ο μόνος επιστημονικός τρόπος προετοιμασίας του εδάφους για το Μνημόνιο», δηλώνει στην «Κ.Ε.» ο πρώην πρόεδρος της ΕΛΣΤΑΤ, Νίκος Λογοθέτης. Ολα τα ώς τώρα δεδομένα, που έχουν γίνει γνωστά, συνηγορούν στο συμπέρασμα ότι το «μαγείρεμα» των δημοσιονομικών στοιχείων για την παράδοση της χώρας στους δανειστές, με την υπαγωγή μας στο μηχανισμό στήριξης το 2010, ήταν προϊόν πολιτικών αποφάσεων που ελήφθησαν εντός και εκτός Ελλάδας.
Το πιο σημαντικό στοιχείο όμως, που φέρνει στην επιφάνεια το δικαστικό βούλευμα
για την υπόθεση της ΕΛΣΤΑΤ, είναι το γεγονός πως η τεχνητή διόγκωση του ελλείμματος μετά τις εκλογές του 2009 έγινε επειδή υπολογίστηκαν στο συνολικό ύψος του ποσού και τα swapς (συμφωνίες ανταλλαγής εκτός αγοράς) του 2001-2007.
Αυτό το γεγονός συνδέει την υπαγωγή μας στο Μνημόνιο με την ένταξη της χώρας στην Ευρωζώνη το 2001. Επί κυβέρνησης Σημίτη η χώρα μας έδωσε 1 δισ. δολάρια στην αμερικανική Goldman Sachs για τη σύναψη του swap, προκειμένου να αποκρυβούν τα πραγματικά δημοσιονομικά μεγέθη της χώρας και να εισέλθει η Ελλάδα στη ζώνη του ευρώ. Ο γαλλογερμανικός άξονας, αν και γνώριζε, εκείνη την περίοδο έκανε τα «στραβά μάτια».
Το δικαστικό βούλευμα αποτελεί κόλαφο. Τα 1 δισ. δολάρια δεν πήγαν εξ ολοκλήρου στην Goldman Sachs. Οι Αμερικανοί λένε ότι «εμείς κρατήσαμε τα 735 εκατομμύρια. Για το ποιοι και πώς μοιράστηκαν τα 265 εκατομμύρια δολάρια ρωτήστε την ελληνική κυβέρνηση». Σε απλά ελληνικά, κάποιοι εντός της χώρας μαγείρεψαν τα δημοσιονομικά στοιχεία παίρνοντας μίζες, εν γνώσει κάποιων άλλων και στις δύο πλευρές του Ατλαντικού.
Τα ερωτήματα είναι αμείλικτα. Για ποιο σκοπό δώσαμε 1 δισ. δολάρια στην αμερικανική εταιρεία; Οι μίζες των 265 εκατ. δολαρίων πού πήγαν; Θα λογοδοτήσουν ενώπιον της Δικαιοσύνης οι υπεύθυνοι; Οι τότε κυβερνώντες οφείλουν να δώσουν εξηγήσεις.
Αν το 2001 δίνονταν μίζες για την τεχνητή μείωση του ελλείμματος, με αντίκρισμα την ένταξη στην Ευρωζώνη, γιατί να μην είναι βάσιμο να υποθέσει κάποιος ότι δόθηκαν μίζες και σε όσους «φούσκωσαν» το έλλειμμα για την ένταξη στο Μνημόνιο; Δεν μπορεί να διαφεύγει την προσοχή μας ότι η επιχειρηματολογία όσων εγχώριων ζηλωτών υποστήριξαν το μνημονιακό δρόμο εξαντλούνταν στην «αναγκαιότητα» της παραμονής της Ελλάδας στο ευρώ.
Σε κάθε περίπτωση, μια πρώτη απάντηση για την περιπέτεια της χώρας μας έχει δώσει ήδη από τον Οκτώβριο του 2010 ο Ζαν-Κλοντ Γιουνκέρ, όταν δήλωνε πως «ήξερα ότι η Γαλλία και η Γερμανία κέρδιζαν τεράστια ποσά από τις εξαγωγές τους προς την Ελλάδα, αλλά δεν θα μπορούσα να πω δημόσια αυτό που γνώριζα».
Πηγή: enet.gr
