Ένας φωτογράφος, ο Eric Lafforgue κατάφερε, άγνωστο πως, να επισκεφθεί το πιο περίεργο αλλά και πιο πολυσυζητημένο έθνος στον κόσμο έξι φορές. Οι φωτογραφίες που «τράβηξε» είναι συναρπαστικές.
Το να έχεις μαζί σου φωτογραφική μηχανή και να τραβάς φωτογραφίες στη Βόρεια Κορέα, δεν είναι και το ασφαλέστερο πράγμα στον κόσμο. Ο Lafforgue κατάφερε να αποθανατίσει μερικές πολύ δυνατές εικόνες της χώρας και κρύβοντας πάνω του την κάρτα μνήμης να τις περάσει παράνομα από τα σύνορα.
Με κίνδυνο της ζωής ο Eric Lafforgue παρουσιάζει το αληθινό πρόσωπο της Βόρειας Κορέας μέσω των φωτογραφιών του. Δείτε τις στη συνέχεια και διαβάστε τα σχόλια για την κάθε φωτογραφία του Lafforgue.
«Αυτός ο στρατιώτης κοιμάται σε ένα χωράφι. Αυτή η φωτογραφία και μόνο θα μπορούσε να γίνει η αιτία να με διώξουν από τη χώρα».
«Μια γυναίκα στέκεται ανάμεσα σε πολλούς στρατιώτες. Στη Βόρεια Κορέα απαγορεύεται να φωτογραφίσεις στρατιώτες».
«Ο στρατός της Βόρειας Κορέας λέγεται ότι είναι ένας από τους σημαντικότερους στον κόσμο. Αλλά αν ταξιδέψετε εκεί, θα δείτε ότι συχνά οι στρατιώτες κάνουν και άλλες δουλειές. Όπως για παράδειγμα να βοηθούν ηλικιωμένους αγρότες».
«Μακριά από τις αστικές περιοχές, μια τέτοια σκηνή είναι αρκετά συνηθισμένη».
«Το μετρό της Πιονγιάνγκ είναι το βαθύτερο στον κόσμο, καθώς λειτουργεί και ως καταφύγιο. Κάποιος με είδε που έβγαζα αυτή τη φωτογραφία και μου είπε να την διαγράψω, δεδομένου ότι στη φωτογραφία περιλαμβάνεται και η σήραγγα. Δεν το έκανα..»
«Οι αξιωματούχοι της Βόρειας Κορέας δεν επιθυμούν με τίποτα να κυκλοφορούν τέτοιες φωτογραφίες. Ακόμη και όταν τους εξήγησα ότι φτώχεια υπάρχει σε όλο τον κόσμο, ακόμη και στη δική μου χώρα, ήταν ανένδοτοι».
«Όταν οι καιροί είναι δύσκολοι (και συνήθως σε αυτή τη χώρα πάντα είναι), τα παιδιά περνούν τις μέρες τους καλλιεργώντας κτήματα».
«Οι αρχές απαγορεύουν αυστηρά τη μαύρη αγορά. Υπάρχουν όμως άνθρωποι που προσπαθούν να κερδίσουν λίγα χρήματα πουλώντας τσιγάρα και γλυκά».
«Την ημέρα του φεστιβάλ Κιμγιονγκίλια, χιλιάδες Βορειοκορεάτες υποχρεώνονται, περιμένοντας στις ουρές, να επισκεφθούν τα μνημεία της χώρας.»
«Η Πιονγκγιάνγκ υποτίθεται ότι είναι η βιτρίνα της Βόρειας Κορέας. Έτσι οι αρχές προσπαθούν να διατηρήσουν σε εξαιρετική κατάσταση τις εξωτερικές επιφάνειες των κτιρίων. Όταν όμως μπείτε στο εσωτερικό κάποιου από αυτά τα κτίρια, η εικόνα είναι τραγική». »
«Αν και τα αυτοκίνητα έχουν γίνει πλέον περισσότερα στην Πιονγκγιάνγκ, οι περισσότεροι κάτοικοι της πόλης εξακολουθούν να τα βλέπουν με περιέργεια. Τα παιδιά συνεχίζουν να παίζουν στη μέση των μεγάλων λεωφόρων όπως τότε που δεν υπήρχαν αυτοκίνητα».
«Μια νύχτα, στο δρόμο της επιστροφής προς το ξενοδοχείο, το λεωφορείο μου έπρεπε να πάρει μια εναλλακτική διαδρομή, επειδή ένας δρόμος είχε κλείσει. Καθώς περνούσαμε από κάποια παλιά κτίρια, ο οδηγός μου ζήτησε να μην τραβάω φωτογραφίες. Ο επίσημος λόγος ήταν για «να μην τρομοκρατήσουμε τους ανθρώπους».
«Μια επίσκεψη σε ένα αγροτικό σπίτι. Αυτά τα σπίτια και οι οικογένειες που ζουν εκεί, έχουν επιλεχθεί προσεκτικά από την κυβέρνηση. Αλλά μερικές φορές, μια λεπτομέρεια, όπως αυτό το μπάνιο, δείχνει ότι η ζωή των ανθρώπων είναι εξαιρετικά δύσκολη».
«Οι Δημόσιες συγκοινωνίες που συνδέουν τις κύριες πόλεις είναι σχεδόν ανύπαρκτες. Οι πολίτες χρειάζονται άδεια για να πάνε από το ένα μέρος στο άλλο. Στις εθνικές οδούς, μπορείτε να δείτε στρατιώτες να κάνουν ωτοστόπ».
«Η προβολή της φτώχειας είναι απαγορευμένη. Αλλά και η προβολή του πλούτου είναι επίσης ένα μεγάλο ταμπού στη Βόρεια Κορέα. Σε ένα πάρκο την Κυριακή το απόγευμα, βρήκα αυτό το αυτοκίνητο που ανήκει σε κάποιον από την ελίτ της Πιονγκγιάνγκ. Ο ιδιοκτήτης του είχε πάει για μπάρμπεκιου».
«Απαγορεύεται να φωτογραφίζεις στρατιώτες που χαλαρώνουν».
«Επίσης απαγορεύεται να φωτογραφίζεις υποσιτισμένους ανθρώπους».
«Μπορείτε να βρείτε όλα τα είδη των τροφίμων και των ποτών στην Πιονγιάνγκ. Εκεί υπάρχουν δύο σούπερ μάρκετ, όπου τα πράγματα πωλούνται τόσο σε ευρώ όσο και σε Γουίνς. Έχουν ακόμη και νερό Evian. Μόνο η ελίτ μπορεί να ψωνίσει από εκεί».
«Δεν είναι τσίρκο. Είναι εργαζόμενοι σε μια χώρα με χαμηλά πρότυπα ασφαλείας».
«Κατά την επίσκεψη στο Δελφίνιο στην Πιονγκγιάνγκ, μπορείτε να φωτογραφίσει τα δελφίνια, αλλά όχι τους στρατιώτες που απαρτίζουν το 99 τοις εκατό των θεατών».
«Η παράνοια είναι κάτι πολύ συνηθισμένο στα μυαλά των Βορειοκορεατών». Τράβηξα αυτή τη φωτογραφία σε ένα πανηγύρι. Είναι μια κουρασμένη μητέρα με το παιδί της το οποίο είναι ξαπλωμένο στο παγκάκι. Μου ζητήθηκε να διαγράψω την φωτογραφία γιατί οι κρατικοί υπάλληλοι ήταν σίγουροι ότι θα έλεγα ότι αυτοί οι άνθρωποι ήταν άστεγοι».
Αυτό απαγορεύεται να συμβαίνει: Να υπάρχει μια σκούπα στη βάση του αγάλματος του Κιμ Ιλ Σουνγκ στην Mansudae, στην Πιονγιάνγκ».
«Οι Βορειοκορεάτες τρώνε χόρτα που μαζεύουν από το πάρκο. Οι κρατικοί είναι βέβαιο ότι θα γίνουν έξαλλοι αν δουν αυτή τη φωτογραφία».
«Όταν επισκέπτεστε κάποια οικογένεια, επιβάλλεται από τις αρχές να φωτογραφίζετε παιδιά με τους υπολογιστές τους. Έτσι περνάει στον υπόλοιπο κόσμο ότι στη Βόρεια Κορέα τα παιδιά έχουν υπολογιστές. Αλλά αν επισκεφτείτε μια οικογένεια που δεν έχει ηλεκτρικό ρεύμα, τότε θα σας ζητήσουν να διαγράψετε ότι φωτογραφίες τραβήξατε».
«Είναι απολύτως απαγορευμένο να τραβήξετε φωτογραφία κάποιο άγαλμα του Κιμ από πίσω. Θεωρείται μεγάλη αγένεια».
«Οι ουρές είναι το εθνικό σπορ για τους Βορειοκορεάτες.» Αυτή είναι η γραμμή για το λεωφορείο.
«Και εδώ, αυτό που συμβαίνει κάθε φορά που το λεωφορείο μένει στο δρόμο».
«Στο κέντρο τέχνης της Πιονγκγιάνγκ, ζήσαμε μια διακοπή ρεύματος.Πρόκειται για κάτι που συμβαίνει καθημερινά και οι Βορειοκορεάτες μισούν όταν θελήσετε να το προβάλλετε. Όταν ρωτήσετε κάποιον γιατί συμβαίνει, θα σας πει ότι οφείλεται στο εμπάργκο των Αμερικανών».
πηγή
