Σε ένα ακόμα θέμα η πολιτική Τράμπ, ο οποίος αγνοεί τους “μικρούς” και “ανίσχυρους” και ευνοεί τους υπό οιανδήποτε έννοια “ισχυρούς” πρόκειται να αποτύχει.
Ο Τραμπ δεν είναι άνθρωπος του 21ου αιώνα. Αυτό είναι θετικό.
Δεν είναι όμως και άνθρωπος του 20ου αιώνα.
Οι απόψεις του, οι αντιλήψεις και η στάση του ανήκουν στον 19ο και 18ο αιώνα.
Θυμηθείτε οι πιο παλιοί τις απόψεις και αντιλήψεις των σερίφηδων και των “νοικοκυραίων” στα αμερικάνικα western films και θα καταλάβετε πλήρως τον Τράμπ, πως λειτουργεί και πως θα ενεργήσει.
Ιστορικά, η πολιτική των δασμών από τα κράτη δεν επιβλήθηκε τυχαία. Δεν είναι μία πολιτική παρόρμησης ή προσωπικών αιτίων, αλλά μια πολιτική αναγκαιότητας, άμεσα συνυφασμένη και με έννοιες όπως η κρατική υπόσταση και η εθνική κυριαρχία.
Ο δασμός δεν αποτελεί μόνο επιβεβαίωση και άσκηση της εθνικής κυριαρχίας, αλλά και σημαντικό φορολογικό έσοδο για το κράτος, το οποίο ορθά κατευθυνόμενο (δηλ. π.χ. όχι στην Ελλάδα των εξαρτημένων κοτζαμπάσηδων) μπορεί να ενισχύσει τις παραγωγικές διαδικασίες και τις υποδομές και να απαλλάξει ή να μειώσει άδικες φορολογίες (άμεσες και έμμεσες) στους πολίτες.
Οι δασμοί προφανώς προστατεύουν τις παραγωγικές διαδικασίες σε ένα κράτος, ιδίως όταν υφίσταται παραγωγή αντίστοιχων προϊόντων ή σχεδιάζεται ως ανάγκη η παραγωγή τους.
Ευνοείται πολυποίκιλα η τοπική παραγωγή και οι άνθρωποι που ασχολούνται με αυτή και μειώνεται ο ρόλος και η ισχύς του εισαγωγικού εμπορίου, δηλ. της πλέον παρασιτικής και επιβλαβούς κοινωνικής οικονομικής διαδικασίας.
Οι δασμοί είναι για πάμπολλους λόγους αναγκαίοι, έτι περισσότερο σε μικρά κράτη, για την προστασία της ύπαρξης και εθνικής τους κυριαρχίας, για την προστασία και ανάπτυξη των παραγωγικών διαδικασιών, την εξέλιξη και αξίωση των ανθρώπων και των κοινωνιών.
Το ότι τον χορό των δασμών σέρνουν οι Η.Π.Α., δηλ. η κατά τεκμήριο ισχυρότερη οικονομία του πλανήτη, υποδηλώνει την υποχώρηση της ισχύος της και της παραγωγικής της υπόστασης (πράγματα γνωστά σε όσους ασχολούνται).
ΟΜΩΣ, “σερίφη” και “νοικοκύρη” προηγούμενων αιώνων κ. Τράμπ, η επιβολή δασμών και το ύψος οφείλει να γίνεται ανά προϊόν και είναι διαδικασίες που για να επιφέρουν σωστά αποτελέσματα, οφείλουν να είναι εξαιρετικά και σε βάθος μελετημένες και προετοιμασμένες σε επίπεδο οικονομίας και κοινωνίας, ΑΛΛΩΣ Η ΑΠΟΤΥΧΙΑ ΤΟΥΣ ΕΙΝΑΙ ΠΡΟΔΕΔΟΜΕΝΗ και αναφέρομαι και σε οικονομική και σε κοινωνική αποτυχία.
Στις Η.Π.Α. των κοινωνικών χασμάτων, των εκατομμυρίων ανέργων, άστεγων, παρασιτούντων, φτωχών και τελικά και πρόσφατα και πάλι ανασφάλιστων, αγράμματων και καταφρονεμένων, προϊόντα όπως το φτηνό κινέζικο ρούχο, το φτηνό κινητό, αλλά και η διατροφή εδράζεται για πολλά εκατομμύρια ανθρώπους σε φθηνά εισαγόμενα προϊόντα, τα οποία, είτε δεν παράγονται εν γένει στις Η.Π.Α. - ούτε μπορούν να παραχθούν για αντικειμενικούς λόγους, είτε η παραγωγή τους έχει καταστεί μηδενική ή αδύνατη για την κάλυψη των αναγκών.
Η επιβολή δασμών επί παντός επιστητού και μάλιστα στο ίδιο ποσοστό, όχι μόνο θα προκαλέσει μεγάλη φτώχεια και στερήσεις στα πολλά εκατομμύρια των αμερικανών φτωχών και στην μικρομεσαία τάξη της χώρας, προκαλώντας κοινωνικές ταραχές και δυσλειτουργίες, αλλά προορίζεται να αποτύχει και να εγκαταλειφθεί οικτρά και σύντομα.
Διότι, κ. Τράμπ, όπως αποδεικνύεται από τις ενέργειές σου, καμία σοβαρή μελέτη των δυνατοτήτων και των επιπτώσεων των δασμών. Αν είχες τέτοια σοβαρή μελέτη και αντίληψη η δασμολογική πολιτική θα εδραζόταν σε κάθε προϊόν και δεν θα επέβαλες π.χ. τον ίδιο δασμό στο ελαιόλαδο (που δεν παράγεις) και στο καλαμπόκι (που παράγεις). Ακόμα δε και εάν έχεις σκοπό να φυτέψεις ελαιόδεντρα για να παράξεις το ελαιόλαδο που χρειάζεσαι, θέλεις μία 10ετία για να μπεις σε ουσιαστική παραγωγή – εκτός εάν νομίζεις ότι η ελιά είναι μονοετής καλλιέργεια, όπως τα δημητριακά... Μέχρι τότε τι θα γίνει; Δεν ξέρεις, δεν το σκέφτηκες ή αδιαφορείς.
Η δε έλλειψη οποιασδήποτε μελέτης και σοβαρότητας αποδεικνύεται από τον τρόπο με τον οποίο διπλασίασες τους δασμούς που επέβαλες αρχικά στα κινεζικά προϊόντα. Αυτό αποδεικνύει ότι τίποτα από τα δύο δεν είχες μελετήσει, αλλά έκανες απλά αριθμητικούς υπολογισμούς πάνω στην σχέση εισαγωγών εξαγωγών και ελλειμμάτων (αλλά και πολιτικής). Το να παράξεις αυτοκίνητα, κινητά τηλέφωνα κλπ. στον τόπο σου (και μάλιστα καλής ποιότητας), στο οποίο λες ότι σκοπεύεις, προϋποθέτουν σοβαρή και μακρόχρονη προετοιμασία και επενδύσεις στην δημιουργία εργοστασιακών μονάδων και δεν είναι πράγματα στιγμιαία που τα φέρνει το ραβδάκι της καλής νεράϊδας του παραμυθιού. Θα έπρεπε λοιπόν να έχει μελετήσει κάθε προϊόν ξεχωριστά, το παραγωγικό του παρόν και τις ανάγκες δημιουργίας παραγωγικών δομών και, αντίστοιχα, να έχεις προσδιορίσει και συμφωνήσει εκ των προτέρων με αυτούς που θα τα παράξουν, την εκπαίδευση του προσωπικού (γιατί έχουν χαθεί οι δεξιότητας και το know – how) και εναλλακτικά να έχεις προετοιμάσει και την δυνατότητα άμεσης κρατικής παρέμβασης με παραγωγικές μονάδες.
Νομίζω, βλέπω, μαθαίνω, κρίνω ότι δεν έχεις προετοιμάσει τίποτα. Εφτιαξες μόνο την κρεμάλα για να κρεμάσεις χωρίς καν δίκη τον “αλογο-κλέφτη”. Εγινες θιγμένος νοικοκύρης, δικαστής και δήμιος ο ίδιος, όπως στα western της κακιάς ώρας και της κλασικής αμερικάνικης κουλτούρας που κουβαλάς ως πατρογονικό λογισμικό στον εγκέφαλό σου.
Δεν σκέφτηκες καν τα αποτελέσματα πολιτικών, όπως αυτή της ποτο-απαγόρευσης.
Οταν ένα κινητό των 150 δολαρίων κοστίζει στην αγορά 300 ευρώ ή ένα i-phone των 1300 δολλαρίων κοστίζει 2600 δολάρια θα ανθίσουν και πολλοί τρόποι για να εισαχθεί ως εμπόρευμα από άλλη χώρα (π.χ. από την Ρωσία, ακόμα και με ταμπελάκι made in … ) και αυτά πράττεις επιβάλλοντας ανισότητες και, χωρίς να το έχεις σκεφτεί, και εμπορικούς και πραγματικούς πολέμους μεταξύ κρατών, διότι όταν το ελαιόλαδο του παραδείγματος εισάγεται με δασμό 10% από την Τουρκία του φίλου σου Ερντογάν και με δασμό 20% από την Ελλάδα, προκαλείς τεράστια ζητήματα.
Αυτό που κάνεις δεν λέγεται δασμός και σοβαρή πολιτική παραγωγικής ανασυγκρότησης, γιατί ο δασμός θα έπρεπε να αναφέρεται μελετημένα στο είδος και τα χαρακτηριστικά του προϊόντος και όχι στο κράτος προέλευσης. Οι δασμοί που αφορούν το κράτος προέλευσης είναι προφανέστατα αντικείμενο εξωτερικής πολιτικής, επιλογών και επιθετικής πολιτικής υπέρ και κατά κρατών και των λαών τους, με βάση τις επιλογές σου.
Στο τέλος αυτού του κύκλου και εάν δεν καταλάβεις, ώστε να ασπαστείς και να εφαρμόσεις τα ανωτέρω, εκτός από πολλές καταστροφές στον τόπο σου και στον πλανήτη, θα έχεις προκαλέσει και πλήρη απαξίωση του θεσμού των δασμών υπέρ της, ενισχυόμενης κατ’ αποτέλεσμα, παρασιτικής ομάδας/τάξης των εμπόρων, ιδίως του εισαγωγικού εμπορίου.
