ΥΠΟΥΡΓΟΣ καταδικάστηκε για υπόθεση παιδικής πορνογραφίας....

<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhPbyAyT3NcBYnGQuQK7AX30h0nii1Tfc-Yif7anp8P1QUKbgq2QhgZXUbtFier7Ii8sagEmtgVOrqfbwNNkPXQJt9cq-4ozwJQdwakMESvJxkMPNFI8h60KoDh70dlZPk3s3ZhIh05e-6bwaaGERqcAikecqs5eFNy0qAre9oh70hnZxNVz176/s800/Henrik_Sass_Larsen_pressefoto.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em; text-align: center;"><img border="0" data-original-height="522" data-original-width="800" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhPbyAyT3NcBYnGQuQK7AX30h0nii1Tfc-Yif7anp8P1QUKbgq2QhgZXUbtFier7Ii8sagEmtgVOrqfbwNNkPXQJt9cq-4ozwJQdwakMESvJxkMPNFI8h60KoDh70dlZPk3s3ZhIh05e-6bwaaGERqcAikecqs5eFNy0qAre9oh70hnZxNVz176/s16000/Henrik_Sass_Larsen_pressefoto.jpg" /></a><br /> Ο Χένρικ Σας Λάρσεν, πρώην στέλεχος του Σοσιαλδημοκρατικού Κόμματος στην Δανία και πρώην υπουργός Βιομηχανίας, καταδικάστηκε στην 1 Σεπτεμβρίου σε φυλάκιση τεσσάρων μηνών για κατοχή υλικού παιδικής πορνογραφίας.<br /> Η υπόθεση είχε αποκαλυφθεί την περασμένη άνοιξη και οδήγησε στη διαγραφή του από το κόμμα.<br /> Μετά την ανακοίνωση της ποινής, η δικηγόρος του, Μπέριτ Ερνστ, δήλωσε:<br /> «Είμαστε ικανοποιημένοι που μπήκε ένα τέλος σε αυτήν την ιστορία. Θα δούμε εάν είναι το οριστικό τέλος ή αν θα ασκήσουμε έφεση».<br /> <b>Η υπερασπιστική γραμμή του Λάρσεν</b><br /> Κατά τη διάρκεια της δίκης, ο Σας Λάρσεν παραδέχτηκε ότι είχε στην κατοχή του περισσότερες από 6.000 φωτογραφίες και 2.000 βίντεο παιδικής πορνογραφίας. Ο ίδιος ισχυρίστηκε ότι αναζητούσε στο υλικό πλάνα που αφορούσαν τον βιασμό που υπέστη ως παιδί, ωστόσο η εξήγησή του δεν έπεισε το δικαστήριο. Η εισαγγελέας Μαρία Τσινγκάρι δήλωσε επίσης ικανοποιημένη από την απόφαση.<br /> Η υπόθεση προκάλεσε έντονη δημόσια συζήτηση, με πολλούς να επισημαίνουν τη σοβαρότητα του εγκλήματος ανεξαρτήτως των κινήτρων.<br /> Η Μαρία Τσινγκάρι σχολίασε: «Είναι μια θλιβερή ιστορία όταν κάποιος τόσο γνωστός, που κατάφερε ό,τι καλύτερο στη ζωή του παρά το ατυχές ξεκίνημά του, βρίσκεται σε μια τέτοια κατάσταση. Δεν πρέπει να έχουμε στην κατοχή μας πορνογραφικό υλικό που δείχνει παιδιά, όποιο και αν είναι το κίνητρο».<br /> Κατά την πρώτη ημέρα της δίκης, ο πρώην βουλευτής περιέγραψε ότι είχε λάβει μέσω ηλεκτρονικού ταχυδρομείου δύο βίντεο: ένα που αφορούσε τον ίδιο σε ηλικία περίπου τριών ετών να υφίσταται βιασμό και ένα δεύτερο που τον έδειχνε παρόντα σε παρόμοιο περιστατικό με ένα μικρό κορίτσι.<br /> Παρά το γεγονός ότι τα βίντεο εξαφανίστηκαν μετά την προβολή τους, ο Σας Λάρσεν προσπάθησε να τα αναζητήσει προκειμένου να ταυτοποιήσει τους δράστες και παραδέχτηκε ότι δεν επικοινώνησε με τις αρχές όταν τα έλαβε.<br /> Η καταδίκη του Σας Λάρσεν κλείνει ένα σημαντικό κεφάλαιο για την πολιτική σκηνή της Δανίας, ενώ η υπόθεση αναδεικνύει την ανάγκη αυστηρής αντιμετώπισης της παιδικής πορνογραφίας, ανεξαρτήτως των προσωπικών ιστοριών των εμπλεκομένων.<br />

ΥΠΟΥΡΓΟΣ καταδικάστηκε για υπόθεση παιδικής πορνογραφίας....

Ο Χένρικ Σας Λάρσεν, πρώην στέλεχος του Σοσιαλδημοκρατικού Κόμματος στην Δανία και πρώην υπουργός Βιομηχανίας, καταδικάστηκε στην 1 Σεπτεμβ...

Διαβάστε περισσότερα »

ΟΙ ΛΙΜΕΝΕΡΓΑΤΕΣ της Γένοβας απειλούν με αποκλεισμό της Ευρώπης αν...

<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiTM0ILL6v5JNNAtfevqM1LSZaK9hnmprRNSBNDjOVZRNiHifSUPxWYue0zzLPpsvlEKn9d7dwkWGTyHESP4z4K7qxewRIRpezd7XJwLR6cdVh4nKtagLbbgBCHpNfjteTbhNd2wNYfxd_QYJLb2KWnQLnslE_EKOJgO9PCfQH9NA8I8piGvyDK/s555/542754683_2619748435035742_6854285921859084132_n.jpg"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiTM0ILL6v5JNNAtfevqM1LSZaK9hnmprRNSBNDjOVZRNiHifSUPxWYue0zzLPpsvlEKn9d7dwkWGTyHESP4z4K7qxewRIRpezd7XJwLR6cdVh4nKtagLbbgBCHpNfjteTbhNd2wNYfxd_QYJLb2KWnQLnslE_EKOJgO9PCfQH9NA8I8piGvyDK/s16000/542754683_2619748435035742_6854285921859084132_n.jpg" /></a><br /> Γένοβα, Ιταλία — Σαφή προειδοποίηση προς τις ιταλικές και ευρωπαϊκές αρχές απηύθυναν οι λιμενεργάτες της Γένοβας, δηλώνοντας έτοιμοι να προχωρήσουν σε γενικευμένες κινητοποιήσεις εάν απειληθεί η ασφάλεια ή η επικοινωνία με τα πλοία και τα μέλη του συνδικάτου τους. Η ανακοίνωση, που εκδόθηκε σε συνεργασία με το συνδικάτο USB (Unione Sindacale di Base), κάνει λόγο για πιθανή παρατεταμένη απεργία και μπλοκάρισμα των εμπορικών ροών προς την Ευρώπη.<br /> «Αν χάσουμε την επαφή με τα σκάφη μας, τους συντρόφους μας, έστω και για 20 λεπτά, θα μπλοκάρουμε την Ευρώπη», αναφέρεται χαρακτηριστικά στην ανακοίνωση, που συνοδεύεται από έκκληση για διεθνή στήριξη.<br /> Οι εργαζόμενοι καταγγέλλουν τις αποστολές εμπορευμάτων από το λιμάνι της Γένοβας προς το Ισραήλ, κάνοντας λόγο για περίπου 13.000 έως 14.000 κοντέινερ ετησίως. Εκφράζουν πρόθεση να διακόψουν οποιαδήποτε σχετική μεταφορά, ως μορφή πολιτικής διαμαρτυρίας, ενώ δηλώνουν ότι δεν θα επιτρέψουν να αποσταλεί «ούτε ένα καρφί».<br /> Η ανακοίνωση αναδεικνύει και την ανθρώπινη διάσταση της κινητοποίησης, καθώς δίνεται έμφαση στην ασφάλεια των εργαζομένων και στη δίκαιη διανομή των αγαθών: «Τα κορίτσια και τα αγόρια μας πρέπει να επιστρέψουν χωρίς γρατσουνιά… Όλα τα αγαθά μας, που ανήκουν στον λαό, μέχρι και το τελευταίο κουτί, πρέπει να φτάσουν εκεί που πρέπει να πάνε».<br /> Η ανακοίνωση έρχεται σε μια περίοδο εντάσεων στη Μέση Ανατολή και ενισχυμένης διεθνούς κινητοποίησης σε λιμάνια ανά τον κόσμο, με σωματεία και συνδικάτα να παίρνουν πολιτική στάση απέναντι σε διεθνείς συγκρούσεις.<br /> Η ανακοίνωση των λιμενεργατών της Γένοβας συνιστά μια χαρακτηριστική περίπτωση εργατικής πολιτικοποίησης, με στοιχεία διεθνιστικής αλληλεγγύης αλλά και στρατηγικού ελέγχου κρίσιμων υποδομών. Χωρίς υψηλούς τόνους, γίνεται φανερό ότι οι εργαζόμενοι των λιμανιών μπορούν να ασκήσουν πραγματική πίεση όχι μόνο σε κυβερνήσεις αλλά και σε γεωπολιτικούς συσχετισμούς.<br /> Αξιοσημείωτη είναι η έμφαση στην υλική δύναμη της εργασίας: το λιμάνι της Γένοβας είναι κομβικό για τη μεταφορά χιλιάδων εμπορευματοκιβωτίων, και η απειλή αποκλεισμού του θα είχε σημαντικές επιπτώσεις στην αλυσίδα εφοδιασμού της Ευρώπης. Αυτό καθιστά τη δήλωση περισσότερο από συμβολική — είναι και πρακτικά αποτελεσματική.<br /> Παράλληλα, η ανακοίνωση εντάσσεται σε ένα ευρύτερο φαινόμενο: συνδικάτα και εργατικά κινήματα παγκοσμίως (π.χ. ΗΠΑ, Νότια Αφρική, Ισπανία) υιοθετούν όλο και πιο ρητές πολιτικές θέσεις, ιδιαίτερα σε θέματα διεθνούς δικαιοσύνης και πολεμικών συγκρούσεων.<br /> <br />

ΟΙ ΛΙΜΕΝΕΡΓΑΤΕΣ της Γένοβας απειλούν με αποκλεισμό της Ευρώπης αν...

Γένοβα, Ιταλία — Σαφή προειδοποίηση προς τις ιταλικές και ευρωπαϊκές αρχές απηύθυναν οι λιμενεργάτες της Γένοβας, δηλώνοντας έτοιμοι να προ...

Διαβάστε περισσότερα »

ΤΑ ΒΡΟΝΤΗΞΕ Αντιπεριφερειάρχης του Χαρδαλιά...

<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjqIF0a4W0SbzDsDf2gwnkceAJ65WDIzE_t_aXiuehbcQ0WGo0gZN43uLpkZLoufGvhsp3tEWLin44MyOnGS6geqck6KDnixhd83PhwB__3i_xogUMtegd77YTuZHGLlIBKM04CR76q6IdUcpJwihNXGNlBH-pfrHP_QctdiXhqCejWGGa-SMaQ/s1140/giannis-voutsinas-dikiep-1-ni1i1vv266ka471p7ce5rxcdfvo8jgu50dfukar8fw1_large.jpg"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjqIF0a4W0SbzDsDf2gwnkceAJ65WDIzE_t_aXiuehbcQ0WGo0gZN43uLpkZLoufGvhsp3tEWLin44MyOnGS6geqck6KDnixhd83PhwB__3i_xogUMtegd77YTuZHGLlIBKM04CR76q6IdUcpJwihNXGNlBH-pfrHP_QctdiXhqCejWGGa-SMaQ/s16000/giannis-voutsinas-dikiep-1-ni1i1vv266ka471p7ce5rxcdfvo8jgu50dfukar8fw1_large.jpg" /></a><br /> Με μια λιτή —αλλά καθόλου αθώα— επιστολή, ο Γιάννης Βουτσινάς υπέβαλε την παραίτησή του από τη θέση του Αντιπεριφερειάρχη Νήσων Αττικής. Επισήμως, η αποχώρηση οφείλεται σε «φόρτο υποχρεώσεων» μετά την ανάληψη της προεδρίας της Κεντρικής Ένωσης Επιμελητηρίων Ελλάδας (ΚΕΕΕ). Ανεπισήμως όμως, πολλοί αναρωτιούνται αν ο πραγματικός λόγος ήταν απλώς... χώρος για μια πιο "εθνικής εμβέλειας" καρέκλα.<br /> Η συγκυρία μόνο τυχαία δεν είναι. Μόλις εξασφάλισε τον θώκο της ΚΕΕΕ —μιας θέσης με ισχυρή διασύνδεση με κυβερνητικά κλιμάκια, επενδυτικά funds και παρασκηνιακές επιτροπές— ο Βουτσινάς διαπίστωσε ξαφνικά ότι τα Κύθηρα, η Ύδρα και η Αίγινα απέχουν... πολύ από το κέντρο των αποφάσεων. <br /> Η επιστολή παραίτησης μιλά για "σεβασμό στον θεσμό" και για "αδυναμία να ανταποκριθεί 100%". Αν όμως ο σεβασμός σήμαινε παραίτηση κάθε φορά που αναλαμβάνει κάποιος μία ακόμη θέση εξουσίας, τότε ελάχιστοι θα έμεναν στα έδρανα.<br /> Ο Περιφερειάρχης Νίκος Χαρδαλιάς, του οποίου το επιτελείο αιφνιδιάστηκε, φέρεται να αποδέχθηκε την παραίτηση χωρίς σχόλιο. Όμως, οι πολιτικές ισορροπίες στο νησιωτικό τόξο της Περιφέρειας Αττικής αλλάζουν. Όχι απαραίτητα προς όφελος των κατοίκων.<br /> <b>Εδώ είναι η πλήρης επιστολή παραίτησης που απεύθυνε ο Γιάννης Βουτσινάς προς τους πολίτες της Περιφερειακής Ενότητας Νήσων Αττικής, όπως δημοσιεύτηκε:<br /></b> Φίλες και Φίλοι της Περιφερειακής Ενότητας Νήσων Αττικής,<br /> Τον Οκτώβριο του 2023 αποφάσισα να διεκδικήσω την εμπιστοσύνη σας ως υποψήφιος Περιφερειακός Σύμβουλος Νήσων Αττικής με τον συνδυασμό «Αττική Μπροστά» και επικεφαλής τον Νίκο Χαρδαλιά, γιατί πιστεύω ότι η Περιφερειακή Ενότητα Νήσων συνιστά συγκριτικό πλεονέκτημα για την Αττική και εφόδιο για όλους τους κατοίκους της.<br /> Η εκλογή μου, για την οποία σας χρωστώ παντοτινή ευγνωμοσύνη και ο ορισμός μου ως Αντιπεριφερειάρχης Νήσων, μου έδωσαν τη δυνατότητα από τον Ιανουάριο του 2024 έως σήμερα να επιβεβαιώσω την πίστη μου ότι τα Νησιά της Αττικής είναι ευλογημένα από το Θεό και τη φύση, με ικανούς και άξιους πολίτες.<br /> Σε όλο αυτό το διάστημα, στο πλαίσιο των αρμοδιοτήτων μου και του σχεδιασμού του Περιφερειάρχη Νίκου Χαρδαλιά, είχα τη δυνατότητα να προωθήσουμε θέματα βελτίωσης της καθημερινότητας και, πρωτίστως, ενίσχυσης της επιχειρηματικότητας της Περιφερειακής Ενότητας Νήσων Αττικής.<br /> Η πρόσφατη εκλογή μου στη θέση του Προέδρου της Κεντρικής Ένωσης Επιμελητηρίων Ελλάδος δύναται στο μέλλον να δυσχεράνει την άρτια άσκηση των καθηκόντων μου ως Αντιπεριφερειάρχης Νήσων, γι’ αυτό υπέβαλα την παραίτησή μου από τη θέση αυτή.<br /> Παραμένοντας ενεργός και προσηλωμένος Περιφερειακός Σύμβουλος Αττικής, τιμώντας την ψήφο και την εμπιστοσύνη σας και διαμέσου της άσκησης των καθηκόντων μου στην ηγεσία της Ελληνικής επιχειρηματικότητας, μπορώ να συνεισφέρω πολλά και μεγαλύτερα στην μικρότερη πληθυσμιακά Περιφερειακή Ενότητα της χώρας, στην Περιφερειακή Ενότητα Νήσων Αττικής.<br /> Η στήριξη στη Μικρή Ελλάδα, ενισχύει τη Μεγάλη Ελλάδα!<br /> Από τον Φεβρουάριο του 2025 η παρουσία μου στη θέση του Προέδρου του Επιμελητηριακού Ομίλου Ανάπτυξης Ελληνικών Νησιών, για την επόμενη πενταετία, συνδέει άρρηκτα και παντοτινά την πολιτική μου διαδρομή με τη νησιωτική Ελλάδα.<br /> Πιστός στις προσδοκίες σας, συνεχίζουμε την κοινή προσπάθεια με ρόλο και λόγο.<br /> Για τη Σαλαμίνα, την Αίγινα, το Αγκίστρι, τα Μέθανα, την Τροιζηνία, τον Γαλατά, τον Πόρο, την Ύδρα, τις Σπέτσες, τα Κύθηρα, έως και τα ακριτικά Αντικύθηρα.<br /> Παραμένω στη διάθεσή σας και σας προτρέπω να συνεχίσετε να επικοινωνείτε μαζί μου για ζητήματα που απασχολούν τον τόπο σας.<br /> Προχωράμε μαζί – Σας ευχαριστώ για την εμπιστοσύνη σας!<br /> Με εκτίμηση,<br /> Ιωάννης Γερ. Βουτσινάς<br /> Περιφερειακός Σύμβουλος Αττικής (Π.Ε. Νήσων)<br /> Πρόεδρος Επαγγελματικού Επιμελητηρίου Πειραιά (Ε.Ε.Π.)<br /> Πρόεδρος Επιμελητηριακού Ομίλου Ανάπτυξης Ελληνικών Νησιών (Ε.Ο.Α.Ε.Ν.)<br /> Πρόεδρος Κεντρικής Ένωσης Επιμελητηρίων Ελλάδος (Κ.Ε.Ε.Ε.)

ΤΑ ΒΡΟΝΤΗΞΕ Αντιπεριφερειάρχης του Χαρδαλιά...

Με μια λιτή —αλλά καθόλου αθώα— επιστολή, ο Γιάννης Βουτσινάς υπέβαλε την παραίτησή του από τη θέση του Αντιπεριφερειάρχη Νήσων Αττικής. Επ...

Διαβάστε περισσότερα »

ΣΤΟ ΔΩΜΑΤΙΟ πανικού (!) ο Μητσοτάκης...

<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj0WfEhEL81K64_1AoaMHIswg7mUS2Bz3bA_Hi1jdMfWdhWIxMZAUJR8Rk8X7Y_seGvX8qVYoxVaWwthp4HXHn-VC2oMIIAa63CtX_XT459KiTL7qdJUuUG60GKClIQgyO9olqlmhm52XyMfPDVCDYcNuFFBu2X7QRFDWMMgkKyCHnut3O_fL3x/s927/540700266_776866655300956_9051251904409560806_n.jpg"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj0WfEhEL81K64_1AoaMHIswg7mUS2Bz3bA_Hi1jdMfWdhWIxMZAUJR8Rk8X7Y_seGvX8qVYoxVaWwthp4HXHn-VC2oMIIAa63CtX_XT459KiTL7qdJUuUG60GKClIQgyO9olqlmhm52XyMfPDVCDYcNuFFBu2X7QRFDWMMgkKyCHnut3O_fL3x/s16000/540700266_776866655300956_9051251904409560806_n.jpg" /></a><br /> Η επιστροφή στην “κανονικότητα” του Σεπτεμβρίου συνοδεύεται από σκηνικό εσωτερικής κατάρρευσης ακόμη και στο στενό κυβερνητικό επιτελείο. Μετά την κομματική βάση και τους βουλευτές της ΝΔ, το ηθικό είναι πλήρως καταρρακωμένο πλέον και εντός των τειχών του Μεγάρου Μαξίμου, όπου –σύμφωνα με όσα πληροφορείται η “κυριακάτικη δημοκρατία”– καταγράφονται αλυσιδωτές εικόνες και κρούσματα κατάπτωσης και απογοήτευσης μεταξύ των υψηλόβαθμων στελεχών και των εξ απορρήτων συνεργατών του κ. Μητσοτάκη.<br /> Κι ενώ εσωτερικά το σύστημα της γαλάζιας διακυβέρνησης διαλύεται, η εικόνα των υπουργών στην πρώτη συνεδρίαση του υπουργικού συμβουλίου μετά τις διακοπές, την Παρασκευή, να χασκογελούν, ήρθε απλώς να επιβεβαιώσει το ενδοκυβερνητικό σκηνικό παρακμής και αποσύνθεσης. Ο δε πρωθυπουργός, επιχειρώντας να συγκαλύψει τον πανικό του, απεργάζεται σενάρια απελπισίας, ελπίζοντας ότι έτσι θα καταφέρει να συγκρατήσει την πτώση και να παρατείνει την παραμονή του στην εξουσία.<br /> Είναι η πρώτη φορά που δεν υπάρχει καμία εμπεριστατωμένη εκτίμηση ή έστω ελπίδα εντός του κυβερνητικού μηχανισμού ότι μπορεί να σηματοδοτηθεί πολιτική ανάκαμψη. Αντιθέτως, η αίσθηση που κυριαρχεί είναι ότι έχει χαθεί ο έλεγχος – όχι μόνο στην κοινωνία, αλλά και στο αφήγημα της ηγεσίας. Ακόμη και τα πιο πιστά, παραδοσιακά “μητσοτακικά” στελέχη έχουν πλέον φτάσει στο σημείο να παραδέχονται ότι «το παιχνίδι δεν γυρίζει». Η φράση αυτή αποτυπώνει την πεποίθηση ότι η καθοδική πορεία της ΝΔ έχει πλέον μπει σε μη αναστρέψιμη φάση και κάθε επικοινωνιακή ή πολιτική απόπειρα ανάκαμψης είναι, το πολύ, μια μάχη αναβολής της τελικής πτώσης.<br /> Πολλοί, επιστρέφοντας από τις καλοκαιρινές τους διακοπές στα πόστα εξουσίας περί το Μαξίμου, βρέθηκαν –όπως λέγεται χαρακτηριστικά– μπροστά σε ένα ακόμη πιο βαρύ και ασφυκτικό εσωτερικό κλίμα σε σχέση με πριν. Κι αυτό αποκτά ιδιαίτερη σημασία, διότι μέχρι πρότινος κυριαρχούσε η προσδοκία ότι η θερινή «κοιλιά» της κυβέρνησης θα αποδεικνυόταν παροδική και πως με την επανεκκίνηση του Σεπτεμβρίου τα πράγματα θα ισορροπούσαν. Η πραγματικότητα, όμως, τους διέψευσε.<br /> Κατά το “πενία τέχνας κατεργάζεται”, η επιταχυνόμενη κατάρρευση των ποσοστών της ΝΔ οδηγεί τον κ. Μητσοτάκη σε απονενοημένες μεθοδεύσεις, ακόμη και στους πιο κρίσιμους και ευαίσθητους τομείς, με όρους πολιτικού καιροσκοπισμού. Υπό το πρίσμα αυτό αντιμετωπίζεται και η ξαφνική ένταση στις ελληνοτουρκικές σχέσεις. Έχοντας ακολουθήσει έως τώρα μια εντελώς υποχωρητική πολιτική, η κυβέρνηση υψώνει τώρα τους τόνους σε μια ενδιαφέρουσα συγχορδία με την τουρκική πλευρά, θέλοντας να διαμορφώσει όρους ακόμη και για μια βολική, τεχνητή κρίση που θα την εμφανίσει –στα μάτια των ψηφοφόρων– με μια δήθεν σθεναρή και αποφασιστική στάση, ανάλογη με την κρίση στα σύνορα του Έβρου το 2020.<br /> Δεν θεωρείται τυχαίο ότι και ο Γ. Γεραπετρίτης, στη συνέντευξή του στο Open, δήλωσε ότι η Ελλάδα θα απαντήσει “επί του πεδίου” εάν η Τουρκία εμποδίσει εκ νέου την πόντιση του καλωδίου ηλεκτρικής διασύνδεσης με την Κύπρο και το Ισραήλ. Κι ενώ έχει αποδειχτεί επί μια εξαετία ότι δεν πιστεύει σε αυτές τις πολιτικές, υπηρετώντας αντιθέτως τον κατευνασμό και τα ανοιχτά σύνορα, κάτι ανάλογο –για να συσπειρώσει ό,τι έχει απομείνει από την εκλογική της βάση– κάνει το τελευταίο διάστημα και στο μεταναστευτικό, με μια σκλήρυνση της ρητορικής και των εξαγγελιών της κυβέρνησης, ανεξαρτήτως των πενιχρών αποτελεσμάτων.<br /> Αυτή η στροφή αποδίδεται σε καθαρά προεκλογικές (και άρα πρόσκαιρες) ανάγκες, καθιστώντας εθνικά επικίνδυνες αυτές τις ακροβασίες, την ώρα που η αιμορραγία της ΝΔ στο εκλογικό ακροατήριο –που έχει αυξημένες ευαισθησίες τόσο στα εθνικά θέματα όσο και στην παράνομη μετανάστευση– συνεχίζεται ακατάσχετη.<br /> Αυτό που μένει να φανεί είναι πόσο θα επηρεαστεί μέσα στις επόμενες ημέρες από το κλίμα πανικού στα πρωθυπουργικά ρετιρέ και το καλάθι της ΔΕΘ. Έτσι όπως εμφανίζεται μέχρι στιγμής, θεωρείται βέβαιο ότι δεν θα αποδώσει ιδιαίτερα αποτελέσματα, με δεδομένη τη φορολογική υπεραφαίμαξη των πολιτών, την ακρίβεια και τη συνεχή μείωση της αγοραστικής δύναμης — μπροστά στα οποία τα 1,5 δισ. ευρώ αποτελούν ψίχουλα.<br /> Κατά τις πληροφορίες, ο κ. Μητσοτάκης έχει εισηγήσεις “να δώσει κι άλλα” την τελευταία στιγμή — κατά το παλαιό “δώστα όλα” — σε μια ύστατη προσπάθεια να κερδίσει επικοινωνιακά τις εντυπώσεις, έστω κι αν οι υποσχέσεις αυτές αποδειχθούν —όπως και στο παρελθόν— ανεφάρμοστες την ώρα της υλοποίησης ή συναντήσουν ενστάσεις από ευρωπαϊκής πλευράς.<br /> Σε κάθε περίπτωση, οι πιο αισιόδοξοι πλέον δεν ελπίζουν σε ουσιαστική αντιστροφή, αλλά σε μια οριακή βελτίωση των τάσεων της κοινής γνώμης — απλώς και μόνο για να ανακοπεί ο ρυθμός της πτώσης και να αποφευχθεί μια άμεση πολιτική κατάρρευση που θα μπορούσε να οδηγήσει ακόμα και σε επιτάχυνση των εξελίξεων.<br /> Ήδη, οι δημοσκοπήσεις συνεχίζουν να καταγράφουν πτώση της ΝΔ, επιβεβαιώνοντας τις πρόσφατες αποκαλύψεις της “κυριακάτικης δημοκρατίας” ότι έχει σπάσει και το φράγμα του 20%. Ακόμη και σε προπύργια της ΝΔ, όπως ήταν η Κρήτη τα τελευταία χρόνια, στον απόηχο του σκανδάλου των εικονικών επιδοτήσεων του ΟΠΕΚΕΠΕ, τα γαλάζια ποσοστά παρουσιάζουν κάθετη πτώση, ενώ στη Βόρεια Ελλάδα γίνεται λόγος για πραγματικό Βατερλό.<br /> Η παρουσία του Κυριάκου Μητσοτάκη στη Θεσσαλονίκη τις προηγούμενες ημέρες, όπου προήδρευσε σε συσκέψεις και πραγματοποίησε εξαγγελίες, ερμηνεύεται ως μία ακόμη απέλπιδα κίνηση να συγκρατηθεί η κατάρρευση.<br /> Το μόνο βέβαιο είναι ότι από τη Θεσσαλονίκη ο πρωθυπουργός θα εγκαινιάσει το σκηνικό ακραίας πολιτικής πόλωσης. Είναι ξεκάθαρο πως αυτή η επιλογή δεν είναι στρατηγική επιρροής της κοινωνίας, αλλά κομματικής και προσωπικής επιβίωσης. Η επιλογή της πόλωσης εντάσσεται και στο γενικότερο πλαίσιο που αντιμετωπίζει τη φετινή ΔΕΘ ως ανεπίσημη αφετηρία της προεκλογικής περιόδου — όσο κι αν ο κ. Μητσοτάκης επιμένει ότι οι εκλογές θα γίνουν το 2027 και πως δεν θα αλλάξει τον εκλογικό νόμο.<br /> Ωστόσο, η προχθεσινή αναφορά του στις “μονοκομματικές κυβερνήσεις” και την ανάγκη "σταθερότητας" επιβεβαιώνει ότι δεν έχει πάψει να μελετά το ενδεχόμενο αλλαγής του εκλογικού συστήματος, τουλάχιστον για τις δεύτερες κάλπες, με στόχο να χαμηλώσει ο πήχης της αυτοδυναμίας και να παραμείνει ο ίδιος στο πολιτικό παιχνίδι, έστω και μέσω συνεργασιών.<br /> Στο πλαίσιο αυτής της πολωτικής τακτικής, έχουν ήδη ξεκινήσει οι επιθέσεις όχι μόνο προς τις ηγεσίες της αντιπολίτευσης, αλλά και προς τον Αλέξη Τσίπρα, ενόψει της επικείμενης επανενεργοποίησής του, με δημιουργία νέου κόμματος, αφού προηγουμένως παραιτηθεί από βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ.<br /> Ενδιαφέρον, μάλιστα, έχει ότι ενώ η κυρίαρχη άποψη στο Μέγαρο Μαξίμου είναι ότι η επιστροφή Τσίπρα ευνοεί τη ΝΔ επειδή θα «ξυπνήσει» μνήμες της περιόδου 2015–2019, ενισχύοντας τη συσπείρωση της εκλογικής της βάσης, υπάρχουν και στελέχη (έστω ως μειοψηφία) που διαφωνούν. Βλέποντας επίσης στοιχεία πανικού σε αυτή την αντιμετώπιση, υποστηρίζουν ότι η κυβέρνηση ενδέχεται να κάνει «δώρο» στον κ. Τσίπρα με τις επιθέσεις της.<br /> Άλλωστε, ο πρώην πρωθυπουργός σχεδιάζει να επανέλθει με πιο κεντροαριστερό πολιτικό προσωπείο, πιέζοντας τη ΝΔ σε έναν χώρο που μέχρι πρόσφατα θεωρούσε προνομιακό. Το αντι-Τσίπρα αφήγημα, στη θέση του παλιού αντι-ΣΥΡΙΖΑ μετώπου, θεωρείται –από αυτή την οπτική– όχι μόνο παρωχημένο, αλλά και επικίνδυνο, δεδομένου ότι η ΝΔ έχει πλέον εξαετές κυβερνητικό παρελθόν και οφείλει να κριθεί για τα δικά της πεπραγμένα — και όχι να προσπαθεί να «χτίσει» την αντιπαράθεσή της γύρω από έναν αντίπαλο τον οποίο τελικά ίσως να αναδομήσει αντί να αποδομήσει.<br /> <b> Ανδρέας Καψαμπέλης</b><br /> <div><a href="http://www.dimokratia.gr"><span style="color: red;"><b>www.dimokratia.gr</b></span></a></div>

ΣΤΟ ΔΩΜΑΤΙΟ πανικού (!) ο Μητσοτάκης...

Η επιστροφή στην “κανονικότητα” του Σεπτεμβρίου συνοδεύεται από σκηνικό εσωτερικής κατάρρευσης ακόμη και στο στενό κυβερνητικό επιτελείο. Μ...

Διαβάστε περισσότερα »

ΑΛΛΑΓΗ πλανητάρχη...

<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh7xSLuC2cUC4W1SSGa_xargGsyUslp0jjh0MDbH8rengt001zeG-SxXDCYfqraEUykzN9awCtTfg7RyLjYpx_xELZiwEiEKoHek95VL2HasuF_MqfiHgLaVUALloJeIyavJKQLENNMBWzuZWyIK96umWgrCrzwL6sb0vZYIK1Qtx1qTlgzeHT7/s800/540494500_10161791894967546_4341005838988441530_n.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em; text-align: center;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="600" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh7xSLuC2cUC4W1SSGa_xargGsyUslp0jjh0MDbH8rengt001zeG-SxXDCYfqraEUykzN9awCtTfg7RyLjYpx_xELZiwEiEKoHek95VL2HasuF_MqfiHgLaVUALloJeIyavJKQLENNMBWzuZWyIK96umWgrCrzwL6sb0vZYIK1Qtx1qTlgzeHT7/s16000/540494500_10161791894967546_4341005838988441530_n.jpg" /></a><br /> <a href="https://www.facebook.com/spiros.pantazis.3?__cft__[0]=AZVh3M9UE4KFZJqRPqprBZ3NC6NsKI8PHdPidmZqEdUROSPh8W9DzX28hOU9CvaFFCIeOAyrFAlZs7PsSjsdv6EjfAIORSN2kFtl25ajlRvopDYNjDdxMGkjy9iex73KglcuigIRl34Vk9uzxjEzhBiql7LSBPMcOMSHxYTWzUaZYEwspb4IhGi2HSrDjVoAZpQ&__tn__=-UC%2CP-R"><span style="color: red;"><b>Spiros Pantazis</b></span></a><br /> ΑΛΛΑΓΗ ΠΛΑΝΗΤΑΡΧΗ;<br /> Όταν σπουδαίοι αναλυτές συμβούλευαν τη Δύση γενικότερα και τις ΗΠΑ ειδικότερα να έχουν προσεκτική πολιτική απέναντι στη Ρωσία μετά τη διάλυση της ΕΣΣΔ, γιατί το μονο που προσφέρουν ειναι η προσέγγιση της με την Κίνα , ποτέ δεν ακολούθησαν τις προτάσεις τους. Αντίθετα αντιμετώπιζαν σκληρά τη Ρωσία και έτσι πολύ φυσιολογικά φτάσαμε στο σημερινό επίπεδο των σχέσεων των νεων παγκόσμιων δυνάμεων , όπως περιγράφεται με σαφήνεια στην παρακάτω ανάρτηση.<br /> Dimitris Kypriotis<br /> *One step beyond!<br /> Στην σύνοδο κορυφής της Σαγκάης, ο Δράκος της Ανατολής, η Αρκούδα της Ευρασίας και ο Ελέφαντας της Νότιας Ηπείρου σφραγίζουν τη συμφωνία της νέας εποχής.<br /> Δεν είναι πλέον απλοί περιφερειακοί παίκτες· αποτελούν την Αναθεωρητική Τριάδα που αμφισβητεί την παγκόσμια τάξη.<br /> Μαζί τους σηκώνεται ο παγκόσμιος Νότος - από τις φτωχογειτονιές της Αφρικής μέχρι τις αγορές της Λατινικής Αμερικής - ως ένα συλλογικό μέτωπο που διεκδικεί την ανακατανομή της παγκόσμιας εξουσίας.<br /> Απέναντι, η πάλαι ποτέ κυρίαρχη Δύση θυμίζει λιοντάρι χωρίς δόντια.<br /> Τον θλιβερό βρυχηθμό της τον αντικαθιστούν τώρα απειλές, φόροι, κυρώσεις, εμπάργκο και πολεμικές κραυγές που δεν πείθουν πια κανέναν.<br /> Οι κυρώσεις της έχουν γίνει το καύσιμο που τροφοδοτεί τη συνοχή των αντιπάλων της.<br /> Σε αυτόν τον νέο γεωπολιτικό χάρτη, κάθε εχθρική κίνηση δεν αποδυναμώνει αλλά ενισχύει τους δεσμούς μεταξύ των αποκλεισμένων.<br /> Οι σχέσεις τους δεν περιορίζονται πλέον στις συμφωνίες πετρελαίου και φυσικού αερίου· μετατρέπονται σε συμμαχίες ζωής και θανάτου, σε ιστορικές "κοινότητες μοίρας" που αρνούνται να δεχθούν την υποταγή τους.<br /> Υ. Γ. Ήθελα να γράψω κάτι και για την Ελλάδα αλλά μόλις το σκέφτηκα έπεσα σε κατάθλιψη.<br /> * One step beyond από τον τίτλο ενός τραγουδιού των madness.<br /> Giannis Athanasiadis<br /> <br />

ΑΛΛΑΓΗ πλανητάρχη...

Spiros Pantazis ΑΛΛΑΓΗ ΠΛΑΝΗΤΑΡΧΗ; Όταν σπουδαίοι αναλυτές συμβούλευαν τη Δύση γενικότερα και τις ΗΠΑ ειδικότερα να έχουν προσεκτική πολι...

Διαβάστε περισσότερα »

ΑΠΟ ΤΟ IN.GR! ΣΚΛΗΡΗ επίθεση στην Κωνσταντοπούλου για "λογαριασμό" του Τσίπρα....

<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgdzgFa1L0jt0TJ_7sRHDpoL4EvtH7TXuO9hkWW71McHDJKc741nlyn4BoJa6VXnpekd4rRMWCzbT8yplDbTms3ka8DDIDiZenBcu7bAdltPQWEVwz7UF3X_GvF3jzyqeQdlOpBPCMMz5jFsTzT3SpwtrcbtFuESUnQpbKhv9vIx6AACOtPesb9/s900/471ba5508d9e07026409ecce007f88c4_XL.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="506" data-original-width="900" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgdzgFa1L0jt0TJ_7sRHDpoL4EvtH7TXuO9hkWW71McHDJKc741nlyn4BoJa6VXnpekd4rRMWCzbT8yplDbTms3ka8DDIDiZenBcu7bAdltPQWEVwz7UF3X_GvF3jzyqeQdlOpBPCMMz5jFsTzT3SpwtrcbtFuESUnQpbKhv9vIx6AACOtPesb9/s16000/471ba5508d9e07026409ecce007f88c4_XL.jpg" /></a></div> <div>Στο στόχαστρο έντονης κριτικής από τον ιστότοπο in.gr βρέθηκε η Ζωή Κωνσταντοπούλου, με αφορμή πρόσφατες δηλώσεις της σχετικά με τον Αλέξη Τσίπρα. Σύμφωνα με τον αρθρογράφο, η επικεφαλής της Πλεύσης Ελευθερίας ξεπέρασε τα όρια της θεμιτής πολιτικής αντιπαράθεσης.</div> Το άρθρο, που δημοσιεύτηκε με υπογραφή «Ειδικός Συνεργάτης», υποστηρίζει ότι η Ζωή Κωνσταντοπούλου κατηγόρησε ευθέως τον Αλέξη Τσίπρα πως επιδιώκει επιστροφή στην εξουσία «για τα φράγκα», κάνοντάς τον έτσι «τον πρώτο πολιτικό αρχηγό της μεταπολίτευσης που δέχεται τέτοια προσωπική κατηγορία χωρίς στοιχεία».<br />  Χαρακτηριστικά αποσπάσματα από το άρθρο:<br /> «Η κυρία Κωνσταντοπούλου κατηγόρησε τον Αλέξη Τσίπρα ότι είναι αργυρώνητος και διεφθαρμένος και μάλιστα ότι έτσι ήταν και όταν κυβερνούσε.»<br /> «Αυτή είναι μια κατηγορία που μέχρι τώρα κανένας δεν έχει αποδώσει στον Αλέξη Τσίπρα, ούτε οι ορκισμένοι πολιτικοί εχθροί του…»<br /> «Βολικό κάτι τέτοιο για το Μαξίμου, θα έλεγε κάποιος καχύποπτος…»<br /> Ο συντάκτης προχωρά και σε πιο γενικευμένη κριτική προς την πρόεδρο της Πλεύσης Ελευθερίας, υποστηρίζοντας ότι η στάση της σε κρίσιμα κοινοβουλευτικά ζητήματα λειτουργεί υποστηρικτικά για την κυβέρνηση, ενώ αναφέρεται και στην πρόσφατη μήνυση κατά της Λιάνας Κανέλλη, λέγοντας ότι:<br /> «Το να στρέφεται κανείς κατά του ΚΚΕ και μιας βουλεύτριας του, έχει το δικό του συμβολισμό. Υποτίθεται τους κομμουνιστές στα δικαστήρια τους σέρνουν άλλοι.»<br /> Το πλήρες άρθρο μπορεί να διαβαστεί εδώ: <a href="https://www.in.gr/2025/08/31/apopsi/yparxoun-kai-oria-kyria-konstantopoulou/"><span style="color: red;"><b>Υπάρχουν και όρια, κυρία Κωνσταντοπούλου </b></span></a>

ΑΠΟ ΤΟ IN.GR! ΣΚΛΗΡΗ επίθεση στην Κωνσταντοπούλου για "λογαριασμό" του Τσίπρα....

Στο στόχαστρο έντονης κριτικής από τον ιστότοπο in.gr βρέθηκε η Ζωή Κωνσταντοπούλου, με αφορμή πρόσφατες δηλώσεις της σχετικά με τον Αλέξη ...

Διαβάστε περισσότερα »

ΦΕΥΓΕΙ καράβι και από την Ελλάδα για να σπάσει τον αποκλεισμό της Γάζας...

<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEirf74P8Krph4c9Lf-iTWchB6DwjYrDhlp9VhLqCP-JNY269ItQmAqJ_8tNRBCob28xhBBeZ7Ri-nfVhQmpGXG39UnifwlCBff_mRzwr5YZ6KMI8RzDqE5mOQWZn2YUF1nCg0YBFaPYQ7B3KSTm-EiTOI9dftdYB7JMIxcohUd71CJw6Ca8zPur/s770/2024-08-16T154657Z_378056256_RC23H9A3NKNC_RTRMADP_3_ISRAEL-PALESTINIANS-MALTA-FLOTILLA-1754772452.webp" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em; text-align: center;"><img border="0" data-original-height="513" data-original-width="770" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEirf74P8Krph4c9Lf-iTWchB6DwjYrDhlp9VhLqCP-JNY269ItQmAqJ_8tNRBCob28xhBBeZ7Ri-nfVhQmpGXG39UnifwlCBff_mRzwr5YZ6KMI8RzDqE5mOQWZn2YUF1nCg0YBFaPYQ7B3KSTm-EiTOI9dftdYB7JMIxcohUd71CJw6Ca8zPur/s16000/2024-08-16T154657Z_378056256_RC23H9A3NKNC_RTRMADP_3_ISRAEL-PALESTINIANS-MALTA-FLOTILLA-1754772452.webp" /></a><br /> Σύμφωνα με πληροφορίες που δημοσιεύτηκαν σε ελληνικά και διεθνή μέσα ενημέρωσης, η Ελλάδα αναμένεται να συμμετάσχει στην αποστολή Global Sumud Flotilla, μια διεθνή ανθρωπιστική πρωτοβουλία με στόχο τη μεταφορά βοήθειας και την ανάδειξη του ζητήματος του αποκλεισμού της Γάζας.<br /> Η Global Sumud Flotilla αποτελεί μια πολυεθνική κινητοποίηση, στην οποία συμμετέχουν περίπου 20 πλοία και πάνω από 300 άτομα από 44 χώρες. Η αποστολή στοχεύει να προσεγγίσει τη Λωρίδα της Γάζας δια θαλάσσης, με σκοπό την παράδοση ανθρωπιστικής βοήθειας και την έκφραση διεθνούς αλληλεγγύης προς τον παλαιστινιακό πληθυσμό.<br /> Η αποστολή έχει λάβει δημοσιότητα καθώς συμμετέχουν γνωστές προσωπικότητες όπως η ακτιβίστρια Γκρέτα Τούνμπεργκ και εκπρόσωποι από την πολιτική και τον χώρο των τεχνών.<br /> <b>Συμμετοχή από την Ελλάδα</b><br /> Από την Ελλάδα, σύμφωνα με την πρωτοβουλία March to Gaza Greece, αναμένεται η συμμετοχή τόσο με ελληνικό σκάφος όσο και με μέλη σε πληρώματα άλλων σκαφών της αποστολής. Οι διοργανωτές έχουν επισημάνει ότι για λόγους ασφαλείας, περισσότερες λεπτομέρειες —όπως η ημερομηνία και το σημείο αναχώρησης— θα ανακοινωθούν μόλις 24 έως 48 ώρες πριν την αναχώρηση του σκάφους.<br /> Μέχρι στιγμής, δεν υπάρχει επίσημη ανακοίνωση ή τοποθέτηση από την ελληνική κυβέρνηση σχετικά με τη συμμετοχή της Ελλάδας ή τη στάση της απέναντι στην αποστολή.<br /> Πρόκειται για τη μεγαλύτερη οργανωμένη θαλάσσια αποστολή προς τη Γάζα τα τελευταία χρόνια, μετά από προηγούμενες πρωτοβουλίες όπως ο "Στολίσκος της Ελευθερίας" του 2010. Στο παρελθόν, τέτοιες αποστολές έχουν αντιμετωπίσει εμπόδια ή παρεμβάσεις κατά τη διάρκεια του πλου τους. <blockquote class="twitter-tweet"> <p dir="ltr" lang="el" xml:lang="el">ΕΙΝΑΙ ΕΠΙΣΗΜΟ! Μόλις ανακοινώθηκε ότι η Ελλάδα στέλνει και αυτή καράβι για να σπάσει τον απάνθρωπο αποκλεισμό της Γάζας μαζί με την παγκόσμια αποστολή δεκάδων πλοίων του Global Sumud Flotilla.<br /> <br /> Όταν λέμε η Ελλάδα, εννοούμε φυσικά τον ελληνικό λαό και τους ανθρώπους του, γιατί η… <a href="https://t.co/Soge1OemDM">pic.twitter.com/Soge1OemDM</a></p> — Chris Avramidis (@chris_avramidis) <a href="https://twitter.com/chris_avramidis/status/1962251191800271152?ref_src=twsrc%5Etfw">August 31, 2025</a></blockquote> <script async="async" charset="utf-8" src="https://platform.twitter.com/widgets.js"></script><br /> <br />

ΦΕΥΓΕΙ καράβι και από την Ελλάδα για να σπάσει τον αποκλεισμό της Γάζας...

Σύμφωνα με πληροφορίες που δημοσιεύτηκαν σε ελληνικά και διεθνή μέσα ενημέρωσης, η Ελλάδα αναμένεται να συμμετάσχει στην αποστολή Global Su...

Διαβάστε περισσότερα »

Ο Τραμπ ανακαλεί βίζες του Αμπάς και της PLO στην συνέλευση του ΟΗΕ...

<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhF6tivGYtJ7PShyUE2OcItwQBGmyrmWxari9am76CO1Tp2jB6gBIOPIzsHdzn2GqFxFivctIUL1U49LwfxLw__dbHG73RJ2oko7T42oJIn5iLfX4o_aLH7hoZbnjb2dCSYJt_Q3Cyzzo6q-rkeaJVWsbjKAH2-KpYy0pPSwvTF-PJSBrlUtTyH/s782/Z31341322334333322212435677476.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em; text-align: center;"><img border="0" data-original-height="440" data-original-width="782" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhF6tivGYtJ7PShyUE2OcItwQBGmyrmWxari9am76CO1Tp2jB6gBIOPIzsHdzn2GqFxFivctIUL1U49LwfxLw__dbHG73RJ2oko7T42oJIn5iLfX4o_aLH7hoZbnjb2dCSYJt_Q3Cyzzo6q-rkeaJVWsbjKAH2-KpYy0pPSwvTF-PJSBrlUtTyH/s16000/Z31341322334333322212435677476.jpg" /></a><br /> Η κυβέρνηση του προέδρου των Ηνωμένων Πολιτειών Ντόναλντ Τραμπ ανακοίνωσε ότι ανακαλεί τις βίζες σε μέλη της Οργάνωσης για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης (PLO) και της Παλαιστινιακής Αρχής (ΠΑ) ενώπιον της Γενικής Συνέλευσης των Ηνωμένων Εθνών (ΓΣΗΕ) τον Σεπτέμβριο στη Νέα Υόρκη.<br /> Η ανακοίνωση έγινε από το Υπουργείο Εξωτερικών των ΗΠΑ την Παρασκευή.<br /> <img height="593" src="https://www.zougla.gr/Uploads/2025/08/30/GzhyyfgW8AAGf4V.jpg" width="640" /><br /> «Η κυβέρνηση Τραμπ ήταν σαφής: είναι προς το συμφέρον της εθνικής μας ασφάλειας να θεωρήσουμε την PLO και την Παλαιστινιακή Αρχή υπόλογες για τη μη συμμόρφωση με τις δεσμεύσεις τους και για την υπονόμευση των προοπτικών για ειρήνη», ανέφερε η δήλωση.<br /> Τα μέλη της PLO «πρέπει να αποκηρύσσουν με συνέπεια την τρομοκρατία», ανέφερε η ανακοίνωση επικαλούμενη την επίθεση της Χαμάς στο νότιο Ισραήλ στις 7 Οκτωβρίου 2023.<br /> Κατηγόρησε επίσης την Παλαιστινιακή Αρχή για «προσπάθειες παράκαμψης των διαπραγματεύσεων» επειδή προσέφυγε στο Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο και στο Διεθνές Δικαστήριο Δικαιοσύνης για τις ισραηλινά εγκλήματα που διαπράχθηκαν τόσο στην κατεχόμενη Δυτική Όχθη όσο και σε όλη τη διάρκεια του πολέμου στη Γάζα, τον οποίο οι εμπειρογνώμονες του ΟΗΕ χαρακτήρισαν γενοκτονία.<br /> Το ΥΠΕΞ των ΗΠΑ ανέφερε ακόμα ότι εμπόδιο στις «ειρηνευτικές διαδικασίες» είναι και οι εκκλήσεις και οι ενέργειες της Παλαιστινιακής Αρχής για αναγνώριση παλαιστινιακού κράτους.<br /> <b>Απαγόρευση εισόδου και στον Μαχμούντ Αμπάς</b><br /> Τόσο η Παλαιστινιακή Αρχή, η οποία έχει περιορισμένη αυτοδιοικούμενη εξουσία στην κατεχόμενη Δυτική Όχθη, όσο και η PLO, η διεθνώς αναγνωρισμένη παλαιστινιακή οργάνωση-ομπρέλα, λειτουργούν ως εκπρόσωποι του παλαιστινιακού λαού και πιέζουν για την αναγνώριση ενός παλαιστινιακού κράτους στην παγκόσμια σκηνή.<br /> Η κυβέρνηση Τραμπ είχε προηγουμένως επιβάλει κυρώσεις σε μέλη της Παλαιστινιακής Αρχής και της PLO, κατηγορώντας τα για «εξύμνηση της βίας» και «υπονόμευση της ειρήνης».<br /> Δεν ήταν άμεσα σαφές ποιους αξιωματούχους αφορά το μέτρο, καθώς τα μέλη του ΟΗΕ και τα μη μέλη παρατηρητές, όπως η Παλαιστίνη, συνήθως στέλνουν μεγάλες αντιπροσωπείες στη Γενική Συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών.<br /> Πηγή του Στέιτ Ντιπάρτμεντ δήλωσε στην ισραηλινή εφημερίδα Haaretz ότι ο πρόεδρος της ΠΑ, Μαχμούντ Αμπάς, περιλαμβάνεται στη λίστα αυτών που δεν θα πάρουν βίζα.<br /> <blockquote class="twitter-tweet"> <p dir="ltr" lang="en" xml:lang="en">The U.S. State Department has announced that Secretary Marco Rubio has denied and is revoking the visas of members of the Palestine Liberation Organization (PLO) and the Palestinian Authority (PA), including President Mahmoud Abbas, ahead of the upcoming United Nations General… <a href="https://t.co/ekmC8P8Ywn">pic.twitter.com/ekmC8P8Ywn</a></p> — OSINTdefender (@sentdefender) <a href="https://twitter.com/sentdefender/status/1961478818142495051?ref_src=twsrc%5Etfw">August 29, 2025</a></blockquote> <script async="async" charset="utf-8" src="https://platform.twitter.com/widgets.js"></script>«Το μέτρο αφορά τον Αμπάς και άλλους περίπου 80 αξιωματούχους της ΠΑ», δήλωσε ο αμερικανός αξιωματούχος.<br /> Τον περασμένο μήνα, αρκετές δυτικές χώρες ανακοίνωσαν ότι σχεδιάζουν να αναγνωρίσουν το παλαιστινιακό κράτος ενόψει της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ στη Νέα Υόρκη τον Σεπτέμβριο, εφόσον πληρούνται ορισμένες προϋποθέσεις, συμπεριλαμβανομένων του Ηνωμένου Βασιλείου, της Γαλλίας και του Καναδά.<br /> Έχουν οι ΗΠΑ δικαίωμα να ανακαλούν βίζες για αυτούς που εκπροσωπούνται στον ΟΗΕ;<br /> Σε δήλωση που μεταδόθηκε από το παλαιστινιακό πρακτορείο ειδήσεων Wafa, η προεδρία της Παλαιστινιακής Αρχής εξέφρασε «βαθιά λύπη και έκπληξη» για την απόφαση.<br /> Κάλεσε την κυβέρνηση να «επανεξετάσει και να ανακαλέσει την απόφασή της, επιβεβαιώνοντας την πλήρη δέσμευση της Παλαιστίνης στο διεθνές δίκαιο, τα ψηφίσματα του ΟΗΕ και τις υποχρεώσεις της απέναντι στην ειρήνη».<br /> Η απόφαση για ανάκληση βίζας συνιστά «παραβίαση» της συμφωνίας του 1947 μεταξύ του ΟΗΕ και των Ηνωμένων Πολιτειών, ανέφερε το παλαιστινιακό ΥΠΕΞ και κάλεσε τόσο τον Γενικό Γραμματέα του ΟΗΕ Αντόνιο Γκουτέρες όσο και το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ να «πράξουν στο ακέραιο τα καθήκοντά τους».<br /> Από την Ουάσιγκτον, ο Άλαν Φίσερ του Al Jazeera εξήγησε ότι ως κράτος υποδοχής, οι ΗΠΑ υποτίθεται ότι χορηγούν βίζες σε εκπροσώπους κρατών μελών του ΟΗΕ που θα επισκεφθούν την έδρα του διεθνούς οργανισμού.<br /> «Αυτό θα είναι αμφιλεγόμενο», είπε ο Φίσερ. «Όταν ιδρύθηκαν τα Ηνωμένα Έθνη το 1947 και η έδρα τους ορίστηκε στη Νέα Υόρκη, συμφωνήθηκε ότι, ουσιαστικά, οι πολιτικές μετανάστευσης των ΗΠΑ δεν θα επηρρέαζαν τους ανθρώπους που ήθελαν να πάνε εκεί για επίσημες υποθέσεις».<br /> Ωστόσο, ο Φίσερ σημείωσε ότι οι ΗΠΑ έχουν αρνηθεί βίζες σε ορισμένους αξιωματούχους στο παρελθόν, συμπεριλαμβανομένης της άρνησης στον τότε πρόεδρο της PLO, Γιάσερ Αραφάτ, για να επισκεφθεί την έδρα του ΟΗΕ το 1988, με αποτέλεσμα η Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ να πραγματοποιηθεί στη Γενεύη της Ελβετίας εκείνο το έτος.<br /> Πιο πρόσφατα, οι ΗΠΑ αρνήθηκαν βίζα στον Ομάρ αλ-Μπασίρ, τον τότε αρχηγό του Σουδάν, για τη συνέλευση του 2013.<br /> «Ο λόγος γι’ αυτό είναι ότι καταζητούνταν από το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο», είπε ο Φίσερ.<br /> «Ο Ισραηλινός πρωθυπουργός Μπενιαμίν Νετανιάχου καταζητείται επίσης από το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο. Ωστόσο, αναμένεται να βρίσκεται εδώ στη Νέα Υόρκη τον επόμενο μήνα».<br /> Οι ηγεσίες της PLO και της Παλαιστινιακής Αρχής «έχουν κινηθεί στα πάντα by the book όσον αφορά τις ΗΠΑ», είπε στο Al Jazeera ο Xavier Abu Eid, πρώην διευθυντής επικοινωνίας της PLO.<br /> H απόφαση των ΗΠΑ να αρνηθούν και να ανακαλέσουν βίζες για μέλη της PLO και της ΠΑ πριν από τη Γενική Συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών τον Σεπτέμβριο δείχνει ότι «ανεξάρτητα από το τι κάνουν οι Παλαιστίνιοι, είτε υποστηρίζουν τον ένοπλο αγώνα είτε τη διπλωματία είτε τις διαπραγματεύσεις είτε τις εκστρατείες της κοινωνίας των πολιτών είτε οτιδήποτε άλλο, θα υπονομευτούν από την πολιτική των ΗΠΑ».<br /> «Νομίζω ότι αυτό είναι το κύριο ζήτημα τώρα, το αν η παλαιστινιακή ηγεσία θα λάβει πιο σκληρή θέση. Αυτό που ξέρω είναι ότι το 1988, όταν οι ΗΠΑ απέρριψαν τη βίζα για τον αείμνηστο Πρόεδρο της ΠΑ Γιάσερ Αραφάτ, ένα ψήφισμα στη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ που είχε μόνο δύο αρνητικές ψήφους μετέφερε ολόκληρη τη συνέλευση από τη Νέα Υόρκη στη Γενεύη», σημείωσε.<br />

Ο Τραμπ ανακαλεί βίζες του Αμπάς και της PLO στην συνέλευση του ΟΗΕ...

Η κυβέρνηση του προέδρου των Ηνωμένων Πολιτειών Ντόναλντ Τραμπ ανακοίνωσε ότι ανακαλεί τις βίζες σε μέλη της Οργάνωσης για την Απελευθέρωση...

Διαβάστε περισσότερα »

Π. Παυλόπουλος: «Η Τουρκία δεν μπορεί να μετέχει στην Ευρωπαϊκή Άμυνα»

<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi86BmupwqxvFOJwvuW8Dn4BDHEQ-WEZ_dlSqb4Vq_m8lwFd4SWxzN3I9qtwHLGFmY3rMNwNt7xMc7R0icBr7KpTPTYNVZqBpPxvBXxdzj29A3Zv-sRue0Os0dT76o59zeWDaR3q0lOKBerHY4aNqQewKeSZPY8fY6Lp6ZvUUzjG3rBHzgx-CAT/s782/PAVLOPULOS%20(1).jpg"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi86BmupwqxvFOJwvuW8Dn4BDHEQ-WEZ_dlSqb4Vq_m8lwFd4SWxzN3I9qtwHLGFmY3rMNwNt7xMc7R0icBr7KpTPTYNVZqBpPxvBXxdzj29A3Zv-sRue0Os0dT76o59zeWDaR3q0lOKBerHY4aNqQewKeSZPY8fY6Lp6ZvUUzjG3rBHzgx-CAT/s16000/PAVLOPULOS%20(1).jpg" /></a><br /> Σε μια δυναμική ομιλία του την Παρασκευή στην Ύδρα, στο πλαίσιο των εκδηλώσεων «ΚΟΥΝΤΟΥΡΙΩΤΕΙΑ 2025», ο πρώην Πρόεδρος της Δημοκρατίας και Ακαδημαϊκός, Προκόπης Παυλόπουλος, έθεσε ένα καίριο ερώτημα για την ασφάλεια της Ελλάδας και της Ευρώπης. Με τίτλο «Το κατά το Διεθνές Δίκαιο και το Ευρωπαϊκό Δίκαιο αναφαίρετο δικαίωμα της Ελλάδας να θωρακίζει αμυντικώς όλα, ανεξαιρέτως, τα Νησιά της στο Αιγαίο και στην Ανατολική Μεσόγειο», ο κ. Παυλόπουλος υπογράμμισε την αναγκαιότητα για άμεση και ισχυρή προστασία των ελληνικών νησιών, που αποτελούν αναπόσπαστο μέρος της κυριαρχίας της χώρας.<br /> Στην ομιλία του, ο πρώην Πρόεδρος επεσήμανε ότι η συνεχής απειλή της Τουρκίας κατά των ελληνικών νησιών όχι μόνο αμφισβητεί την κυριαρχία της Ελλάδας, αλλά δημιουργεί σοβαρές ανησυχίες για την ευρωπαϊκή ασφάλεια. «Όταν η Τουρκία απειλεί ευθέως και διαχρονικά, και τα Νησιά της Ελλάδας στο Αιγαίο και στην Ανατολική Μεσόγειο, είναι από αδιανόητη έως και προσβλητική για την ίδια την Ευρωπαϊκή Ένωση η συμμετοχή της στην Ευρωπαϊκή Άμυνα», ανέφερε χαρακτηριστικά ο κ. Παυλόπουλος.<br /> Η δήλωση αυτή δεν είναι απλώς νομική τοποθέτηση, αλλά και πολιτική πρόκληση, που αναδεικνύει το στρατηγικό αδιέξοδο της ΕΕ, η οποία καλείται να λάβει θέση απέναντι στις τουρκικές επιθετικές ενέργειες. Η Ελλάδα, σύμφωνα με τον πρώην Πρόεδρο, έχει το πλήρες δικαίωμα να ενισχύει την άμυνά της σε όλα τα επίπεδα, εντός των διεθνών και ευρωπαϊκών συνθηκών, προκειμένου να εξασφαλίσει την ακεραιότητα της επικράτειάς της και τη σταθερότητα της περιοχής.<br /> Η ομιλία αυτή αναδεικνύει, παράλληλα, την ανάγκη για έναν ενισχυμένο πολιτικό διάλογο εντός της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ώστε να καταστεί σαφές ότι η ασφάλεια των ελληνικών νησιών αποτελεί ευρωπαϊκή υπόθεση.<br /> <div>Αναλυτικά τα όσα είπε:</div> <div>Κατά την σημερινή(29/8) κορυφαία εκδήλωση αποτίουμε τον οφειλόμενο φόρο τιμής στον εμβληματικό Ναύαρχο Παύλο Κουντουριώτη εδώ, στην Ύδρα, την γενέτειρά του αλλά και τον τόπο όπου έχει ταφεί και πορεύεται προς την αιωνιότητα που του αναλογεί. Ο Ναύαρχος Παύλος Κουντουριώτης, όπως πλέον έχει καταστεί κοινή ιστορική συνείδηση, προσέθεσε τις δικές του λαμπρές σελίδες στην Ιστορία μας κυρίως κατά την διάρκεια των Βαλκανικών Πολέμων και κατ’ εξοχήν ως Κυβερνήτης του Θωρηκτού «Αβέρωφ», με νωπές πάντα τις μνήμες των ανεπανάληπτων επιτευγμάτων προεχόντως των Ναυμαχιών της Έλλης, την 3η Δεκεμβρίου 1912 και της Λήμνου, λίγο μετά, την 5η Ιανουαρίου του 1913. Ναυμαχιών οι οποίες επέφεραν, θριαμβευτικώς, τις βαριές ήττες του μεγάλου στόλου της τότε Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και τον ανάγκασαν να υποχωρήσει ατάκτως στα Δαρδανέλια.<br /> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjtR1UjkJmrJS2y97YTBlH3AzGeGXH17Mvl9VDCmeSwXvm7iEClQ5UKKrgoj5yKrThB3pLim1dNDkr7s2bTil_QFhaurqznATrImWQl8_HjpYbXpttmCWXVg6RlhR_Ls1IMfZ3HEeLc1lUBACOv5q0ZmmRaggr5kXzg15NorBoJ2I77FPb4mUM2/s923/2025-08-29-_-%CE%A5%CE%94%CE%A1%CE%91-%CE%9A%CE%9F%CE%A5%CE%9D%CE%A4%CE%9F%CE%A5%CE%A1%CE%99%CE%A9%CE%A4%CE%95%CE%99%CE%91.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em; text-align: center;"><img border="0" data-original-height="923" data-original-width="660" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjtR1UjkJmrJS2y97YTBlH3AzGeGXH17Mvl9VDCmeSwXvm7iEClQ5UKKrgoj5yKrThB3pLim1dNDkr7s2bTil_QFhaurqznATrImWQl8_HjpYbXpttmCWXVg6RlhR_Ls1IMfZ3HEeLc1lUBACOv5q0ZmmRaggr5kXzg15NorBoJ2I77FPb4mUM2/w458-h640/2025-08-29-_-%CE%A5%CE%94%CE%A1%CE%91-%CE%9A%CE%9F%CE%A5%CE%9D%CE%A4%CE%9F%CE%A5%CE%A1%CE%99%CE%A9%CE%A4%CE%95%CE%99%CE%91.jpg" width="458" /></a><br /> Α. Το έπος αυτό του Ναυάρχου Παύλου Κουντουριώτη αποτελεί, διαχρονικώς, και ένα κορυφαίο ιστορικό δίδαγμα για εμάς, τους Έλληνες, ως προς το ποιο πρέπει να είναι, αδιαλείπτως, το Εθνικό Χρέος μας έναντι της Τουρκίας. Μίας Τουρκίας η οποία παγίως, και ιδίως σήμερα, επιβουλεύεται ευθέως την Πατρίδα μας, παραβιάζοντας προκλητικώς τόσο το Διεθνές Δίκαιο στο σύνολό του όσο και αυτό τούτο το Ευρωπαϊκό Δίκαιο, μολονότι βρίσκεται σε ενταξιακές διαπραγματεύσεις με την Ευρωπαϊκή Ένωση. Και είναι αδιανόητο, επέκεινα δε και απαράδεκτο, η Διεθνής Κοινότητα από την μία πλευρά και η Ευρωπαϊκή Ένωση από την άλλη να παρακολουθούν με τέτοια απάθεια τις προκλήσεις και την κατάδηλη παραβατική συμπεριφορά της Τουρκίας, ανεχόμενες δίχως ίχνος σοβαρής αντίδρασης μέσω των κατάλληλων κυρώσεων ακόμη και την επί πάνω από 50 χρόνια κατοχή του 1/3 του εδάφους της Κυπριακής Δημοκρατίας, πλήρους Κράτους-Μέλους του ΟΗΕ και της Ευρωπαϊκής Ένωσης καθώς και του σκληρού πυρήνα της, της Ευρωζώνης.<br /> Β. Θα μείνω στο σήμερα για να προσθέσω στα προεκτεθέντα κατά κύριο λόγο το εξής: «Συνεπής» στην πάγια τακτική της να προσθέτει ανύπαρκτα ζητήματα προς διαπραγμάτευση με την Ελλάδα -και, συνακόλουθα, να αμφισβητεί την αδιαπραγμάτευτη Εθνική Θέση μας ότι μεταξύ μας υφίσταται μία, και μόνη, διαφορά, εκείνη της οριοθέτησης της Νησιωτικής Υφαλοκρηπίδας και της αντίστοιχης Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης (ΑΟΖ)- η Τουρκία εγείρει ιταμώς και ζήτημα ως προς το αν η Ελλάδα έχει δικαίωμα να θωρακίζει αμυντικώς όλα, ανεξαιρέτως, τα Νησιά της στο Αιγαίο και στην Ανατολική Μεσόγειο. Και μάλιστα ανεξαρτήτως του ποια είναι η έκτασή τους και αν κατοικούνται ή όχι. Είναι δε άκρως χαρακτηριστικό της προκλητικότητάς της αυτής το ότι η Τουρκία εγείρει ένα τέτοιο ζήτημα φθάνοντας στο σημείο -και πέραν της παραβίασης του Διεθνούς Δικαίου και του Ευρωπαϊκού Δικαίου- είτε να διαστρεβλώνει πλήρως το νόημα συγκεκριμένων διατάξεων της Συνθήκης της Λωζάνης. Είτε, ακόμη χειρότερα, να επικαλείται Διεθνείς Συμβάσεις στις οποίες δεν είναι καν συμβαλλόμενο μέρος, όπως π.χ. την Συνθήκη Ειρήνης των Παρισίων του 1947 για τα Δωδεκάνησα που αποτελεί για την Τουρκία «res inter alios acta». Στις απαράδεκτες, θεσμικώς και πολιτικώς, αυτές προκλήσεις της Τουρκίας η Ελλάδα ανυποχωρήτως απαντά, πάντα με βάση τον συνδυασμό του Διεθνούς Δικαίου με το Ευρωπαϊκό Δίκαιο -και ενεργώντας επιπλέον και για λογαριασμό της Ευρωπαϊκής Ένωσης, αφού το έδαφος και τα σύνορα της Ελλάδας είναι έδαφος και σύνορα και της Ευρωπαϊκής Ένωσης- ότι έχει όχι μόνο θεμελιωμένο δικαίωμα αλλά και εξίσου θεμελιωμένη υποχρέωση αμυντικής θωράκισης όλων, ανεξαιρέτως και δίχως οιαδήποτε διάκριση, των Νησιών της στο Αιγαίο και στην Ανατολική Μεσόγειο. Το δικαίωμα αυτό της Ελλάδας βρίσκει σταθερό έρεισμα και στις διατάξεις του πρωτογενούς Ευρωπαϊκού Δικαίου, δοθέντος ότι συγκεκριμένοι κανόνες της Συνθήκης της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΣΕΕ) και της Συνθήκης Λειτουργίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΣΛΕΕ) το εγγυώνται, ιδίως όταν εφαρμόζονται σε συνδυασμό με αντίστοιχες ρυθμίσεις του Διεθνούς Δικαίου -εν προκειμένω του Καταστατικού Χάρτη του ΟΗΕ και του Εθιμικού Διεθνούς Δικαίου- οι οποίες εν πάση περιπτώσει αποτελούν αναπόσπαστο μέρος του Ευρωπαϊκού Κεκτημένου.<br /> Ι. Το νομικό καθεστώς της Συνθήκης της Λωζάνης του 1923 και της μετέπειτα Συνθήκης του Μοντρέ του 1936, καθώς και της Συνθήκης Ειρήνης των Παρισίων του 1947<br /> Κατ’ αρχάς επισημαίνεται ότι το αναφαίρετο δικαίωμα της Ελλάδας να θωρακίζει αμυντικώς συγκεκριμένα Νησιά της στο Αιγαίο εδράζεται, με την δέουσα και ευκρινέστατη νομική ασφάλεια, στην Συνθήκη της Λωζάνης, του 1923, όπως αυτή τροποποιήθηκε μεταγενεστέρως, το 1936, με την Συνθήκη του Μοντρέ. Ενώ ως προς άλλα Ελληνικά Νησιά στο Αιγαίο και στην Ανατολική Μεσόγειο -συγκεκριμένα δε ως προς τα Δωδεκάνησα- η Τουρκία κατ’ ουδένα τρόπο νομιμοποιείται να επικαλείται την Συνθήκη Ειρήνης των Παρισίων του 1947.<br /> Α. Η Συνθήκη της Λωζάνης του 1923 και η τροποποίησή της με την Συνθήκη του Μοντρέ του 1936<br /> Η Συνθήκη της Λωζάνης του 1923 μεταξύ άλλων στο πλαίσιο των διατάξεων του άρθρου 1 δίδει τον ορισμό των «Στενών». Και στο πλαίσιο των διατάξεων του άρθρου 4 καθορίζει τις νομικές διαστάσεις της αποστρατιωτικοποίησης των Νησιών της περιοχής, ορίζοντας και ότι: «Οὐδετεροποιοῦνται αἱ κάτωθι ὁριζόμεναι ζῶναι καὶ νῆσοι… 3. Ἐν τῷ Αἰγαίω, αἱ νῆσοι Σαμοθράκη, Λῆμνος, Ἴμβρος, Τένεδος καὶ αἱ Λαγοῦσοι Νῆσοι (Μαυρυαί)».<br /> 1. Τα νομικά δεδομένα της Συνθήκης του Μοντρέ του 1936<br /> Το καθεστώς αυτό της Συνθήκης της Λωζάνης τροποποιήθηκε με την Συνθήκη του Μοντρέ, το 1936. Η οποία από την μία πλευρά επαναλαμβάνει στο προοίμιό της, σχετικώς αορίστως, τον ορισμό των «Στενών» και, από την άλλη πλευρά, δεν απαριθμεί πλέον ρητώς τα ως άνω πέντε Νησιά. Ερμηνεύοντας την διατύπωση αυτή της Συνθήκης του Μοντρέ ως άρση του καθεστώτος αποστρατιωτικοποίησης η Τουρκία έσπευσε, αμέσως μετά την έναρξη της ισχύος της, να στρατιωτικοποιήσει τα τρία Νησιά που υπάγονται στην κυριαρχία της, δηλαδή την Ίμβρο, την Τένεδο και τις Λαγούσες. Με δεδομένο ότι κατά την Συνθήκη της Λωζάνης -και κατά ρητή μάλιστα δήλωση του τότε Mustafa Ismet Pasha και, μετά το 1934, Ismet Inönü, στο πλαίσιο της σχετικής Συνδιάσκεψης της Λωζάνης- αναφορικά με την αποστρατιωτικοποίησή τους και τα πέντε προμνημονευόμενα νησιά θεωρήθηκαν ως «ενιαίο γεωγραφικό σύνολο» για τους σκοπούς του νομικού προσδιορισμού της «Ζώνης των Στενών», δεν είναι νοητή η διαφορετική μεταχείρισή τους στο πεδίο εφαρμογής της Συνθήκης του Μοντρέ.<br /> 2. Η ανάγκη ενιαίας θεσμικής αντιμετώπισης του καθεστώτος όλων των Νησιών που υπάγονται στην «Ζώνη των Στενών»<br /> Άρα -και ιδίως σύμφωνα με την κατά την αρχή της αναλογικής ισότητας ερμηνεία των διατάξεων του Διεθνούς Δικαίου εν γένει- δεν είναι νοητό και επιτρεπτό να γίνεται δεκτή, ύστερα από την Συνθήκη του Μοντρέ, ήτοι από το 1936, μόνον η επαναστρατιωτικοποίηση των τριών νησιών της Τουρκίας Ίμβρου, Τενέδου και Λαγουσών, όχι όμως και εκείνη των Ελληνικών Νησιών της Σαμοθράκης και της Λήμνου. Πράγμα που σημαίνει ότι ως εντασσόμενα όλα, ανεξαιρέτως, τα Νησιά αυτά στην νομική ενότητα «των Στενών», μετά την Συνθήκη του Μοντρέ επαναστρατιωτικοποιήθηκαν, και δη στο σύνολό τους. Επομένως, αυτοθρόως επαναστρατιωτικοποιήθηκαν τόσον η Λήμνος όσο και η Σαμοθράκη.<br /> Β. Η Συνθήκη Ειρήνης των Παρισίων του 1947<br /> Προκαταρκτικώς διευκρινίζεται, ειδικώς ως προς το νομικό καθεστώς των Δωδεκανήσων, πως το καθεστώς της τελικής παραχώρησής τους στην Ελλάδα διέπεται από τις διατάξεις της Συνθήκης Ειρήνης των Παρισίων (10 Φεβρουαρίου του 1947) μεταξύ των Συμμάχων, νικητών του Β΄ Παγκόσμιου Πολέμου, και της Ιταλίας. Ιδιαίτερη σημασία, εντός αυτού του θεσμικού πλαισίου, έχουν οι διατάξεις του άρθρου 14 της προαναφερόμενης Συνθήκης, σύμφωνα με τις οποίες: «1. Ἡ Ἰταλία ἐκχωρεῖ εἰς τὴν Ἑλλάδα ἐν πλήρει κυριαρχίᾳ τὰς νήσους τῆς Δωδεκανήσου τὰς κατωτέρω ἀπαριθμουμένας, ἤτοι: Ἀστυπάλαιαν, Ρόδον, Χάλκην, Κάρπαθον, Κάσον, Τῆλον, Νίσυρον, Κάλυμνον, Λέρον, Πάτμον, Λιψόν, Σύμην, Κῶ καὶ Καστελλόριζον ὡς καὶ τὰς παρακειμένας νησῖδας. 2. Αἱ ἀνωτέρω νῆσοι θὰ ἀποστρατιωτικοποιηθώσι καὶ θὰ παραμείνωσιν ἀποστρατιωτικοποιημέναι.» Από τις διατάξεις αυτές, ερμηνευόμενες στο πλαίσιο του συνόλου τόσο του Διεθνούς Δικαίου όσο και του Ευρωπαϊκού Δικαίου, καθ’ ό μέτρο αποτελούν πλέον και μέρος του Ευρωπαϊκού Κεκτημένου -άρα και με βάση τις γενικές αρχές οι οποίες διέπουν την ερμηνεία του Διεθνούς Δικαίου και του Ευρωπαϊκού Δικαίου- συνάγονται και τα ακόλουθα ως προς το ισχύον νομικό καθεστώς των Δωδεκανήσων σε ό,τι αφορά την αμυντική τους θωράκιση.<br /> 1. Οι διατάξεις του άρθρου 14 παρ. 1 της Συνθήκης Ειρήνης των Παρισίων του 1947<br /> Η διατύπωση των διατάξεων της παραγράφου 1 του άρθρου 14 της Συνθήκης Ειρήνης των Παρισίων είναι τόσο σαφής, ώστε δεν αφήνει περιθώριο αμφιβολίας ως προς την ουσία και την έκταση της lato sensu Κυριαρχίας της Ελλάδας επί των Δωδεκανήσων και, επομένως, κανένα περιθώριο αμφισβήτησης, από οιαδήποτε πλευρά και αν προέρχεται. Ειδικότερα:<br /> α) Η Κυριαρχία αυτή είναι πλήρης, γεγονός το οποίο σημαίνει ότι ουδένα περιορισμό επιδέχεται κατά την άσκησή της. Το δε ειδικότερο περιεχόμενο της πλήρους κατά τ’ ανωτέρω Κυριαρχίας προσδιορίζεται, ως προς τα Δωδεκάνησα, κατ’ εξοχήν με βάση τους κανόνες του εκάστοτε ισχύοντος Ελληνικού Συντάγματος περί Κυριαρχίας, καθώς και με βάση τις περί Κυριαρχίας των Κρατών-Μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης διατάξεις, ιδίως δε τις διατάξεις του άρθρου 4 παρ. 2 της ΣΕΕ. Οιαδήποτε, λοιπόν, αμφισβήτηση της ερμηνείας των διατάξεων της παραγράφου 1 του άρθρου 14 της Συνθήκης Ειρήνης των Παρισίων συνιστά, ταυτοχρόνως, παραβίαση και του Διεθνούς Δικαίου αλλά και του Ευρωπαϊκού Δικαίου, για την άρση της οποίας η Ελλάδα νομιμοποιείται να προσφύγει, όποτε το κρίνει σκόπιμο, στα κατά περίπτωση αρμόδια Διεθνή και Ευρωπαϊκά Fora.<br /> β) Η κατά τα προαναφερόμενα πλήρης Κυριαρχία της Ελλάδας εκτείνεται όχι μόνο σε όλα τα Νησιά που αναφέρονται ρητώς στις διατάξεις της παραγράφου 1 του άρθρου 14 της Συνθήκης Ειρήνης των Παρισίων αλλά, κατά την κατηγορηματική διατύπωση της παραγράφου αυτής, επιπροσθέτως και επί των «παρακειμένων νησίδων», στο σύνολό τους. Επειδή δε οι διατάξεις αυτές ουδεμία διάκριση καθιερώνουν εν προκειμένω, η διατύπωσή τους καταλαμβάνει και τις κάθε είδους «παρακείμενες νησίδες», ανεξαρτήτως του μεγέθους τους ή άλλου χαρακτηριστικού τους (π.χ. αν κατοικούνται ή μη). Υπό το πρίσμα δε αυτό καθίσταται προφανές πως και στην περιοχή των Δωδεκανήσων δεν είναι νοητές, από πλευράς Διεθνούς Δικαίου αλλά και Ευρωπαϊκού Δικαίου, «γκρίζες ζώνες» αναφορικά με την έκταση και το περιεχόμενο της Ελληνικής Κυριαρχίας στην ως άνω περιοχή. Πολύ δε περισσότερο «γκρίζες ζώνες» όπως τις επικαλείται προκλητικά η Τουρκία αφού, καθώς θα επεξηγηθεί αμέσως στην συνέχεια, κατ’ ουδένα τρόπο νομιμοποιείται να επικαλείται την Συνθήκη Ειρήνης των Παρισίων.<br /> 2. Η in concreto εφαρμογή της αρχής του Διεθνούς Δικαίου «res inter alios acta» έναντι της Τουρκίας<br /> Ως προς την αποστρατιωτικοποίηση των Δωδεκανήσων, την οποία καθιέρωναν οι διατάξεις του άρθρου 14 παρ. 2 της Συνθήκης Ειρήνης των Παρισίων, με βάση τους κανόνες του Διεθνούς Δικαίου ισχύουν τα εξής:<br /> α) Τα περί αποστρατιωτικοποίησης των Δωδεκανήσων, κατά τις διατάξεις του άρθρου 14 παρ. 2 της Συνθήκης Ειρήνης των Παρισίων, πρέπει να ερμηνεύονται και υπό το φως της εκ μέρους της Ελλάδας άσκησης, έναντι της Τουρκίας, του δικαιώματος στρατιωτικοποίησης και νησιών Κράτους-Μέλους του ΟΗΕ που απειλούνται από άλλο Κράτος-Μέλος, όπως αναλύεται εκτενέστερα κατωτέρω.<br /> β) Πέραν όμως της επιχειρηματολογίας αυτής η Τουρκία δεν έχει, εν πάση περιπτώσει, δικαίωμα να επικαλείται την Συνθήκη Ειρήνης των Παρισίων. Και τούτο διότι:<br /> β1) Οι διατάξεις των άρθρων 34, 35 και 36 της Συνθήκης της Βιέννης περί του Δικαίου των Διεθνών Συνθηκών (1969) ορίζουν, μεταξύ άλλων, και ότι: Κάθε Συνθήκη ισχύει –επέκεινα δε δημιουργεί αντίστοιχα δικαιώματα και αντίστοιχες υποχρεώσεις- μόνο μεταξύ των συμβαλλόμενων μερών. Άρα έναντι τρίτων Κρατών η Συνθήκη συνιστά, από πλευράς κανονιστικού περιεχομένου, «res inter alios acta». Εξ αυτού ακριβώς του λόγου μία Συνθήκη ισχύει και έναντι τρίτου Κράτους μόνον υπό την διπλή προϋπόθεση, ότι από την μία πλευρά τούτο προβλέπεται σύμφωνα με την εκπεφρασμένη πρόθεση των συμβαλλόμενων μερών. Και, από την άλλη πλευρά, το τρίτο Κράτος έχει αποδεχθεί την υποχρέωση αυτή ρητώς και εγγράφως, επιπλέον δε και ανεπιφυλάκτως. Κατά νομική λογική ακολουθία, μία Συνθήκη δημιουργεί δικαίωμα για τρίτο Κράτος μόνον υπό την, επίσης διπλή, προϋπόθεση ότι από την μία πλευρά τα συμβαλλόμενα μέρη επιδιώκουν δια της Συνθήκης και εκχώρηση δικαιώματος στο τρίτο Κράτος. Και, από την άλλη πλευρά, το τελευταίο συγκατατίθεται προς τούτο ρητώς, εγγράφως και ανεπιφυλάκτως. Όπως είναι προφανές οι προϋποθέσεις αυτές τίθενται προκειμένου το κανονιστικό πλαίσιο της κατά περίπτωση Συνθήκης να καθίσταται όσο το δυνατόν πιο συμπαγές, με στόχο την διασφάλιση της αποτελεσματικότητας της ισχύος της στην πράξη. Κάτι το οποίο είναι τόσο περισσότερο αναγκαίο στην εποχή μας, όσο η κανονιστική δυναμική του εν γένει Διεθνούς Δικαίου βαίνει δυστυχώς φθίνουσα.<br /> β2) Η Τουρκία δεν είναι, υφ’ οιανδήποτε νομικώς παραδεκτή ερμηνεία και εκδοχή, συμβαλλόμενο μέρος στην Συνθήκη Ειρήνης των Παρισίων. Άρα η Συνθήκη αυτή, ως προς την οποία η Τουρκία είναι τρίτο Κράτος, δεν δημιουργεί δικαιώματα ή υποχρεώσεις υπέρ ή εις βάρος της αντιστοίχως. Επιπροσθέτως, και σύμφωνα με τα εκτεθέντα αμέσως προηγουμένως, ουδεμία διάταξη της Συνθήκης Ειρήνης των Παρισίων -όπως άλλωστε αποδεικνύει η έως τώρα εφαρμογή της- τεκμηριώνει, έστω και καθ’ υποφοράν, ότι τα συμβαλλόμενα μέρη επιδίωξαν δι’ αυτής να εκχωρήσουν οιοδήποτε δικαίωμα στην Τουρκία, πολλώ δε μάλλον δικαίωμα σχετικό με το στρατιωτικό καθεστώς των Δωδεκανήσων. Πραγματικά, όπως ανενδοιάστως προκύπτει από τις περιστάσεις υπό τις οποίες είχε συναφθεί η Συνθήκη Ειρήνης των Παρισίων, το 1947, η αποστρατιωτικοποίηση των Δωδεκανήσων αποφασίσθηκε ύστερα από ρητή επιμονή και πρόταση της τότε Σοβιετικής Ένωσης προκειμένου αυτή να συναινέσει στην προς την Ελλάδα παραχώρησή τους. Και τούτο λόγω των επιφυλάξεων της σοβιετικής πλευράς ως προς την χρησιμοποίηση και αξιοποίηση των Δωδεκανήσων για στρατιωτικούς λόγους από Χώρες του δυτικού μπλοκ, όπως η Ελλάδα, και δη σε εποχή όπου τα πρώτα σημάδια του επερχόμενου Ψυχρού Πολέμου ήταν πια εμφανή. Ουδεμία, δηλαδή, ιστορικώς τεκμηριωμένη σχέση είχε η πρόβλεψη της αποστρατιωτικοποίησης των Δωδεκανήσων με την Τουρκία και την ασφάλειά της.<br /> β3) Τα προπαρατεθέντα ενισχύονται και από το ότι ουδέποτε ζητήθηκε οιασδήποτε μορφής συγκατάθεση της Τουρκίας για εκχώρηση τέτοιου δικαιώματος και ουδέποτε, κατά συνέπεια, υπήρξε εκ μέρους της τέτοια συγκατάθεση. Την ακρίβεια του επιχειρήματος τούτου τεκμηριώνει, και δη αμαχήτως, η ίδια η συμπεριφορά της Τουρκίας. Έτσι π.χ. το 1975 η Τουρκία είχε απευθυνθεί –βλ. το τουρκικό Aide-Mémoire της 3ης Απριλίου 1975- στα συμβαλλόμενα μέρη της Συνθήκης Ειρήνης των Παρισίων, καταγγέλλοντας δήθεν παραβιάσεις της εκ μέρους της Ελλάδας στην ευρύτερη περιοχή των Δωδεκανήσων. Η καταγγελία της αυτή κατέληγε με το εξής: «Εναπόκειται στις κυβερνήσεις των συμβαλλομένων χωρών… να απαιτήσουν από την Ελληνική Κυβέρνηση να συμμορφωθεί στο πνεύμα και στο γράμμα» της ως άνω Συνθήκης. Και μόνο από την διατύπωση αυτή προκύπτει, προδήλως, πως ούτε η ίδια η Τουρκία ισχυρίσθηκε τότε ότι αντλεί οιοδήποτε δικαίωμα, προερχόμενο εκ της Συνθήκης Ειρήνης των Παρισίων, ως προς το στρατιωτικό καθεστώς των Δωδεκανήσων, αναγνωρίζοντας εμμέσως πλην σαφώς ότι θεωρεί εαυτή ως τρίτο κράτος εν προκειμένω. Η δε εκκωφαντική σιωπή των συμβαλλόμενων μερών σε αυτή την ένσταση της Τουρκίας βεβαιώνει του λόγου το ασφαλές.<br /> ΙΙ. Η επί όλων, ανεξαιρέτως, των Ελληνικών Νησιών στο Αιγαίο και στην Ανατολική Μεσόγειο εφαρμογή της κατά το Διεθνές Δίκαιο αρχής «ό,τι απειλείται δεν αποστρατιωτικοποιείται»<br /> Ανεξάρτητα από τις κατά τα προμνημονευόμενα ειδικές ρυθμίσεις Διεθνών Συνθηκών -εδώ της Συνθήκης της Λωζάνης, του 1923 και της τροποποιητικής της Συνθήκης του Μοντρέ, του 1936 και της Συνθήκης Ειρήνης των Παρισίων, του 1947- θεμελιώδους σημασίας ρυθμίσεις του Διεθνούς Δικαίου εν γένει κατοχυρώνουν, με κανονιστική ενάργεια και δίχως περιθώρια αμφισβήτησης, το δικαίωμα της Ελλάδας να θωρακίζει αμυντικώς όλα, ανεξαιρέτως, τα Νησιά της στο Αιγαίο και στην Ανατολική Μεσόγειο. Και δη ανεξάρτητα από οιεσδήποτε ειδικότερες, έστω και κατ’ επίφαση αντίθετες, προβλέψεις επιμέρους Διεθνών Συνθηκών. Πρόκειται για όλες εκείνες τις ρυθμίσεις του Διεθνούς Δικαίου οι οποίες στην βάση του προτάγματος της προστασίας της εδαφικής Κυριαρχίας ενός Κράτους καταλήγουν και στην θεσμική κατοχύρωση της αρχής «ό,τι απειλείται δεν αποστρατιωτικοποιείται, ασχέτως ειδικότερων ad hoc συμβατικών ρυθμίσεων». Αρχής η οποία οδηγεί, e contrario, στην ισοδύναμη κανονιστικώς αρχή «ό,τι απειλείται μπορεί, εν πάση περιπτώσει, να θωρακισθεί αμυντικώς έναντι του ενδεχομένου πραγματοποίησης της απειλής αυτής και για όσο χρονικό διάστημα διαρκεί η απειλή». Όπως συνάγεται από τα εκτιθέμενα στην συνέχεια, αυτές οι συμπληρωματικές μεταξύ τους αρχές τεκμηριώνονται από νομικής σκοπιάς ασφαλώς με βάση τον συνδυασμό αφενός της αρχής του Διεθνούς Εθιμικού Δικαίου, κατά την οποία υφίσταται αναφαίρετο δικαίωμα των Κρατών να προστατεύουν, με κάθε νόμιμο αμυντικό μέσο, την εδαφική Κυριαρχία τους. Και, αφετέρου, της εφαρμογής στην πράξη των διατάξεων των άρθρων 1 παρ. 1, 2 παρ. 4 και 51 του Καταστατικού Χάρτη του ΟΗΕ.<br /> Α. Η επίκληση αποκλειστικώς και μόνο των διατάξεων του άρθρου 51 του Καταστατικού Χάρτη του ΟΗΕ για την αμυντική θωράκιση απειλούμενου τμήματος του εδάφους ενός Κράτους, επί του οποίου εκτείνεται η Κυριαρχία του<br /> Ευθύς εξ αρχής πρέπει να τονισθεί ότι υποστηρίζεται, και μάλιστα με πολλά επιχειρήματα, η άποψη ότι το δικαίωμα της Ελλάδας να θωρακίζει αμυντικώς όλα, ανεξαιρέτως, τα Νησιά της στο Αιγαίο και στην Ανατολική Μεσόγειο μπορεί να στηριχθεί επαρκώς αποκλειστικώς στις διατάξεις του άρθρου 51 του Καταστατικού Χάρτη του ΟΗΕ, υπό το ερμηνευτικό φως της αρχής της «νόμιμης άμυνας» έναντι «επικείμενης απειλής» και, a fortiori, «απειλής χρήσης βίας».<br /> 1. Το νομικό θεμέλιο των διατάξεων του άρθρου 51 του Καταστατικού Χάρτη του ΟΗΕ<br /> Κατά την άποψη αυτή πρόκειται για δικαίωμα το οποίο έχει θεμελιωθεί κανονιστικώς υπέρ της Ελλάδας προ πολλών δεκαετιών, δεδομένης της διαχρονικής τουρκικής επιθετικότητας και προκλητικότητας. Ιδίως όμως έχει θεμελιωθεί, με αμάχητα ιστορικά και νομικά τεκμήρια όπως θα αναλυθεί εκτενέστερα και με πιο ολοκληρωμένο τρόπο στην συνέχεια, ύστερα από την τουρκική εισβολή και κατοχή στην Κύπρο, το 1974, κατεξοχήν δε μετά την, προφανώς κατ’ επίφαση, «σύναψη» τον Νοέμβριο του 2019 του λεγόμενου «τουρκολιβυκού μνημονίου», μεταξύ της Τουρκίας και του τότε φερόμενου ως «πρωθυπουργού» της Λιβύης. «Πρωθυπουργού» μέρους μόνο της Λιβύης και κατά γενική ομολογία μεταβατικού, ο οποίος ουδεμία εξουσία διέθετε ως προς την υπογραφή γενικώς δεσμευτικών για το Κράτος αυτό διεθνών κειμένων.<br /> α) Και τούτο, διότι αυτή και μόνη η τουρκική εισβολή και κατοχή στην Κύπρο -και για όσο χρονικό διάστημα συνεχίζεται -συνιστά, οπωσδήποτε, απροκάλυπτη «επικείμενη απειλή» κατά της Ελλάδας ή και σαφή «απειλή χρήσης βίας» εναντίον της.<br /> α1) Ενώ η διαρκώς διευρυνόμενη τουρκική προκλητικότητα και επιθετικότητα στο Αιγαίο και στην Ανατολική Μεσόγειο, κυρίως σε ό,τι αφορά την αμφισβήτηση τόσο της stricto sensu Κυριαρχίας όσο και των Κυριαρχικών και άλλων Δικαιωμάτων της Ελλάδας ως προς την Υφαλοκρηπίδα και τις λοιπές Θαλάσσιες Ζώνες- με σπουδαιότερης σημασίας την ΑΟΖ- διαιωνίζει και επιτείνει την «επικείμενη απειλή» εκ μέρους της.<br /> α2) Ιδίως δε μετά την κατά τα ως άνω «σύναψη» του νομικώς ανυπόστατου «τουρκολιβυκού μνημονίου» τον Νοέμβριο του 2019, η συμπεριφορά της Τουρκίας έχει υπερβεί κάθε όριο προκλητικότητας και ωμής παραβίασης του Διεθνούς Δικαίου, και κυρίως του Δικαίου της Θάλασσας του ΟΗΕ κατά την Σύμβαση του Montego Bay του 1982. Σύμβαση η οποία δεσμεύει, ως προς όλες τις διατάξεις της, και την Τουρκία, μολονότι δεν έχει προσχωρήσει σε αυτή. Και τούτο διότι η Σύμβαση αυτή, λόγω του μεγάλου αριθμού των Κρατών-Μελών του ΟΗΕ που έχουν προσχωρήσει στις κανονιστικές της ρυθμίσεις -και η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει προσχωρήσει, ως αυτοτελές νομικό πρόσωπο, ήδη από το 1998- παράγει, κατά την νομολογία του Διεθνούς Δικαστηρίου της Χάγης, γενικώς δεσμευτικούς εθιμικούς κανόνες ή, κατά την ορθότερη άποψη, εξίσου δεσμευτικούς «γενικώς παραδεδεγμένους κανόνες του Διεθνούς Δικαίου». Η ωμή παραβίαση των κανόνων της Σύμβασης του Montego Bay του 1982 μέσω του «τουρκολιβυκού μνημονίου» οφείλεται -πέραν βεβαίως της κατά τα ως άνω κατ’ επίφαση «σύναψής» της δια της ωμής παραβίασης των περί Διεθνών Συνθηκών κανόνων του Διεθνούς Δικαίου- πρωτίστως, και όπως θα επεξηγηθεί αναλυτικότερα πιο κάτω, στο ότι οι προβλέψεις της αγνοούν επιδεικτικώς μεγάλους γεωγραφικούς όγκους στο Αιγαίο και ιδίως στην Ανατολική Μεσόγειο, όπως π.χ. η Κρήτη, η Ρόδος κλπ. Εξ ου και η Ελλάδα ευθύς εξ αρχής ξεκαθάρισε ότι το «τουρκολιβυκό μνημόνιο» είναι παντελώς ανυπόστατο και δεν παράγει, ούτε καθ’ υποφοράν, έννομα αποτελέσματα. Κάτι το οποίο δέχθηκε επανειλημμένως, με αφετηρία τα συμπεράσματα του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου της 12ης Δεκεμβρίου 2019, και η Ευρωπαϊκή Ένωση.<br /> β) ‘Όπως τονίσθηκε αμέσως προηγουμένως, και με βάση τα προπαρατεθέντα, το δικαίωμα της Ελλάδας βρίσκει κανονιστικό θεμέλιο στις διατάξεις του άρθρου 51 του Καταστατικού Χάρτη του ΟΗΕ, οι οποίες καθιερώνουν –και μάλιστα ως jus cogens- το δικαίωμα της «νόμιμης άμυνας» Κράτους-Μέλους του ΟΗΕ και σε περίπτωση «επικείμενης απειλής», πολλώ δε μάλλον σε περίπτωση «απειλής χρήσης βίας».<br /> β1) Παρά την διατύπωση των διατάξεων τούτων που, prima facie, φαίνεται να θέτουν ως προϋπόθεση προσφυγής στην διαδικασία της «νόμιμης άμυνας» την εκδηλωμένη ένοπλη επίθεση, η μεγάλη πλειοψηφία των διεθνολόγων αλλά και η ίδια η διεθνής πρακτική δέχονται ότι για την άσκηση του δικαιώματος τούτου αρκεί και η «επικείμενη απειλή». A fortiori δε η «απειλή χρήσης βίας», η οποία συνιστά ευθεία παραβίαση των διατάξεων του άρθρου 2 παρ. 4 του Καταστατικού Χάρτη του ΟΗΕ.<br /> <br /> β2) Έτσι π.χ. οι ΗΠΑ, μετά τις τρομοκρατικές επιθέσεις της 11ης Σεπτεμβρίου 2001, προσέφυγαν στην άσκηση του δικαιώματος «νόμιμης άμυνας» –και δη χωρίς χρονικό περιορισμό, αφού η απειλή εμφανίσθηκε ως επικείμενη επ’ αόριστον- υπό την μορφή νόμιμης προληπτικής δράσης λόγω επικείμενης απειλής και, κατ’ ακολουθία, επικείμενης επίθεσης. Την άποψη αυτή υιοθέτησε πλήρως ο ίδιος ο Γενικός Γραμματέας του ΟΗΕ, δηλώνοντας –την 21η Μαρτίου 2005- μεταξύ άλλων και ότι: «Επικείμενες απειλές καλύπτονται πλήρως από το άρθρο 51, το οποίο διασφαλίζει το φυσικό δικαίωμα των κυρίαρχων κρατών να αμυνθούν εναντίον ένοπλης επίθεσης».<br /> 2. Το δικαίωμα της «νόμιμης άμυνας»<br /> Ενόψει των προεκτεθέντων, δίχως αμφισβήτηση η Ελλάδα νομιμοποιείται, όταν και εφόσον το κρίνει σκόπιμο για την άμυνά της, να κάνει χρήση και ως προς όλα τα Νησιά της στο Αιγαίο και στην Ανατολική Μεσόγειο του κατά τις διατάξεις του άρθρου 51 του Καταστατικού Χάρτη του ΟΗΕ δικαιώματος προσφυγής σε μέσα «νόμιμης άμυνας» έναντι της Τουρκίας, άνευ μάλιστα χρονικού περιορισμού.<br /> α) Και τούτο διότι, ιδίως μετά το 1974 κατά τα προπαρατεθέντα, η «απειλή χρήσης βίας» εκ μέρους της Τουρκίας –άρα και η συνακόλουθη «επικείμενη απειλή»- είναι αφενός κάτι παραπάνω από προφανής, με επανειλημμένες και διαφόρων μορφών προκλήσεις. Και, αφετέρου, διαρκής, όπως καταδεικνύει ακόμη και η σημερινή τουρκική συμπεριφορά στο Αιγαίο και στην Ανατολική Μεσόγειο, ιδίως μετά την κατά τα ήδη διευκρινισθέντα «σύναψη» του νομικώς ανυπόστατου «τουρκολιβυκού μνημονίου». Συμπεριφορά, η οποία λόγω της αυθαίρετης επιχείρησης της Τουρκίας να εφαρμόσει στην πράξη το νομικώς ανυπόστατο «τουρκολιβυκό μνημόνιο» φέρει όλα τα χαρακτηριστικά και της «απειλής χρήσης βίας», πάντοτε υπό την προεκτεθείσα έννοια.<br /> β) Πρόσθετη απόδειξη αυτών, η οποία θα εξειδικευθεί εκτενέστερα στην συνέχεια, συνιστά και το γεγονός του, εντελώς αντίθετου με κάθε έννοια του Διεθνούς Δικαίου, «casus belli» της Τουρκίας ως προς την επέκταση της Αιγιαλίτιδας Ζώνης της Ελλάδας. Αυτό το «casus belli», πέραν του ότι αποφασίσθηκε -στις 8.6.1995, αμέσως μετά την θέση σε ισχύ της Σύμβασης του Montego Bay του 1982 για το Δίκαιο της Θάλασσας του ΟΗΕ, το 1994- από την τουρκική Εθνοσυνέλευση κατά τρόπο αντίθετο ακόμη και με αυτό τούτο το σύνταγμα της Τουρκίας, συνιστά έκτοτε διαρκή «απειλή χρήσης βίας» εναντίον της Ελλάδας για τον εξής λόγο: Στην ουσία, η Τουρκία δηλώνει μέσω αυτού ότι αποτελεί «αιτία πολέμου» η εκ μέρους της Ελλάδας άσκηση του αναφαίρετου, κατά το Δίκαιο της Θάλασσας του ΟΗΕ- δηλαδή κατά την Σύμβαση του Montego Bay του 1982- και όχι μόνο, δικαιώματός της να επεκτείνει, σύμφωνα με τις κατά περίπτωση διατάξεις του, την Αιγιαλίτιδα Ζώνη της στα 12 ναυτικά μίλια. Υπό τα δεδομένα αυτά ένα τέτοιο «casus belli» αποτελεί επιτομή της «απειλής χρήσης βίας» κατά το Διεθνές Δίκαιο, ιδίως δε κατά τις διατάξεις του άρθρου 51 του Καταστατικού Χάρτη του ΟΗΕ.<br /> γ) Τέλος, την προμνημονευόμενη «επικείμενη απειλή» ή και «απειλή χρήσης βίας», εκ μέρους της Τουρκίας και εναντίον της Ελλάδας, ολοκληρώνει ο σχηματισμός της λεγόμενης τουρκικής «Στρατιάς του Αιγαίου», τον Ιούλιο του 1975, και μάλιστα με πολυάριθμες αμφίβιες δυνάμεις. Όπως θα αναλυθεί με πρόσθετη επιχειρηματολογία στην συνέχεια, πρόκειται για μετεξέλιξη και μετονομασία της 4ης Στρατιάς (4. Ordu) της Τουρκίας. Η οποία εδρεύει στην Σμύρνη και, στην πραγματικότητα, έχει οργανωθεί προκειμένου να εκπαιδεύει τον τουρκικό στρατό για ενδεχόμενη επίθεση εναντίον των Ελληνικών Νησιών. Διότι, και μάλιστα αυτονοήτως, τι άλλο μπορεί να σημαίνει ο σχηματισμός ενός στρατιωτικού σώματος αυτής της μορφής παρά την προετοιμασία της Τουρκίας για απόβαση σε Ελληνικά Νησιά στην περιοχή αυτή, κατά παραβίαση της ίδιας της stricto sensu Κυριαρχίας της;<br /> Β. Η πιο ολοκληρωμένη θεμελίωση του δικαιώματος της Ελλάδας να θωρακίζει αμυντικώς όλα, ανεξαιρέτως, τα Νησιά της στο Αιγαίο και στην Ανατολική Μεσόγειο στην βάση του συνδυασμού αρχών του Διεθνούς Εθιμικού Δικαίου με τις διατάξεις των άρθρων 1 παρ. 1, 2 παρ. 4 και 51 του Καταστατικού Χάρτη του ΟΗΕ<br /> Ορθότερη, ως νομικώς πληρέστερη, εμφανίζεται όμως η άποψη εκείνη, η οποία στηρίζει την θεμελίωση του δικαιώματος της Ελλάδας να θωρακίζει αμυντικώς όλα, ανεξαιρέτως, τα Νησιά της στο Αιγαίο και στην Ανατολική Μεσόγειο στην βάση του συνδυασμού συγκεκριμένων αρχών του Διεθνούς Εθιμικού Δικαίου με τις διατάξεις των άρθρων 1 παρ. 1, 2 παρ. 4 και 51 του Καταστατικού Χάρτη του ΟΗΕ.<br /> 1.Το εν προκειμένω κανονιστικό πλαίσιο που στοιχειοθετείται από τον συνδυασμό αρχών του Διεθνούς Εθιμικού Δικαίου με τις διατάξεις των άρθρων 1 παρ. 1, 2 παρ. 4 και 51 του Κανονιστικού Χάρτη του ΟΗΕ<br /> Το ως άνω κανονιστικό πλαίσιο, επί του οποίου εδράζεται με ολοκληρωμένο τρόπο το δικαίωμα της Ελλάδας να θωρακίζει αμυντικώς όλα, ανεξαιρέτως, τα Νησιά της στο Αιγαίο και στην Ανατολική Μεσόγειο, βασίζεται θεσμικώς στις ακόλουθες δύο κανονιστικές συνιστώσες:<br /> α) Η πρώτη κανονιστική συνιστώσα συγκροτείται θεσμικώς, σύμφωνα και με τα προεκτεθέντα, από την θεμελιώδη αρχή του Διεθνούς Εθιμικού Δικαίου κατά την οποία οι περί αποστρατιωτικοποίησης κανόνες του Διεθνούς Δικαίου δεν είναι επιτρεπτό να αναιρούν το αναφαίρετο δικαίωμα κάθε Κράτους να υπερασπίζεται, ιδίως θωρακίζοντας αμυντικώς τα απειλούμενα εδάφη του, την lato sensu Κυριαρχία του. Ήτοι, τόσο την stricto sensu Κυριαρχία του όσο και τα κάθε μορφής Κυριαρχικά Δικαιώματά του.<br /> α1) Στην προκείμενη περίπτωση αυτή η αμυντική θωράκιση δεν θεωρείται τόσο ως «προληπτική άμυνα», ούτε και ως «αποτρεπτική νόμιμη άμυνα», αλλά προεχόντως ως αυτοτελές δικαίωμα που διασφαλίζει στο απειλούμενο Κράτος την κατά το Διεθνές Δίκαιο νομική δυνατότητα -με παράλληλη αξιοποίησή της στην πράξη ανά πάσα στιγμή- να προβαίνει σε όλες τις προβλεπόμενες και επιτρεπόμενες προπαρασκευαστικές ενέργειες για την αποτελεσματική αποτροπή μιας ενδεχόμενης πραγμάτωσης της εναντίον του απειλής από άλλο Κράτος.<br /> α2) Περαιτέρω, η απειλή αυτή εναντίον της εδαφικής Κυριαρχίας ενός Κράτους από άλλο είναι αναγκαία αλλά και ικανή προϋπόθεση για να γίνει δεκτό, πάντοτε κατά το Διεθνές Εθιμικό Δίκαιο, ότι και αν υπάρχουν ειδικότερες διατάξεις του Διεθνούς Δικαίου που προβλέπουν καθεστώς ενός είδους αποστρατιωτικοποίησης, η λόγω της in concreto απειλής δημιουργούμενη κατάσταση έχει επιφέρει τέτοια μεταβολή των συνθηκών και περιστάσεων, ώστε οι περί αποστρατιωτικοποίησης διατάξεις έχουν αποδυναμωθεί, de facto και de jure, κανονιστικώς στην πράξη. Και τούτο διότι προέχει η εφαρμογή του κατά το Διεθνές Δίκαιο κανόνα της υπεράσπισης της εδαφικής Κυριαρχίας κάθε Κράτους, ως στοιχειώδης προϋπόθεση της ειρηνικής συνύπαρξης των Κρατών-Μελών της Διεθνούς Κοινότητας.<br /> β) Η δεύτερη κανονιστική συνιστώσα συγκροτείται θεσμικώς -και πάλι σύμφωνα με τα ως άνω- από τις διατάξεις του άρθρου 51 του Κανονιστικού Χάρτη του ΟΗΕ, ερμηνευόμενες και υπό το φως των διατάξεων των άρθρων 1 παρ. 1 και 2 παρ. 4 του ίδιου Χάρτη. Και τούτο διότι, όπως συνάγεται από την γραμματική και κυρίως από την τελεολογική και συστηματική ερμηνεία τους, πρέπει να εκλαμβάνονται, κατά την ερμηνεία και την εφαρμογή τους, ως ενιαίο κανονιστικό σύνολο. Κατ’ ακρίβεια:<br /> β1) Πρώτον, οι ρυθμίσεις του άρθρου 1 παρ. 1 του Καταστατικού Χάρτη του ΟΗΕ περί των σκοπών του ΟΗΕ προβλέπουν τα εξής: «1.Να διατηρούν τη διεθνή ειρήνη και ασφάλεια, και για να επιτευχθεί αυτό: να παίρνουν αποτελεσματικά συλλογικά μέτρα για να προλαβαίνουν και να απομακρύνουν κάθε απειλή της ειρήνης και για να καταστέλλουν κάθε επιθετική ενέργεια ή άλλης μορφής παραβίαση της ειρήνης και να επιτυχαίνουν, με ειρηνικά μέσα και σύμφωνα με τις αρχές της δικαιοσύνης και του διεθνούς δικαίου, διευθέτηση ή διακανονισμό διεθνών διαφορών ή καταστάσεων που θα μπορούσαν να οδηγήσουν σε διατάραξη της ειρήνης.»<br /> β2) Δεύτερον, οι ρυθμίσεις του άρθρου 2 παρ. 4 του Κανονιστικού Χάρτη του ΟΗΕ περί του τρόπου επίτευξης των σκοπών του ΟΗΕ προβλέπουν τα εξής: «4. Όλα τα Μέλη στις διεθνείς τους σχέσεις θα απέχουν από την απειλή ή τη χρήση βίας, που εκδηλώνεται εναντίον της εδαφικής ακεραιότητας ή της πολιτικής ανεξαρτησίας οποιουδήποτε κράτους είτε με οποιαδήποτε άλλη ενέργεια ασυμβίβαστη προς τους Σκοπούς των Ηνωμένων Εθνών.»<br /> β3) Και, τρίτον, οι ρυθμίσεις του άρθρου 51 του Κανονιστικού Χάρτη του ΟΗΕ προβλέπουν τα εξής: «51. Καμιά διάταξη αυτού του Χάρτη δε θα εμποδίζει το φυσικό δικαίωμα της ατομικής ή συλλογικής νόμιμης άμυνας, σε περίπτωση που ένα Μέλος των Ηνωμένων Εθνών δέχεται ένοπλη επίθεση, ως τη στιγμή που το Συμβούλιο Ασφαλείας θα πάρει τα αναγκαία μέτρα για να διατηρήσει τη διεθνή ειρήνη και ασφάλεια. Τα μέτρα που θα παίρνουν τα Μέλη των Ηνωμένων Εθνών κατά την άσκηση αυτού του δικαιώματος της νόμιμης άμυνας θα ανακοινώνονται αμέσως στο Συμβούλιο Ασφαλείας, και σε καμία περίπτωση δε θα θίγουν την εξουσία και την υποχρέωση που έχει το Συμβούλιο Ασφαλείας, σύμφωνα μ’ αυτόν το Χάρτη, να αναλαμβάνει οποτεδήποτε τη δράση που κρίνει αναγκαία για τη διατήρηση ή για την αποκατάσταση της διεθνούς ειρήνης και ασφάλειας.»<br /> 2. Τα από πλευράς της Τουρκίας προκλητικά δείγματα γραφής που τεκμηριώνουν πλήρως την συνδρομή των προϋποθέσεων «επικείμενης απειλής» ή και «απειλής χρήσης βίας» εις βάρος της εδαφικής ακεραιότητας των Νησιών της Ελλάδας στο Αιγαίο και στην Ανατολική Μεσόγειο<br /> Συστηματοποιώντας και προεκτείνοντας τα όσα ήδη τεκμηριώθηκαν πρέπει να γίνει, περαιτέρω, δεκτό -στην βάση του συνδυασμού των προμνημονευόμενων δύο κανονιστικών συνιστωσών αφενός του Διεθνούς Εθιμικού Δικαίου και, αφετέρου, των διατάξεων των άρθρων 1 παρ. 1, 2 παρ. 4 και 51 του Καταστατικού Χάρτη του ΟΗΕ- ότι η Ελλάδα έχει το αναφαίρετο δικαίωμα να θωρακίζει αμυντικώς όλα, ανεξαιρέτως, τα Νησιά της στο Αιγαίο και στην Ανατολική Μεσόγειο. Και δη ανεξάρτητα από επιμέρους διατάξεις ειδικών Διεθνών Συνθηκών, δοθέντος ότι η Τουρκία τα απειλεί απροκαλύπτως, ακόμη και με προσφυγή στην «χρήση βίας». Τα συγκεκριμένα και πιο προφανή παραδείγματα μιας τέτοιας «επικείμενης απειλής» ή και «απειλής χρήσης βίας» από την πλευρά της Τουρκίας εναντίον των Ελληνικών Νησιών στο Αιγαίο και στην Ανατολική Μεσόγειο είναι, όπως τονίσθηκε εν μέρει και προηγουμένως για ορισμένα από αυτά -πλην όμως για λόγους συμπλήρωσης της σχετικής επιχειρηματολογίας απαιτείται πληρέστερη τεκμηρίωσή τους- τα εξής:<br /> α) Πρώτο παράδειγμα είναι, κατά τα ήδη επισημανθέντα, εκείνο της συνεχιζόμενης επί 50 ολόκληρα χρόνια κατοχής του ενός τρίτου και πλέον του εδάφους της Κυπριακής Δημοκρατίας, μετά την βάρβαρη εισβολή της Τουρκίας τον Ιούλιο του 1974. Και ναι μεν η Κυπριακή Δημοκρατία είναι ανεξάρτητο Κράτος-Μέλος της Διεθνούς Κοινότητας και, μετά την 1η Μαΐου του 2004, πλήρες Κράτος-Μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του στενού πυρήνα της, της Ευρωζώνης, γι’ αυτό δε και το Κυπριακό Ζήτημα θεωρείται, και ορθώς, προεχόντως ως Διεθνές και Ευρωπαϊκό Ζήτημα. Πλην όμως η μακραίωνη ιδιαίτερη σχέση της Κύπρου με την Ελλάδα, η οποία την είχε καταστήσει έκπαλαι αναπόσπαστο μέρος του κορμού του lato sensu Ελληνισμού, καθώς και οι συνθήκες υπό τις οποίες συντελέσθηκε το βάρβαρο έγκλημα της τουρκικής εισβολής, το 1974, καταδεικνύουν δίχως αμφιβολία ότι κατ’ ουσία μέσω της κατοχής στην Κύπρο η Τουρκία επιβουλεύεται, ευθέως και διαρκώς, και την Ελλάδα. Οπότε η κατάσταση της μακροχρόνιας τουρκικής κατοχής στην Κύπρο έχει και χαρακτηριστικά μιας εις βάρος της Ελλάδας «επικείμενης απειλής» ή και της «απειλής χρήσης βίας».<br /> β) Δεύτερο παράδειγμα, το οποίο επιβεβαιώνει το προηγούμενο, είναι -όπως επίσης ήδη επισημάνθηκε- εκείνο της οργάνωσης της λεγόμενης τουρκικής «Στρατιάς του Αιγαίου». Η «Στρατιά του Αιγαίου» σχηματίσθηκε τον Ιούλιο του 1975 –ήτοι ένα χρόνο μετά την τουρκική εισβολή στην Κύπρο και, αναμφιβόλως, σε συνέχεια αυτής- διαθέτοντας, μεταξύ άλλων, και πολυάριθμες αμφίβιες δυνάμεις. Κατ’ ουσία η «Στρατιά του Αιγαίου» συνιστά, καταφανώς, μετεξέλιξη –με συνακόλουθη μετονομασία- της 4ης Στρατιάς (4. Ordu) της Τουρκίας η οποία έχει την έδρα της στην Σμύρνη. Και στην πραγματικότητα έχει οργανωθεί προκειμένου να εκπαιδεύει σημαντικό μέρος του τουρκικού στρατού ώστε να είναι έτοιμο, ανά πάσα στιγμή, για ενδεχόμενη αιφνίδια επίθεση εναντίον των Ελληνικών Νησιών στο Αιγαίο και στην Ανατολική Μεσόγειο. Η κατά τ’ ανωτέρω σκοπιμότητα της Τουρκίας καθίσταται ολοένα και περισσότερο εμφανής, όταν αυτή αναπτύσσει την σουλτανικών φαντασιώσεων ρητορική της περί «Γαλάζιας Πατρίδας», και μάλιστα με την ιταμή απειλή «θα έρθουμε νύχτα». Για όλους αυτούς τους λόγους η δημιουργία και συντήρηση της «Στρατιάς του Αιγαίου» από την Τουρκία λειτουργεί στην πράξη ως επιτομή της «απειλής χρήσης βίας» εναντίον της Ελλάδας, και κατ’ ακρίβεια εναντίον των Νησιών της στο Αιγαίο και στην Ανατολική Μεσόγειο.<br /> γ) Τρίτο παράδειγμα, προς την ίδια κατεύθυνση, είναι εκείνο του επίσης κατά τα προεκτεθέντα «casus belli», το οποίο επικαλείται η Τουρκία εις βάρος της Ελλάδας από το 1995. Πρόκειται για την καταφώρως προβαλλόμενη από την Τουρκία ευθεία απειλή πολέμου, σε περίπτωση κατά την οποία η Ελλάδα ασκήσει το αναφαίρετο δικαίωμά της να επεκτείνει, υπό τους όρους και τις προϋποθέσεις του Δικαίου της Θάλασσας του ΟΗΕ -Σύμβαση του Montego Bay του 1982- την Αιγιαλίτιδα Ζώνη της έως τα 12 ν.μ. Το «casus belli» αυτό αποφασίσθηκε, με προφανώς μάλιστα παράνομο τρόπο, από την παντελώς αναρμόδια εν προκειμένω σύμφωνα με το Σύνταγμα της Τουρκίας τουρκική Εθνοσυνέλευση, την 8η Ιουνίου 1995, αμέσως μετά την έναρξη της ισχύος της Σύμβασης του Montego Bay, το 1994 (16 Νοεμβρίου). Στην οποία η Τουρκία δεν έχει έως τώρα προσχωρήσει πλην όμως την επικαλείται, επιλεκτικώς και κατά βούληση, όπως προκύπτει και από την «σύναψη» του λεγόμενου «τουρκολυβικού μνημονίου». Βεβαίως, και κατά τα προπαρατεθέντα, η Σύμβαση του Montego Bay του 1982 δεσμεύει και την Τουρκία εκ του ότι παράγει erga omnes δεσμευτικούς «γενικώς παραδεδεγμένους κανόνες του Διεθνούς Δικαίου». Ουδείς λοιπόν μπορεί, υπό τα προεκτεθέντα δεδομένα, να θέτει υπό αμφισβήτηση το ότι αυτό το «casus belli» της Τουρκίας συνιστά διαρκή και άκρως επικίνδυνη «απειλή χρήσης βίας» εναντίον της Ελλάδας, κατ’ ευθεία παραβίαση του Διεθνούς Δικαίου.<br /> δ) Τέλος, το τέταρτο παράδειγμα είναι εκείνο του κατά τα όσα επανειλημμένως διευκρινίσθηκαν «τουρκολυβικού μνημονίου», το οποίο έχει «συναφθεί» από τον Νοέμβριο του 2019 επίσης κατά πρόδηλη παραβίαση, και δη τουλάχιστον διπλή, του Διεθνούς Δικαίου. Και τούτο διότι από την μία πλευρά η «σύναψή» του έγινε μέσω συμφωνίας της Τουρκίας με μία προσωρινή και πλήρως αμφισβητούμενη –ακόμη και μέσα στην Λιβύη- κυβέρνηση. Και, από την άλλη πλευρά, οι προβλέψεις του έρχονται σε κατάδηλη αντίθεση με καίριες και κρίσιμες διατάξεις της Σύμβασης του Montego Bay του 1982. Διότι, μεταξύ άλλων, κατά την οριοθέτηση ΑΟΖ αγνοούν ως και τους μεγάλους γεωγραφικούς όγκους της Κρήτης και της Ρόδου. Άρα, το λεγόμενο «τουρκολυβικό μνημόνιο» δεν είναι απλώς παράνομο και άκυρο αλλά παντελώς ανυπόστατο νομικώς, γεγονός το οποίο συνεπάγεται και ότι δεν παράγει, κατ’ ουδένα τρόπο, έννομα αποτελέσματα. Αυτό δε έγινε δεκτό ρητώς και στα συμπεράσματα της Συνόδου του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου της 12ης Δεκεμβρίου 2019, αφού οι προβλέψεις του «μνημονίου» τούτου πλήττουν την Ελλάδα, ήτοι Κράτος-Μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης, άρα και την ίδια την Ευρωπαϊκή Ένωση. Υπό τις συνθήκες αυτές, και επειδή έκτοτε η Τουρκία παραβιάζει, συνεχώς και ασυστόλως, το καθεστώς των Θαλάσσιων Ζωνών της Ελλάδας –άρα και της Ευρωπαϊκής Ένωσης- στην Ανατολική Μεσόγειο, αυτό τούτο το λεγόμενο «τουρκολυβικό μνημόνιο» συνιστά αδιαλείπτως όχι μόνον «επικείμενη απειλή» αλλά και «απειλή χρήσης βίας» εις βάρος της Ελλάδας. Όλα δε τ’ ανωτέρω συνηγορούν υπέρ του ότι η Ελλάδα έπρεπε, ήδη από το 2019, να έχει επεκτείνει την Αιγιαλίτιδα Ζώνη της στα 12 ν.μ. σε όλη την έκταση των Νησιών της στην Ανατολική Μεσόγειο, αμφισβητώντας και ακυρώνοντας στην πράξη το νομικώς ανυπόστατο «τουρκολυβικό μνημόνιο».<br /> ΙΙΙ. Το Διεθνές Εθιμικό Δίκαιο και οι διατάξεις των άρθρων 1 παρ. 1, 2 παρ. 4 και 51 του Καταστατικού Χάρτη του ΟΗΕ ως μέρος του Ευρωπαϊκού Κεκτημένου και οι εντεύθεν έννομες συνέπειες για την αμυντική θωράκιση όλων, ανεξαιρέτως, των Ελληνικών Νησιών στο Αιγαίο και στην Ανατολική Μεσόγειο<br /> Οι προμνημονευόμενες διατάξεις των άρθρων 1 παρ. 1, 2 παρ. 4 και 51 του Καταστατικού Χάρτη του ΟΗΕ, πέραν της προεκτεθείσας αυτοτελούς κανονιστικής τους ισχύος στο πλαίσιο του Διεθνούς Δικαίου, παράγουν έννομα αποτελέσματα και ως μέρος του Ευρωπαϊκού Κεκτημένου. Και τούτο διότι οι διατάξεις του άρθρου 42 παρ. 7 εδ. α΄ της ΣΕΕ παραπέμπουν ευθέως στις διατάξεις του άρθρου 51 του Καταστατικού Χάρτη του ΟΗΕ, κατά την οργάνωση και θέση σε εφαρμογή της ρήτρας «αμοιβαίας άμυνας» μεταξύ των Κρατών-Μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Όπως είναι προφανές, η όσμωση αυτή του Διεθνούς Δικαίου και του Ευρωπαϊκού Δικαίου στο πεδίο εφαρμογής των διατάξεων του άρθρου 51 –άρα και των άρθρων 1 παρ. 1 και 2 παρ. 4- του Καταστατικού Χάρτη του ΟΗΕ έχει σημαντικές έννομες συνέπειες ως προς την Ελλάδα. Και μάλιστα τόσο σε ό,τι αφορά την ενεργοποίηση της ρήτρας «αμοιβαίας άμυνας» προς αποτροπή της «επικείμενης απειλής» ή και της «απειλής χρήσης βίας» εκ μέρους της Τουρκίας. Όσο και σε ό,τι αφορά την ίδια την αμυντική θωράκιση των Ελληνικών Νησιών στο Αιγαίο και στην Ανατολική Μεσόγειο τα οποία, αυτονοήτως, αποτελούν μέρος και της lato sensu Ευρωπαϊκής Επικράτειας. Συγκεκριμένα:<br /> Α. Οι ρήτρες «αμοιβαίας άμυνας» και «αλληλεγγύης»<br /> Την ρήτρα «αμοιβαίας άμυνας» («mutual defence clause») στο πεδίο του Ευρωπαϊκού Δικαίου διαμορφώνουν ρυθμιστικώς, κατά την ολοκληρωμένη μορφή της που συμπεριλαμβάνει -φυσικά συμπληρωματικώς, και με υποδεέστερη νομικώς σημασία στην προκείμενη περίπτωση- και την ρήτρα «αλληλεγγύης» («solidarity clause»), συγκεκριμένες διατάξεις:<br /> 1. Οι διατάξεις των άρθρων 42 παρ. 7 της ΣΕΕ και 222 παρ. 1 της ΣΛΕΕ<br /> Πρόκειται για τις διατάξεις:<br /> α) Του άρθρου 42 παρ. 7 εδ. α΄ της ΣΕΕ, κατά τις οποίες: «Σε περίπτωση κατά την οποία κράτος-μέλος δεχθεί ένοπλη επίθεση στο έδαφός του, τα άλλα κράτη-μέλη οφείλουν να του παράσχουν βοήθεια και συνδρομή με όλα τα μέσα που έχουν στην διάθεσή τους, σύμφωνα με το άρθρο 51 του Καταστατικού Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών».<br /> β) Και του άρθρου 222 παρ. 1 της ΣΛΕΕ, κατά τις οποίες: «Η Ένωση και τα κράτη μέλη της ενεργούν από κοινού, με πνεύμα αλληλεγγύης, εάν ένα κράτος μέλος δεχθεί τρομοκρατική επίθεση ή πληγεί από φυσική ή ανθρωπογενή καταστροφή. Η Ένωση κινητοποιεί όλα τα μέσα που έχει στη διάθεσή της, συμπεριλαμβανομένων των στρατιωτικών μέσων που θέτουν στη διάθεσή της τα κράτη μέλη, για: α) την πρόληψη τρομοκρατικής απειλής στο έδαφος των κρατών μελών, την προστασία των δημοκρατικών θεσμών και του άμαχου πληθυσμού από ενδεχόμενη τρομοκρατική επίθεση, την παροχή συνδρομής σε κράτος μέλος στο έδαφός του, μετά από αίτηση των πολιτικών του αρχών, σε περίπτωση τρομοκρατικής επίθεσης, β) την παροχή συνδρομής σε κράτος μέλος στο έδαφός του μετά από αίτηση των πολιτικών του αρχών, σε περίπτωση φυσικής ή ανθρωπογενούς καταστροφής».<br /> 2. Η δεσμευτικότητα των ρητρών της «αμοιβαίας άμυνας» και της «αλληλεγγύης»<br /> Οι συνδυαστικώς -αλλά και συμπληρωματικώς, όπως ήδη επισημάνθηκε- εφαρμοζόμενες ρήτρες «αμοιβαίας άμυνας» και «αλληλεγγύης» είναι, από πλευράς κανονιστικής ισχύος, πλήρεις leges perfectae, άρα δεσμευτικές στο ακέραιο.<br /> α) Τούτο προκύπτει σαφώς και από την Γνώμη την οποία διατύπωσε -ύστερα από σχετικό αίτημα προς τούτο- η Νομική Υπηρεσία του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, το 2016. Για την ακρίβεια, την 12η Ιουλίου 2016 η Νομική Υπηρεσία του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου αποφάνθηκε, με σειρά τεκμηριωμένων νομικών επιχειρημάτων και συλλογισμών, ότι οι κατά τα ως άνω ρήτρες παράγουν πλήρη έννομα αποτελέσματα εφόσον συντρέχουν οι προϋποθέσεις εφαρμογής τους σύμφωνα με τον συνδυασμό των διατάξεων των άρθρων 42 παρ. 7 εδ. α΄ της ΣΕΕ και 222 παρ. 1 της ΣΛΕΕ, αντιστοίχως.<br /> β) Κατά την ίδια Γνώμη, η θέση σε εφαρμογή του μηχανισμού των ρητρών «αμοιβαίας άμυνας» και «αλληλεγγύης» μπορεί να οδηγήσει και στην λήψη σειράς μέτρων, ιδίως δε διπλωματικών, διοικητικών, τεχνικών και -κατ’ εξοχήν μάλιστα- στρατιωτικών, δια της ενεργοποίησης των κατά περίπτωση ένοπλων δυνάμεων. Πρέπει μάλιστα επιπροσθέτως να τονισθεί ότι η ενεργοποίηση αυτή μέσων και των ένοπλων δυνάμεων προβλέπεται ρητώς από τις διατάξεις των άρθρων 42 παρ. 7 εδ. α΄ της ΣΕΕ και 222 παρ. 1 της ΣΛΕΕ.<br /> β1) Και είναι άκρως ενδεικτικό ότι στην σχετικώς πρόσφατη Συνθήκη του Aachen, του 2019, μεταξύ Γαλλίας και Γερμανίας, η οποία τέθηκε σε ισχύ τον Ιανουάριο του 2020 -και ειδικότερα στο άρθρο 4 εδάφιο β΄ αυτής, που περιλαμβάνεται στο Κεφάλαιο 2 «Ειρήνη, Ασφάλεια και Ανάπτυξη»- θεσπίζεται ρήτρα αμοιβαίας αμυντικής συνδρομής, «συμπεριλαμβανομένης της χρήσης στρατιωτικής δύναμης», σε περίπτωση ένοπλης επίθεσης στην επικράτεια ενός εκ των Μερών, υπό το πρίσμα, όπως ορίζεται επί λέξει στο πρώτο εδάφιο του ίδιου άρθρου, των υποχρεώσεων των δύο Κρατών όχι μόνο με βάση τις διατάξεις του άρθρου 5 της Συνθήκης του ΝΑΤΟ, αλλά και με βάση τις διατάξεις του άρθρου 42 παρ. 7 της ΣΕΕ.<br /> β2) Ας σημειωθεί επιπλέον ότι η τότε Καγκελάριος Α. Merkel, στις δηλώσεις της κατά την υπογραφή της Συνθήκης αυτής, ανέφερε, όσον αφορά ειδικώς τις διατάξεις του 2ου Κεφαλαίου για την αμυντική συνεργασία Γαλλίας και Γερμανίας, ότι πρόκειται για την «συνεισφορά της Γερμανίας στην έλευση ενός Ευρωπαϊκού Στρατού». Τούτο αποκτά σήμερα τόσο μεγαλύτερη σημασία, όσο έστω και με μεγάλη καθυστέρηση -και προδήλως κυρίως λόγω του πολέμου στην Ουκρανία- τίθεται σε εφαρμογή το σχέδιο για την οργάνωση και λειτουργία, σε επιχειρησιακό πλέον επίπεδο, της «Ευρωπαϊκής Άμυνας». Όμως η ίδια η φύση της «Ευρωπαϊκής Άμυνας», σύμφωνα με τα όσα ήδη εκτέθηκαν, καταδεικνύει πόσο εσφαλμένη εμφανίζεται η ενδεχόμενη, άμεση ή έστω και έμμεση, συμμετοχή σε αυτή τρίτων κρατών όπως κατ’ εξοχήν η Τουρκία. Και αυτό αφενός διότι η «Ευρωπαϊκή Άμυνα», εκ της φύσεώς της, δεν μπορεί να ανέχεται την καθ’ οιονδήποτε τρόπο συμμετοχή κρατών που έχουν υιοθετήσει στην πράξη, εδώ και χρόνια, μία παντελώς ανερμάτιστη και, επομένως, παντελώς αναξιόπιστη πολιτική στην διεθνή σκηνή. Και, αφετέρου, διότι μία τέτοια συμμετοχή της Τουρκίας είναι αδιανόητη και λόγω του ότι από την μία πλευρά κατέχει παρανόμως το ένα τρίτο του εδάφους της Κυπριακής Δημοκρατίας, πλήρους Κράτους-Μέλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του σκληρού πυρήνα της, της Ευρωζώνης. Και, από την άλλη πλευρά, επιβουλεύεται απροκαλύπτως την Κυριαρχία και τα Κυριαρχικά Δικαιώματα της Ελλάδας, όπως αναλύθηκε εκτενώς προηγουμένως.<br /> γ) Ουσιαστικώς η ρήτρα «αμοιβαίας άμυνας» -όπως κατοχυρώνεται με τις διατάξεις του άρθρου 42 παρ. 7 της ΣΕΕ, με την παραπομπή και στις διατάξεις του άρθρου 51 του Καταστατικού Χάρτη του ΟΗΕ- συνιστά εφαρμοστέο δίκαιο και στις διμερείς διακρατικές συμφωνίες των Κρατών-Μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης οι οποίες, κατά βάθος, προλειαίνουν το έδαφος της διαμόρφωσης μιας κοινής αμυντικής πολιτικής με κοινές στρατιωτικές δυνάμεις της ίδιας της Ευρωπαϊκής Ένωσης.<br /> Β. Η πρακτική εφαρμογή των διατάξεων των άρθρων 42 παρ. 7 εδ. α΄ της ΣΕΕ και 222 παρ. 1 της ΣΛΕΕ<br /> Από πλευράς πρακτικής εφαρμογής των διατάξεων των άρθρων 42 παρ. 7 εδ. α΄ της ΣΕΕ και 222 παρ. 1 της ΣΛΕΕ ως προς τις ρήτρες «αμοιβαίας άμυνας» και «αλληλεγγύης» υφίστανται έως τώρα δύο, τουλάχιστον, άκρως χαρακτηριστικά παραδείγματα:<br /> 1. Το παράδειγμα των τρομοκρατικών επιθέσεων στην Γαλλία τον Νοέμβριο του 2015<br /> Τον Νοέμβριο του 2015, μετά τις πολύνεκρες τρομοκρατικές επιθέσεις στο Παρίσι, η Γαλλία, δια του τότε Προέδρου της François Hollande, ζήτησε και πέτυχε την ενεργοποίηση της εφαρμογής της ρήτρας «αμοιβαίας άμυνας» του άρθρου 42 παρ. 7 εδ. α΄ της ΣΕΕ.<br /> α) Είναι ανάγκη να σημειωθεί ότι η Γαλλία στηρίχθηκε, εν προκειμένω, και στο προηγούμενο της εφαρμογής των διατάξεων του άρθρου 51 του Καταστατικού Χάρτη του ΟΗΕ από τις ΗΠΑ, κατά το τρομοκρατικό χτύπημα στους Δίδυμους Πύργους την 11η Σεπτεμβρίου 2001, όπως ήδη επισημάνθηκε. Τονίζεται επίσης ότι η Γαλλική Κυβέρνηση αποφάσισε, συνειδητά, να επικαλεσθεί αποκλειστικώς την ρήτρα «αμοιβαίας άμυνας» του άρθρου 42 παρ. 7 εδ. α΄ της ΣΕΕ και όχι την αντίστοιχη ρήτρα του άρθρου 5 του Βορειοατλαντικού Συμφώνου.<br /> β) Μάλιστα ο τότε Υπουργός Εθνικής Άμυνας της Γαλλίας Jean-Yves Le Drian ανέφερε, σε δήλωσή του, ότι «η Γαλλία δεν μπορεί να κάνει τα πάντα», επικαλούμενος ευθέως, ως προς την παροχή στρατιωτικής συνδρομής των Κρατών-Μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης, τις αυξημένες επιχειρησιακές ανάγκες για την καταπολέμηση της ισλαμικής τρομοκρατίας στην Μέση Ανατολή και στην Αφρική. Στο κάλεσμα αυτό ανταποκρίθηκαν τότε πολλά Κράτη-Μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης.<br /> 2. Το παράδειγμα της Συνόδου των Υπουργών Άμυνας της Ευρωπαϊκής Ένωσης στις 16.6.2020<br /> Ως προηγούμενο προς την ίδια κατεύθυνση μπορεί να θεωρηθεί και η αναφορά στις προμνημονευόμενες ρήτρες κατά την διάρκεια της Συνόδου των Υπουργών Εθνικής Άμυνας της Ευρωπαϊκής Ένωσης, την 16η Ιουνίου 2020. Και μάλιστα ακριβώς ενόψει των κρίσιμων δεδομένων που είχε την εποχή εκείνη δημιουργήσει η τουρκική προκλητικότητα στο Αιγαίο και στην Ανατολική Μεσόγειο. Ακριβέστερα, στο στοιχείο 6 των συμπερασμάτων η Σύνοδος αυτή: «Επαναλαμβάνει την σημασία της αλληλοβοήθειας ή και αλληλεγγύης, σύμφωνα με τις προβλέψεις του άρθρου 42(7) της ΣΕΕ και του άρθρου 222 της ΣΛΕΕ. Και συμφωνεί να συνεχισθεί η προσπάθεια για μια κοινή κατανόηση του άρθρου 42(7) της ΣΕΕ καθώς και την συναγωγή των σχετικών διδαγμάτων, οικοδομώντας πολιτικές, βασισμένες σε συγκεκριμένα σενάρια κατά τους προσεχείς μήνες».<br /> 3. Συμπερασματικές παρατηρήσεις<br /> Υπό το φως των προηγηθεισών διαπιστώσεων καθίσταται προφανές και ότι:<br /> α) Το δικαίωμα της Ελλάδας να θωρακίζει αμυντικώς όλα, ανεξαιρέτως, τα Νησιά της στο Αιγαίο και στην Ανατολική Μεσόγειο βρίσκει έρεισμα και στο Ευρωπαϊκό Δίκαιο, μέσω του Ευρωπαϊκού Κεκτημένου που περιλαμβάνει τις κρίσιμες ως προς τούτο διατάξεις του Διεθνούς Δικαίου.<br /> α1) Πραγματικά, η ευθεία αναφορά των διατάξεων του άρθρου 42 παρ. 7 εδ. α΄ στις διατάξεις του άρθρου 51 του Καταστατικού Χάρτη του ΟΗΕ συνεπάγεται και ότι η Ελλάδα δικαιούται να θωρακίζει αμυντικώς όλα, ανεξαιρέτως, τα Νησιά της στο Αιγαίο και στην Ανατολική Μεσόγειο και με βάση το Ευρωπαϊκό Δίκαιο, υπό τους όρους και τις προϋποθέσεις της παγιωμένης πλέον ερμηνείας των διατάξεων του άρθρου 51 του Καταστατικού Χάρτη του ΟΗΕ. Ήτοι όχι μόνον όταν υπάρχει ευθεία επίθεση εναντίον των Ελληνικών Νησιών στο Αιγαίο και στην Ανατολική Μεσόγειο, αλλά και όταν υπάρχει «επικείμενη απειλή» ή, a fortiori, «απειλή χρήσης βίας». Και η σημερινή στάση της Τουρκίας, η οποία διακρίνεται για την πρωτόγνωρη προκλητικότητά της όπως ήδη τεκμηριώθηκε αναλυτικώς, όχι μόνο φθάνει στα όρια της «επικείμενης απειλής» αλλά και τα υπερβαίνει κατά πολύ, τουλάχιστον στον βαθμό «απειλής χρήσης βίας», κατά τα προπαρατεθέντα εν εκτάσει.<br /> α2) Την θέση αυτή επιβεβαίωσαν, πανηγυρικώς, και τα συμπεράσματα της Ευρωμεσογειακής Διάσκεψης της 10ης Σεπτεμβρίου 2020 στο Αιάκειο της Κορσικής, καθ’ ό μέτρο διαπίστωσαν ότι, υπό την τρέχουσα συγκυρία, η Τουρκία προβαίνει σε, κατά συρροήν μάλιστα, παραβιάσεις της Κυριαρχίας και των Κυριαρχικών Δικαιωμάτων της Ελλάδας και της Κύπρου. Και τούτο διότι στην παράγραφο 6 των ως άνω συμπερασμάτων αναφέρεται, μεταξύ άλλων, ότι οι συμμετέχοντες: «Εκφράζουν την πλήρη στήριξη και αλληλεγγύη τους στην Ελλάδα και στην Κύπρο, για τις επανειλημμένες παραβιάσεις κυριαρχίας και κυριαρχικών δικαιωμάτων όπως και για τις επιθετικές ενέργειες της Τουρκίας». Συνακόλουθα, η Ελλάδα δικαιούται να θωρακίζει αμυντικώς όλα, ανεξαιρέτως, τα Νησιά της στο Αιγαίο και στην Ανατολική Μεσόγειο τόσο με βάση το Διεθνές Δίκαιο όσο και με βάση το Ευρωπαϊκό Δίκαιο.<br /> β) Επειδή οι διατάξεις του άρθρου 42 παρ. 7 της ΣΕΕ παραπέμπουν ευθέως στις διατάξεις του άρθρου 51 του Καταστατικού Χάρτη του ΟΗΕ, ως προς την ενεργοποίηση του μηχανισμού της ρήτρας «αμοιβαίας άμυνας» -συνδυαστικώς δε και συμπληρωματικώς και του μηχανισμού της ρήτρας «αλληλεγγύης»- καθίσταται προφανές επιπροσθέτως και το εξής:<br /> β1) Λόγω του ότι η προκλητική συμπεριφορά της Τουρκίας βρίσκεται μέσα στα όρια -ή και υπερβαίνει πλέον τα όρια- της «επικείμενης απειλής», η Ελλάδα δικαιούται, ανά πάσα στιγμή και κατά την κρίση της, να ζητήσει από τα αρμόδια όργανα της Ευρωπαϊκής Ένωσης την ενεργοποίηση του μηχανισμού της ρήτρας «αμοιβαίας άμυνας», σε συνδυασμό, όταν και εφόσον τούτο δικαιολογείται από τις περιστάσεις, με την ενεργοποίηση του μηχανισμού της ρήτρας «αλληλεγγύης», κατά τις διατάξεις των άρθρων, αντιστοίχως, 42 παρ. 7 εδ. α΄ της ΣΕΕ και 222 παρ. 1 της ΣΛΕΕ.<br /> β2) Το εν λόγω συμπέρασμα, στο πλαίσιο εφαρμογής του Ευρωπαϊκού Δικαίου, ενισχύεται καταλυτικώς και από τις δηλώσεις των οργάνων της Ευρωπαϊκής Ένωσης αλλά και μεμονωμένων Ευρωπαίων Αξιωματούχων, οι οποίες με ολοένα και μεγαλύτερη συχνότητα αναφέρονται, ευθέως, στην τουρκική αυθαιρεσία εις βάρος της Ελλάδας. Ιδίως δε ενισχύεται από τα κατά τα ως άνω συμπεράσματα της Ευρωμεσογειακής Διάσκεψης της 10ης Σεπτεμβρίου 2020 στο Αιάκειο της Κορσικής.<br /> Επίλογος<br /> Οι θέσεις που προηγήθηκαν οδηγούν ευχερώς στην συναγωγή και των ακόλουθων, κυρίως, καταληκτικών συμπερασμάτων:<br /> Α. Αδιαπραγμάτευτη Εθνική Θέση μας είναι ότι μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας υφίσταται μία, και μόνη, διαφορά: Εκείνη της οριοθέτησης της Νησιωτικής Υφαλοκρηπίδας και των αντίστοιχων Θαλάσσιων Ζωνών, με την προτεραιότητα να εντοπίζεται στην οριοθέτηση της ΑΟΖ. Ουδένα δε ζήτημα υφίσταται ως προς την αμυντική θωράκιση όλων, ανεξαιρέτως, των Ελληνικών Νησιών στο Αιγαίο και στην Ανατολική Μεσόγειο. Επομένως, η Ελλάδα έχει το αναφαίρετο δικαίωμα -αλλά και την υποχρέωση, αφού τούτο αφορά την προστασία της Ελληνικής Επικράτειας- τόσο για δικό της λογαριασμό όσο και έναντι της Ευρωπαϊκής Ένωσης ως πλήρες Κράτος-Μέλος της, να θωρακίζει αμυντικώς όλα, ανεξαιρέτως, τα Νησιά της στο Αιγαίο και στην Ανατολική Μεσόγειο, ανεξαρτήτως της έκτασης του εδάφους τους και του αν κατοικούνται ή όχι. Το δικαίωμα αυτό ερείδεται επί των αρχών του Διεθνούς Εθιμικού Δικαίου σε συνδυασμό με τις διατάξεις των άρθρων 1 παρ. 1, 2 παρ. 4 και 51 του Καταστατικού χάρτη του ΟΗΕ, οι οποίες κατοχυρώνουν το δικαίωμα Κράτους-Μέλους του ΟΗΕ να αμυνθεί με κάθε νόμιμο μέσο όχι μόνο σε περίπτωση ένοπλης επίθεσης εναντίον του αλλά και σε περίπτωση «απειλής χρήσης βίας» ή ακόμη και «επικείμενης απειλής», όπως προκύπτει και από την πρακτική αυτού τούτου του ΟΗΕ. Και είναι δεδομένο ότι η Τουρκία, ιδίως μετά την εισβολή στην Κύπρο το 1974, τον σχηματισμό της «Στρατιάς του Αιγαίου» και το εντελώς αυθαίρετο «casus belli» ως προς την επέκταση της Αιγιαλίτιδας Ζώνης μας, απειλεί διαχρονικώς και ευθέως την Ελλάδα και με την χρήση βίας -όπως αποδεικνύει, επιπροσθέτως, και η στάση της μετά την «σύναψη» του λεγόμενου «τουρκολιβυκού μνημονίου»- παραβιάζοντας ευθέως το Διεθνές Δίκαιο και, κατ’ εξοχήν, το Δίκαιο της Θάλασσας του ΟΗΕ κατά την Σύμβαση του Montego Bay του 1982. Σύμβαση η οποία δεσμεύει και την Τουρκία, μέσω «γενικώς παραδεδεγμένων κανόνων του Διεθνούς Δικαίου». Πέραν τούτων, η Τουρκία ουδόλως και καθ’ οιονδήποτε τρόπο νομιμοποιείται να επικαλείται την Σύμβαση Ειρήνης των Παρισίων του 1947, δια της οποίας παραχωρήθηκαν τα Δωδεκάνησα στην Ελλάδα. Και αυτό επειδή η Τουρκία δεν υπήρξε συμβαλλόμενο μέρος στην ως άνω Συνθήκη, η οποία έχει συναφθεί μεταξύ των Συμμάχων νικητών του Β΄ Παγκόσμιου Πολέμου και της Ιταλίας. A fortiori, η Τουρκία οφείλει να σέβεται, στο ακέραιο, την Συνθήκη αυτή η οποία συνιστά, έναντι αυτής, «res inter alios acta».To ίδιο δικαίωμα -άρα και την ίδια υποχρέωση- αντλεί η Ελλάδα και με βάση το Ευρωπαϊκό Δίκαιο και το αντίστοιχο Ευρωπαϊκό Κεκτημένο, σύμφωνα με τις ακόλουθες σκέψεις και υπό τα δεδομένα της διαρκώς εντεινόμενης επιθετικής συμπεριφοράς της Τουρκίας απέναντί της η οποία, ιδίως κατά τα συμπεράσματα της Ευρωμεσογειακής Διάσκεψης της 10ης Σεπτεμβρίου 2020 στο Αιάκειο της Κορσικής, παραβιάζει ευθέως την Κυριαρχία της και τα Κυριαρχικά Δικαιώματά της: Οι διατάξεις του άρθρου 42 παρ. 7 εδ. α΄ της ΣΕΕ, οι οποίες κατοχυρώνουν τις θεσμικές εγγυήσεις ενεργοποίησης της ρήτρας «αμοιβαίας άμυνας» όταν απειλείται Κράτος-Μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης, παραπέμπουν ευθέως, ως προς τις προϋποθέσεις ενεργοποίησης της ρήτρας αυτής, στις προμνημονευόμενες διατάξεις του άρθρου 51 του Καταστατικού Χάρτη του ΟΗΕ. Κατά τούτο, οι ως άνω διατάξεις –όπως και οι συναφείς διατάξεις των άρθρων 1 παρ. 1 και 2 παρ. 4 του Καταστατικού Χάρτη του ΟΗΕ- αποτελούν μέρος του Ευρωπαϊκού Κεκτημένου. Οπότε η Ελλάδα έχει το δικαίωμα αμυντικής θωράκισης όλων, ανεξαιρέτως, των Νησιών της στο Αιγαίο και στην Ανατολική Μεσόγειο εναντίον της τουρκικής απειλής ή και απειλής χρήσης βίας και με βάση το θεσμικό πλαίσιο του Ευρωπαϊκού Δικαίου και του αντίστοιχου Ευρωπαϊκού Κεκτημένου. Επιπλέον, και ενόψει της κατάφωρης τουρκικής προκλητικότητας και της εντεύθεν ευθείας απειλής εναντίον της, η Ελλάδα δικαιούται, ανά πάσα στιγμή και κατά τις περιστάσεις, να ζητήσει, ως Κράτος-Μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης, την ενεργοποίηση της ρήτρας «αμοιβαίας άμυνας», κατά τις διατάξεις του άρθρου 42 παρ. 7 της ΣΕΕ. Προς την κατεύθυνση αυτή η Ελλάδα μπορεί να επικαλεσθεί και την πρακτική, η οποία έχει έως τώρα υιοθετηθεί στο πλαίσιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης για την ενεργοποίηση της προμνημονευόμενης ρήτρας. Προσθέτω, καταληκτικώς, ότι όλη αυτή η προκλητικώς υπονομευτική συμπεριφορά της Τουρκίας εναντίον της Ελλάδας επιβάλλει και τούτο: Είναι αδιανόητο, ιδίως από πλευράς Ευρωπαϊκού Δικαίου, να τίθεται οιοδήποτε ζήτημα άμεσης ή έστω και έμμεσης συμμετοχής της Τουρκίας στην Ευρωπαϊκή Άμυνα όταν αυτή απειλεί, ακόμη και με χρήση βίας, την Ελλάδα, άρα την ίδια την Ευρωπαϊκή Ένωση. Επομένως, το veto της Ελλάδας στο ενδεχόμενο μιας τέτοιας συμμετοχής της Τουρκίας στην Ευρωπαϊκή Άμυνα είναι, αυτονοήτως, δεδομένο, απερίφραστο και αδιαπραγμάτευτο.»</div> <br />

Π. Παυλόπουλος: «Η Τουρκία δεν μπορεί να μετέχει στην Ευρωπαϊκή Άμυνα»

Σε μια δυναμική ομιλία του την Παρασκευή στην Ύδρα, στο πλαίσιο των εκδηλώσεων «ΚΟΥΝΤΟΥΡΙΩΤΕΙΑ 2025», ο πρώην Πρόεδρος της Δημοκρατίας και ...

Διαβάστε περισσότερα »

Οι βαρύτατες ευθύνες της κυβέρνησης για το Σινά...

<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgpOLa-b3Nnuw8cKt_leiZwdbbJKU_lMmalGi5nt_wrNnqPC1f1GiJf2mbQ8JCSjUxY20r16okZi_WWkHWw0nqLF4vmtQBsRjfRgl7WaKmKopKcwHMEQPU-ohHZuAhad3iimzmOXfMta2It5eL0DiNKAEK2zJyequuUeGqRo9O-24cmo8_jOAks/s1920/shutterstock_1991580983-1.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em; text-align: center;"><img border="0" data-original-height="896" data-original-width="1920" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgpOLa-b3Nnuw8cKt_leiZwdbbJKU_lMmalGi5nt_wrNnqPC1f1GiJf2mbQ8JCSjUxY20r16okZi_WWkHWw0nqLF4vmtQBsRjfRgl7WaKmKopKcwHMEQPU-ohHZuAhad3iimzmOXfMta2It5eL0DiNKAEK2zJyequuUeGqRo9O-24cmo8_jOAks/s16000/shutterstock_1991580983-1.jpg" /></a><br /> Η κρίση που μαίνεται στη Μονή Σινά δεν είναι απλώς μια εσωτερική εκκλησιαστική διαμάχη, ούτε μια απλή αντιπαράθεση μοναχών με τον Αρχιεπίσκοπο Δαμιανό. Είναι μια υπόθεση με σαφώς εθνική διάσταση, λόγω των γνωστών εξελίξεων γύρω από το νομικό και γεωπολιτικό καθεστώς της Μονής. Ένα διαχρονικό σύμβολο του ελληνοχριστιανισμού, που για αιώνες στέκει ως φάρος πίστης και πολιτισμού, όχι μόνο απειλείται να χαθεί μέσα σε πολιτικές σκοπιμότητες και παραλείψεις, αλλά μετατρέπεται πλέον και σε πεδίο επικίνδυνων συγκρούσεων — αχρείαστων, αχαρτογράφητων και, από κάθε άποψη, ανησυχητικών και επικίνδυνων.<br /> Η κυβέρνηση φέρει τεράστιες ευθύνες. Κατά την πλέον επιεική εκδοχή, αιφνιδιάστηκε. Η κατάσταση ξέφυγε από κάθε έλεγχο, οι εσωτερικές συγκρούσεις διογκώθηκαν και σήμερα καλείται, ασθμαίνοντας, να σβήσει φωτιές που θα μπορούσε —και όφειλε— να έχει προλάβει εγκαίρως.<br /> Η Μονή Σινά δεν είναι απλώς ένα θρησκευτικό ίδρυμα. Είναι ζωντανό κομμάτι της ελληνικής ταυτότητας, μια από τις τελευταίες πνευματικές εστίες του Ελληνισμού στη Μέση Ανατολή. Ένα άγιο λίκνο της ορθόδοξης παράδοσης και του ελληνικού πολιτισμού, στο σταυροδρόμι της παγκόσμιας ιστορίας και γεωπολιτικής.<br /> Οι ευθύνες της Αθήνας είναι ακόμα βαρύτερες, διότι επέτρεψε να εξελιχθούν αυτές οι θλιβερές καταστάσεις και οι εικόνες ντροπής —οι οποίες δεν περιποιούν τιμή σε καμία πλευρά— ενώ ήταν ήδη γνωστό πως η Αίγυπτος αμφισβητεί εδώ και καιρό το ιδιοκτησιακό και νομικό καθεστώς της Μονής. Και η σχετική εκκρεμότητα συνεχίζεται. Μέσα σε αυτό το κλίμα, η έκρηξη των ερίδων έχει ως αντικειμενικό αποτέλεσμα την περαιτέρω αποδυνάμωση των ελληνικών θέσεων. Το περιβάλλον είναι ήδη υπονομευμένο και η συγκυρία δεν συγχωρεί.<br /> Η πολιτική ελαφρότητα και ο εφησυχασμός των τελευταίων ετών —αν όχι και σκοπιμότητα στο πλαίσιο των συνεχών υποχωρήσεων και παραχωρήσεων— με κύριους υπεύθυνους τον Κυριάκο Μητσοτάκη και τον Γιώργο Γεραπετρίτη, επιβαρύνουν τα εθνικά συμφέροντα. Η επιχείρηση «άλωση» της Μονής Σινά δεν είναι θεωρία συνωμοσίας. Είναι πραγματικότητα. Και είναι μια ακόμη σύγχρονη Κερκόπορτα.<br /> Όσο αυτή η κατάσταση συνεχίζεται, κάθε μέρα που περνάει επιδεινώνει τους συσχετισμούς. Οι σκιές και τα αντικρουόμενα συμφέροντα πυκνώνουν, οι ξένοι —και ειδικά η αιγυπτιακή πλευρά, γνωστή για τη στρατηγική της «άλωσης» της Μονής— τρίβουν τα χέρια τους. Ο Ελληνισμός και η Ορθοδοξία χάνουν έδαφος. Και βεβαίως, κανείς δεν πρέπει να ξεχνά την Τουρκία, η οποία κινείται μεθοδικά, όχι μόνο μέσω της επιρροής της στη Λιβύη, αλλά και μέσω της επαναπροσέγγισης με το Κάιρο. Μόλις χθες, ανακοινώθηκε η συμφωνία Αιγύπτου–Τουρκίας για κοινή κατασκευή μαχητικού drone. Τίποτε δεν πρέπει να θεωρείται άσχετο.<br /> Η Ιστορία θα κρίνει αμείλικτα όσους άφησαν να φτάσουμε σε αυτό το σημείο, ενώ είχαν καθήκον να αγωνιστούν για να διασφαλίσουν το μέλλον της Μονής Σινά. Ένα μέλλον που δεν ανήκει σε καμία πολιτική ηγεσία, αλλά στον διαχρονικό Ελληνισμό και στην ορθόδοξη παράδοση, που αιώνες τώρα κρατούν αναμμένο το φως σε ένα από τα ιερότερα μέρη της γης. Ο αυτοχειριασμός, έστω και την ύστατη στιγμή, πρέπει να αποτραπεί.<br />

Οι βαρύτατες ευθύνες της κυβέρνησης για το Σινά...

Η κρίση που μαίνεται στη Μονή Σινά δεν είναι απλώς μια εσωτερική εκκλησιαστική διαμάχη, ούτε μια απλή αντιπαράθεση μοναχών με τον Αρχιεπίσκ...

Διαβάστε περισσότερα »

ΚΑΙ Ο ΛΟΒΕΡΔΟΣ στη διοικητική ομάδα του ιδιωτικού πανεπιστημίου...

<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhRrkE_y3BWp_wgid3x9bWl-WOsiGiB2vXi_oPGOdokDknTOzmDb4bjSv7N225EAxsnbZdp1dD73HhnyPoWNPmbF9-NG-QTerzx8i1YXBt_WCjTzJ9X_pTWiyMpGIl1mHBHACljf5PStHHwtBFxfkCKES8YQgNW5CiHcECjAyJ-W84Fu_hwhQyM/s800/loverdos_31.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em; text-align: center;"><img border="0" data-original-height="600" data-original-width="800" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhRrkE_y3BWp_wgid3x9bWl-WOsiGiB2vXi_oPGOdokDknTOzmDb4bjSv7N225EAxsnbZdp1dD73HhnyPoWNPmbF9-NG-QTerzx8i1YXBt_WCjTzJ9X_pTWiyMpGIl1mHBHACljf5PStHHwtBFxfkCKES8YQgNW5CiHcECjAyJ-W84Fu_hwhQyM/s16000/loverdos_31.jpg" /></a><br /> Το University of Keele, Greece, το οποίο έλαβε την άδεια να ξεκινήσει τη λειτουργία του ως μη κρατικό πανεπιστήμιο από τον Σεπτέμβριο, ανακοίνωσε τη σύνθεση της διοικητικής του ομάδας. Ανάμεσα στα μέλη βρίσκεται και ο πρώην υπουργός Παιδείας, Ανδρέας Λοβέρδος, ο οποίος ορίστηκε μέλος της Συμβουλευτικής Επιτροπής της Νομικής Σχολής.<br /> Θυμίζουμε ότι με άλλη ανακοίνωση του University of Keele, Greece αποκαλύπτεται ότι η Ελλάδα έχει πλέον τον πρώτο Πρύτανη ιδιωτικού πανεπιστημίου: τον Οδυσσέα Ζώρα. Έναν άνθρωπο που μέχρι πρότινος υπέγραφε ως Γενικός Γραμματέας Ανώτατης Εκπαίδευσης στο ΥΠΑΙΘΑ και βρισκόταν στο κέντρο των αποφάσεων που οδήγησαν στη νομιμοποίηση των ιδιωτικών πανεπιστημίων.<br /> Η σύνθεση του ακαδημαϊκού και διοικητικού σχήματος έχει ως εξής:<br /> Καθηγητής Οδυσσέας-Ιωάννης Ζώρας – Πρύτανης του University of Keele, Greece, Ν.Π.Π.Ε.<br /> Καθηγητής Ντίνος Αρκουμάνης – Πρόεδρος Ακαδημαϊκού Συμβουλίου<br /> Καθηγητής Αριστοτέλης Χαραλαμπάκης – Κοσμήτωρ Νομικής Σχολής<br /> Ανδρέας Λοβέρδος – Μέλος Συμβουλευτικής Επιτροπής Νομικής Σχολής<br /> Καθηγήτρια Φλώρα Τριανταφύλλου – Μέλος Συμβουλευτικής Επιτροπής Νομικής Σχολής<br /> Κωνσταντίνος-Σίμος Σιμόπουλος – Κοσμήτωρ Σχολής Ιατρικής και Επιστημών Υγείας<br /> Καθηγητής Γεώργιος Χρούσος – Πρόεδρος Συμβουλευτικής Επιτροπής Ιατρικής Σχολής<br /> Καθηγητής Χρήστος Λιονής – Αντιπρόεδρος Συμβουλευτικής Επιτροπής Ιατρικής Σχολής<br /> <b>Το πλαίσιο ίδρυσης</b><br /> Η δημιουργία του University of Keele, Greece, συνδέεται με τον πρόσφατο νόμο για τα μη κρατικά, μη κερδοσκοπικά πανεπιστήμια, ο οποίος προκάλεσε έντονες πολιτικές αντιδράσεις. Το Keele είναι το πρώτο ξένο πανεπιστήμιο που απέκτησε επίσημα άδεια λειτουργίας στη χώρα, ανοίγοντας τον δρόμο για ένα νέο τοπίο στην ελληνική ανώτατη εκπαίδευση.<br /> Το βρετανικό Keele University, με έδρα το Staffordshire της Αγγλίας, έχει ιστορία από το 1949 και αναγνωρίζεται διεθνώς για την έρευνα και την καινοτομία. Η ίδρυση του ελληνικού παραρτήματος αναμένεται να εστιάσει σε τομείς αιχμής, όπως η νομική και η ιατρική, δίνοντας έμφαση στη διασύνδεση με την αγορά εργασίας.<br /> <b>Η συμμετοχή του Ανδρέα Λοβέρδου<br /></b>Η παρουσία του πρώην υπουργού Παιδείας στην ομάδα διοίκησης προκαλεί ιδιαίτερο ενδιαφέρον, δεδομένης της πολιτικής και ακαδημαϊκής του πορείας. Ο Λοβέρδος υπήρξε καθηγητής Νομικής στο Πάντειο Πανεπιστήμιο και κατείχε κρίσιμες κυβερνητικές θέσεις (υπουργός σε κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και συγκυβερνήσεις ΠΑΣΟΚ -ΝΔ) σε τομείς όπως η Παιδεία και η Υγεία. <div><a href="https://www.alfavita.gr/ekpaideysi/488511_university-keele-greece-sti-dioikitiki-omada-o-andreas-loberdos?utm_source=chatgpt.com#goog_rewarded"><span style="color: red;"><b>https://www.alfavita.gr/ekpaideysi/488511_university-keele-greece-sti-dioikitiki-omada-o-andreas-loberdos?utm_source=chatgpt.com#goog_rewarded</b></span></a></div>

ΚΑΙ Ο ΛΟΒΕΡΔΟΣ στη διοικητική ομάδα του ιδιωτικού πανεπιστημίου...

Το University of Keele, Greece, το οποίο έλαβε την άδεια να ξεκινήσει τη λειτουργία του ως μη κρατικό πανεπιστήμιο από τον Σεπτέμβριο, ανακ...

Διαβάστε περισσότερα »