ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΜΙΛΙΑ ΤΗΣ Μ. ΚΑΡΥΣΤΙΑΝΟΥ ΣΤΟ ΕΥΡΩΚΟΙΝΟΒΟΥΛΙΟ...
Μεγάλη δημοσιότητα έχει πάρει η πρόσφατη ομιλία της Μαρίας Καρυστιανού στην Ευρωβουλή, στην οποία στηλίτευσε την απροθυμία της ΕΕ να υποχρεώσει την ελληνική κυβέρνηση να "παρακάμψει" το άρθρο 86 του Συντάγματος και κάλεσε την ΕΕ επιτέλους να επιβάλλει στην πράξη της υπεροχή του ενωσιακού δικαίου πάνω στο εθνικό.
Η ομιλία έγινε αποδεκτή με διθυραμβικά σχόλια από πλευράς μεγάλου αριθμού υποστηρικτών του κινημάτων για τη δικαίωση των θυμάτων του κρατικού εγκλήματος των Τεμπών. Μάλιστα, έγινε ευμενώς δεκτή και από ένα τμήμα "αριστερών" που την ανέγνωσαν ως "αριστερή στροφή" της Μ. Καρυστιανού σε μια πιο "αντιΕΕ" κατεύθυνση.
Είναι άραγε έτσι τα πράγματα;
Προφανώς και κάθε τίμιος Έλληνας συμφωνεί με το αίτημα να πληρώσουν οι ένοχοι και να καθίσουν στο σκαμνί ο Μητσοτάκης, ο Τσίπρας και όσοι από τις κυβερνήσεις τους (τουλάχιστον, γιατί καταλαμβάνουν την τελευταία δεκαετία, για να μην πάμε παλιότερα) συμμετείχαν στο έγκλημα με οποιονδήποτε τρόπο, δια πράξεων ή/και παραλείψεων.
Ωστόσο, υπάρχουν περιπτώσεις που το "φάρμακο" που προτείνεται μπορεί να είναι πιο επικίνδυνο κι από την αρρώστια. Η λογική της "υπεροχής του ενωσιακού πάνω στον εθνικό δίκαιο" είναι μια ΑΝΤΙΔΡΑΣΤΙΚΗ, ΚΑΘΕΣΤΩΤΙΚΗ αντίληψη, πάνω στην οποία βασίστηκε, για να πάρουμε μόνο τα πιο πρόσφατα συμβάντα, ΤΟ ΣΥΝΟΛΟ ΤΗΣ ΜΝΗΜΟΝΙΑΚΗΣ ΚΑΤΕΔΑΦΙΣΗΣ ΤΩΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΩΝ ΚΑΙ ΛΑΪΚΏΝ ΚΑΤΑΚΤΗΣΕΩΝ. Στην υπεροχή του κοινοτικού δικαίου πάτησε ο Πιερρακάκης και κατάργησε στην πράξη το άρθρο 16 για τη δημόσια δωρεάν πανεπιστημιακή εκπαίδευση. Στην υπεροχή του ενωσιακού δικαίου βασίζονται, μεταξύ άλλων, οι "δίκαιοι δικαστές" μας για να βγάλουν λάδι όλα τα αντικοινωνικά, αντεργατικά μέτρα που διέλυσαν τις ζωές των λαϊκών οικογενειών.
Αν επρόκειτο για "ελιγμό" προκειμένου να αποδειχθεί ότι η ΕΕ δεν θέλει να εκθέσει τον Μητσοτάκη κλπ., αφενός πρόκειται για επικίνδυνο ελιγμό, γιατί οι πολιτικοί συσχετισμοί ανάμεσα στο "ακροκεντρώο" και στο "alt-right" καθεστωτικά μπλοκ στο δυτικό στρατόπεδο, παραμένουν ρευστοί και, σε κάθε περίπτωση, ακόμα κι αν ήταν αυτός ο στόχος, θα έπρεπε να έχει ήδη αξιοποιηθεί το αποτέλεσμα και να έχει ήδη συνδεθεί προπαγανδιστικά με την ανάδειξη του αντιδραστικού χαρακτήρα της ΕΕ ως σύνολο, αντί να εμφανίζεται ως "διστακτική μεν, ακτίνα ελπίδας, δε". Ο δε "εναγκαλισμός" της Μ. Καρυστιανού με τον Φαραντούρη που μόνο "αντιευρωπαϊστή" δεν τον λες, σίγουρα δε δικαιολογεί αισιόδοξες ερμηνείες της συγκεκριμένης πρωτοβουλίας...
Δυστυχώς, με αυτή τη γραμμή, καμία ανατροπή δεν πρόκειται να γίνει. Το πολύ - πολύ μια αλλαγή φρουράς στη διαχείριση της σαπίλας που βυθίζει καθημερινά τους λαούς της Ευρώπης, στη φτώχεια, στο φασισμό και στον πόλεμο για τα συμφέροντα της χρεοκοπημένης Δυτικής νεοαποικιοκρατίας.
Ο λαός δε βγήκε στο δρόμο για να χύσει νερό στο μύλο της πολιτικής καριέρας παλιών, νέων ή "ερχόμενων σωτήρων". Ο αγώνας του δεν αρχίζει, ούτε τελειώνει σε ατέρμονες δικαστικές διελκυστίνδες με αβέβαιο έως καταδικασμένο αποτέλεσμα. Διεκδικεί και ΘΑ ΕΠΙΒΑΛΕΙ ΜΕ ΤΗΝ ΠΑΛΗ ΤΟΥ τη δικαιοσύνη, δεν την "επαιτεί" από τη νομενκλατούρα της ΕΕ, "ξεπλένοντάς" τη από τον αντιδραστικό, εξοντωτικό για το λαό, ρόλο της. Ο λαός και όχι η Ευρωπαϊκή Εισαγγελία, θα καθίσουν τον Μητσοτάκη, τον Τσίπρα και όλο το σκυλολόι στο σκαμνί. Ο λαός και ΣΙΓΟΥΡΑ ΟΧΙ Η ΕΕ θα επιβάλει ΤΗΝ ΕΘΝΙΚΟΠΟΙΗΣΗ ΤΩΝ ΣΙΔΗΡΟΔΡΟΜΩΝ.
Ο λαός και όχι η ΕΕ θα φέρει τη διέξοδο. Οι πολιτικές ηγεσίες πρέπει να επιλέξουν αν θα πάρουν το μέρος του λαού, ή των δημίων του. Αν θα εμπνεύσουν και θα οργανώσουν την ανατροπή ή αν θα παζαρέψουν τα ρετάλια της πίτας. Πολύ φοβάμαι ότι, ως τώρα, ΟΛΟΙ επιλέγουν - με παραλλαγές - το δεύτερο.
Τουλάχιστον, να μην επιτρέψουμε να το κάνουν εν ονόματι μας...
