Νέες ευθείες βολές προς το Μαξίμου και τον Κυριάκο Μητσοτάκη, για τους χειρισμούς του σε μία ευρεία γκάμα θεμάτων, εξαπέλυσε ο Κώστας Καραμανλής, μιλώντας στην εκδήλωση για την παρουσίαση του βιβλίου του δημοσιογράφου Βαγγέλη Πλάκα «Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής και η Θεσσαλονίκη».
Ο πρώην πρωθυπουργός εγκάλεσε, εμμέσως πλην σαφώς, για αλαζονεία και υπεροψία τους ενοίκους του Μαξίμου και έστειλε προειδοποιητικά μηνύματα αναφορικά με το πεδίο της εξωτερικής πολιτικής.
«Φωτογράφισε» τις κυβερνητικές ευθύνες για την όξυνση των κοινωνικών ανισοτήτων, για την έλλειψη σεβασμού στους θεσμούς αλλά και τα προβλήματα στον τομέα της ενημέρωσης.
Το βασικό συμπέρασμα που απορρέει από τις προσεγγίσεις του κ. Καραμανλή είναι ότι ο κ. Μητσοτάκης απέτυχε να σπάσει το μέτωπο των δύο πρώην πρωθυπουργών με αφορμή τα πρόσφατα εγκώμια για την περίοδο διακυβέρνησης 2004 – 2009.
Στην ίδια βάρκα με τον Σαμαρά
Αναφορικά με τα ζητήματα εξωτερικής πολιτικής και δη τα ελληνοτουρκικά, ο πρώην πρωθυπουργός έδειξε να συμπλέει με τον Αντώνη Σαμαρά.
«Οι προβληματισμοί και ανησυχίες που εκφράζονται για τα εθνικά μας θέματα είναι εύλογες και υπαρκτές. Τους δημιουργεί άλλωστε η επιθετικότητα και ο αυξανόμενος αναθεωρητισμός της Τουρκίας. Η ανάδειξή τους στην ουσία ενισχύει τις πάγιες εθνικές μας θέσεις, ιδίως όταν εκφράζονται από υπεύθυνα χείλη. Είναι λάθος να αντιμετωπίζονται ως επικριτικές, εφ’ όσον μάλιστα η χώρα παραμένει προσηλωμένη στην εθνική γραμμή» σημείωσε. «Ανοιχτοί οι δίαυλοι επικοινωνίας, αλλά με σταθερές θέσεις, πάντοτε διατυπωμένες με απόλυτη διαύγεια», σημείωσε και επεσήμανε με νόημα ότι «δεν ευσταθεί ο ισχυρισμός ότι ο Κωνσταντίνος Καραμανλής ήταν έτοιμος να μπει σε εφ’ όλης της ύλης διαπραγμάτευση με την Τουρκία όπως ακούγεται από κάποιες πλευρές τελευταία».
Ο ιδρυτής της ΝΔ, τόνισε ο τέως πρωθυπουργός, «πίστευε ότι η μόνη διαφορά με την Τουρκία, η οριοθέτηση δηλαδή της υφαλοκρηπίδας στο Αιγαίο θα έπρεπε να επιλυθεί σύμφωνα με το Διεθνές Δίκαιο και τις διεθνείς συνθήκες, αν χρειαστεί και με προσφυγή στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης βάσει συνυποσχετικού. Και ήταν η Τουρκία που υπαναχώρησε τότε. Αυτή είναι η ιστορική αλήθεια. Με άλλα λόγια ο υπαινιγμός ότι ο Κωνσταντίνος Καραμανλής θα ήταν διατεθειμένος να συζητήσει επί θεμάτων που μονομερώς και αυθαίρετα επιχειρεί να προσθέτει διαχρονικά η Τουρκία στην ατζέντα είναι ανακριβής, έωλος και ίσως εκ του πονηρού».
Ο κ. Καραμανλής σημείωσε ότι «οι παρακαταθήκες του Κωνσταντίνου Καραμανλή έχουν ξεχωριστή σημασία και σήμερα. Διότι μπορεί πράγματι το δημοκρατικό πολίτευμα να είναι στέρεα εδραιωμένο στην χώρα μας, μπορεί πράγματι να έχει αυξηθεί σημαντικά ανά τον κόσμο ο αριθμός των χωρών με δημοκρατικό καθεστώς, όμως κίνδυνοι για την δημοκρατία και κυρίως την ποιότητά της ελλοχεύουν και πρέπει να αντιμετωπιστούν με αποτελεσματικότητα προτού προξενήσουν ανεπανόρθωτες βλάβες».
«Διεύρυνση των κοινωνικών ανισοτήτων»
Αναφέρθηκε ιδιαιτέρως στην διεύρυνση των κοινωνικών ανισοτήτων και την περιθωριοποίηση μεγάλων τμημάτων του πληθυσμού που «ωθεί αυξανόμενο αριθμό πολιτών στην αποχή και άρνηση της πολιτικής διαδικασίας. Ακόμα χειρότερα στα μάτια πολλών το σύστημα έχει απωλέσει την νομιμοποίησή του. Μεταβάλλονται είτε σε “φυγάδες της πολιτικής” δηλαδή απορρίπτουν την συμμετοχή τους στα κοινά, είτε σε ‘πολιτικούς νομάδες’ εγκαταλείποντας ιστορικά κόμματα και στρέφονται σε πιο ακραίες φωνές και σχήματα. Η δε δυσαρέσκεια και απογοήτευσή τους οδηγεί και τον δημόσιο βίο σε όλο και μεγαλύτερη οξύτητα, επιθετικότητα, λεκτική και όχι μόνο βία, τραυματίζοντας και με αυτόν τον τρόπο την σταθερότητα και την δημοκρατική διαδικασία». Οι παραπάνω αναφορές ερμηνεύτηκαν ως διαφοροποίηση του Κώστα Καραμανλή έναντι της οικονομικής ατζέντας της κυβέρνησης – που κατά την «καραμανλική πέρυγα – βρίσκεται μακριά από τις κοινωνικές αναφορές της παράταξης.
«Αλαζονική η υποτίμηση των δυσαρεστημένων»
Ως μήνυμα προς τον κ. Μητσοτάκη ερμηνεύτηκε η αποστροφή του Κ. Καραμανλή ότι «κανένα πολιτικό σύστημα, ακόμα και η κοινοβουλευτική δημοκρατία δεν μπορεί να επιβιώσει επί μακρόν, αν δεν έχει ισχυρή νομιμοποίηση και αξιοπιστία στα μάτια της συντριπτικής πλειοψηφίας των πολιτών. Και ρίχνουν λάδι στην φωτιά όσοι υπεροπτικά και αλαζονικά υποτιμούν τους δυσαρεστημένους και διαμαρτυρόμενους πολίτες ως οπισθοδρομικούς, ψεκασμένους ή εξτρεμιστές».
«Αυξανόμενη έλλειψη σεβασμού στους θεσμούς»
Εξ ίσου σοβαρό θέμα, είπε ο τ. πρωθυπουργός, «είναι η αυξανόμενη έλλειψη σεβασμού στους θεσμούς. Η ανομία, η κάθε μορφής εγκληματικότητα, από την παιδική βία και τον χουλιγκανισμό ως τη δράση του οργανωμένου εγκλήματος δείχνουν καθαρά ότι η νομιμότητα αμφισβητείται όλο και περισσότερο. Το ίδιο συμβαίνει με την δικαιοσύνη. Πλανάται σε πολλές ευρωπαϊκές κοινωνίες μια αίσθηση μεροληψίας προς τους ισχυρούς, και αυστηρότητας προς τους αδύναμους. Ακόμα και κράτη μέλη της ΕΕ μπαίνουν στον πειρασμό να χειραγωγήσουν την δικαιοσύνη. Θα έπρεπε να είναι αδιανόητο κι όμως συμβαίνει. Η καθυστέρηση στην απόδοση δικαιοσύνης οξύνει την κατάσταση ακόμα περισσότερο. Αν όμως οι πολλοί δεν εμπιστεύονται την δικαιοσύνη, ναρκοθετείται το δημοκρατικό πολίτευμα. Η πίστη στην δικαιοσύνη είναι θεμελιώδης προϋπόθεση για την λειτουργία της δημοκρατίας. Όπως έλεγε ο Αλέξανδρος Χάμιλτον, ένας εκ των ιδρυτών πατέρων των ΗΠΑ ‘Πιστεύω ότι το πρώτιστο καθήκον της κοινωνίας είναι η δικαιοσύνη’».
Ανάγκη έγκυρης, ακριβούς και αμερόληπτης ενημέρωσης
Ο κ. Καραμανλής τόνισε επίσης την ανάγκη «έγκυρης, ακριβούς και αμερόληπτης ενημέρωσης. Είναι αναγκαίος όρος για την ελεύθερη επιλογή, η οποία υπονομεύεται όταν η πληροφόρηση, με ή χωρίς εισαγωγικά, εξυπηρετεί σκοπιμότητες ή επί μέρους συμφέροντα. Οι ραγδαίες τεχνολογικές εξελίξεις στο πεδίο της επικοινωνίας και ενημέρωσης, οι ασύλληπτες δυνατότητες του Διαδικτύου, αλλά και οι κίνδυνοι αποπροσανατολισμού, επιλεκτικής ενημέρωσης, παραπληροφόρησης και μαζικής διασποράς fake news καθιστούν το θέμα μια από τις προκλήσεις της εποχής μας».
