Ο ΣΥΡΙΖΑ τουλάχιστον ως κόμμα μεγάλο με προδιαγραφές για την άσκηση κυβερνητικής εξουσίας πνέει τα λοίσθια. Μάλιστα στην προγραμματισμένη για σήμερα συνεδρίαση της Κεντρικής Επιτροπής (εάν και εφόσον αυτή τελικά διεξαχθεί) είναι πολύ πιθανό να εκδοθεί και η ληξιαρχική πράξη του πολιτικού του θανάτου. Η διάλυση στο άλλοτε ισχυρό κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης -που ξεκίνησε με τη ριζοσπαστική ορμή του 2012 για την κατάληψη της εξουσίας, τα κατάφερε, μεταλλάχθηκε σε μνημονιακό και στη συνέχεια φάνηκε να σταθεροποιείται ως ο δεύτερος ισχυρός πόλος του συστήματος εκτοπίζοντας το παρηκμασμένο και χρεοκοπημένο από κάθε άποψη ΠΑΣΟΚ- έχει προαναγγελθεί ήδη εδώ και καιρό αλλά εξελίσσεται με εντελώς ατιμωτικό τρόπο.
Βεβαίως, όλα αυτά που διαδραματίζονται στην Κουμουνδούρου και τα πέριξ αντανακλούν και την ευρύτερη κρίση που διαπερνά την κεντροαριστερά όχι μόνο στην χώρα μας αλλά και σε ολόκληρη την Ευρώπη. Σε όλες τις εκλογικές αναμετρήσεις των τελευταίων μηνών, είτε είναι σε εθνικό επίπεδο είτε σε περιφερειακό, τα κόμματα του χώρου αυτού γνωρίζουν ήττες ακόμη και ταπεινωτικές, όπως συνέβη με το SPD του Σολτς στα δύο γερμανικά κρατίδια.
Οι ήττες αυτές οφείλονται στην αποτυχία αλλά και στην αντικειμενική πια αδυναμία της κεντροαριστεράς, όπως φυσικά και της αριστεράς, να αντιληφθούν και να επεξεργαστούν τις νέες συνθήκες που διαμορφώνονται διεθνώς, για τα θέματα της γεωπολιτικής, της οικονομίας και της μετανάστευσης αλλά και των αξιών και των αρχών πάνω στις οποίες θέλουν να βαδίσουν οι κοινωνίες. Εν ολίγοις, εφ’ όλης της ύλης.
Αυτή η συνολική ιδεολογική και πολιτική χρεοκοπία γίνεται εντονότερη σε μια χώρα όπως η δική μας όπου άλλωστε το πολιτικό σύστημα παραπαίει –ειδικά την τελευταία δεκαπενταετία- ολόκληρο. Ενδεικτικά είναι τα σοβαρά και διαρκώς αυξανόμενα προβλήματα που αντιμετωπίζει και η ΝΔ, μολονότι βρίσκεται μόνη στο γήπεδο και ο κ. Μητσοτάκης έχει να λέει ότι παίζει χωρίς αντίπαλο.
Μπαίνοντας λοιπόν οι τίτλοι τέλους στον ΣΥΡΙΖΑ -ακόμη κι αν σήμερα δοθεί μια τυπική παράταση στη διαδικασία του ξεψυχίσματός του- το μεγάλο ζήτημα που ανακύπτει δεν αφορά την τύχη των κάθε είδους κομματικών επαγγελματιών και θεσιθήρων. Δεν θα κλάψει κανείς μας γι αυτούς σε όποια βαθμίδα κι αν βρίσκονται. Αφορά την αναγκαιότητα να υπάρξει αφενός μια ισορροπία στο πολιτικό σύστημα και αφετέρου μια εναλλακτική πρόταση και δυναμική η οποία θα μπορεί να φρενάρει τον κ. Μητσοτάκη και θα θέσει τις βάσεις για μια διαφορετική επόμενη ημέρα.
πηγή: www.dimokratia.gr
