Krikor Tsakitzian
Τι επαγγέλλεσαι; Παράγοντας.
Με τις αποκαλύψεις της Σοφίας Μπεκατώρου, δεν ήρθε στην επιφάνεια μόνο ο βιασμός της, που ταρακούνησε την ελληνική κοινωνία. Εμφανίστηκε κι ένα ακόμη νοσηρό φαινόμενο με βαθιές ρίζες στις δομές αυτού του τόπου, εκείνο των «παραγόντων».
Τι εννοώ!
Στην Ομοσπονδία Ιστιοπλοΐας, όπως εξάλλου και σε όλες τις Ομοσπονδίες, συναντάμε μόνο «παράγοντες» και όχι ανθρώπους ειδικούς του αθλήματος. Οι περισσότεροι παράγοντες, για παράδειγμα της Ιστιοπλοϊκής Ομοσπονδίας, έχουν τόση σχέση με το άθλημα, όση ο φάντες με το ρετσινόλαδο. Στην πλειοψηφία τους είναι άνθρωποι με ύποπτη συμπεριφορά. Ζουν μεγαλοαστική ζωή κι αν τους ρωτήσεις τι δουλειά κάνουν, θα διαπιστώσεις ότι η βασική τους ενασχόληση, επί δεκαετίες τώρα είναι αποκλειστικά και μόνο με την ομοσπονδία, στην οποία κατέχουν μια θέση άμισθη.
Φυσικά αυτοί οι άνθρωποι τα τελευταία 20 χρόνια που εκλέγονται ανελλιπώς, διαχειρίστηκαν περί τα 270.000.000 ευρώ, με διαδικασίες που δεν θα χαρακτηρίζονταν ιδιαιτέρως διαφανείς.
Όλοι τους, μηδενός εξαιρουμένου, όλα αυτά τα χρόνια δεν έχουν υποβάλλει «πόθεν έσχες» ως όφειλαν. Κι αυτό γιατί η διοίκηση δεν δήλωσε ποτέ στην αρμόδια φορολογική αρχή, ποια είναι τα μέλη της Ομοσπονδίας για να τους καλέσει, προκειμένου να υποβάλλουν το περίφημο πόθεν έσχες.
Να δούμε λοιπόν τι θα βρει ο φορολογικός έλεγχος που ξεκίνησε μετά το θόρυβο που ξέσπασε με τη Σοφία Μπεκατώρου.
Πώς διαχειρίστηκαν τις κρατικές επιχορηγήσεις κι επίσης τις πολύ μεγάλες χορηγίες των ιδιωτών.
Ένα άλλο νοσηρό φαινόμενο είναι αυτό των πολιτικών παραγόντων. Αυτοί είναι κοινωνικά απόβλητα, που περιφέρονται στους σκοτεινούς κυβερνητικούς διαδρόμους και παίζουν το ρόλο του ενδιάμεσου, μεταξύ κυβέρνησης και επιχειρηματικού κόσμου.
Κάθε κυβέρνηση διαθέτει κάμποσους από δαύτους. Είναι τύποι που διαπραγματεύονται κατά καιρούς, τις κρατικές δουλειές με επιχειρηματίες. Διαχειρίζονται συνήθως μυστικά κονδύλια του Υπουργείου Εξωτερικών με τις Μ.Κ.Ο, αλλά τους βλέπουμε να εμπλέκονται και σε άλλα deal για δημόσιες επενδύσεις, καθώς και σε εξοπλιστικά προγράμματα, όπως επίσης και στα κοινοτικά κονδύλια. Οι τύποι αυτοί, κανονίζουν τις μίζες που θα δώσουν οι επιχειρηματίες στην εκάστοτε κυβέρνηση για να πάρουν τη δουλειά. Αυτό φυσικά γίνεται με το αζημίωτο για τους ίδιους. Όταν καμιά φορά στραβώσει το πράγμα, οι ενδιάμεσοι αυτοί τύποι, θα περάσουν στην ψειρού μερικά χρόνια και με τις ανάλογες ευεργετικές διατάξεις του νομικού μας πλαισίου, θα βγουν από τη στενή πλούσιοι και θα συνεχίσουν τη ζωή τους σαν να μην τρέχει τίποτα.
Μια τρίτη ομάδα παρασίτων, είναι οι κομματικοί παράγοντες. Είναι υπόκοσμος, που έχει καταλάβει τα πόστα στις κομματικές οργανώσεις κι όποτε αναλαμβάνει τη διακυβέρνηση το κόμμα τους, ετούτοι μπουκάρουν υπογείως σαν αρουραίοι στα κυβερνητικά μέγαρα κι αναλαμβάνουν δράση. Δρουν σαν τρωκτικά και ροκανίζουν με δέκα μασέλες κρατικό χρήμα. Άθλια ανθρωποειδή, που δεν έχουν εργασθεί ποτέ στη ζωή τους πουθενά αλλού, παρά μόνο σε παρασιτικές δράσεις του δημοσίου, αλλά διάγουν μεγαλοπρεπή βίο.
Βιοπορίζονται μονίμως από τον κρατικό κορβανά. Όσες φορές ανέβει το κόμμα τους στην εξουσία, αυτοί είναι παρόντες και μάλιστα στην πρώτη γραμμή της κυβέρνησης. Κάτι σαν τον γνωστό τηλεοπτικό Γκρούεζα στην ταινία ο Μαυρογυαλούρος, που όταν τον ρωτάνε τι δουλειά κάνει, εκείνος απαντάει με περίσσιο θράσος, «μα είμαι του κόμματος κύριε υπουργέ».
Η υπόθεση Μπεκατώρου, ίσως είναι η χρυσή ευκαιρία να ξεβρωμίσει ο τόπος από τους κάθε λογής παράγοντες. Φοβάμαι όμως ότι είναι τόσο βαθιά χωμένες οι ρίζες τους στο κράτος, που έχει σαπίσει κι αυτό το ίδιο από δαύτους κι αν τους ξεριζώσεις, είναι πιθανό να καταρρεύσει ολόκληρο το οικοδόμημα.
Γι’ αυτό δυστυχώς φοβούμαι, πως θα παραμείνει η κατάσταση ως έχει και δεν θα αλλάξει απολύτως τίποτα. Το πολύ – πολύ να αλλάξουν τα πρόσωπα των πρωταγωνιστών.
Με τις αποκαλύψεις της Σοφίας Μπεκατώρου, δεν ήρθε στην επιφάνεια μόνο ο βιασμός της, που ταρακούνησε την ελληνική κοινωνία. Εμφανίστηκε κι ένα ακόμη νοσηρό φαινόμενο με βαθιές ρίζες στις δομές αυτού του τόπου, εκείνο των «παραγόντων».
Τι εννοώ!
Στην Ομοσπονδία Ιστιοπλοΐας, όπως εξάλλου και σε όλες τις Ομοσπονδίες, συναντάμε μόνο «παράγοντες» και όχι ανθρώπους ειδικούς του αθλήματος. Οι περισσότεροι παράγοντες, για παράδειγμα της Ιστιοπλοϊκής Ομοσπονδίας, έχουν τόση σχέση με το άθλημα, όση ο φάντες με το ρετσινόλαδο. Στην πλειοψηφία τους είναι άνθρωποι με ύποπτη συμπεριφορά. Ζουν μεγαλοαστική ζωή κι αν τους ρωτήσεις τι δουλειά κάνουν, θα διαπιστώσεις ότι η βασική τους ενασχόληση, επί δεκαετίες τώρα είναι αποκλειστικά και μόνο με την ομοσπονδία, στην οποία κατέχουν μια θέση άμισθη.
Φυσικά αυτοί οι άνθρωποι τα τελευταία 20 χρόνια που εκλέγονται ανελλιπώς, διαχειρίστηκαν περί τα 270.000.000 ευρώ, με διαδικασίες που δεν θα χαρακτηρίζονταν ιδιαιτέρως διαφανείς.
Όλοι τους, μηδενός εξαιρουμένου, όλα αυτά τα χρόνια δεν έχουν υποβάλλει «πόθεν έσχες» ως όφειλαν. Κι αυτό γιατί η διοίκηση δεν δήλωσε ποτέ στην αρμόδια φορολογική αρχή, ποια είναι τα μέλη της Ομοσπονδίας για να τους καλέσει, προκειμένου να υποβάλλουν το περίφημο πόθεν έσχες.
Να δούμε λοιπόν τι θα βρει ο φορολογικός έλεγχος που ξεκίνησε μετά το θόρυβο που ξέσπασε με τη Σοφία Μπεκατώρου.
Πώς διαχειρίστηκαν τις κρατικές επιχορηγήσεις κι επίσης τις πολύ μεγάλες χορηγίες των ιδιωτών.
Ένα άλλο νοσηρό φαινόμενο είναι αυτό των πολιτικών παραγόντων. Αυτοί είναι κοινωνικά απόβλητα, που περιφέρονται στους σκοτεινούς κυβερνητικούς διαδρόμους και παίζουν το ρόλο του ενδιάμεσου, μεταξύ κυβέρνησης και επιχειρηματικού κόσμου.
Κάθε κυβέρνηση διαθέτει κάμποσους από δαύτους. Είναι τύποι που διαπραγματεύονται κατά καιρούς, τις κρατικές δουλειές με επιχειρηματίες. Διαχειρίζονται συνήθως μυστικά κονδύλια του Υπουργείου Εξωτερικών με τις Μ.Κ.Ο, αλλά τους βλέπουμε να εμπλέκονται και σε άλλα deal για δημόσιες επενδύσεις, καθώς και σε εξοπλιστικά προγράμματα, όπως επίσης και στα κοινοτικά κονδύλια. Οι τύποι αυτοί, κανονίζουν τις μίζες που θα δώσουν οι επιχειρηματίες στην εκάστοτε κυβέρνηση για να πάρουν τη δουλειά. Αυτό φυσικά γίνεται με το αζημίωτο για τους ίδιους. Όταν καμιά φορά στραβώσει το πράγμα, οι ενδιάμεσοι αυτοί τύποι, θα περάσουν στην ψειρού μερικά χρόνια και με τις ανάλογες ευεργετικές διατάξεις του νομικού μας πλαισίου, θα βγουν από τη στενή πλούσιοι και θα συνεχίσουν τη ζωή τους σαν να μην τρέχει τίποτα.
Μια τρίτη ομάδα παρασίτων, είναι οι κομματικοί παράγοντες. Είναι υπόκοσμος, που έχει καταλάβει τα πόστα στις κομματικές οργανώσεις κι όποτε αναλαμβάνει τη διακυβέρνηση το κόμμα τους, ετούτοι μπουκάρουν υπογείως σαν αρουραίοι στα κυβερνητικά μέγαρα κι αναλαμβάνουν δράση. Δρουν σαν τρωκτικά και ροκανίζουν με δέκα μασέλες κρατικό χρήμα. Άθλια ανθρωποειδή, που δεν έχουν εργασθεί ποτέ στη ζωή τους πουθενά αλλού, παρά μόνο σε παρασιτικές δράσεις του δημοσίου, αλλά διάγουν μεγαλοπρεπή βίο.
Βιοπορίζονται μονίμως από τον κρατικό κορβανά. Όσες φορές ανέβει το κόμμα τους στην εξουσία, αυτοί είναι παρόντες και μάλιστα στην πρώτη γραμμή της κυβέρνησης. Κάτι σαν τον γνωστό τηλεοπτικό Γκρούεζα στην ταινία ο Μαυρογυαλούρος, που όταν τον ρωτάνε τι δουλειά κάνει, εκείνος απαντάει με περίσσιο θράσος, «μα είμαι του κόμματος κύριε υπουργέ».
Η υπόθεση Μπεκατώρου, ίσως είναι η χρυσή ευκαιρία να ξεβρωμίσει ο τόπος από τους κάθε λογής παράγοντες. Φοβάμαι όμως ότι είναι τόσο βαθιά χωμένες οι ρίζες τους στο κράτος, που έχει σαπίσει κι αυτό το ίδιο από δαύτους κι αν τους ξεριζώσεις, είναι πιθανό να καταρρεύσει ολόκληρο το οικοδόμημα.
Γι’ αυτό δυστυχώς φοβούμαι, πως θα παραμείνει η κατάσταση ως έχει και δεν θα αλλάξει απολύτως τίποτα. Το πολύ – πολύ να αλλάξουν τα πρόσωπα των πρωταγωνιστών.
