«Μετά τη συνάντηση του προέδρου Ντόναλντ Τραμπ με τον ισλαμιστή ηγέτη της Τουρκίας, Ταγίπ Ερντογάν και τις φιλοφρονήσεις του Πλανητάρχη, που ξεπέρασε και τον γνωστό εαυτό του, αυτόν της άνευ προηγουμένου υπερβολής, διάβασα αναλύσεις του στυλ ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες και η Τουρκία ξεπέρασαν, ως διά μαγείας, τις διαφορές τους και το πέτυχαν μέσα σε 35 λεπτά (με τη μετάφραση) που κράτησε το τετ-α-τετ στο ξενοδοχείο New York Palace.
Όσοι έχουν ελάχιστη γνώση της παρούσας φάσης των αμερικανοτουρκικών σχέσεων γνωρίζουν ότι η κατάσταση είναι εντελώς καταθλιπτική, όσα αεροπλάνα και αν υποσχεθεί ότι θα αγοράσει ο κ. Ερντογάν από την Αμερική. Άστε που επρόκειτο περί πρόθεσης…
Σίγουρα, τα οικονομικά ανταλλάγματα παίζουν ρόλο, ουδείς πρέπει να έχει αμφιβολία. Όμως με ευθύνη της Τουρκίας τίθενται σε κίνδυνο ζωτικά στρατηγικά συμφέροντα των ΗΠΑ, και στον περίεργο κόσμο που ζούμε, αυτά μετρούν περισσότερο και από τις ανθρώπινες ζωές, πόσο μάλλον από τα ξεπλυμένα και παράνομα αποκτηθέντα δισεκατομμύρια της ισλαμικής Τουρκίας.
Συναντήθηκαν, λοιπόν, οι δύο πρόεδροι, δημόσια ύμνησε ο ένας τον άλλο, αλλά όσο περνούν οι ημέρες και οι πλέον αισιόδοξοι προσγειώνονται. Το θέμα της αγοράς των ρωσικών πυραύλων S-400 από την Τουρκία δεν επιλύθηκε. Και δεν πρόκειται να επιλυθεί όσο ο κ. Ερντογάν αρνείται να ακυρώσει αυτή την παραγγελία. Ο κ. Τραμπ φέρεται να ήταν κατηγορηματικός, ότι η αγορά των πυραύλων δεν είναι φιλική ενέργεια.
Και από την Ουάσιγκτον και από τις Βρυξέλλες, το αυστηρό μήνυμα είναι το ίδιο: Οι ρωσικοί πύραυλοι δεν είναι «εν αρμονία» με τα στρατιωτικά συστήματα του ΝΑΤΟ. Στο Πεντάγωνο δε πιστεύουν ότι το παιγνίδι που παίζει η Μόσχα, είναι αποσταθεροποιητικό και θέτει σε κίνδυνο τη Δυτική Συμμαχία. Από την πλευρά του, ο πρόεδρος της Τουρκίας έθεσε επιτακτικά τον άμεσο τερματτισμό της στρατιωτικής ενίσχυσης των Κούρδων της Συρίας (YPJ), αλλά ο κ. Τραμπ δεν έκανε ούτε πόντο πίσω από τη γνωστή θέση του: ότι οι Κούρδοι είναι σύμμαχοι της Αμερικής στον πόλεμο εναντίον του Ισλαμικού Κράτους, την ίδια στιγμή που η Τουρκία αρνείται να βοηθήσει, στο θέμα αυτό -όπως και σε πολλά άλλα- τους Αμερικανούς.
Μέχρι της στιγμής που γράφονται αυτές οι γραμμές η συμμαχία Κούρδων και ΗΠΑ καλά κρατεί. Ο Αμερικανός πρόεδρος δεν έκανε πίσω ούτε όταν ο κ. Ερντογάν του παρέδωσε φάκελο, με στοιχεία υποτίθεται, ότι οι μαχητές του YPG είναι τρομοκράτες, όπως οι αντάρτες του PKK. Απ’ εκεί και πέρα, οι διαφωνίες είναι πολύ περισσότερες και δεν αφορούν μόνο τη Ρωσία και το Ιράν.
Οι Αμερικανοί εναντιώνονται κάθετα και οριζόντια με τις αποφάσεις του κ. Ερντογάν για στρατηγική συνεργασία με τη Μόσχα και την Τεχεράνη. Ιδιαίτερα σε ότι αφορά το Ιράν, ο Πλανητάρχης τάσσεται αναφανδόν με τον πρωθυπουργό του Ισραήλ, σε σημείο που αναλυτές υποστηρίζουν ότι αν ο κ. Νετανιάχου κτυπήσει την Τεχεράνη ο κ. Τραμπ θα τον χειροκροτήσει.
Ο Αμερικανός πρόεδρος αποδέχεται και τη θέση του Ισραήλ, ότι ο κ. Ερντογάν υποθάλπτει την τρομοκρατία της Χαμάς, που είναι άλλο ένα σημείο τριβής της Ουάσιγκτον με την Άγκυρα. Όσο είναι στο Λευκό Οίκο ο κ. Τραμπ, η Αμερική θα τάσσεται με το Ισραήλ σε ότι αφορά τη διαμάχη του με την Τουρκία.
Ο πρόεδρος της Τουρκίας είναι γνωστός αντισημίτης και όσα περί του αντιθέτου ακούγονται είναι βλακείες. Οι σχέσεις με το Ισραήλ δεν θα βελτιωθούν ποτέ στο σημείο πριν από την κρίση του Ναβί Μαρμαρά, και υπό το φως νέων γεγονότων που μολύνουν τις σχέσεις της Τουρκίας με το Τελ Αβίβ. Το Ισραήλ έχει ταχθεί με όλες του τις δυνάμεις υπέρ της δημιουργίας κουρδικού κράτους, διότι θα αποκτήσει ένα σημαντικό και καλά οργανωμένο στρατιωτικά σύμμαχο στην περιοχή.
Δεν είναι τυχαία η επίθεση του κ. Ερντογάν εναντίον του κ. Νετανιάχου, όταν με περισσή ειρωνεία, κομπλεξισμό και αλαζονεία είπε αναφερόμενος στους Κούρδους ότι οι πάντες είναι εναντίον τους, εκτός μίας χώρας, του Ισραήλ. Αναφορικά με τη θέση της Αμερικής έναντι του κουρδικού δημοψηφίσματος, ας είμαστε προσγειωμένοι και ειλικρινείς.
Η κυβέρνηση του Προέδρου Τραμπ, όπως και κάθε Αμερικανός πολιτικός που σέβεται τον εαυτό του, δεν διαφωνεί με την άσκηση του δικαιώματος των Κούρδων να αποφασίζουν για τις τύχες τους. Αναγνωρίζουν ότι η ανεξαρτησία τους ανήκει διότι την κέρδισαν στα πεδία των μαχών. Διαφωνούν μόνο με το χρόνο που επέλεξαν να ορίσουν το δημοψήφισμα. Θεωρούν, κακώς βέβαια, ότι δεν είναι κατάλληλη στιγμή, επειδή -όπως λένε- ο πόλεμος εναντίον των τζιχαντιστών συνεχίζεται.
Η αλήθεια είναι ότι οι Κούρδοι έφεραν σε πέρας ότι ανέλαβαν. Είχαν πολλά θύματα για να επιτύχουν την αποστολή που ανέλαβαν. Αλλά, έπραξαν ότι υποσχέθηκαν στους Αμερικανούς, οι οποίοι έπρεπε να σταθούν στο ύψος των περιστάσεων και να υλοποιήσουν τις υποσχέσεις που έδωσαν: κράτος στο Κουρδιστάν και αυτονομία στη Συρία. Αυτά υποσχέθηκαν, όχι μόνο τώρα, αλλά και επί διακυβέρνησης του Μπάρακ Ομπάμα.
Ο Πρόεδρος Τραμπ έχει ενώπιον του μία μεγάλη ευκαιρία: Να έχει στο πλευρό της η Αμερική τους Κούρδους, οι οποίοι θα μπορούσαν να αναδειχθούν στη δεύτερη περιφερειακή φιλοαμερικανική δύναμη στην περιοχή, μετά το Ισραήλ.
Θα το πράξει; Μα δεν έχει άλλη επιλογή… Σε ότι αφορά τις αμερικανοτουρκικές σχέσεις, και παρά τις βλακώδεις εισηγήσεις των γραφειοκρατών, αυτές έχουν πολυτραυματιστεί και ίσως να μην επιδέχονται θεραπείας.
Ο κ. Ερντογάν έχει λάβει τις αποφάσεις του και δύσκολα θα απαγκιστρωθεί από τις συμφωνίες που έκανε με τον Βλαντιμίρ Πούτιν. Ο τελευταίος, ως γνωστόν, δεν συγχωρεί επανάληψη του «λάθους»…
Πηγή: crashonline.gr
