"Τη μέρα που επρόκειτο να τον σκοτώσουν, ο Σαντιάγο Νασάρ σηκώθηκε στις πεντέμιση το πρωί για να περιμένει το πλοίο που θά 'φερνε τον επίσκοπο.
Είχε ονειρευτεί πως διέσχιζε ένα δάσος από φραγκοσυκιές, όπου ψιλόβρεχε και, για μια στιγμή, ήταν ευτυχισμένος μες στ’ όνειρό του. Μα όταν ξύπνησε, αισθάνθηκε πιτσιλισμένος απ' την κορφή ως τα νύχια με κουτσουλιές".
Γκαμπριέλ Γκαρσία Μαρκές "Το χρονικό ενός προαναγγελθέντος θανάτου"
Ο σώζων εαυτόν σωθήτω...
Όλοι γνωρίζουν την οδυνηρή κατάληξη της πορείας που έχει χαράξει η χώρα. Όλοι μπορούν να μαντέψουν την κατάληξη ενός λεωφορείου που πάει εκδρομή το φρενοκομείο και το τιμόνι έχει περάσει στα χέρια των τροφίμων.
Ας μην έχουμε καμιά αμφιβολία, τα τελευταία χρόνια στην Ελλάδα μοιάζουν με το χρονικό μιας προαναγγελθείσας κατάρρευσης. Η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ επιτελεί με τον καλύτερο τρόπο την ολοκλήρωση αυτής της διαδικασίας.
Οι περισσότεροι απ΄ όσους μας κυβέρνησαν τις τελευταίες δεκαετίες στάθηκαν ηθικά, πολιτικά και διαχειριστικά κατώτεροι των περιστάσεων. Οι περιπτώσεις του ΣΥΡΙΖΑ όμως αντιπροσωπεύουν μια προς μια τα πιο βαριά περιστατικά...
Η ανάδειξη ανεπαρκών σε καίριες θέσεις οφείλεται κατά κύριο λόγο στο βαρύνοντα ρόλο ανάδειξης της πολιτικής και οικονομικής ελίτ της χώρας μέσω πελατειακών σχέσεων. Οι Θύμιοι, οι Πολάκηδες και οι Κολλάδες κυβερνούσαν και κυβερνάνε αυτή τη χώρα...
Η Ελλάδα είναι καταδικασμένη, εκτός αν νομίζετε πως ξαφνικά θα προκύψει αντιστροφή του κλίματος στην οικονομία και από εκεί που όποιος μπορεί δραπετεύει από το φορολογικό Νταχάου, θα επιστρέψουν και θα πραγματοποιήσουν επενδύσεις.
Η κυβέρνηση του κ. Τσίπρα ακόμη δεν έχει κλείσει τη δεύτερη αξιολόγηση του τρίτου μνημονίου που έπρεπε να είχε κλείσει ένα χρόνο νωρίτερα, στις αρχές του 2016.
Πριν από 3-4 μήνες είχε αναδείξει σαν στόχο της διαπραγμάτευσης, την ουσιαστική ελάφρυνση τους χρέους και στις αρχές Δεκέμβρη έφαγε "πόρτα". Μετά είχε αναδείξει σαν στόχο την απομάκρυνση του ΔΝΤ (του βασικού συμμάχου για την ελάφρυνση του χρέους) αλλά έφαγε "πόρτα" και εδώ...
Μετά είχε αναδείξει σαν στόχο την ταχεία, στις αρχές της Άνοιξης, συμμετοχή των ελληνικών τραπεζών, στην ποσοτική χαλάρωση.
Από την περασμένη Δευτέρα το βράδυ πανηγυρίζουν γιατί επιστρέφει η "τρόικα" την οποία έχουν μετονομάσει σε θεσμούς, καθώς στο Eurogroup υποχώρησαν (οι της κυβέρνησης) σε όλα. Ήτοι, έχουν αποδεχτεί επί της αρχής και τη μείωση του αφορολόγητου και τη μείωση των συντάξεων και ό,τι περιελάμβανε εξ αρχής το πακέτο της δεύτερης αξιολόγησης, χωρίς να εξασφαλίσουν τη συμμετοχή στην ποσοτική χαλάρωση ή κάποια μεσοπρόθεσμα μέτρα ελάφρυνσης του χρέους.
Τι διαπραγμάτευση κάνετε ρε καραγκιόζηδες, απατεώνες, θα μπορούσε να αναφωνήσει κάποιος και να έχει απόλυτα δίκιο;
Καθώς εμείς βρισκόμαστε μέσα στο λεωφορείο του οποίου το τιμόνι βρίσκεται στα χέρια των τροφίμων του φρενοκομείου, συχνά είναι καλύτερα να παρακολουθούμε τις εκτιμήσεις των άλλων στο εξωτερικό που παρατηρούν την πορεία του λεωφορείου από έξω...
"Έγραφε λοιπόν προχθές η Süddeutsche Zeitung, μεγάλης κυκλοφορίας γερμανική εφημερίδα. "Πρόσφατα ο Κυριάκος Μητσοτάκης παρουσίασε τις θέσεις του στην καγκελάριο Μέρκελ. Στις δημοσκοπήσεις προηγείται με διαφορά. Αυτό βέβαια υποδηλώνει περισσότερο την απογοήτευση του κόσμου από τον Τσίπρα παρά την επιδοκιμασία προς τον Μητσοτάκη. Ο Μητσοτάκης έστειλε στη Μέρκελ το μήνυμα ότι με αυτόν στην πρωθυπουργία το έργο των δανειστών θα γίνει πιο εύκολο: με συνεργασία και όχι αντιπαράθεση. Μια δελεαστική προσφορά... Αλλά χρειάζεται η χώρα μόνο μια άλλη κυβέρνηση, προκειμένου η πολιτική διάσωση να στεφθεί τελικά με επιτυχία; Αυτή την ψευδαίσθηση δεν πρέπει να έχει κανείς στο Βερολίνο".
Με λίγα λόγια και έξω έχουν καταλάβει πως το ελληνικό πρόβλημα είναι περίπλοκο και αφορά αν όχι την πλειοψηφία, μια δεσπόζουσα μειοψηφία που νέμεται τους φθίνοντες πόρους της οικονομίας και του κράτους και δεν επιτρέπει ριζικές μεταρρυθμίσεις που θα βάλουν τη βάση για ένα βιώσιμο οικονομικό μοντέλο στα πλαίσια της Ε.Ε.
Αν η SZ που παραδοσιακά κινείται στο χώρο του κέντρου και της σοσιαλδημοκρατίας που έχει στηρίξει την παραμονή της Ελλάδας στην Ευρωζώνη θεωρεί την κατάσταση της χώρας "ανίατη" ανεξαρτήτως του κόμματος που κυβερνά, το 2018 που θα τεθεί επί τάπητος το μέλλον της Ευρωζώνης και της Ε.Ε. η θέση της Ελλάδας είναι επισφαλής...
Νομίζω πως και το σχόλιο της Handelsblatt για το ίδιο Eurogroup είναι σαφές. "Μετά από τα 250 δισεκατομμύρια που έχουν ήδη δαπανηθεί, θα δοθεί και η επόμενη δόση. Παραμένει ένα αναπάντητο ερώτημα, γιατί θα λειτουργήσει τώρα ένα πρόγραμμα βοήθειας που δεν έχει λειτουργήσει επί εφτά ολόκληρα χρόνια. Όλο αυτό το σχέδιο δεν είναι ένα ρεαλιστικό, όπως είχε πει κάποτε ο επικεφαλής οικονομολόγος του ΔΝΤ Ολιβιέ Μπλανσάρ. Είναι απλώς μια προσπάθεια των συμμετεχόντων να σώσουν τους εαυτούς τους το 2018".
Ο καθένας μπορεί να αντιληφθεί τι βλέπουν από το εξωτερικό σε σχέση με την τύχη της χώρας. Το καλύτερο σενάριο είναι αυτό της μετάθεσης του μοιραίου για μετά τις γερμανικές εκλογές.
Το τραγικότερο όλων είναι πως τα "ξεκούδουνα" της κυβέρνησης και του ΣΥΡΙΖΑ νομίζουν πως "κερδάνε"...
Η κατάσταση θυμίζει το μελλοθάνατο στρατηγό του Μαρκές, στο χρονικό ενός προαναγγελθέντος θανάτου, που νόμιζε πως ψιχάλιζε καθώς περπατούσε στο δάσος, ενώ ήταν κουτσουλιές...
Η ώρα που θα ακούσουμε το ο σώζων εαυτόν σωθήτω, δεν είναι μακριά...
Πηγή: capital.gr
