Η εξέγερση των "τρακτέρ" σβήνει σιγά σιγά, αφού οι αγρότες αντί για...
ψωμί, στο σπίτι τους θα φέρνουν μόνον ψίχουλα, σε σύγκριση με τις πιθανές προσδοκίες.
Μια εξέγερση που γεννήθηκε στη μισή Ευρώπη, ως μια γενικευμένη διαμαρτυρία ενάντια στους "Κανόνες" της "Κοινής Αγροτικής Πολιτικής", την ενοποιημένη Αγροτική Πολιτική των κρατών-μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης, που αποφασίζει το Διευθυντήριο, δηλαδή η "Ευρωπαϊκή Επιτροπή".
Η λεγόμενη "Κοινή Γεωργική Πολιτική 2023-27" άρχισε να εφαρμόζεται την 1η Γενάρη 2023, με στόχο να πεθάνουν οι γεωργοί στις χώρες της Ε.Ε., για να ευνοήσουν τις πολυεθνικές, τη μεγάλη διανομή. Οι δήθεν υποχωρήσεις στην υλοποίηση της φονικής για τους αγρότες πολιτική λύνεται με μερικά "μπισκότα" που δίνονται εδώ κι εκεί και ενταγμένα στα γνωστά "επιδόματα φτώχειας" (Pass), στις διάφορες ομάδες, σε μια προσπάθεια να ηρεμήσει και ταυτόχρονα να διχάσει τους αγρότες.
Τα γαλλικά τρακτέρ επιστρέφουν ήδη στα σπίτια τους, αφού αρκούνται με λίγα ψίχουλα που τους έδωσε ο Μακρόν.
Τα ίδια στην Ιταλία, αν και θα γίνει μια «εντυπωσιακή» διαδήλωση στη Ρώμη, με λίγα τρακτέρ «εξουσιοδοτημένα» να φτάσουν στο Circus Maximus, στο οποίο θα συμμετέχει μόνο η πιο επιθετική οργάνωση, αυτή του Ντανίλο Καλβάνι (The furious farmer taking on Italy’s agri giants). Όλοι οι άλλοι την κάνουν με "ελαφρά πηδηματάκια".
Έτσι, όταν δούμε την εικόνα λίγων τρακτέρ να παρελαύνουν όμορφα στο κέντρο της Ρώμης, επιπλέον με τη συνοδεία/προστασία της αστυνομίας, θα καταλάβουμε την έκταση της ικανότητας που έχει η εξουσία να ενσωματώσει και να θέσει υπό έλεγχο κάθε διαμαρτυρία.
Σήμερα, στην αποικία των ΗΠΑ με την ψευδεπίγραφη επωνυμία "Ευρωπαϊκή Ένωση", δίνουν γρήγορα 50 δισεκατομμύρια για τον κοκαϊνομανή μικρό φύρερ των ουκροναζί (κι έχουν ήδη δώσει 250 μέχρι τώρα, αλλά δεν υπήρχαν 30 για να "σώσουν" την Ελλάδα) και δολοφονούν την Γεωργία προσποιούμενοι ότι δεν υπάρχουν χρήματα και "ξύνουν" τον πάτο για τα ψίχουλα.
Όταν οι κινητοποιήσεις στοχεύουν τις κυβερνήσεις (αριστερές ή δεξιές δεν έχει καμία σημασία, καθόσον κυβερνήσεις που διορίζει το Διευθυντήριο) και δεν στοχεύουν το 4ο Ράιχ (Ευρωπαϊκή Ένωση και ευρωζώνη) δεν έχουν προοπτική.
Μ' ένα επίδομα... χαμόγελα και "ειλικρινή διάλογο"... η νίκη είναι της εξουσίας!
Σήμερα, η εξουσία στην αποικία, η ελληνόφωνη βουλή κι οι "πολιτικοί" έχουν σοβαρές εθνικές ασχολίες... ➦ «Το σύνθημα θα είναι τώρα πόλεμος στα αιδοία, ειρήνη στις κωλοτρυπίδες»...
Χωρίς τον "Πρίγκιπα" του Αντόνιο Γκράμσι -όντας βουλευτής του ΚΚΙ, φυλακισμένος στα κάτεργα του Μουσολίνι και γράφοντας στη φυλακή υπό λογοκρισία, ασκεί κριτική στους συντρόφους του που διαμαρτύρονται γιατί δεν ξεσηκώνεται ο λαός-, όπου ο "Πρίγκιπας" είναι η απαραίτητη κι αναγκαία ύπαρξη του Κόμματος κι ο Ηγέτης! "Πρίγκιπας" κι ηγέτης δεν υπάρχουν και δεν προβλέπεται ν' αναδυθούν στην αποικία μας...
«Είναι απαραίτητο οι εξουσιαστές όλης της κοινωνίας να γίνουν εργάτες, αγρότες, εργαζόμενοι κάθε κατηγορίας, που να έχουν την εξουσία και να την ασκούν μέσω νέων θεσμών, που δίνουν στην κοινωνία μια νέα μορφή και μια σιδερένια πειθαρχία τάξης και εργασίας για όλους.
Είναι απαραίτητο κάθε άλλος αγώνας να υποτάσσεται σ' αυτόν για την κατάκτηση της εξουσίας, για τη δημιουργία του νέου Κράτους, του Κράτους των εργατών και των αγροτών»
Αντόνιο Γκράμσι
➦ Antonio Gramsci... ο εφιάλτης της Νατοϊκής αριστεράς!
«Η αξία της ήττας
Νομίζω ότι είναι απαραίτητο να εκπαιδεύσουμε τις νέες γενιές για την αξία της ήττας, τη διαχείρισή της, την ανθρωπιά που πηγάζει από αυτήν.
Να οικοδομήσουμε μια ταυτότητα ικανή να αισθανθεί μια κοινή μοίρα, όπου μπορεί κανείς να αποτύχει και να ξεκινήσει ξανά χωρίς να επηρεάζεται η αξία και η αξιοπρέπεια. Να μην γίνει αγκωνάρι κοινωνικής ενόχλησης. Να μην περνάει πάνω από τα πτώματα των άλλων για να βγει πρώτος.
Σ' αυτόν τον κόσμο των χυδαίων και ανέντιμων νικητών, των ψεύτικων και καιροσκοπικών καταχραστών, των ανθρώπων του φαίνεσθαι, που καταλαμβάνουν την εξουσία, που κλέβουν το παρόν, πόσο μάλλον το μέλλον, από όλους τους νευρωτικούς της επιτυχίας του φαίνεσθαι και του γίγνεσθαι.
Σ' αυτή την ανθρωπολογία του νικητή προτιμώ πολύ τον ηττημένο.
Είναι μια άσκηση που μου δουλεύει καλά και με συμφιλιώνει με τα ιερά μου λίγα».
Πιερ Πάολο Παζολίνι ➥ Στην "αριστερά" των τραπεζιτών μνημονεύουν τον κομμουνιστή "Poeta Vate"... αλλά ποτέ τις παρακαταθήκες του!
✔️ Την συνολική αρθρογραφία στο φιλόξενο "PRESS-GR", βρίσκουμε: ΕΔΩ
