Εγώ, αλλιώς φανταζόμουν την πρόοδο στην Ελλάδα και το μοντέλο ανάπτυξής της στη σημερινή εποχή, αλλά η πλειονότητα των ελλήνων μάλλον θεωρεί πως τα «γκαρσόνια» και οι «γκαρσονιέρες» προσφέρουν ένα πιο ρεαλιστικό, απλό και μάλλον εύκολο δρόμο /άποψη για την ανάπτυξη της εθνικής ταυτότητας και της οικονομίας μας! Ιδιαίτερα τώρα μετά την πτώχευση και φτωχοποίηση!
Και σε κάθε περίπτωση το αφήγημα περί «του έλληνα, γκαρσονιού της Ευρώπης» μου φαίνεται πιο αξιοπρεπές από το αφήγημα «ο Πρωθυπουργός αναχωρεί την Παρασκευή για το Πεκίνο, με εφόδιο την νομοθέτηση της σύμβασης παραχώρησης του ΟΛΠ στην Cosco»! Από τη σύγχρονη πολιτική των διομολογήσεων προτιμώ την εκδοχή των «γκαρσονιών», πόσο μάλλον αν αυτά αναβαθμίζονταν σε αμφιτρύωνες. Δεν εννοώ εκείνον τον Αμφιτρύωνα του Μολιέρου, αλλά τον άλλον που στα γαλλικά έγινε συνώνυμο του καλού και γενναιόδωρου οικοδεσπότη. Του αμφιτρύωνα που, ας πούμε, χρησιμοποιείται στα σύγχρονα ελληνικά ως αντιδάνειο, με την έννοια του οικοδεσπότη που μας προσφέρει γεύμα, δείπνο, χαρά και ικανοποίηση.
Ε, κάτι τέτοιο ονειρεύεται και επιθυμεί να θεσπισθεί, ως νέα ελληνική αναφερόμενη ταυτότητα, η κυρία Λαγκάρντ (Γενική Διευθύντρια του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου) και δεν είναι η μόνη – αυτό το σενάριο το έχω διαβάσει καί κατά το παρελθόν.
Διαβάζω τη σημερινή «σκηνή» της παράστασης «ο έλληνας αμφιτρύωνας», από το «Φεστιβάλ Ιδεών του Άσπεν».
- Κίτι Μπουν (υπεύθυνη για τη διοργάνωση) προς Κριστίν Μαντλέν Οντέτ Λαγκάρντ: «Η ελληνική οικονομία είναι κατεστραμμένη. Το χρέος είναι τεράστιο πρόβλημα. Οι Ολυμπιακοί Αγώνες είναι μια τεράστια καταστροφή για το Ρίο. Ο τρόπος με τον οποίο η Διεθνής Ολυμπιακή Επιτροπή λαμβάνει τις αποφάσεις είναι πράγματι περίπλοκος. Θα μπορούσαμε να εγκαταστήσουμε μόνιμα τους Ολυμπιακούς Αγώνες στο σπίτι τους, στην Αθήνα, ενδυναμώνοντας την οικονομία της και τον τουρισμό, και προσφέροντας μια τοποθεσία περιβαλλοντικά ασφαλή».
- Κριστίν Λαγκάρντ: «Νομίζω είναι μια σπουδαία ιδέα για άμεση χρήση και σας ευχαριστώ. Ξέρετε, στον βαθμό που πρόκειται να δημιουργήσει ζήτηση, η οποία είναι αυτό που απολύτως χρειάζεται αυτή η οικονομία, θα ήταν πολύ σπουδαίο. Το πώς θα συνδυαστεί η μία (μόνιμη) έδρα με την πολυμερή και πολυεθνική ελκυστικότητα που έχουν οι Ολυμπιακοί Αγώνες σε πολλές χώρες σε όλο τον κόσμο, είναι κάτι που πρέπει να μελετηθεί».
Να μελετηθεί, γιατί να μην μελετηθεί; Προσωπικώς, δεν βρίσκω και τόσο σπουδαία αυτή την ιδέα, είναι όμως καλύτερη από την άλλη που μας θέλει «απλά γκαρσόνια» και σαφώς αξιοπρεπέστερη και πιο «αναπτυξιακή» βιο-οικονομικώς από αυτή των σύγχρονων διομολογήσεων που υπηρετεί η πλειονότητα του πολιτικού μας συστήματος και οι οποίες («διομολογήσεις») παραβιάζουν ασφαλώς το Σύνταγμά μας, αν και όχι τις αρχές δεξιών και αριστερών που συνηθίζουν να «προσφέρουν γη και ύδωρ» σε κράτη και επενδυτές, αντί για ένα πλούσιο έστω «γεύμα» (κέρδος)!
