Ονειρεύεται να γίνει... εθνάρχης!
Μόνη διέξοδος «ένα εθνικό σχέδιο δράσης», να κάτσουν οι πολιτικοί κάτω να δουλέψουν, να μην έχουν τις έτοιμες λύσεις από το εξωτερικό, είτε με τη μορφή των μνημονίων, είτε με τη μορφή άρνησης των μνημονίων- γιατί και τα δύο είναι το ίδιο λαϊκίστικα. Εμείς έχουμε...
την τόλμη και θα το επιχειρήσουμε, και θα δούμε αν και οι άλλοι έχουν την τόλμη».
Αυτά λέει ο Σταύρος Θεοδωράκης στη συνέντευξή του στην Web TV του ΑΠΕ ΜΠΕ και διερωτάται αν είναι «αντιπερισπασμός στο Ποτάμι» το «νέο αίμα» στα ψηφοδέλτια των κομμάτων, ενίσταται στην κατηγορία «πασοκογένειας» του κόμματός του και δηλώνει «εχθρικός απέναντι στους ευρωσκεπτικιστές» και υπέρμαχος της ενίσχυσης του ρόλου της Ευρώπης, αλλά όχι της ομοσπονδιακής εκδοχής της.
«Υπάρχουν και άλλοι αξιόλογοι άνθρωποι σε όλους τους συνδυασμούς, αλλά το θέμα είναι ποιανού μέθοδος είναι αυτή» απαντά στην ερώτηση σε τι διαφέρει το δικό του ψηφοδέλτιο με το «νέο αίμα» στην πολιτική, μια μέθοδος η οποία έχει υιοθετηθεί από πολλά κόμματα. Το θέμα είναι «ποιος το κάνει εξαρχής με αποφασιστικότητα και με δύναμη», λέει ο κ. Θεοδωράκης. «Τα παλιά κόμματα αφότου εμφανίστηκε το Ποτάμι και έβαλε καινούργιους ανθρώπους μπροστά άρχισαν να βάζουν και κάποιους από την κοινωνία. Βάζουν επειδή το πιστεύουν ή βάζουν απλώς για να κάνουν αντιπερισπασμό στο Ποτάμι; Αυτό ας το κρίνει ο πολίτης» συμπληρώνει.
«Το ποτάμι πασοκογενές;» ενίσταται ερωτηθείς, σημειώνοντας: «Εμείς δεν έχουμε κανένα στέλεχος του ΠΑΣΟΚ. Ο ΣΥΡΙΖΑ ένα στα δύο στελέχη του είναι από το ΠΑΣΟΚ. Δηλαδή δεν νομίζω ότι μπορεί κάποιος σοβαρά να υποστηρίξει ότι εμείς είμαστε η μετάλλαξη του ΠΑΣΟΚ. Αυτό που είμαστε εμείς είναι ότι εκφράζουμε, νομίζω, μία απαίτηση της κοινωνίας για την εμπλοκή στην πολιτική νέων ανθρώπων. Αυτό είναι το ξεκάθαρο σημάδι».
Για την τριμελή κυβερνητική συνεργασία αναφέρει ότι «ήταν μια πράξη ευθύνης επειδή ήμαστε στο παραπέντε μιας μεγάλης καταστροφής, αλλά η προηγούμενη συμπεριφορά τους», χωρίς «τη δημοκρατική ευαισθησία να τα συζητήσουν αυτά και λίγο προεκλογικά», «ήταν μια ανεύθυνη συμπεριφορά». Ως προς τα οικονομικά επιτεύγματα της κυβέρνησης λέει πως δεν θεωρεί, «στο σύνολο, ότι ήταν μια πετυχημένη διακυβέρνηση, αλλά μία διακυβέρνηση η οποία περιέσωσε κάποια πράγματα, αλλά ουσιαστικά δεν πρόσφερε πολλά στην ελληνική κοινωνία».
Σχετικά με τις κυβερνητικές συνεργασίες ο Στ. Θεοδωράκης εξηγεί ότι δεν πρέπει αυτές να γίνονται με βάση τις ...καρέκλες, αλλά με βάση μία συμφωνία γύρω από τα 20 σημεία που είναι προτεραιότητα για τη χώρα: «Όταν τελειώσουν οι ευρωεκλογές και πάμε σε εθνικές εκλογές, εμείς θα πούμε τις 20 τομές που προτείνουμε για την ελληνική κοινωνία και θα καλέσουμε τα άλλα κόμματα να πουν τις απόψεις τους γι αυτές και εκεί θα φανεί αν μπορούμε να συνεργαστούμε».
Ερωτηθείς για το αν το Ποτάμι, «ρυθμιστής της πολιτικής, με τους δικούς του όρους» όπως έχει δηλώσει, ως μέρος ενός κυβερνητικού συνασπισμού, θα αναγκαζόταν αφενός να συμβιώσει με το παλαιοκομματικό και αφετέρου να βάλει νερό στο κρασί του, όπως η ΔΗΜΑΡ, ο Στ. Θεοδωράκης απαντά: «Δεν είναι ανάγκη να συμβιώσουμε με το παλαιοκομματικό για να κάνουμε κυβερνήσεις συνεργασίας. Μπορεί να υπάρξουν άνθρωποι που θα εκπροσωπήσουν αυτή την προσπάθεια, που δεν θα είναι μέρος ενός παλαιοκομματικού συστήματος, δηλαδή η πρότασή μας θα είναι συνολική και θα είναι απέναντι στην κοινωνία. Συνομιλητής μας είναι η κοινωνία. Εάν η κοινωνία αποφασίσει σε αυτές τις 20 τομές και επιβραβεύσει το πρόγραμμά μας στις εθνικές εκλογές το πρόβλημα θα το έχουν τα άλλα κόμματα. Αλλά εμείς δεν θα πάμε να κάνουμε μια κυβέρνηση με το πρώτο κόμμα, λέγοντας πάρε τα μισά υπουργεία εσύ να πάρω και εγώ τα άλλα μισά, για να χορτάσουμε καρέκλες και λιμουζίνες και απλώς να λέμε ότι είμαστε συγκυβέρνηση. Έχω άλλο σχέδιο στο μυαλό μου... Αλλά θα τα πούμε μετά τις εθνικές εκλογές»
Αρνούμενος να αποκαλύψει τι ψήφισε ο ίδιος στις προηγούμενες εκλογές, και ερωτηθείς αν έχει ρίξει «ψήφο θυμού» ο επικεφαλής του Ποταμιού δηλώνει ότι από τα μετεφηβικά του χρόνια πάντα ψηφίζει «το μη χείρον βέλτιστον». «Δεν είχα, και αυτός ήταν ο λόγος που έκανα το Ποτάμι, κάτι που να αγαπάω, κάτι που να ταυτίζομαι» σημειώνει.
Ερωτηθείς αν ζητά την ψήφο από τους θυμωμένους της κεντροαριστεράς, ο επικεφαλής του Ποταμιού απαντά: «Ζητάμε την ψήφο από όλους αυτούς που έχουν σκεφτεί ότι η χώρα δεν μπορεί να ταλανίζεται ανάμεσα σε δύο λάθη, σε ένα αριστερό και σε ένα δεξιό λάθος. Πιστεύουμε ότι υπάρχουν αρκετοί άνθρωποι στην αριστερά που μας ακούν, που δεν θέλουν άλλους αριστερίστικους λαϊκισμούς, όπως υπάρχουν και πολλοί στη ΝΔ που μας ακούν και δεν θέλουν ούτε ακροδεξιά πειράματα, ούτε ερασιτεχνισμούς ως προς το κοινωνικό πρόσωπο μιας κυβέρνησης».
Σχετικά με την αντιμετώπιση της ηγεμονίας της Γερμανίας επισημαίνει ότι «είναι μεγάλο πρόβλημα» καθώς «η Ευρώπη δεν είναι μαγαζάκι της Γερμανίας, Γερμανίας- Γαλλίας, ούτε των βόρειων χωρών». «Εγώ ελπίζω ότι το νέο ευρωκοινοβούλιο με τις λίγο αυξημένες αρμοδιότητες, αλλά και γενικά με την τάση που υπάρχει να ενισχύσουμε τους ευρωπαϊκούς θεσμούς θα οδηγήσει στη μείωση του διακρατισμού στην Ευρώπη. Αυτός είναι ένας αγώνας που δεν μπορεί να δοθεί μόνο από την Ελλάδα. Πρέπει να δοθεί με συμμαχίες άλλων χωρών, νοτίων και βόρειων, ώστε να καταλάβουν όλοι ότι το μέλλον της Ευρώπης είναι στην ένωση της και όχι στην ηγεμονία μιας δύναμης» αναφέρει.
Σε ερώτηση αν είναι υπέρ της ομοσπονδιακής Ευρώπης, δηλώνει υπέρμαχος «της ενίσχυσης του ρόλου της Ευρώπης», τονίζοντας ότι «σιγά-σιγά η Ευρώπη πρέπει να παίρνει από τα κράτη αρμοδιότητες και να τα αντιμετωπίζει από κοινού, γιατί πλέον υπάρχουν προβλήματα που είναι ενιαία. Η παγκοσμιοποίηση μας έχει βάλει σε διλήμματα στα οποία δεν μπορεί να απαντήσει μία χώρα. Άρα, δυστυχώς ή ευτυχώς -για εμάς ευτυχώς-, πρέπει να το πάρουμε απόφαση ότι τα πράγματα πρέπει να τα αντιμετωπίζει η Ευρώπη, μια άλλη Ευρώπη, μια δίκαιη Ευρώπη. Δεν είναι εύκολο, αλλά δεν θα γίνει αν δεν το πιστέψουμε, και είμαι εχθρικός απέναντι στους ευρωσκεπτικιστές. Θεωρώ ότι είναι επικίνδυνο αυτή την εποχή να είσαι ενάντια στην Ευρώπη. Δηλαδή να είσαι με ποιους; Εκείνοι είναι οι εταίροι μας, είναι οι σύμμαχοί μας. Εγώ διαφωνώ με τους ευρωσκεπτικιστές που λένε, έξω από το ευρώ... Πού θα βρούνε αλλού συμμάχους; Ποιος βρήκε αλλού συμμάχους; Ακούστηκαν διάφορες ανόητες απόψεις σχετικά με το πρόβλημα της Κύπρου... Η Ευρώπη λοιπόν περιλαμβάνει την Ελλάδα, την Κύπρο, πρέπει να είμαστε η καρδιά της Ευρώπης και πρέπει να δώσουμε τη μάχη για την αλλαγή αυτής της Ευρώπης».
Τέλος, απαντώντας σχετικά με το μεταναστευτικό, και το μεγάλο ζήτημα, το Δουβλίνο 2, επισημαίνει ότι «η Ευρώπη πρέπει να αναλάβει τις ευθύνες της» και προσθέτει: «Το ένα είναι η φύλαξη των συνόρων, ευρωπαϊκά σύνορα, και όχι ελληνικά σύνορα. Δεύτερον οι μετανάστες που ζουν και δουλεύουν στην Ευρώπη πρέπει να είναι ισότιμοι των Ευρωπαίων πολιτών. Πρέπει να δώσουμε ένα στίγμα ότι τα παιδιά των μεταναστών που γεννιούνται εδώ και πηγαίνουν σχολείο εδώ είναι Έλληνες, και αδυνατώ να παρακολουθήσω όλους αυτούς που υψώνουν τείχη στην ένταξη των μεταναστών στη ζωή. Έτσι προχωράνε οι κοινωνίες, με μετανάστες κερδίζονται οι κοινωνίες. Το τρίτο, όμως, που είναι πολύ σοβαρό, είναι ότι η Ελλάδα ναι μεν πρέπει να αναλάβει μια ευθύνη, πρέπει να δει τι θα κάνει με το άσυλο που έχει πάει πολύ πίσω με τις αιτήσεις, αλλά η Ευρώπη πρέπει να έχει έναν ρυθμό απορρόφησης των μεταναστών και των προσφύγων ως Ευρώπη, όχι ως Ελλάδα. Αυτοί οι άνθρωποι δεν έρχονται στην Ελλάδα, έρχονται στην Ευρώπη. Άρα θα πρέπει να ξανασυζητήσουμε το Δουβλίνο 2 και να το θέσουμε στην πραγματική του βάση. Η ευθύνη λοιπόν είναι όλων μας... Να μην αφεθεί η Ελλάδα μόνη της και να αναγκάζεται να κάνει στρατόπεδα για να φιλοξενεί αυτούς τους ανθρώπους».
